nga: Lirim Gashi, Prishtinë
E shkruar në gjuhën shqipe, kroate dhe gjermane .
Nuk e di se për çfarë shqetësohen ekonomistët, sociologët, psikologët dhe pedagogët tanë në këtë kohë krize të njëpasnjëshme ekonomike, pandemike dhe energjetike, në të cilën politikanët tanë, për shkak të diletantizmit të tyre politik, diplomatik, ekonomik dhe social, po bëjnë politike antiekonomike, antidiplomatike dhe antisociale?
Serbia do ta mbyllë vitin me 5 miliardë euro investime të huaja, që është gjashtëfishi i investimeve të huaja në Bosnje dhe Hercegovinë.
Kjo është 60% e investimit total në të gjitha vendet e Ballkanit Perëndimor.
Dhe a e dini pse?
Falë politikanëve të saj djallëzorë dhe dinakë që e shesin mirë gatishmërinë e rreme për integrim në BE dhe falë nismës së Vuiçiqit për Balkan Open, të cilën FMN (Fondi Monetar Ndërkombëtar) e përkthen dhe e keqinterpreton si gatishmëri të këtij vendi agresiv, për të bashkëpunuar me vendet fqinje, ose si gatishmëri për të hapur dhe zgjeruar tregun ballkanik dhe për të çmontuar barrierat tregtare burokratike.
Ky certifikim çuditërisht pozitiv favorizon Serbinë, pavarësisht se është destabilizuesi më i madh politik në Ballkanin Perëndimor.
Në veçanti, rrit besueshmërinë e saj jashtë vendit, gjë që i mundëson asaj të marrë hua me norma interesi dukshëm më të ulëta se vendet fqinje dhe rrjedhimisht të gjenerojë një buxhet shumë më të lartë se të vendeve fqinje, për investime të brendshme dhe ndërhyrje akute në zbutjen e efekteve anësore të pandemisë dhe krizës energjetike.
Sepse investimet e huaja dhe vendase krijojnë dhjetëra mijëra vende të reja pune në Serbi, ndërsa punëdhënësit dhe punonjësit e rinj rrisin buxhetin e shtetit përmes tatimit mbi pagat, kontributit në rritjen e konsumit dhe taksimit të konsumit.
Prandaj vetëm nëse Qeveria jonë e kupton se çfarë paradoksi po ndodh atëherë e kupton shumë më mirë se si duhet vepruar në parketin diplomatik dhe pse qeveria serbe është kaq këmbëngulëse dhe e zellshme në zbatimin e Balkan Open.
Sepse është pikërisht kjo nismë djallëzore që është një jorgan i djallit që mbulon të gjitha synimet agresive, shoviniste hegjemoniste dhe gllabëruese të Serbisë dhe që e ngrit atë në një pozitë superiore politike, diplomatike dhe ekonomike përballë fqinjëve ballkanikë.
Nga ana tjetër, vendimmarrësit në Bruksel dhe Uashington i marrin shumë seriozisht këshillat dhe sugjerimet e ekonomistëve të tyre më të shquar.
Dhe meqenëse ata u propozojnë qeverive të tyre që të shohin Balkan Openin si një test të vullnetit të mirë të vendeve të Ballkanit Perëndimor për bashkëpunim ekonomik, industrial dhe tregtar, atëherë kjo sjellje e tyre e pandershme dhe papërgjegjshme vetëm sa e motivon Serbinë per t’i mbetur akoma më besnike kësaj nisme djallëzore.
Është kjo nismë shumë e dyshimtë që i jep përshtypjen e gabuar SHBA-së dhe shumë vendeve kyçe evropiane se Serbia kërkon bashkëpunim të pakushtëzuar ekonomik, industrial dhe tregtar me të gjitha vendet e Ballkanit Perëndimor, edhe pse pas një nisme të tillë fshihet një qëllim gllabërues, shovinist dhe hegjemonist.
Dhe çuditërisht, Serbia përfiton më së shumti nga kjo qasje e palogjikshme, e shtrembëruar dhe fatale e Brukselit dhe Uashingtonit, e cila daton që nga administrata Trump, kur marrëdhëniet e Uashingtonit me Brukselin, Parisin dhe Berlinin u reduktuan në minimumin e besimit të ndërsjellë.
Dhe pikërisht nga kjo kthesë negative në marrëdhëniet ndërmjet këtyre vendeve më të rëndësishme në botë ka përfituar më së shumti Serbia.
Sepse ajo është e specializuar në peshkimin djallëzor në ujërat e turbullta, gjë që krijon iluzionin optik se ajo gjoja është e interesuar për një paqe të qëndrueshme në Ballkanin Perëndimor.
