Shefqet Cakiqi – Llapashtica
______
* RRETH TË ASHTUQUAJTURËS “BETEJA E KOSOVËS” 1389 – DHE VRASJES SË SULLTAN MURATIT . FILLET E VAZALITETIT TË ORTHODOKSËVE DHE PUSHTIMI I BALLKANIT .
Shën Vidi ka origjinën nga besimi në Trinin e Shenjët që përbëhet nga Krijuesi, Mbajtësi dhe Shkatrruesi i Jetës! Svantevit (Sanctus Vitus në latnishte) e kanë sjellur minatorët gjerman të besimit Katolik, të cilin pastaj e kanë përshtatur të krishterët edhe në Ballkan! Në Kap Arkona është statuja prej drurit me fëtyrë me shiqime në 4 anë, që daton nga viti 1168-1169! Svantevit ka shenjën e kryqit me 4 S (C) i cili është i përhapur në kohën e Bizantit gjithandej ku kishte të krishter orthodoks. Simboli i Shënë Vidit përbëhet nga 4 S (C) dhe shenjat S (C) shiqojnë në katër anët e botës! Ky simbol shkon deri te emri i vjetër i profetit Ilije (hasreti Ilias te muslimanët) apo te bullgarët dhe maqedonbët Ilin-den)! Svantevit do të thot nga Sventu I shenjët, I fort dhe Vit : Fitues, Dritë e Zotit dhe shikues!
Ndërsa nga Koha e dinasisë bizantine të Komnenve kjo shenje lexohet si 4 „V“ = Vasilevs Vasileon, Vasilevs Vasileon (Mbreti i Mbretërve, Mbretron Mbretëritë) duke menduar Jezu Krishtin, 4 „C“ (car careva, caruje carevima ) serbisht!
Si ditë e Shënë Vidit merret 15 qershori të kalendarit Julian ose 28 qershori sipas kalendarit gregorian!
Kjo datë lidhet edhe me mitin e një ngjarje që është diskutabile dhe që bënë pjeë në mitologjinë orhtodokse në Ballakan si e ashtuquajtura Beteja e Kosovës dhe vrasja e Sulltan Muratit në Mazgit afër Prishtinës! !
Historia e lidhjeve të miqsisë së orthodokësve me Perandorin Osmane, daton që nga fillet e shtrirjes së saj në Ballkan! Pas të ashtuquajturës „Beteja e Kosovës“ me 1389, apo me mirë me thënë pas improvizimit të vrasjes së Sulltan Muratit në Mazgit afër Prishtnës, në krye të Perandorisë Osmane vjen Sulltan Pajaziti i njohur si „I tmerrshmi“ i cili vret edhe vëllaun Jakubin si konkurrent të fronit mbretëror!
Feudalët lokal fillojn të lidhin marrveshje paqje me Perandorinë Osmane! Nga të parët lidhet marrveshja e vazalitetit të Knez Lazarit dhe Perandorisë Osmane. Si shenjë e besnikrisë ndaj Perandorisë Osmane, Sulltan Pajaziti merr për grua vajzën e Knjez Llazarit – Oliverën ! Nga viti 1390, Olivera Lazarevic ishte gruaja e 4. e ligjshme e Sulltan Pajazitit, grua KADUN si quheshin vetëm 4. gratë e ligjshme, sipas sheriatit, që dalloheshin nga pjesa tjetër e Haremit ! Olivera Lazarević është e lindur në vitin 1373 në Krushevc të Serbisë së sotme! Ajo ishte e bija e Knez Llazarit, një feudali lokal serb! Edhe sot janë të ruajtura kujtimet dhe këngët serbe kur e kanë përcjellë Oliverën për në Portën e Pernadorisë nga Krushevci deri në Bullgari, serbët i kanë shtruar lule rrugës kah ka kaluar Karavani !
Në vitin 1402 në Betejën e Angorës(Ankaras së sotme) në anën e Perandorisë Osmane merr pjesë edhe vëllau u Oliverës, Stefan Llazarevic. Turqit humbin në atë betej dhe Sulltan Pajaziti zinet rob dhe për të mos duruar poshtrimet e mbyt veten! Olivera Lazareviç nuk ishte ri-martuar kurrë në shenjë dashurie dhe respekti për Sulltan Pajazitin, ka vdekur në vitin 1444!! Olivera Lazarevicin, serbët e sotëm e kanë pjesë të historisë, madje e kanë shpallur edhe të shejtë! Po të ishte e vërtetë Beteja e Kosovës dhe vrasja e Sulltanit nga vendasit… nuk do të bëhej kurorëzimi i Sulltan Pajazitit me vajzën e Knez Llazarit, nuk do të pranohej vasaliteti e nuk do të viheshin në mbrojtje Kishat dhe Manastiret Orthodokse, gjithandej në Ballkan! Nga këto fakte, vërtetohet teoria se Sulltan Murati është vra në një komplot të brendshëm për marrjen e Sulltanatit nga Pajaziti i quajturi „I tmerrshëmi“!
Në raste të ngjajshme, në vendet kryengritse, Perandoria ka rrafshuar me tokë Kishat dhe i ka shëndrruar në Xhamia! Betjeja e Kosovës, vrasja e Sulltan Muratit dhe mitet tjera, në dritën e këtyre fakteve, mbesin mite e folklor ballkanik !! E kjo është e vëteta se si na ka „çliruar Baba Mbret” me Betejën e Kosovës ! Orthodoksët (edhe serbët e sotëm) deri me me 1815, kur e fitojnë autonominë nga Perandoria Osmane, vazhdimisht ishin vasal dhe të privilegjuar te Porta ! Vet Knez Millosh Obrenoviqi (1780 –1860) kishte qallmin dhe shallin si i biri i Sulltanit dhe i nënshtrohej dhe e dinte për pushtet Sulltanin, e kishte të shkruar edhe në Kushtetutë; i nënshtrohej Sulltanit!!
