Afrim Caka, Gjakovë
KU JANË BALADAT, EPOSI, GJAKU I DERDHUR, HISTORIA, KUJTESA E KOMBIT?
Edhe, unë jam me shpirtë e zemër me IZRAELIN. Një thirrje që vinte e vinte vazhdimisht. Një thirrje për t’i dale zot atdheut. Skllavëria sa vente zbriste më thellë. Radikalizmi përpiqej në fillim ta mpinte mendjen shqiptare, për të shkuar pastaj më larg: “Në Palestinë”. Pas kësaj, ajo do të rrënonte miqësinë me Izraelin, për të zëvendësuar me një miqësi të rreme me një tjetër miqësi arabe e turke. Një thirrje për ti dalë zot kombit. Unë nuk dëshiroj të dukem absurd, por unë, gjithsesi do të pyes. Duke parë se sa të zymta janë parashikimet për të ardhmen e vendit tim me armiqtë tanë shekullor serb, arab e turq, unë provoj krejt sinqerisht me indiferetizëm lidhur me atë se kjo Dardani, mundet, do të pushojë së ekzistuari që të nësërmen.
Çfarë kuptimi ku flitet për këtë, t’i fyesh miqtë tanë dhe kombin hebre, edhe pa këtë, zjarrit të nxehtë, në pritje të fundit fatal, i cili digjet përjetësisht në trurin dhe trupin depresiv të disa shqiptarëve izraelito-fobë? Ne jemi të ngopur deri në grykë nga robëria mbi pesë shekullore kaifatiste islamike. Unë kështu e kuptoj, se të gjitha veprimet anti izraelite duhet ndaluar me forcë tani ose kurrë. Zhgënjim i paparë nga ana e disa ultraislamistë. Kjo etje e çmendur për tu islamizuar i kënaq palestinezët që kurrë nuk e njohën shtetin tonë të pavarur. Me sa duket ka një farë sinkronizimi mes atyre shqiptarëve të çmendur e trutharë e gjakprishur, të cilën duan ta heqin nga vetja kombin, gjuhën, kulturën, historinë dhe identiten kombëtar, duke mos qenë në gjendje të kuptojnë se gjatë kësaj ata humbasin shpirtin dhe gjakun e tyre dhe politikanët tjerë të çmendur, të cilët duan në këtë Dardani vetëm një gjë – asimilimin e shqiptarëve. Ne jetojmë në një Dardani ku shohim fundamentalistë por jo njerëzim! Muslimanët shqiptar nuk ka asnjë punë me popullin e xhamitë palestineze e turke. Jemi dy kombe me gjyhe e me kultur të ndryshme. Djallit në emrin e Serbi po i shërbeni Ju z. ambasador i Palestines me seli te Vuçiqi. Dhe, kur Ju “gjak prishur” me zellë të patreguar politike po e përdorni fenë për qëllime e të ndyra politike dhe anti shqiptare.
Që vendi ynë të bënte pjesë në atë univers të egër e shkretan, kjo do të ishte një arsye tjetër për të që të vdiste mu në sy të botës? Shteti i IZRAELIT kishte lindur si vend i HEBREJVE dhe jo vend i palestinezve. Argumenti sipas të cilit muslimanët e urrejnë Izraelin për suksesin e tij, duke i konsideruar vetë shkakun e dështimeve të tyre, duhet të relativizohet tri herë nga një këndvështrim empirik, nga një këndvështrim historik dhe nga një këndvështrim gjeografi. Çfarë nuk shkon me shqiptarët musliman, këtë e thashë “Shqiptar!” Jo. Dëshprimi, urrejtja është vazhdimi i dëshprimit fetar dhe politik me mjete të tjera. Megjithatë është gjithashtu, ndër format e luftës islamo-politike, ajo që ngjallë më shumë terror dhe frikëra ndaj miqve tanë dhe popullit HEBRE. Kujdesë, Dardanisë nuk i lejohet të humbasë miqtë më të mëdhej si SHBA dhe IZRAELI! Por që në dy deceniet e para të pushtetit të prontos, korrupsioni endemik dhe dështimi i projekteve të tyre të reformës favorizuan krijimin e një koalicioni të madh islamik me Turqinë dhe me Erdoganin. Duke mos e dalluar zanafillën e të gjitha të këqijave