Është pikërisht kjo qasje e pandershme dhe e papërgjegjshme e Brukselit dhe Uashingtonit që i bën këto dy qendra të rëndësishme vendimmarrëse të verbra dhe të shurdhëra ndaj së vërtetës.
Për shkak se Uashingtoni dhe Brukseli mbyllin njërin sy ndaj synimeve realisht hegjemoniste, gllabëruese dhe djallëzore të Serbisë, kjo e fundit jo vetëm që nuk ndëshkohet nga këto dy qendra më të rëndësishme vendimmarrëse në botë për sjelljen e saj shkatërruese dhe nxitjen e luftës, por edhe shpërblehet me favore.
Politika serbe është po aq agresive, provokuese, përçarëse, luftë-nxitëse, gllabëruese dhe klero-fashiste sa ishte në kohën e Millosheviqit.
Sepse Vuçiq po imiton Titon në politikën e jashtme, siç tregon mbajtja e një samiti të shteteve të paangazhuara në Beograd, ndërsa në politikën e brendshme ai imiton Millosheviçin dhe Putinin, ndonëse në kushte shumë më të favorshme politike, ekonomike dhe diplomatike sesa në vitet 1990, gjë që dëshmohet me errësirën e paparë mediatike dhe shpërbërjen e plotë të opozitës.
Imagjinoni çfarë ndodh:
Me destabilizimin politik të Bosnjës dhe Hercegovinës, Kosovës dhe Malit të Zi, Serbia jo vetëm që frikëson investitorët e mundshëm në këto vende të varfra, por edhe ul ndjeshëm dhe dëmton aftësinë e tyre kreditore.
Dhe jo vetëm kaq, por edhe i çon këto vende edhe ashtu të varfra në prag të falimentimit.
Ndërsa qeveritë e Brukselit dhe të Uashingtonit jo vetëm që janë të verbra ndaj këtij agresioni djallëzor, sabotues e shkatërrues, por edhe favorizojnë dhe forcojnë ekonomikisht këtë shtet.
Dhe vë bast me ju se Albin Kurti jo vetëm që nuk merr asnjë informacion se çfarë po ndodh në të vërtetë, por as mendja nuk i shkon aq larg, sepse këshilltarët e tij janë statistë të paaftë, të cilët i ka punësuar vetëm për t’ua siguruar nga një pagë.
Dhe ky trajtim i papërgjegjshëm dhe i pavetëdijshëm i politikës dhe kjo politikë kaq e kotë kadrovike më frustron, shqetëson dhe mërzit aq shumë, sa nuk gjëj fjalë për ta përshkruar.
Në vend të kësaj, unë shoh gjela kokorezë që po përjetojnë orgazëm nga euforia e marrjes së kaq shumë votave.
Fushata e fundit për zgjedhjet lokale është dëshmi se kandidatët nuk mund të bëjnë as premtime të realizueshme e as boshe, sepse duan të marrin vota pa një plan apo program konkret.
Prandaj këto tubime në këtë formë janë të kota, sepse tifozët e ngrirë dhe të verbër së bashku me idhujt e tyre prodhojnë avull të nxehtë, sepse ata e kuptojnë politikën si një lojë futbolli, ku lavdërimet dhe vetëlavdërimi përjetohen si shënim i golave.
Kryeministrit kroat Andreja Plenkoviç i mjaftoi një postim brilant i një ekonomisti të ri dhe të talentuar kroat në Facebook që ta ftonte në zyrën e tij dhe të zbatonte idenë e tij brilante.
As që dua ta informoj Albin Kurtin për idenë, me shpresën se do të bëhet pak më kurioz dhe do të pyesë kolegun e tij kroat se për çfarë bëhet fjalë në të vërtetë.
********
ALBINE PITAJ KOLEGU ZORANA MILANOVIĆA KOJU OBJAVU MLADOG HRVATSKOG EKONOMISTA NA FACEBOOKU IMPLEMENTIRAO U SVOJ EKONOMSKI PLAN I PROGRAM
Autor : Lirim Gashi
Ne znam o čemu naši ekonomisti, sociolozi, psiholozi i pedagozi razmišljaju u ovom razdoblju uzastopne ekonomske, pandemijske i energetske krize, u kojoj naši političari vode nelogičnu, anti ekonomsku i antidiplomatsku politiku zbog svojih diletantnih političkih, diplomatskih, ekonomskih i društvenih stajališta ?
Srbija će godinu zaključiti s 5 milijardi eura stranih ulaganja, što je šest puta više od stranih ulaganja u Bosnu i Hercegovinu.
