Nga: Hajriz Mamaj
Prizren, Dhjetor 2022
Reportazh në Familjen e Rasim Sopaj
Sukseset e mia dhe punimin e Doktoratës ia dedikoj prindërve të mi dhe Nartit djalit tim që sivjet ndjek mësimet në klasën e parë pohon Dr. Edona Sopaj specialiste e Radiologjisë dhe ligjëruese në Universitetin AAB në Prishtinë
Prizreni, një qytet me plotë bukuri që natyra i ka falë pa kursim xhevahiret e saj ,është atraktiv për të gjithë vizitorët, jo vetëm për bukuritë që ka, por edhe për peshën historike që mban mbi supe. Dhjetori është muaji që bashkon mërgimtarë për festat e motmotit , Kërshëndellat dhe vitin e Ri. Shtëpitë guzhmojnë nga zërat e fëmijëve, e tryezat mbushën me ushqime dhe dhurata për më të vegjlit. I përmalluar për këtë qytet ngase bukur një kohë nuk e kisha vizituar vendosa ta shohë se si duket Prizreni në prag të ndërrimit të moteve. Përveç bukurive që i ka dhunti të natyrës dua ta shoh si dora e njeriut në këtë fund vit ia ka shtuar bukurinë. Stoli dhe llamba ndriçimi në çdo skutë të qytetit. Po shumica e prindërve në qytet i nxjerrin më së shumti nipat dhe mbesat, sepse ata presin dhuratat nga babagjyshi i vitit të Ri e në realitet këto dhurata i blejnë gjyshërit dhe gjyshet për ti kënaqur fëmijët në ndërrimin e moteve duke u veshur në kostume të babagjyshit dhe posa të ndërrohet ora , ata trokasin në derë dhe i gëzojnë fëmijët. Duke ecur përbri Lumëbardhit në drejtim të Lidhjesh Shqiptare të Prizrenit, aty në hyrje takoj një mik që shumë kohë nuk e kisha takuar me të cilin shumë pak kohë edhe kishim punuar në Gjimnazin “Jeta e Re” e për fatin tim unë u largova për filluar punën në Televizionin e Prishtinës, po që na kishte mbetur një respekt i veçantë për këtë periudhë të shkurtër pune në Therandë.
Rasim Sopa, elektroinxhinieri i parë në Komunën e Therandës në ato pak minuta sa ishim bashkë, ishte i rrethuar me familjarë dhe nipa e mbesa. Për dore e mbante nipin e tij Nartin dhe vajzat me fëmijë që festa i kishte bërë bashkë e gjyshi iu fliste për Shtëpinë muze të Lidhjes së Prizrenit dhe heronjtë që i rrinë roje të shndërruar në bronz. U përqafuam dhe shkëmbyem pak fjalë ngase do flluska bore sikur na hynin në mes të fjalëve dhe na bënin me dije të kërkojmë një ambient të mbyllur për të kujtua njohjen tonë në gjimnaz. E ftova për një kafe po nuk e aprovoj ftesën time. Ne jemi në shtëpinë tonë këtu e ti je mërgimtar. Neve na takon të japim kafe. Për ato pak minuta sa ishim bashkë vetëm sa e nisëm muhabetin. Meqë je në pushim nesër të presë për kafe në shtëpi. Me plotë dëshirë ia kthej unë. Kthehem në shtëpi dhe nuk bëjë gjumë të rehatshëm.
Është dimër dhe nata sjellë gjithëçka.Ca riga shiu shtrihen në xhamat e dritareve të shtëpisë she paralajmërojnë një ditë më shi e në kokë më sillen shumë kujtime të cilat do i shndërroj në pyetje për të shkruar një reportazh në familjen e Rasim Sopajt nga Bukoshi i Suharekës. Mëndja më thotë ta nisë nga fshati i tij i lindjes, realiteti tregon se zoti Sopaj nga mosha 14 vjeçare është larguar nga Fshati Bukosh dhe jeton në Prizren. Vetëm 18 kilometra larg Therandës gjendet Prizreni. Të nesërmen trokas në Derën e Zotit Sopaj dhe nuk mungon bujaria dhe mikpritja shqiptare. Kafja është shërbimi i parë që i ofrohet një miku që vjen në konak tek shqiptarët. Duke e pirë kafen me një gotë ujë Prizreni që buron nga Kalaja që e mbron nga erërat dhe stuhitë, biseda bëhet më e lehtë dhe miqësore. Rasimi me shpjegon për periudhën e largimit nga Bukoshi në moshën 14 vjeçare duke u ndarë nga nëna Naile dhe babai Avdi Sopa me të vetmin qëllim që ti rrekët shkollimit dhe të arrij aty ku çdoherë i rrinte mëndja. Kishte nga fshati jonë djem që kishin vazhduar studimet si Muharrem Sopaj, Bujar Bukoshi, Mazllum Baraliu, po elektron nuk e kishte studiuar askush e unë ëndërroja të jem i pari në Komunën e Suharekës.
