Nga: Ibrahim Kelmendi, Gjermani
_____
Rëndom, gënjeshtra (pseudolajmi) për planifikim të atentateve politike kësaj radhe u bë për të simuluar rrolin e viktimave, sepse në mjedise dekadente kjo shpifje të faktorizon dhe të shton vota. Përndryshe, personat e apostrofuar për t’u vra, nuk e “meritojnë” të vriten as nga shërbimet armiqësore, as nga kundërshtarët pariakë e politikë, bile as nga gratë e tyre, sepse për aske nuk janë protagonistë as armiqësorë e as autorativë.
Në raste tjera lajmet e rrëme bëhen për të devalvuar rrolin e madh që kanë atentatet politike. Gjermania, qysh nga koha e Hitlerit, ndihet e turpëruar pse të paktën nuk kishte një budalla me përcaktim e trimëri – që ta vriste Hitlerin. Gjithandej glorifikohen meritat që paskëshin pas gjermanët për tentimvrasje të Hitlerin. Ato ide e përpjekje i zmadhojnë, që ta kompensojnë turpin që ndiejnë, për durimin aq të gjatë e poshtëruesi të një diktatori kriminel…
Të ne vetëm zhurmojmë për vrasjet politike, pa bërë analiza, kush është vra, pse është vra, kush duhet ta ketë vra. Fatkesësisht zhurmohet pothuajse vetëm kur protagonistëve iu duhen për t’i rrit reputacionin politik dhe votat. Prandaj akuzohen si vrasës apo urdhërdhënës kundërshtarët partiakë dhe politikë.
Për vrasjet politike që i kanë bërë guerilët e UÇK-së deri në qershor 1999 kryesisht kemi hesht deri sa janë angazhuar EULEX dhe Dhomat e specializuara. Këto struktura kanë shqyrtuar e gjykuar disa raste. Por, hetuesit, prokurorët dhe gjyqtarët e Republikës së Kosovës vetëm se kanë simuluar që po hetojnë…
Vrasjet politike janë të shumëllojshme, ato kanë motive të ndryshme. Vrasje politike janë edhe kur pushteti diktatoril kriminal i vret kundërshtarët e tij politikë, çlirimtarët, siç na i ka vra Jugosllavija e Serbia shumë veprimtarë çlirimtarë. Por vrasje politike ishin edhe kur guerilet e UÇK-së vrisnin pjesëtarë të strukturave policeske jugosllave e serbe dhe marioneta të tyre shqipfolëse. Pra, kemi vrasje të pa arsyeshme dhe të arsyeshme.
Këto ditë rastisi të lexoj një shkrim të Enver Malokut, i publikuar edhe në “bota sot”, më 25 tetor 1998. Përmbajtja e atij shkrimi duhet të ketë qenë motiv që shërbimet armiqësore të vendosin për ta dënuar ENVERIN me vrasje, sepse duhet të kenë gjykuar se ndikon në frikësim dhe diciplinim të dëgjueshëm pas kuislingut Ibrahim Rugov. Njësoj e kam pas zbërthye edhe vrasjen e Komandantit të UÇK-së dhe Parlamentarit Smajl Hajdaraj, pak ditë pas vrasjes së tij.
Në historinë tonë kemi mitizuar atentatin që Heroi Avni Rrustemi i ka bërë tradhtarit Esat Pashë Toptani. Vetëmë cilësimi pasha i Esatit, ka mjaftuar për ta vra dhe do të çmohej si vrasje politike patriotike…
Edhe pse sundimtarët kriminelë, në Lindje e Perëndim, Veri e Jug, për interesa të tyre i kanë i kanë diskualifikuar si krim atentatet politike ndaj sundimtareve diktatorë e kriminelë, në fakt ato atentate janë akte fisnike për të mirë të njerëzimit.
Ta zëmë, sa dobi ka pas USA dhe Bota të vritej Trump që të mos provokohej edhe lufta civile në USA, apo të vritej Sali Berisha para se ta qonte Shqipërinë në luftë civile. Atentatori i presidentit Erdogan do të çmohej hero edhe nga populli turk, siç e çmojmë ne Avni Rrustemin. Atentatori i kriminelit Putin do shpallej kryehero në gjithë botën demokratike.
Uroj të jemi më racional dhe më të përmbajtur, – për të mos hëngër tepër shumë mjaltë, – kur shpifet, flitet e spekulohet për vrasjet politike, apo për planifikim të tyre.
Uroj që institucionet kompetente të Republikës së Kosovës të duan, të guxojnë dhe të aftësohen për t’i zbardh e gjykuar të gjitha vrasjet politike.
(ibrahim Kelmendi)
