INFORMIM TELEGRAFIK PËR UÇK
______
Pasi edhe James Rubin, ish-Zëdhësi i Sekretareshes Medelene Olbrajt (Madeleine Albright), nuk e dinte se historia e UÇK-së ende nuk është shkruar, – prandaj nuk ka si të rishkruhet, – po paraqes telegrafikisht Historinë e UÇK-së, mos ndoshta shërbimet amerikane ia ofrojnë të përkthyer.
Fatkeqësisht jo vetëm Rubin nuk e di historinë e UÇK-së. Sidomos viktimat e profiterëve të Luftës dhe të luftës speciale të BIAs serbe, po vazhdojnë me folklorin e tyre për “liderë” të UÇK-së, për t’u solidarizua me viktimat kolaterale të Dik Martit, që tashmë po u bëhet proces në Hagë.
• Pas legalizimit të organizimit pluralist partiak në Jugosllavi në vitin 1989, LËVIZJA klandestine (“ilegale”), e themeluar më 17 janar 1982, u ngulfat. Propagandën patriotike e çlirimtare po e bënin tashmë partitë “legale”, sepse ato i toleronte regjimi i Millosheviqit. Lëvizjes i mbet vetëm hapësira për angazhim gueril çlirimtar.
• Në Kuvendin e Tretë, i mbajtur në tetor 1991 në Ujmir të Klinës, Lëvizja u përcaktua që anëtarët “vital” (në moshë e gjendje të përshtatshme fizike) të organizoheshin në grupe guerile për t’i sulmuar forcat pushtuese serbe. Kreu i LDK-së ia bëri komplotin Lëvizjes, duke ia kooptuar kryetarin e saj, Gani Sylën, dhe anëtarët e Këshillit të Përgjithshëm, Mehmet Hajrizit, Hydajet Hysenit dhe “sillojin” e tyre, prandaj ai përcaktim i atij Kuvendi nuk mundi të realizua. Fatkeqësisht nga Lëvizja u shkëput edhe një grupim, që veten e quajti LKÇK, sepse (ç)vlerësonin se Lëvizja përmes të atij Kuvendi ishte “deenverizuar”.
• Deri në Kuvendin e Katërt, i mbajtuar më 26-27 korrik 1993 në Prishtinë, për kontinuitet udhëheqës të Lëvizjes u përkujdes Behajdin Allaqi me bashkëveprimtarë. Ky Kuvend vendosi themelim e forcës guerile çlirimtare. Fatkeqësisht Kuvendi duhet të jetë spiunuar, prandaj menjëherë kanë pasuar arrestimet e pjesëmarrësve dhe kundrove të Lëvizjes. Disa ia dolen të arratisen.
• Në bazë të përcaktimit të Lëvizje, – sa herë që goditet udhëheqja e saj në Kosovë deri në defunksionalizim, udhëheqjen e Lëvizjes e ushtron Këshilli i Përgjithshëm (KP) i Lëvizjes në Emigracion (LPK-Dega jashtë vendit), – KP në dhjetor 1993 vendosi formimin e Sektorit të rëndësi se veçantë (SRV) dhe Fondin “Vendlindja thërret”), që të realizonte vendimin e Kuvendit të Katërt – për formim të guerilës çlirimtare.
• Për shkak të ndjeshmërisë KP e ka pas autorizuar Kryesin e tij t’i caktonte tre veta që do ta përbënin SRV. Kryesia ka caktuar Ali Ahmetin, Azem Sylën dhe Xhavit Halitin. Xhavit Haliti duhet të ketë kooptuar Nait Hasanin, ndërsa Azemi duhet t’i ketë kooptuar Xheladin Gashin, Rexhep Selimin dhe Sokol Bashotën. Ali Ahmeti duhet të ketë kooptuar komandantët e “grupeve guerile” të Drenicës, Llapit e Gollakut, Dukagjinit, dhe të Makedonisë. Por, Xhaviti dhe Azemi të kooptuarit të tyre duhet t’i kenë urdhërua të mos i afrojnë komandantët” e “komikëve të pa dëgjueshëm”.
