Nga: Lirim Gashi, Prishtinë
Kohë të vështira për të varfërit dhe të sëmurit e pambrojtur nga askush, por edhe për të ndjeshmit që e mundojnë trurin dhe ndërgjegjen.
Ndërsa në pushtet njerëzit që e mbajnë gjallë shpresën.
Që e mbajnë gjallë si magjistarë me shkop magjik, pa prodhuar kurrë asgjë konkrete në jetë, që ka vlerë të paktën sa një kikirik.
Dorën në zemër s’kanë faj të shkretit sepse e udhëheqin një shtet, që prodhon nga qymyri tym dhe nga uji avull të nxehtë.
Prandaj u mjaftojnë premtimet e shumta për t’u përjetuar si shpëtimtarë dhe magjistarë prej mbrëmjes e deri në mëngjes.
Dhe nga kush?
Natyrisht nga njerëzit e pashpresë.
Nga njerëzit që e kalojnë ditën në gjumë sepse me tru nuk mund të krijojnë vlera mendore, ndërsa gjymtyrët dhe muskujt nuk kanë ku t’i përdorin për të krijuar vlera materiale, sepse nuk gjejnë punë nga e cila mund të jetojnë si njerëz.
Dhe si të tillë ata nuk gjejnë as forcë shpirtërore për ta ndryshuar vetë realitetin.
E pasi që nuk gjejnë forcë shpirtërore për ta ndryshuar realitetin, ata ose shesin gjithçka dhe ikin në perëndim, ose presin nga politikanët mrekulli, ose shkojnë te hoxhallarët në xhami, për ta merituar xhenetin.
Sepse njerëzit e uritur për ditë të bardha zakonisht nuk pyesin sa kushton besimi i verbër në shpëtim, prandaj e thithin çdo premtim si organin intim.
Shtrohet pyetja kush i shpalli politikanët e pa korruptuar shpëtimtarë dhe magjistarë, ani pse janë socialdemokratë që konsultohen më shumë me hoxhallarë se sa me këshilltarë profesional, laicistë dhe sekularë ?
Natyrisht populli i dëshpëruar nga pushtet-mbajtësit dhe shtet-kapësit e deri-djeshëm që bënë politikë krimogjene dhe kuislinge, sepse ishin të korruptuar shpirtërisht dhe materialisht deri në inde të kromozomeve.
Dhe krejt kjo po ndodh në kohë virusash vdekjeprurës dhe krizash të njëpasnjëshme lokale, regionale dhe globale.
Mirëpo unë nuk besoj në rastësi, prandaj gjërat që po ndodhin i kam parashikuar dhe përshkruar vite më radhë në shkrimet e mia.
Por të rrallët i kanë marrë seriozisht.
E njëri prej njerëzve të rrallë që shkrimet e mia i ka marrë seriozisht dhe i ka lexuar rregullisht është Albin Kurti.
E sidomos shkrimet ku e kam sqaruar ndotjen dhe dëmtimin që ia shkakton ekosistemit rritja e palogjikshme e oreksit të njerëzve për të konsumuar gjëra për të cilat jo vetëm që s’kanë aspak nevojë, por të cilat janë shumë të dëmshme për shëndetin e tyre.
Sepse është një oreks që nuk ngopet pa prodhim dhe eksploatim marramendës të resurseve natyrore dhe atyre njerëzore.
Ndërsa prodhimi aq i madh nuk bëhet pa ndotje alarmante të ambientit.
Fundi i fundit konsumi dhe prodhimi i pakontrolluar nuk është në harmoni as me ligjet e natyrës, as me doktrinën socialdemokrate dhe as me atë ekologjike, sepse i pasuron një grusht njerëzish dhe ia zbraz xhepat shumicës apsolute të njerëzve që jetojnë në botë.
Dhe në këtë mënyrë oligarket super të pasur që në ndërkohë janë shndërruar në Global Player apo lojtarë global i bën akoma më të fuqishëm ekonomikisht, financiarisht dhe materialisht sesa vetë shtetet.
Prandaj nuk është çudi që ata i kanë kthyer shtetet në lodra të tyre.
E sidomos i kam përshkruar detajisht dëmet që njerëzit me asgjë të pangopur, ia shkaktojnë ekosistemit, të cilat i kam quajtur edhe mëkate të pafalshme ndaj natyrës, e cila fatkeqësisht do të na hakmerret shpejtë, jo pse do, por sepse është e detyruar.
Sepse s’ka ku shkon prej nesh.
Kam theksuar vazhdimisht që problemet nuk duhet të analizohen si të segmentuara por si tërësi, sepse djalli fshihet në malin e detajeve.
Sepse konsumi marramendës i njerëzve nuk ngopet pa prodhim marramendës, ndërsa prodhimi marramendës nuk mund të realizohet pa eksploatim marramendës të djersës njerëzore dhe resurseve natyrore, gjë që shkakton zhdukje të arteve bimore dhe shtazore që e mirëmbajnë baraspeshën e ekosistemit.