To je 60% ukupnih investicija u svim zemljama Zapadnog Balkana.
A znate li zašto?
Zahvaljujući njenim dijaboličnim i lukavim političarima koji dobro prodaju lažnu spremnost za EU integraciju, te zahvaljujući Vuičićevoj inicijativi za Balkan Open, koju MMF (Međunarodni monetarni fond) pogrešno prevodi i tumači kao stvarnu spremnost ove represivne zemlje za suradnju sa susjednim zemljama, ili kao spremnost da otvori i proširi balkansko tržište i da ukloni sve birokratske barijere u trgovini.
Ova iznenađujuće pozitivna potvrda ide u prilog Srbiji, iako je ona najveći politički destabilizator na zapadnom Balkanu.
Konkretno, povećava njen kredibilitet u inozemstvu, što joj omogućuje da se zadužuje po znatno nižim kamatnim stopama od susjednih zemalja i tako stvara puno veći proračun od susjednih zemalja za domaća ulaganja i akutne intervencije.
Jer strana i domaća ulaganja otvaraju desetine tisuća novih radnih mjesta u Srbiji, dok novi poslodavci i zaposleni povećavaju državni proračun kroz porez na plaće, doprinos na rastu potrošnje i oporezivanje potrošnje.
Dakle, samo ako naša vlada shvati ovu paradoksalnu stvarnost, puno će bolje razumjeti kako treba djelovati na diplomatskoj razini i zašto je srpska vlada tako ustrajna i savjesna u provedbi Balkan Opena.
Jer upravo je ta đavolska inicijativa đavolska deka, koja pokriva sve agresivne, šovinističke, hegemonističke i prožderačke namjere Srbije i uzdiže je na superiorniji politički, diplomatski i ekonomski položaj u odnosu na balkanske susjede.
S druge strane, donositelji odluka u Bruxellesu i Washingtonu vrlo ozbiljno shvaćaju savjete i sugestije svojih najistaknutijih ekonomista.
A budući da svojim vladama predlažu da se Balkan Open vidi kao test dobre volje zemalja zapadnog Balkana za gospodarsku, industrijsku i trgovinsku suradnju, njihovo nepošteno i neodgovorno ponašanje samo motivira Srbiju da ostane lojalna ovoj dijaboličnoj inicijativi.
Upravo ta vrlo dvojbena inicijativa daje SAD-u i mnogim važnim europskim zemljama pogrešan dojam da Srbija traži bezuvjetnu gospodarsku, industrijsku i trgovinsku suradnju sa svim zemljama Zapadnog Balkana, iako takva inicijativa krije u sebi vrlo poražavajući i vražji cilj.
I začudo, Srbija ima najviše koristi od ovog nelogičnog, iskrivljenog i fatalnog pristupa Bruxellesa i Washingtona, koji datira još od Trumpove administracije kada su odnosi Washingtona s Bruxellesom, Parizom i Berlinom svedeni na minimum međusobnog povjerenja.
A upravo je od tog negativnog zaokreta u odnosima ovih najvažnijih zemalja svijeta najviše koristi imala Srbija.
Zato što je specijalizirana za đavolski ribolov u nemirnim vodama, što stvara optičku iluziju da je tobože zainteresirana za trajni mir na zapadnom Balkanu.
Upravo ovaj nepošten i neodgovoran pristup Bruxellesa i Washingtona čini ova dva važna centra za donošenje odluka slijepima i gluhima na istinu.
Budući da Washington i Bruxelles zanemaruju istinski hegemonističke, proždiračke i dijaboličke namjere Srbije, ova dva najvažnija centra odlučivanja u svijetu ne samo da je ne kažnjavaju za njeno destruktivno ponašanje i ratno huškanje, već je i nagrađuju favoriziranjem.
Srpska je politika agresivna, provokativna, razdorna, ratoborna, proždiruća i klerofašistička kao što je bila i pod Miloševićem.
Jer, Vučić u vanjskoj politici oponaša Tita, što pokazuje održavanje samita nesvrstanih država u Beogradu, a na unutrašnjem planu imitira Miloševića i Putina, doduše pod mnogo povoljnijim političkim, ekonomskim i diplomatskim uvjetima nego 1990-ih. što je vidljivo u neviđenom mraku medija i potpunom raspuštanju oporbe.
Zamislite što se događa:
Političkom destabilizacijom Bosne i Hercegovine, Kosova i Crne Gore, Srbija ne samo da zastrašuje potencijalne ulagače u ove siromašne zemlje, već značajno smanjuje i potkopava njihovu kreditnu sposobnost.