• Më 17 shtator 1994 Kryesia e KP të LPK-D.j.v., vendos që guerilja, tashmë e dëshmuar me aksione në Kosovë, të quhej Ushtria Çlirimtare e Kosovës (UÇK). Kryesia e miraton edhe Shtabin Qendror në përbërja të Nait Hasanit, Xheladin Gashit, Rexhep Selimit, Sokol Bashotës dhe si pjesë “teknike” e atij Shtabi edhe Ali Ahmetin, Azem Sylën dhe Xhavit Halitin. Është vendos edhe që aty e tutje të merren përsipër sulmet guerile që i bënte, tashmë UÇK-ja, duke filluar me publikime të komunikatave nga numri 11. Kryesia nuk ka vendos për sistem të gradave ushtarake, prandaj nuk përdorej emërtimi komandant. Në Kosovë Shtabi Qendror është përcaktuar për Nait Hasanin si “koordinator”.
• Me arrestimet e fundit të majit 1997 Shtabi Qendror në Kosovë është zhbërë. Aty e tutje Xhavit Haliti ka shpërdoruar besimin sektarist të Emrush Xhemajlit, Ali Ahmetit e Gafurr Elshanit (të lidhur sektarisht mes tyre në OMLK2), prandaj i ka mashtruar se UÇK-ja kishte Shtabin Qendror në Kosovë.
• Në mars 1998, pas Epopesë në Prekaz, Kryesia e KP të LPK-së u bind se UÇK-ja nuk e kishte as Shtabin Qendror nga janari 1997 dhe se Xhaviti e Azemi e kishte përtokë UÇK-në deri në ato përmasa, sa më 5 e 6 mars të mos jetë në gjendje për t’u shkuar asnjë gueril në ndihmë Jasharëve – për ta ça rrethimin. Prandaj Kryesia vendosi të ushtronte rrolin e shtabit, duke zhbërë SRV, meqë Aliu, Azemi e Xhaviti ishin anëtarë të Kryesisë.
• Në gjysmën e prillit 1998 edhe Kryesia iu tremb kërcënimeve të Xhavit Halitit, i cili po shpërdoronte kryeministrin kuisling e bixhozxhi, Fatos Nano, prandaj “iku” nga Tirana…
• Në fund të marsit 1998 DGSE-ja serbofile franceze, në koordinim me simotrën e saj, RDB e atëhershme të Serbisë (e riemërtuar në BIA), duhet ta ketë urdhruar Hashim Thaçin si përforcim të Xhavitit dhe Azemit, meqë vetëm ata dy nuk ishin në gjendje ta sabotonin më guerilën çlirimtare në Kosovë. Kështu ata formuan komandën e “ndërmarrjes se përbashkët kriminale”, që më herët e quanim me pezhorativin “shtabi i rognerit”. [Ka qenë mirë edhe Kryeprorurori Smith ta përdorte në aktakuzën që ka ngrit pezhorativin “shtabi i rognerit” dhe jo NPK.]
• Fatmirësisht guerilët e UÇK-së ia dolën ta shpërthenin Kryengritjen e armatosur çlirimtare, duke u përfshin nën Akronimin UÇK që tashmë ishte legjendarizuar e mitizuar. Kështu, guerilët në Kosovë formuan komandat e tyre në zona, deri edhe në fshatra, komandantët e të cilave ose vetcaktoheshin ose zgjidheshin nga bashkëluftëtarët e tyre, siç ndodh rëndom në kryengritjet popullore (por jo në ushtri).
• Meqë “shtabi i rognerit” nuk ia doli ta sabotonte shpërthimin e Kryengritjes në Kosovë, ustai i komploteve, Xahvit Haliti, urdhëron Adem Demaçin të shkojnë bashkë në Osllo, për të kontaktuar kolegët komplotist Ahmet Krasniqi dhe Agim Mehmeti. Të dy këto “delgacione” simuluan përfaqësim të UÇK-së dhe FARK-ut. Takimi ndodh më 22 maj 1998 në zyrat e famozit Fatmir Zymeri. Aty merren vesh mes tyre si ta asgjasnonin UÇK-në në Kosovë. Fatmirësisht ai komplot u dështoi, pavarësish që “kryeministri” Bujar Bukoshi i financonte ata komplotistë.
