Pohimi se “politika nuk ka alternativë”, është një gabim i rëndë !

Unë jam një nga të paktët njerëz në këtë botë që besoj se jeta e njerëzve, bimëve dhe kafshëve do të ishte shumë më e bukur pa politikën dhe veçanërisht pa parapolitikën primitive, manipuluese dhe spekulative si feja.

Nëse njerëzit do të ishin në nivelin tim të të menduarit dhe nëse, si unë, do të përthitnin, grumbullonin, klasifikonin dhe sistemonin shenjat e kohës, ata do ta shfuqizonin politikën brenda një kohe të shkurtër, sepse është jo vetëm një gabim i madh, por edhe një tallje dhe një shaka me arsyen e shëndoshë pohimi i shumicës së politologëve se politika nuk ka alternativë.

Sigurisht që do të kishte një alternativë për politikën nëse do të zëvendësohej nga një meritokraci shkencore dhe apolitike, ose nga ekuilibrizmi si një doktrinë qendrore filozofike, arsimore, pedagogjike dhe psikosociale që koordinon, harmonizon dhe balancon të gjitha fushat e jetës, kulturës, artit dhe shkencës me burimet natyrore.

Natyrisht, meritokracia duhet të lidhet me parimin e solidaritetit, përndryshe do të kthehej në diskriminim.

Pse?

Meqenëse qeniet njerëzore nga natyra nuk kanë të njëjtat aftësi mendore dhe fizike, padrejtësia e natyrës ndaj qenieve të saj të gjalla mund të korrigjohet vetëm me solidaritet.

Si?

Kur njerëzit më të aftë fizikisht dhe mendërisht ndihmojnë njerëzit më pak të aftë që të mos i ndjejnë dobësitë e tyre, sepse ekziston një gjë e shenjtë që quhet “dinjiteti i njeriut”, që është më i rëndësishëm se çdo gjë tjetër në botë.

Pse nuk mund të zëvendësohet solidariteti me asgjë tjetër?

Sepse ne të gjithë bëhemi më të vjetër, më të sëmurë dhe më të varfër në një moshë të caktuar, kështu që pa ndihmën e njerëzve të rinj dhe të shëndetshëm do të përjetonim ferrin në tokë.

Shumë shpesh më duhet të ul aftësitë e mia në nivele qesharake që njerëzit të më kuptojnë.

Edhe më keq:

Shpesh ndihem fajtor vetëm për faktin se mendoj kaq larg, dhe ndonjëherë ato ndjenja më nxisin t’i kërkoj falje kujtdo që nuk më kupton.

Rreshtat e shkruara më sipër janë vetëm maja e ajsbergut të mendimeve të mia, të cilat i ruaj në një sirtar të veçantë.

***

Autor: Lirim Gashi

Jedan sam od rijetkih ljudi na ovom svijetu koji vjeruje da bi život ljudi, biljaka i životinja bio puno ljepši bez politike, a pogotovo bez primitivne, manipulativne i spekulativne pretpolitike poput vjere.

Kad bi ljudi bili na mojoj razini razmišljanja i kad bi poput mene upijali, skupljali, klasificirali i sistematizirali znakove vremena, ubrzo bi ukinuli politiku, jer nije samo velika pogreška, već i ruglo i šala sa zdravim razumom, tvrdnja većine politologa da politika nema alternative.

Zasigurno bi postojala alternativa politici kada bi je zamijenila znanstvena i apolitična meritokracija ili ekvilibrizam kao središnja filozofska, pedagoška i psihosocijalna doktrina koja koordinira, usklađuje i balansira s prirodnim resursima.

Naravno, meritokracija mora biti povezana s načelom solidarnosti, inače bi se pretvorila u diskriminaciju.

Zašto?

Budući da ljudi po prirodi nemaju jednake mentalne i tjelesne sposobnosti, samo solidarnost može ispraviti nepravdu prirode prema svojim živim bićima.

Kao?

Kada fizički i psihički sposobni pomognu manje sposobnima da ne osjete svoje slabosti, jer postoji svetinja koja se zove “ljudsko dostojanstvo” i koja je važnija od svega na svijetu.

Zašto se solidarnost ničim drugim ne može zamijeniti?

Jer svi mi u nekoj dobi starimo, postajemo bolesniji i siromašniji, tako da bez pomoći mladih i zdravih ljudi bismo doživjeli pakao na zemlji.

