Kapitullin nr. 12 i librit “Cilësitë e mira plotgjithësore” [besim]-Ardit Dardania:
12. Qasjet jo të mira të disa mendimtarëve
1. Qasja idealizuse e disa mendimtarëve njëmendësorë tregon se ata kanë mbetur peng i ngurtësisë së caktuar, në kuptimin e mosshikimit në suaza të ndryshimit të çfarëdo libri, qoftë religjioz apo joreligjioz. Ata ndodhë që librin përkatës të përshtatur për njëmendësitë e tyre ta konsiderojnë të përkryer dhe të pandryshuar. Ata herë-herë ndodh të duken shumë kontradiktorë me dijet e kohës dhe dijeve që mund të arrihen në të ardhmen.
2. Qasja arbitrariste dhe idealizuese përkatëse nga disa mendimtarë të paraqitjes së historive të përkrahësve apo promovuesve të njëmendësive që ata përfaqësojnë duke pohuar gjoja se ata promovues kanë qenë anbsolutisht të mirë dhe që nuk duhet aspak të flitet keq për ta, tregon josaktësi të tyre. Nuk ka pasur kurrë individë absolutisht të mirë në të gjitha aspektet, aq më shumë kur qenja njerëzore evoluon përherë ku vetë evoluimi tregon joabsolutizmin.
3. Qasjet shabllonike gjuhësore të disa mendimtarëve tregojnë kufizimin, njëkohësisht dhe izolimin të të shprehurit të tyre. Ata në atë menyrë tregojnë paaftësi të zhvillimit të gjuhës së mëmëdheut, që në rastin tonë është gjuha shqipe.
4. Mendimëtarët njëmendësorë ndodhë me qëllim të zëvendësojnë fjalët adekuate me fjalë që atyre u përshtatën, sipas tyre, që tregon qasje shpërfëtyruese të tyre në raport me të natyrshmen.
5. Qasja kategorizuese e ashpërt në shprehjen e mendimeve të disa mendimtarve të cilët shtjellojnë personalitete të përveçme, duke i vendosur ata në superlativ të së keqes, apo të së mirës, i shndërron në promovues të sjelljeve konfliktuoze.
6. Qasja e njëanëshme vetëlavdëruese e disa mendimtarëve i bën që ata të duken shumë subjektivë dhe ndodh krijojnë mosinteresim shtesë, për t’i dëgjuar apo lexuar se çka thonë.
7. Qasja jonatyrale, e ngurtë dhe sajuese e disa mendimtarëve i bën të duken si të zhvendosur në një botë iluzore-artificiale. Disa mendimtarë njëmendësorë ndodh që nuk e kuptojnë se janë distancuar larg nga të vërtatat me qasjen që kanë.
8. Qasja kundërshtare me shkencën e kohës të disa mendimtarëve i bën të jenë të humbur në raport me procesin e mendimit zhvillimor të mirë.
9. Mendimtarët njëmendësorë ndodh që mos ta kuptojnë që një mendimtar përparimtar i nevojitet të jetë i harmonishëm me shkencën e kohës.
10 . Mendimtarët njëmendësorë me qasjen e gabuar që kanë nuk janë afër “Cilësive të mira plotgjithësore”, por kjo nuk do të thotë që ata të mos u afrohen atyre, nëse mësojnë më shumë për veten e tyre dhe të formësojnë më shumë cilësi të mira.