në braktisjen e rrugës të një shteti sekular, fronti islamik filloi një fushatë të egër për zbatimin e “ligjeve fetare” duke e bërë të detyrueshëm edukimin fetar nëpër xhami. O Zot, s’kishte si të ishte ndryshe. Dhe gjithçka niste nga robëria: e sikur të mos ishte ashtu? E sikur Dardania të mos ishte shqiptare? Natyrisht që PO. Natyrisht që mund të ishte në miqësi më popullin e IZRAELIT. Dhe miqësia, po ashtu. Rroftë Shteti i Izraelit. Situata është tepër serioze, Dardania është në vështirësi, rreziqe të mëdha i kanosën nga Shefqetët, Tërnavët, Krasniqët etj. Ne që, edhe të papunë mbetemi ushtarë të Dardanisë, në rrethanat e tanishme nuk mund të qëndrojmë indeferentë ndaj fatit të vendit tonë. Kudo ku u vërtetua forma fundamentaliste – në Dardani, lindën lëvizje radikale antishqiptare: Prishtinë etj., apo thjesht individë që në emër të fesë, ngritën krye kundër “Shtetit të Izraelit”. Duke shkaktuar edhe lëvizje të “fuqishme” kundër vetë sovranitetit të Dardanisë. Kur mohojmë të shkuarën në zemrat tona, ne e mohojmë me veprimet tona rëndësinë e miqësisë vëllazërorë me Amerikës dhe Izraelin. Nderi ynë sot qëndron në denoncimin e krimit që cënon atdheun dhe miqësinë shekullore me Izraelin. Një krim që, përmes një anti-semitik, anti-Izrael dhe anti-perëndimor të caktuar, shfaqet vetëm për një qëllim: të hedhë në tokën tonë një hije të keqe; të krijojë urrejtje mes shqiptarëve dhe popullit të Izraelit që kërkojnë këto mbeturina njerëzore të urryer dhe fanatik. Ata e përçmojnë vendin tonë, traditat, kulturën e tonë dhe duan ta shohin të zhbëhet, duke i shkulur të shkuarën dhe historinë e Dardanisë.
Po flasim këtu për kthimin e radikalizmit fetar në skenën publike, sepse në skenën private nuk janë zhdukur kurrë. Është e rëndësishme të këmbëngulim në këtë pikë meqë sekularizimi si teori, dhe shumë fetar jobashkohorë, e ngatërrojnë shpesh kombin me fenë. Pothuajse mund ta ndieje aromën e rrezikut fundamentalist, por ajo filloi të vënitej dalëngadalë në të gjitha poret e shoqërisë. Të shihje egërsinë fundamentaliste të vriste një komb thjesht për kënaqësinë e Erdoganit e të Palestinës është në fakt diçka e egër dhe shëmtuar. Degjenerimi i një populli ndodh kur ndiqnim zakonet e së shkuarës, që janë tradita dhe origjinaliteti i yni i veçantë i lindur nga robëria e shkuar. Atëherë, çfarë duhet të bëjmë unë e ti me qëllimi që të mos degjerojmë në krijesa të pashpresa dhe të mundura e të humbura nga radikalizmi fetar? Kjo protestë ideologjike fsheh një paradoks tjetër tragjik në Prishtinë: radikalizmi “ndihmoi në acarimin e tensioneve politike në mes Dardanisë dhe Izraelit”. Feja islame u përdor dhe mund të përdorët, për të nxitur tensionet dhe urrejtjen, por edhe, ndonëse jo rrallë, me një prirje për një “dhunë më të madhe” anti izraelite; tezës sipas së cilës “feja çon në dhunë” mund t’i jepet përgjigje duke marrë hua një parrullë: “Nuk është feja ajo që urren, por shqiptarët brenda saj”. Komplotet e mbeturinave jo të rreme njiheshin që nga koha e neoosmanizmit, ndoshta më edhe tani.
Komplote të shpikura për hir të një ideje. Për arsye të çkombëtarizimit dhe prishjes së një miqësie të pritur me decenie. Nga smira. Nga çmenduria. Bota kishte parë gjithfar syresh, por, besomëni, të tilla si komplotet e disa shqiptarëve në Prishtinë s’ishin parë kurrkund.