Prečesto moram spustiti svoje vještine na smiješne razine da bi me ljudi razumjeli.

Još gore:

Često se osjećam krivim samo zato što razmišljam toliko unaprijed, a ponekad me ti osjećaji natjeraju da se ispričam svima koji me ne razumiju.

Gore napisane su samo vrh ledenog brijega mojih razmišljanja koje čuvam u posebnoj ladici.

***

Autor: Lirim Gashi

Ich bin einer der wenigen Menschen auf dieser Welt, die glauben, dass das Leben von Menschen, Pflanzen und Tieren ohne Politik und insbesondere ohne primitive, manipulative und spekulative Vorpolitik wie Religion viel schöner wäre.

Wären die Menschen auf meiner Denkebene, und würden sie wie ich die Zeichen der Zeit aufnehmen, sammeln, einordnen und systematisieren, so würden sie die Politik in kurzer Zeit abschaffen, denn es ist nicht nur ein großer Irrtum, sondern auch ein Spott und ein Witz mit gesundem Menschenverstand, die Behauptung der Mehrheit der Politikwissenschaftler, dass die Politik alternativlos sei.

Sicher gäbe es eine Alternative zur Politik, wenn sie durch eine wissenschaftliche und unpolitische Meritokratie ersetzt würde, oder durch den Equilibrismus als zentrale philosophische, pädagogische und psychosoziale Doktrin, die alle Bereiche des Lebens, der Kultur, der Kunst und der Wissenschaft koordiniert, harmonisiert und ausbalanciert mit natürliche Ressourcen.

Natürlich muss Meritokratie mit dem Solidaritätsprinzip verknüpft werden, sonst würde sie in Diskriminierung umschlagen.

Wieso den?

Da die Menschen von Natur aus nicht über die gleichen geistigen und körperlichen Fähigkeiten verfügen, kann die Ungerechtigkeit der Natur gegenüber ihren Lebewesen nur durch Solidarität behoben werden.

Wie?

Wenn körperlich und geistig leistungsfähigere Menschen weniger leistungsfähigen Menschen helfen, ihre Schwächen nicht zu spüren, weil es eine heilige Sache namens „Menschenwürde“ gibt, die wichtiger ist als alles andere auf der Welt.

Warum kann Solidarität durch nichts anderes ersetzt werden?

Denn wir alle werden ab einem gewissen Alter älter, kränker und ärmer, sodass wir ohne die Hilfe junger und gesunder Menschen die Hölle auf Erden erleben würden.

Zu oft muss ich meine Fähigkeiten auf ein lächerliches Niveau herunterschrauben, damit die Leute mich verstehen.

Noch schlimmer:

Ich fühle mich oft schuldig, nur weil ich so weit vorausdenke, und manchmal veranlassen mich diese Gefühle dazu, mich bei allen zu entschuldigen, die mich nicht verstehen.

Die oben geschriebenen Zeilen sind sie nur die Spitze des Eisbergs meiner Gedanken, die ich in einer speziellen Schublade aufbewahre.

***

I am one of the few people in this world who believe that the life of humans, plants and animals would be much nicer without politics and especially without primitive, manipulative and speculative pre-politics like religion.

If people were at my level of thinking and if they, like me, would absorb, collect, classify and systematize the signs of the times, they would soon abolish politics, for it is not only a great error, but also a mockery and a joke with common sense, the assertion of the majority of political scientists that there is no alternative to politics.

Surely there would be an alternative to politics if it were replaced by a scientific and apolitical meritocracy, or by equilibrism as the central philosophical, pedagogical and psychosocial doctrine that coordinates, harmonizes and balanced with natural resources.

Of course, meritocracy must be linked to the principle of solidarity, otherwise it would turn into discrimination.

Why?

Since human beings do not naturally have the same mental and physical abilities, only solidarity can remedy nature’s injustice to its living beings.

As?

When physically and mentally capable people help less capable people not to feel their weaknesses, because there is a sacred thing called “human dignity” that is more important than anything else in the world.

Why can’t solidarity be replaced by anything else?

Because we all get older, sicker and poorer at a certain age, so that without the help of young and healthy people we would experience hell on earth.

Too often I have to lower my skills to ridiculous levels for people to understand me.

Even worse:

I often feel guilty just for thinking so far ahead, and sometimes these feelings cause me to apologize to anyone who doesn’t understand me.

Lines written above they are just the tip of the iceberg of my thoughts, which I keep in a special drawer.