I ne samo to, već dovodi i ove ionako ekonomski siromašne zemlje na rub bankrota.
Vlade Bruxellesa i Washingtona ne samo da su slijepe za ovu đavolsku, sabotirajuću i destruktivnu agresiju, već i ekonomski favoriziraju i jačaju ovu državu.
A kladim se da Albin Kurti ne samo da ne dobiva nikakve informacije o tome što se zapravo događa, nego ni ne razmišlja tako daleko, jer su njegovi savjetnici nesposobni statističari koje je angažirao samo da im osigura jednu plaću.
A ovo neodgovorno i nesvjesno bavljenje politikom i ova jalova kadrovska politika me jako frustrira i brine.
Umjesto toga, vidim kako purice doživljavaju orgazam od euforije zbog dobivanja tolikih glasova.
Nedavna kampanja za lokalne izbore dokazuje da kandidati ne mogu davati ni izvediva ni prazna obećanja, jer žele dobiti glasove bez određenog plana ili programa.
Stoga su ova okupljanja u ovakvom obliku uzaludna, jer promrzli i slijepi navijači i njihovi idoli zajedno proizvode vruću paru jer politiku shvaćaju kao nogometnu utakmicu u kojoj se pohvale i samohvale doživljavaju kao golvi.
Briljantna objava mladog i talentiranog hrvatskog ekonomista na Facebooku bila je dovoljna da ga hrvatski premijer Andreja Plenković pozove u svoj ured i provede njegovu briljantnu ideju.
Albina Kurtija ne želim ni informirati o ideji u nadi da će on biti malo znatiželjniji i pitati hrvatskog kolegu o čemu se zapravo radi.
********
Ich weiß nicht, worüber sich unsere Ökonomen, Soziologen, Psychologen und Pädagogen in dieser Zeit der aufeinanderfolgenden Wirtschafts-, Pandemie- und Energiekrise Sorgen machen, in der unsere Politiker aufgrund ihres politischen, diplomatischen, wirtschaftlichen und sozialen Dilettantismus Politik machen -wirtschaftlich, antidiplomatisch und asozial?
Serbien wird das Jahr mit 5 Milliarden Euro an Auslandsinvestitionen abschließen, was dem Sechsfachen der Auslandsinvestitionen in Bosnien und Herzegowina entspricht.
Das sind 60 % der Gesamtinvestitionen in allen Ländern des Westbalkans.
Und wissen Sie warum?
Dank seiner teuflischen und listigen Politiker, die die falsche Bereitschaft zur EU-Integration gut verkaufen, und dank Vuicics Initiative für die Balkan Open, die der IWF (Internationaler Währungsfonds) als Kooperationsbereitschaft des repressiven Landes mit den Nachbarländern übersetzt und fehlinterpretiert, oder als Bereitschaft, den Balkanmarkt zu öffnen und auszubauen und bürokratische Handelshemmnisse abzubauen.
Diese überraschend positive Zertifizierung begünstigt Serbien, obwohl es der größte politische Destabilisator auf dem Westbalkan ist.
Insbesondere erhöht es seine Glaubwürdigkeit im Ausland, was es ihm ermöglicht, Kredite zu deutlich niedrigeren Zinssätzen als Nachbarländer aufzunehmen und somit ein viel höheres Budget als Nachbarländer für inländische Investitionen und akute Interventionen zu erwirtschaften .
Weil ausländische und inländische Investitionen Zehntausende neuer Arbeitsplätze in Serbien schaffen, während neue Arbeitgeber und Arbeitnehmer den Staatshaushalt durch Lohnsteuer, Beitrag zum Konsumwachstum und Konsumbesteuerung erhöhen.
Nur wenn unsere Regierung versteht, was paradox ist, versteht sie daher viel besser, wie sie auf diplomatischer Ebene vorgeht und warum die serbische Regierung bei der Umsetzung der Balkan Open so hartnäckig und gewissenhaft ist.
Denn gerade diese teuflische Initiative ist eine Decke des Teufels, die alle aggressiven, chauvinistischen Hegemonial- und verschlingenden Absichten Serbiens abdeckt und es zu einer überlegenen politischen, diplomatischen und wirtschaftlichen Position gegenüber seinen Balkan-Nachbarn erhebt.
Auf der anderen Seite nehmen die Entscheidungsträger in Brüssel und Washington die Ratschläge und Anregungen ihrer prominentesten Ökonomen sehr ernst.
Und da sie ihren Regierungen vorschlagen, die Balkan Open als Test für den guten Willen der Westbalkanländer für wirtschaftliche, industrielle und handelspolitische Zusammenarbeit zu sehen, motiviert dieses unehrliche und unverantwortliche Verhalten Serbien nur dazu, dieser teuflischen Initiative treu zu bleiben.