Dhe si me shaka ia them unë. U bëre i pari. Po u bëra thotë me plotë krenari zoti Sopaj. Nga këndi tjetër ia merr fjalën zonja e shtëpisë Zyrafete Kukaj një heroinë e ardhur para 75 vjet nga Malësia e Shkodrës në Prizren e që u martua me elektroinxhinierin e parë në Komunën e Therandës. Si me shaka vajzat Edona, Leonora dhe Leonita i bëhen krah nënës. Babi morri nuse në shehër ,ndërsa djemtë Enveri dhe Rinori janë në anën e babait. U martuan se të dytë ishin të bukur dhe dashuria i bëri bashkë dhe nga kjo dashuri shtëpia u mbush përplot me djem dhe vajza, nipa e mbesa. Si me shaka zonja Zyrafete një grua shumë bujar pak si me të qeshur ma dëfton një sekret që lidhet me vajzën e saj Edonën e cila si fëmijë kur lozte me kukulla e luante rrolin e mjekës duke i dëgjuar me stetoskop dhe gjithmonë thoshte se do bëhet mjek dhe tani u barazua me bashkëshortin tim. Vërtet ai u bë elektroinxhinieri i parë në Therandë po edhe vajza jonë u bë Doktorantja e parë në fushën e Radiologjisë në Therandë, madje ajo këtë titull e mbrojti në Tiranë. Ndoshta Edona ka trashëguar tiparet e babait dhe ka arrite edhe t’ia kaloj atij.
Duke renditur rezultatet e fëmijëve zonja Zyrafete dhe bashkëshorti i saj zoti Sopaj ndihen krenar për arritjet e fëmijëve të tyre. Enveri është ekonomist, Leonora është gjithashtu ekonomiste , ligjëruese në Universitetin e Prizrenit “Ukshin Hoti”,,Leonita ,ka kryer Fakultetin Teknik ndërsa djali i vogël Rinori, sugari e ndoqi rrugën e babait të vet u bë elektroinxhinier thotë zonja Zyrafete Sopaj. Bisedë pas bisede shtohet edhe interesimi im për të mësuar edhe më shumë për arritjet e kësaj familje sa bujare po edhe mikpritëse. Vajzat që në këtë festë janë bërë bashkë mundohen secila ta ndihmojnë nënën në përgatitjen e ushqimeve dhe dekorimin e bredhit, ndërsa Edona ,doktoresha e babit për gjyshin ia kishte mësuar një vjershë djalit Nartit që sivjet është në klasën e parë t’ia bëjë surprizë gjyshit për festën e Buzmit. Nartit i vjen turp nga unë dhe pret lutje. Por kur i thotë gjyshja ai ia fillon:
“ Buzmi bujar, buzmi bujar, po vjen me këmbë të mbarë. Po Vjenë për festën e motmotit, po vjen me të gjitha të mirat e zotit” Dhe pas kësaj këngë shpërthejnë të mirat, dhe dhuratat për të gjithë fëmijët nga prindërit dhe gjyshi e gjyshja. Me një gotë verë të kuqe zoti Sopaj na ftonë për një dolli nëpërmjet të cilës dëshiron të na kumton dhuratën që ky vit i solli atij. E para është shëndeti dhe e dyta është dhurata që na solli vajza jonë Edona që me sukses e mbrojti punimin e Doktorratës në Tiranë dhe kështu u bë me titullin e lart shkencor ëndërr imja dhe bashkëshortes time. Tani sipas traditës i dyti që duhet të ngrit dolli është Edona.
Si fëmiu i dytë i qiftit Sopaj e morri gotën e mbushur me verë dhe u ngrit në këmbë. Jam shumë e emocionuar babi sonte. Më bërë të përlotur për deri sa flisje. E di me çfarë mundi e sakrifice na ke shkolluar të gjithëve. Të gjithë u jemi falënderues për mundin dhe sakrificën tënde dhe të mamit. Unë i dhashë vetes për obligim që punimin e Doktoratës ta dedikoj Ty dhe mamit dhe t’ju bëjë të lumture juve në këtë ndërrim motesh. Emocione që rrallëherë një gazetar i përjeton, po ja që në familjen e Rasim Sopajt e përjetova dhe u lumturova për arritjet e një djaloshi që rrënjët i ka në një fshat që më së shumti i ka dhuruar intelektual Komunës së Therandës e sot krenohet me arritjet e fëmijëve të vet.
Edona e emocionuar nga fjalët që ia dhuroi babait është e rezervuar të flasë për veten sepse më shumë flasin rezultatet e saja se sa fjalët. Me ndihmën e nënës e fillon rrëfimin Edona për rrugëtimin e saj deri tek rezultati i fundit, mbrojtja e doktoratës në shtator të 2022.
Dëshira ime ka qen në mes të gazetarisë dhe mjekësisë, po ja e zgjodha mjekësinë. Si e vogël i kontrolloja kukullat me stetoskop dhe me lugë ua ipja si rupin. Edhe gazetaria dhe mikrofoni me pëlqenin si moderatorë në programet shkollore, po më në fund u përcaktova për mjekësinë.
Studimet i mbarova në Prishtinë dhe specializimin në Prishtinë. Në Tiranë mbarova doktoratën me plotë sukses dhe sot jam e punësuar në Spitalin “Olive” në Prishtinë si Specialiste Radiologe dhe jam angazhuar si ligjëruese në Universitetin AAB në lëndën e Radiologjisë.
Të shkruaj edhe për arritjet e fëmijëve të tjerë nuk më premton koha ngase në këtë familje rezultatet nuk paskan të ndalur. Këtë herë po ndalëm këtu ngase arritjet e familjes së mikut dhe kolegut Sopaj janë për tu lakmuar edhe nga të gjitha familjet shqiptare si shembull i investimit në edukimin e fëmijëve sepse çdo investim për fëmijë kthehet një ditë me rezultate që do jenë frytdhënëse për familjen dhe shoqërinë dhe kombin. Le të merret si shembull i mirë kjo familje për gjeneratat e reja. U përshëndeta me zonjën Zyrafete dhe bashkëshortin e saj Rasimin me dëshirë që ky vit i Ri dhe festa e Buzmit t’ju sjellë shëndet e të mira në Jetë dhe familje.
Gëzuar dhe me fat ndërrimin e motmoteve!
