Lirim Gashi, Prishtinë
Sikur ta kuptonin politikanët kosovarë dhe shqiptarë sa pika të dobëta ka politika serbe dhe sa jo kompakt është korpusi nacional serb, do të kapeshin si të çmendur për koke dhe do ta pyesnin vetveten dhe njëri tjetrin:
Pse ne si përfaqësues të një populli viktimë, të pafajshëm dhe liridashës, jemi kaq inferior, respektivisht kaq të kompleksuar ndaj një populli kaq hibrid si serbët dhe ndaj shtetit të tyre klerofashist dhe gjenocidal?
Ndaj shtetit që i ka humbur tri luftëra brenda dhjetë vitesh, që i ka ushtruar për 150 vjet rresht disa gjenocide të tmerrshme ndaj shqiptarëve të pafajshëm të Kosovës dhe Luginës dhe që në vitet e nëntëdhjeta të shekullit të kaluar i ka ushtruar tre gjenocide ndaj shqiptarëve, kroatëve dhe boshnjakëve.
Sikur politikanët kosovarë dhe shqiptarë ta kishin kuptuar këtë të vërtetë të pakontestueshme në kohën e duhur dhe sikur të kishin bashkëpunuar ngushtë me njëri tjetrin, pavarësisht përkatësisë partiake, për ta ndërtuar një platformë të përbashkët me korniza dhe koordinata të qarta të veprimit në politikën e brendshme dhe të jashtme, sot Kosova me siguri nuk do të ishte në defensivë dhe ngecje të paparë diplomatike ndaj Serbisë klerofashiste edhe pse të gjitha faktet dhe argumentet janë në anën e saj.
Sikur përfaqësuesit tanë politik në pushtet dhe opozitë në vend se t’ia hanin kokën njëri tjetrit dhe popullit të tyre, ta kishin ndërtuar një platformë të përbashkët të veprimit me përfaqësuesit e popujve dhe shteteve fqinje, që gjithashtu ishin viktima të gjenocidit serb, sot Serbia do të ishte e rrethuar me shtete të forta armike dhe do të ishe e detyruar jo vetëm që të përballej me të kaluarën e saj mëkatare, por edhe të kërkonte falje, të paguante dëmshpërblim, ta zbardhte fatin e të pagjeturve, t’i kthente kufomat nga varrezat kolektive dhe ta pranonte realitetin e ri politik, juridik dhe faktik në Ballkanin Përendimor.
Politikanëve kosovarë do të duhej t’ju mjaftonte fakti se të gjitha argumentet janë në anën e tyre gjatë përballjes me kryeneçësinë e paparë të politikës klerofashiste serbe, për të vazhduar më avazin e vjetër.
Atyre do të duhej t’u mjaftonte kjo epërsi e paparë faktike, kulturo-historike, juridike, morale, politike dhe diplomatike, për ta fituar garën në çdo segment, fushë dhe lëmi të veprimit politik.
Sepse Serbia duke mos hequr dorë nga të qenit burim i të gjitha trazirave dhe të këqijave në Ballkanin Perëndimor, në fakt do t’ua mundësonte atyre njërën penallti pas tjetrës për të shënuar gola.
Mirëpo çka bënë politikanët tanë injorantë, gjysmë analfabetë, grykës, lakmitarë, kriminel dhe tradhtarë?
Ata e shënuan njërin autogol pas tjetrit, në të gjitha fushat e veprimit politik dhe diplomatik.
Prandaj për mua personalisht është një apsurd dhe paradoks i padëgjuar dhe paparë fakti që Serbisë t’i mjaftojë vazhdimi i avazit të vjetër në një nivel më të lartë perfid dhe djallëzor, për t’i mbështetur sërish për muri të gjithë popujt dhe shtetet fqinje, e sidomos shqiptarët e Kosovës dhe shtetin e tyre të brishtë, ende pa kaluar dy dekada nga gjenocidi i saj i fundit ndaj tyre.
Ju betohem në gjithçka të shenjtë :
Sikur të m’i kishin hapur dyert në politikën shtetërore ata që m’i kanë mbyllur nga kompleksi i vlerës së ulët, nga padituria alarmante dhe nga mungesa e pandërprerë e guximit, unë Lirim Gashi kurrë nuk do të lejoja që Kosova ta humbë luftën diplomatike kundër një Serbie kaq të dobët.
Sepse dija dhe guximi në kombinim me vendosmërinë për të mos u dorëzuar dhe nënshtruar kurrë para armiqve të brendshëm dhe të jashtëm, janë të vetmet parakushte që e garantojnë suksesin.
Gjithçka tjetër është fërgim i petullave me ujë dhe mbyllje e syve para dështimit të turpshëm dhe qyqarë të pushteteve të pasluftës.
Ata popuj dhe ato shtete që e kanë marrë seriozisht ecjen përpara, janë me meritë larg para nesh.
Tek ne mentalitetin e robit e kanë mbjellë, përhapur, kultivuar dhe përsosur fillimisht ish pushtuesit.
Pastaj Ldk mentalitetin e robit e ka shndërruar në shkollë politike.
Prandaj të gjitha partitë politike që janë krijuar prej kuadrove të saj, e kanë kultivuar dhe perfeksionuar deri në çmenduri këtë doktrinë dështake.
Dhe jo vetëm kaq, por e kanë shndërruar në trashëgimi kulturore.
Qasja e Ldk-së ndaj armikut të brendshëm dhe të jashtëm fillimisht ka qenë e arsyeshme sepse i është përshtatur mentalitetit impotent dhe pafuqisë ushtarake të popullit.
Por me kalimin e kohës është dëshmuar si fatale, sepse ka prodhuar pasoja fatale politike, edukative dhe kulturore që po na ndjekin pas si një hije e keqe deri në ditën e sotme.
Mos harroni kurrë se popujt e shteteve që kanë përparuar larg më shumë se ne, nuk janë të përbërë nga mbinjerëzit !
Prandaj ju lutem mos filloni prapë me arsyetime të paqëndrueshme.
Izraelitët kanë pozitë shumë më të pavolitshme gjeo-politike dhe gjeo-strategjike se sa ne shqiptarët.
Mirëpo me dije dhe guxim kanë arritur të shndërrohen në superfuqi botërore.
Thjesht po më shkojnë në nerva këto arsyetime që burojnë nga mentaliteti i robit.
Nëse nuk dini pyetni, se nuk bëhet nami, por mos vazhdoni me arsyetime qyqare që s’kanë bazë logjike, sepse duke e vazhduar arsyetimin e dështimit të kriminelëve dhe tradhtarëve në pushtet dhe opozitë, po ia krijoni popullit padashur përshtypjen dhe ndjenjën se është totalisht i pafajshëm dhe se fajin e kane të tjerët që po e trajtojnë padrejtësisht.
Të tjerët na trajtojnë pikërisht ashtu siç e trajtojmë ne vetveten.