Es ist diese sehr zweifelhafte Initiative, die den USA und vielen wichtigen europäischen Ländern den falschen Eindruck vermittelt, dass Serbien eine bedingungslose wirtschaftliche, industrielle und handelspolitische Zusammenarbeit mit allen Ländern des Westbalkans anstrebt, obwohl eine solche Initiative ein verheerendes Ziel verbirgt und Hegemonist.
Und überraschenderweise profitiert Serbien am meisten von diesem unlogischen, verzerrten und fatalen Vorgehen Brüssels und Washingtons, das auf die Trump-Administration zurückgeht, als Washingtons Beziehungen zu Brüssel, Paris und Berlin auf ein Minimum an gegenseitigem Vertrauen reduziert wurden.
Und von dieser negativen Wendung in den Beziehungen zwischen diesen wichtigsten Ländern der Welt hat Serbien am meisten profitiert.
Denn sie ist spezialisiert auf teuflisches Fischen in turbulenten Gewässern, was die optische Täuschung erweckt, sie sei vordergründig an einem dauerhaften Frieden auf dem Westbalkan interessiert.
Gerade dieser unehrliche und verantwortungslose Ansatz Brüssels und Washingtons macht diese beiden wichtigen Entscheidungszentren blind und taub gegenüber der Wahrheit.
Weil Washington und Brüssel die wahrhaft hegemonialen, verschlingenden und teuflischen Absichten Serbiens ignorieren, wird letzteres von diesen beiden wichtigsten Entscheidungszentren der Welt nicht nur für sein destruktives Verhalten und seine Aufstachelung zum Krieg nicht nur nicht bestraft, sondern auch belohnt mit begünstigt.
Die serbische Politik ist so aggressiv, provokant, spalterisch, kriegerisch, verschlingend und klerofaschistisch wie unter Milosevic.
Denn Vucic ahmt Tito in der Außenpolitik nach, wie die Abhaltung eines Gipfels der blockfreien Staaten in Belgrad zeigt, während er innenpolitisch Milosevic und Putin imitiert, wenn auch unter wesentlich günstigeren politischen, wirtschaftlichen und diplomatischen Bedingungen als in den 1990er Jahren. was sich in der beispiellosen Dunkelheit der Medien und der vollständigen Auflösung der Opposition zeigt.
Stellen Sie sich vor, was passiert:
Mit der politischen Destabilisierung von Bosnien und Herzegowina, Kosovo und Montenegro schüchtert Serbien nicht nur potenzielle Investoren in diese armen Länder ein, sondern mindert und untergräbt auch deren Kreditwürdigkeit erheblich.
Und nicht nur das, es bringt auch diese ohnehin schon wirtschaftlich armen Länder an den Rand des Bankrotts.
Dabei sind die Regierungen von Brüssel und Washington nicht nur blind für diese teuflische, sabotive und destruktive Aggression, sondern begünstigen und stärken diesen Staat auch wirtschaftlich.
Und ich wette, Albin Kurti bekommt nicht nur keine Informationen darüber, was wirklich los ist, sondern denkt auch nicht so weit, denn seine Berater sind inkompetente Statistiker, die er nur angestellt hat, um ihnen ein Gehalt zu verschaffen.
Und dieser unverantwortliche und unbewusste Umgang mit Politik und diese so vergebliche Personalpolitik frustriert und beunruhigt mich sehr.
Stattdessen sehe ich Truthähne, die aufgrund der Euphorie, so viele Stimmen zu bekommen, einen Orgasmus erleben.
Der jüngste Kommunalwahlkampf beweist, dass Kandidaten weder machbare noch leere Versprechungen machen können, weil sie ohne konkreten Plan oder Programm Stimmen bekommen wollen.
Deshalb sind diese Zusammenkünfte in dieser Form vergeblich, denn die erstarrten und blinden Fans und ihre Idole produzieren gemeinsam heißen Dampf, weil sie Politik als Fußballspiel verstehen, in dem Lob und Eigenlob als Torschuss erlebt werden.
Ein genialer Post eines jungen und talentierten kroatischen Ökonomen auf Facebook reichte dem kroatischen Ministerpräsidenten Andreja Plenkovic, um ihn in sein Büro einzuladen und seine geniale Idee umzusetzen.
Ich möchte Albin Kurti gar nicht erst über die Idee informieren, in der Hoffnung, dass er etwas neugieriger wird und seinen kroatischen Kollegen fragt, worum es eigentlich geht.