Shembull e kam marrë ngrohjen e deteve dhe oqeaneve sepse aty vërehet më së miri se çka po ndodh konkretisht.
Po ndodh shkrirja e akullnajave në pole, sepse anijet e pajisura me teknikë të përsosur për peshkim industrial jo vetëm që kanë derdhur sasi të paimagjinueshme të kerozinit në ujë, por edhe kanë peshkuar sasi të paimagjinueshme gjallesash bimore dhe shtazore.
Dhe në këtë mënyrë kanë zhdukur mijëra arte bimore dhe shtazore që e mirëmbajnë rrymën e Golfit, respektivisht rregullatorin natyral të temperaturës se ujit.
Dhe nëse nuk funksionin ky rregullator, atëherë ngritët lartë temperatura e ujit dhe i shkrinë akullnajat në pole, gjë që shkakton ngritje të nivelit të ujit në dete dhe oqeane.
Dhe se çka do të thotë kjo e fundit, nuk duhet me qënë Ajnshtajn për ta kuptuar.
Do të thotë në njërën anë cunami, përplasje tektonike, tërmete dhe vërshime, e në anën tjetër kushte perfekte klimatike për lindjen, shumëzimin dhe mutimin e virusëve të llojllojshëm.
Anijet aeroplanët, makinat, fabrikat dhe termocentralet me qymyr, janë ndotësit me të mëdhenj të atmosferës, ujit dhe tokës.
Efektet anësore : Sëmundjet e mushkërive, si dhe ato kardiovaskulare dhe kancerogjene.
Dhe pikërisht për këtë arsye kam thënë se problemet nuk zhduken nëse i analizojmë vetëm pasojat anësore, sepse ato edhe ashtu i ndjejmë në lëkurën tonë, por duke e analizuar gjenezën, respektivisht duke e gjetur pusin nga i cili burojnë dhe duke e mbyllur atë me beton dhe armaturë, sepse pastaj pasojat anësore zhduken vetvetiu.
Madje e kam marrë shembull një varg në shikim të parë banal të Njegoshit malazez nga Libri i tij poetik “Gorski Vjenac”, që shqip i bie “Kurora e Maleve” ku ai thotë :
“Čašu meda niko ne popi, što je čašom žuči ne zagrči, čaša žuči ište čaši meda, smješane najklakše se piju.
Ko iznad brda stoji, bolje vidi, no onaj ispod”.
“Askush nuk e piu një gotë mjaltë pa e konsulvuar me vrerë. Vreri kapërdihet me lehtë nëse përzihet me mjaltë në njëjtën gotë.
Ai që qëndron mbi kodër, sheh më mirë se ai poshtë”.
Jam fokusuar sidomos te fjalia “Ai që qëndron mbi kodër, sheh më mirë se ai poshtë, ngaqë mesazhi i saj ka shumë kuptim.
Sepse kur çobani nga lartësia e kodrës ia lëshon sytë malit, ai jo vetëm që e sheh pastër çdo rrugëdalje nga labirinti i shtrirë mes drunjve, shkurrave, manaferrave dhe kaqubave, por edhe çdo veprim dhe vendstrehim të plaçkës së Ali Babes dhe dyzet cubave.
Prandaj Albinit ia preferoj një ngjitje në bjeshkë sepse sheh edhe me tru dhe jo vetëm me sy si Ramushi.
Me këtë nuk dua asesi ta fajësoj Albinin për problemet klimatike, politike, ekonomike dhe financiare globale, por dua t’i them shko gjejë vendin më të duhur nga i cili i sheh më së miri problemet lokale.
Nga i cili sheh më së miri se ku dhe çka duhet ndryshuar dhe korrigjuar dhe mos i shpenzo të lutem lekët e taksapaguesve për të paguar këshilltarë që janë të denjë për të kullotur me lopë dhe dele barë.
Në anën tjetër jetosh në një vend ku njerëzit që jetojnë mirë nga politika e keqe t’i perbuzin edhe këshillat gratis, është një ndjenjë shumë poshtëruese.
Prandaj unë do të pushoj së shkruari gjëra të mençura që nuk i hynë askujt në punë dhe do të vazhdoj të tallem me idiotizmin e njerëzve që s’kuptojne asgjë as nga arti, as nga humori, as nga satira, as nga filozofia, as nga shkenca dhe as nga politika.
Sepse pikërisht të tillët i ka tubuar Albini rreth vetës.
Ka tubuar njerëz që i thonë ti je magjistar dhe neve na ke ushtarë.
Mirëpo kështu nuk funksionon politika moderne.
Prandaj në vend të këshillave gratis unë do të vazhdoj t’i argëtoj si palaço pasagjerët e tij në Titanik, që po fundosen me muzikë.
Në ndërkohë do ta përpilojë dhe ofertojë një platformë reale politike, që do t’i lë në hije edhe ato që i ka lexuar nëpër libra.
Sepse koha e pashfrytëzuar si duhet ka edhe limit edhe çmim.
Dhe jo vetëm çmim individual, por edhe çmim kolektiv.Mos ikni prej realitetit si dreqi prej
