Lule Alidema, psikologe klinike, Prishtinë
____________
Mendoj se, nëse i shpërfaqim problemet, i diskutojmë mund të janë edhe formë parandalimi sikurse i sëmundjeve mendore dhe organike ashtu edhe problemeve tjera.
Asnjë gabim nuk ndodhë rastësisht, e as me qëllim, andaj si i heshtur as nuk largohet e as ndryshohet.
Deryrohem ta shpërfaqë, ta them hapur si problem i theksuar, me qëllimin që rastet e tilla të trajtohen deri në ndryshim gjendje.
Jo të rralla janë rastet kur gratë (mosha të mesme)më drejtohen të kërkojnë ndihmë se si t’ja bëjnë, çfarë të ndërmarrin, si të sillen ndryshe etj, në raport me bashkëshortët e tyre që problem serioz e kanë xhelozinë ekstreme nga bashkëshortët e tyre.
Xhelozia deri në ekstreme është patologji dhe duhet trajtohet.
Nuk e mohoj se, xhelozia është e shprehur edhe te femrat, mirëpo bazuar nga rastet cilat lajmërohen janë gratë ato që paraqiten më shumë ose troç e them se gjithmonë janë gratë.
Dmth, në bazë të ankesave të tyre dalloj se në shoqërinë tonë ende kemi të bëjmë me numër të madh të individëve me xhelozi patologjike.
Ajo çka më tepër e thellon problemin qëndron te ajo se thuajse asnjë burrë nuk binden për sjelljen e tyre, vazhdojnë të besojnë se janë në rregull edhe pas gjithë atij presioni që u bëjnë grave të tyre pa i kursyer edhe prezencën e fëmijëve.
Dhe, si pasojë e mendimit të tyre se kinse “ata janë burra” dhe se sjellja e tyre “ashtu duhet të jetë” (për ta ruajtur gruan), ata refuzojnë të vizitojnë psikologun.
Gjitha rastet e grave që më janë paraqitur ju kam kërkuar të vijnë bashkë me burrin të konsultohemi, mirëpo një gjë e tillë ka qenë e pamundur, nuk pranojnë burrat e tyre të vijnë ta diskutojmë sjelljen dhe raportin e tyre gatise të shkatërruar si pasojë e xhelozisë së sëmurë apo patologjike.
Dmth, deri sot asnjë burrë nuk pranoi të vjen në konsultime së paku ta diskutojmë nëse ai po gabohet apo gruaja po e keqkupton.
Nga vetëm biseda e shkurtër që kam zhvilluar me gratë, dalloj se bashkëshortët e tyre kanë xhelozi patologjike.
Theksoj, janë mosha të mesme e mesme e lartë, e që personat e tillë paraqesin rrezik jo vetëm për gruan, familjen por edhe për shoqërinë.
Shumëkush në shoqërinë tonë xhelozinë ia mveshin dashurisë, kinse nga dashuria u buron ajo xhelozi.
Unë them JO, aty ku ka dashuri, nuk ka xhelozi patologjike, mund të ka një sasi të lehtë xhelozie por jo në ekstreme deri në patologji.
Mes një bashkëshortësie poqëse nuk ekziston, besimi, mirkuptimi, e arsyetimi i ndërsjellë atëherë aty nuk ka bashkëshortësi reale dhe të shëndoshë.
Me xhelozi nuk mbahet e as ruhet lidhja martesore, në të kundërtën zbehë deri në fund, e shkatërron edhe po atë ndjësi që kishte e ka.
Xhelozia patologjike nuk është gjendje normale për njeriun e shëndoshë, dhe gjithmonë ka një arsye.
Shkaktar të mundshëm të kësaj gjendje mund të janë:
•Çrregullimet psikologjike (vetbesim i ulët, paknaqësi me veten, frikë, psikozë-prirje për ti besuar vetëm mendimit të vet, obsesione deri në kompulsione, prirje e mendimeve negative, depresion, çrregullime seksuale deri në disfunksion (pasojë e çrregullimeve psikologjike), paranoja, iluzione deri në halucinacione etj.) që i pamundësojnë njeriut gjykimin e drejtë apo vizionin e qartë
* Sëmundjet organike që mund të janë pasojë për disfunsksion seksual
* Keqtrajtimi dhe pasojë e fëmijërisë (personalitet i keqformuar)
* modeli i trashëguar i sjelljes nga prindërit
* Paknaqësia ose mospërmbushja emocionale (mungon ndjenja, si pasojë e martësës bazuar në arsye interesi, apo edhe zbehjes ndër vite)
* Zhgënjim apo përvojë jetsore nga ndonjë lidhje ose e dështuar ose e dëshiruar
* Mundësi e jetesës dyfisht, arsye (personit xheloz), (gruaja ose burri shihen pengesë e lidhjes tjetër).
15.12.2022