• Gjatë marsi 1998 në Tiranë u grumbulluan oficerët patriotë që jetonin në ekzil në Kroaci, Bosnjë, Slloveni dhe në Perëndim. Ata po pritnin që t’i sistemonte në UÇK shtabi i përgjithshëm, sepse besonin që ai ekzistonte. Fatkeqësisht as unë nuk ua tregoja të vërtetën (meqë Kryesia e KP të LPK-së më kishte caktuar të përkujdesesha për strehim të tyre në Tiranë). Pra, secili “mashtronim” secilin, sikur UÇK ishte ushtri. “Shtabi i rognerit” u angazhua t’i pengonte oficerët të hynin në Kosovë për t’i shkuar në ndihmë UÇK-së. Në ndërkohë oficerëve u humbi durimi duke prit në Tiranë dhe nuhatën se kishte sabotazhë të komanduar, prandaj gjeten mënyrat e tyre për të hy në Kosovë. I fundit mbeti Koloneli Bislim Zyrapi, sepse po e mbanin Ilir Konushevci me bashkëluftëtarë, që t’i udhëzonte si duhet ta organizonin më mirë Sektorin e logjistikës se UÇK-së në Shqipëri, të cilën e kishin ngrit Adrian e Ilir Krasniqi, Qerim Kelmendi, Ilir Konushevci, “Dilaveri” dhe bashkëluftëtarët e tyre. Duke e nuhat këtë “shtabi i rognerit”, duhet të kenë vendos ta eliminoni fizikisht Ilir Konushevcin. Për këtë është angazhuar Bislim Demiri, shoferi i shefit të policisë se Bajramcurrit, në ndërkohë i vrari Jonuz Hyka. Bislim Demiri me vëllaun e tij, Agimin, dhe tre bashkëkriminelë tjerë, më 9 maj 1998, i zënë pritën Ilir Konushevcit në Qafë Malit, gjatë rrugëtimi për në Tropojë për të dërguar kamionin me armë e municion. Me atë rast vritet edhe mjeku tropojan Hazir Mala, i cili po e shoqëronte Ilirin. [Uroj në aktakuzën që ka ngrit Kryeprokurori Smith të jetë përfshi edhe Vrasja e Ilir Konushevcit, meqë kryeministri Nano ka pas urdhëruar ndalesën e hetimit të asaj vrasje tepër goditëse për UÇK-në.]
• Më në fund edhe Koloneli Zyrapi hunë në Kosovë, i lutur që të formonte shtab të përgjithshëm. Gjatë majit 1998 koleneli Zyrapi, në bashkëpunim me kolegë oficerë dhe me komandantë të shtabeve të zonave, e formojnë Shtabin e Përgjithshëm të UÇK-së. Shërbimet armiqësore janë informuar për këtë, prandaj duhet ta kenë urdhëruar Hashim Thaçin të hynte në Kosovë që ta kapte Shtabin e Përgjithshëm. Hashimi, duke pas udhëzimet e Xhavitit dhe Azemit, cakton Jakup Krasniqin për zëdhënës, vetëm pse ai kishte pas konflikt “aksidental” me Fehmi Lladrovcin gjatë majit 1998, sepse i trembeshin që tashmë Fehmi Lladrovci mund të bëhej “komandant legjendar”, siç i vuan Adem Jasharit titullin lajkatar për t’i kamufluar sabotimet dhe komplotet që ia kishin bërë…
• Më 11 qershor 1998 Jakupi plason informimin publik për formim të Shtabit të Përgjithshëm, në ditën kur Policia Ushtarake duhet t’ia ketë dorëzuar Hashim Thaçit “viktimën e radhës”, të prangosurin Behajdin Allaqi, i cili nga ajo ditë është “zhduk”. Për ata që nuk e dinë, qysh në prill 1993, në Konsultën e Lëvizjes në Kollare të Kërçovës, Hashimi e kishte akuzuar Behajdinin si spiun të UDB-së, me gjasë nga xhelozia dhe për t’ia zënë vendin behajdinit që ishte zgjedh në Grupin e organizimit, i kryesuar nga Adnan Asllani. Fatkeqësisht Behajdini në atë moment duhet të ketë dhanë dorëheqja, pasi është ndier i fyer nga shpifja e Hashimit…
