Viti i Ri, vit i shpresës …!

Sinan Kastrati, Suedi

Ndoshta 31 dhjetori është data më e dashur që ka vitit. Më 31 dhjetor i shkruajmë në letër e i themi me fjalë, dëshirat tona që kemi për vitin e Ri, dëshira që nuk na u plotësuan vitin e vjetër.
Dikur dërgonim e merrnim panorama të shkruara në letër.
Edhe njerëzit e ”mëdhenj” e të ”vegjël”, më 31 dhjetor kanë dëshira të ”mëdha” e të ”vogla”.
Dikur Kadareja i madh, më 31 dhjetor, shkruante:
”T’u uroja maleve pleqëri të mbarë,
Fusha dhe deleve pjellori ;
Oxhakëve – tym të zi ,
Nënave – qumësht të bardhë,
Rrugëve – zhurma kalamajsh,
Të rënëve – qetësi ”.
Kush mundet më mirë me na urua me dëshirat më të mira si ai?
Ai nuk kishte telefona të mençur, nuk kishte as kompjuter. Shkruante në një makinë shkrimi, sigurisht më të përparuar të kohës……“Hermes Baby”, ku u shkruajtën dhe shtypën romanet që u shkruan asokohe, duke përfshirë këtu “Dimri i vetmisë së madhe”, “Prilli i thyer” e “Pallati i ëndrrave”.
Dhe desha, s`desha edhe unë fluturova në Tiranë e në Turjakë, dy vendet më të dashura për mua. Në Tiranë, hyra në apartamentin e Kadaresë dhe të Dritëroit.
Pash gramafonin e viteve të hershme e dëgjova muzikën e dadës Fitnete Rexha. Kadereja dëgjonte Michael Jacksonin, “Sting”-un, “ABA”-n, Elvis Presleyn etj.
Pash edhe Oxhakun dhe librat e ndaluara që lexonte Kadareja ….
Eh ”Oxhaku”, po kush s`e deshi “oxhakun”, nuset, muzikën e poezinë. Në turjakasit i deshëm edhe gocat tiranase.
Dhe dua të këthehem përsëri në Turjakë.
Në Turjakë, të gjitha shtëpitë kishin nga një, dy, tre e katër oxhaqe. Nuk kishim pllaka gramafoni me Michael Jacksonin, “Sting”-un, “ABA”-n e as me Elvis Presleyn. Në gramafonat tanë, në Turjakë, dëgjoja aktorët e njohur shqiptarë që recitonin poezitë e Rilindasve dhe këngët plot atdhedashuri të kënduara nga Bik Ndoja, Shyqyri Alushi, Fitnete Rexha, AZIZ NDREU (VIN PAMPURAT PER RRETH DETIT), Tom Nikolla (Halil Gashi nji djal i ri), Ndue Shytin, Luçie Milotin, bilbilin e Shkodrës, Dervish Shaqën, Salih e Feriz Krasniqin, Tahir Drenicën e Hashim Shalen …
Dhe sot, më 31 dhjetor, të gjitha fletët e shkapërderdhura në tavolinën time të punës, në bibliotekën time të vogël me librat e klasikëve, gjuhëtarëve në zë e historianëve të letërsisë, i shikova me dhemshuri dhe fillova edhe unë të shkruaj për dëshirat e mia.
Pasi mora disa dhjetëra urime nga Kosova, Shqipëria dhe Mërgata, e veçova një të E. K. “Besimi është diçka që nuk të lë kurrë në baltë dhe nuk të lejon asnjëherë të biesh.
Në vitin e ardhshëm, lutu që të mos e humbësh asnjëherë besimin.
Gëzuar Vitin e Ri 2022!”.
Iu uroj të gjithë turjakasve/seve, tiranaseve e tiranasve vitin e ri me sa më shumë dëshira të mira, të gjithë analfabetëve e akademikëve e barinjëve e bujqëve të Turjakës!
Turjakasi në mërgim

Sinan Kastrati, Suedi
31 dhjetor 2021, Malmö