Rexhep Kurtishi, Hotël, Kumanovë
Tani që po shkruaj nga Hotla, vendlindja ime e dashur, po bëhen 33 vite kur në qytetin Kumanovë morëm trenin për t’u larguar nga ish Jugosllavia për në Norvegji. Pra, ishte pikërisht ora 23 e 10 minuta, kur unë, ime grua, vajza e madhe Valbona, vajza e dytë Lulzimja, djali Gëzimi, tani i ndjerë dhe Ariani, djali në moshën 5 vjec.
Me tren udhëtuam 3 ditë. Në Oslo arritëm ditën e enjte, më 30 mars 1989. Ishte ora 7:00 e mëngjesit, nuk dinim kujt t’i drejtohemi.
M’u kujtua kushëriri Qerim, i telefonoj dhe pas disa minutash erdhi ai, u përshëndetëm me të dhe na tregoi vendin ku duhet të lajmërohemi. Pas kryerjes së detyrymeve shtërore për azil politik dhe vendosjen në pallatin në vendin Urtegata, na mori kushëri Qerimi në apartamentin e tij, u përshëndetëm me familjen e tij bujare dhe aty kaluam një mbrëmje me plot emocione.
Tani gruaja dhe nëna e kushëririt tim janë më të ndjerë. Sivjet, unë me time grua dhe dy vajzat; Valbonën dhe Lulzimen, erdhëm në vendlindjen tonë të dashur për ta kujtuar 33 vjetorin e largimit tonë nga vendlindja dhe nga më të dashurit tanë.
P.s.:
Në Urtegata takuam edhe kushëri Abedinin Abdiun dhe mikun Lulzim Ademi.
Ishte një takim shumë emocionues dhe i dhimbshëm.
En fortelling på norsk
Nå som jeg skriver fra Hotla, min kjære hjemby, er det 33 år siden jeg tok toget til byen Kumanovo for å forlate det tidligere Jugoslavia til Norge. Det var nøyaktig klokken 23:10, da jeg, min kone, den eldste datteren Valbona, den andre datteren Lulzime, sønnen Gëzim, nå han er ikke sammen med oss i denne verden og sønnen Ariani, sønnen i en alder av 5 år. Med tog reiste vi 3 dager. Vi ankom til Oslo torsdag 30. mars 1989. Klokken 07.00 på morgenen. Vi visste ikke hvem vi skulle henvende oss til. Jeg husket kusinen min Qerim, ringte ham og etter noen minutter kom han, hilste på hverandre og viste oss stedet hvor vi skulle henvende oss til.
Etter å ha utført statlige oppgaver for politisk asyl, ble vi plassert i Urtegata. Deretter tok vår fetter Qerim oss med til leiligheten sin, hilste på hverandre med den sjenerøse familien hans og der tilbrakte vi en spennende kveld full av følelser. I år, jeg og min kone sammen med to døtre; Valbona og Lulzime, kom til vårt elskede hjemland for å minne 33-årsdagen for vår avreise fra hjemlandet og fra våre kjære. P.s.: I Urtegata møtte vi også fetter Abedin Abdiu og Lulzim Ademi.
Det var et veldig spennende og vondt møte.
______
* Rexhep Kurtishi deri në pensionimin e tij para disa vitesh ka punuar si arsimtar i mësimit plotësues (arsimtar dygjuhësh) me nxënësit shqiptarë gjithandej në shumë shkolla të Oslos dhe rrethinës së saj.