• Në tetor 1998 Ambasadori amerikan Christopher R. Hill bën publik një propozim për mbajtje të një konference ndërkombëtare për “konfliktin” e Kosovës. Gjatë janari 1999 në Londër konkretizohet ai propozim dhe vendoset të mbahet Konferenca në Rambuje (Rambouillet) të Francës. Konferenca zhvillohet nga 6 deri më 23 shkurt 1999. Delegacioni i Kosovës duhet të jetë caktuar kryesisht nga shërbimet armiqësore dhe diplomacia operative e shteteve që ishin përcaktuar ta viktimizonin Kosovën. Kryetar i delegacionit shqiptar caktohet Hashim Thaçi, me urdhër të DGSE-së franceze e RDB-së serbe. Hashim Thaçi urdhërohet nga DGSE-ja franceze për të mos e nënshkruar marrëveshjen, sepse duhej të barazoheshin në “faj” Kosova dhe Serbia. Prandaj Konferenca ndërpret punimet, kur bashkorganizuasit kuptojnë pse Hashimi nuk po e nënshkruante. Bashkorganizuesit menduan që ju duhet kohë për ta bind Presidentin francez Jacques Chirac që ta urdhëronte DGSE-në ta ndryshonte urdhrin. Fatmirësisht Presidenti francez duhet të jetë bindur nga Clinton e Blair që marrëveshja të firmosej nga Thaçi. Prandaj nënshkrimi ndodhi më 15 mars 1999 në Paris.
• Fatkeqësisht bashkorganizuesve Hill (USA), Petritsch (BE), Majorski (Fderata Ruse) nuk u mjaftojë nënshkrimi në Paris, më 15 mars, që të përcaktoheshin për bombardim nga NATO. Prandaj ata shkuan më 23 mars 1999 në Beograd për ta lut edhe njëherë Millosheviqin për nënshkrim. Gjatë takimi, “aksidentalisht” Rusi Majorski e pyet Millosheviqin “edhe sa ditë të duhen për t’u bind ta nënshkruash” (edhe pse nuk ishte marrë vesh paraprakisht me dy kolegët), Millosheviqi ia kthen me arrogancë dëlirante: “Nuk dua asnjë ditë afat, sepse nuk e nënshkruajmë!” Rusit Majorski i plas “filmi”: “Nga ky moment nuk e ke më mbrotjen e Rusisë!” Ky ishte shkaku që i ngjason “Atentatit në Sarajevë”, i cili plasi Luftën e Parë Botërore, prandaj bëri që komplotistët amerikanë e europjanë të ndryshojnë përcaktimin për 180 shkallë. Atë qëndrim të Rusisë Hill dhe Petritsch ua përcjellin Vashingtonit dhe Brukselit. Pason vendimmarrja që NATO të fillon bombardimet në ora 20:00 të Ditës fatlume për Kosovën – 24 Mars 1999.
• DGSE dhe RDB urdhërojnë gjatë mbajtjes se Konferencës në Rambuje të bëhet edhe marrëveshja në mes të inkopetentëve Ibrahim Rugova dhe Hashim Thaçi për formim “qeverisë së përkohshme”, sepse atyre shërbimeve po u duhej ajo “qeveri” për komplote të mëvonshme…
• Fatmirësisht Shtabi i Përgjithshëm kishte edhe rreth 25 personalitete tjerë që nuk i përkisnin “shtabit të rognerit”, prandaj e komanduan Luftën brenda kapaciteteve ushtarake që kishin, duke i anashkaluar kUmandantët e “shtabit të rognerit”. Fatmirësisht edhe shtabet e zonave operative nuk ia kanë var fare “shtabit të rognerit”, me përjashtim të bashkëkomplotistit Fatmir Limaj. Fatkeqësisht UÇK-së se Vegjëlisë çlirimtare të Kosovës iu plaçkiten rreth 60 % e financave nga “shtabi i rognerit”.
***
Nëse këto që prezantova nuk janë pothuajse 100 % të vërteta, pranoj të qëndroj në Sheshin Zahir Pajaziti në Prishtinë, sa ditë të jetë e nevojshme, që të më pështynë të gjithë qytetarët e Kosovës, të cilët do të dëshironin të më poshtëronin dhe pastaj pa gjyq të qëndroj përjetësisht në burg!
Paraprakisht falënderime edhe për keqkuptime!
(Ibrahim Kelmendi, më 12.04.2023 . Teksti nuk është korrektua.)