FLAMURIN E KOMBIT TË RI „SERV“ E CAKTOJ SULLTAN MAHMUD II
Mahmud II (osmanisht&turqisht : محمود ثانى Mahmud-u sānī, محمود عدلى Mahmud-u Âdlî; 20. korrik, 1785–11. korrik, 1839) ishte sultan i Perandorisë Osmane nga 1808. Deri me vdekjen e tij në vitin 1839.
„Fermani daton nga dhjetori i vitit 1835 dërguar knezit (princit), Vezirve të vendeve Danubiane, ajanëve, vojvadëve, „kadive“ (gjyqtarve) dhe mbikëqyrsve të skelev (limaneve). Ai thot se populli serb ka të drejtë të shpalosë flamurin trengjyrësh në anijet tregtare të cilat mund të lundrojnë lumenjëve dhe deteve „edhe në Stamboll shkuarjeardhje dhe kalim“. Së bashku me Fermanin ata kann marr edhe nga një ekzemplar të flamurit. Tash flamuri ka marr renditje të re të ngjyrave, për dallim nga ajo që ka përshkruar Kushtetuta e janarit „Sretenjski“. Ngjyrat ishin horizontalisht : e kuqe, e kaltërt dhe e bardha.“ Dr Radoš Ljušić në librin „Principata e Serbisë“ (Knezevina Srbija) 1830-1839, Beograd 1986, faqe 293!
Origjinal: “Ferman datiran decembra 1835. godine upućen je knezu i podunavskim vezirima, pašama, ajanima, vojvodama, kadijama i nadzornicima skela. On kaže da srpski narod ima pravo razvijati trobojnu zastavu na trgovačkim lađama koje mogu ploviti rekama i morem “u Carigrad dohodećim i tuda prolazećim”. Uz ferman, oni su dobili po jedan primerak zastave. Sada je zastava dobila nov raspored boja, za razliku od one koju je propisao Sretenjski ustav. Boje su bile vodoravno poređane: crvena, plava i bela.” Dr Radoš Ljušić u knjizi „Knezevina Srbija 1830-1839, Beograd 1986, str 293!
DY ORTHODOKSE GRA TË SULLTANËVE TË PERANDORISË OSMANE !
Në Serbi edhe sot proklamohet kjo miqësi serbo-turke! Në botim të shtëpisë botuese „Derete“ në Beograd u botua libri „Dy serbe Sultane“ (Dve srpske sultanije) të autorit Nikole Giljen, me histori nga mardhënjet serbo-osmane në mesjetë, përmes biografive të Olivera Llazareviqit(1373-1444) grua kadum (e para nga 4 të kurorzimit) e Sulltan Pajazitit (1360-1403) dhe Mare Brankoviqit (1418-1487) grua kadum (e para nga 4 të kurorzimit) e Sulltan Muratit II (1404 – 1451).
– SULLTANJA Olivere Lazarević (1373-1444), ishte e bija e Knez Lazarit
– SULLTANJA Mare Brankoviq (1418-1487), e bija e despotit Gjurgja Brankoviq. SULLTANJA Aleksandra Anastazia Lisovska Haseki Hurem (1506-1558) Ruse.
Olivera Llazaerviq është martuar pas të ashtuquajturës Beteja e Kosovës në vitin 1389. Vrasja e Sulltan Muratit, sipas kronikasve të asaj kohe, ishte vrasje për pushtet! Dihet se Pajaziti ishte i fuqishëm dhe për të marrë pushtetin inskenon vrasjen e Sulltan Muratit dhe merr fronin! Nuk qëndrojnë tezat se kishte betejë dhe vrasje të Sulltan Muratit nga vendorët, as nga serbët as nga shqiptarët! Ngjarjet e ma vonshme tregojnë të kundërtën, asnjë Kishë dhe Manastir orthodoks në Kosovë dhe Ballkan nuk u shëndrrua në Xhami dhe nuk pati persekutime në popullatë për shkak të vrasjes së Sulltan Muratit! Sulltan Pajaziti u martua me të bijenë e Knez Llazarit, një feudal lokal orthodoks dhe lidhën koalicion, që njihej si „vazalitet“ ndaj Portës! Kjo marrveshje e „vazalitetit“ u bë në marrveshje me Kishën Orthodokse dhe përfshinte gjithë popullsinë orthodokse në Ballkan! Postulati i „Vazalitetit“ ishte „Duša Patriarhu, telo Padišahu“ (Shpirti Patriarhut, trupi Padishahut) që nënkuptonte nënshtrimin fizik organeve të Perandorisë Osmane, duke përfshirë mashkujt ushtar në kuadër të Perandorisë Osmane, po edhe femrat në posedim Spahive dhe administratorve të shtetit Osman. Si duket kjo e fundit ishte „taksa„ që shqiptarët e besimit orthodoks nuk mundën ta toleronin dhe filloj kalimi masovik i shqiptarve në fenë islame!
Sulltan Sulejmani Ligjvënësi (1520–1566) ishte i martuar me Rusen me Aleksandra Anastazia Lisovska, ajo babain e kishte Prift Orthodoks dhe në Haremin e Sulltanit njihej si Sulltania Haseki Hurem! Sulltania Haseki Hurem, njihet si grua e ligjshem „Kadum“ me ndikim në Perandori, ajo njihet edhe si humanitare, kishte ndërtuar disa kuzhina popullore në Mekë dhe Medina, pasi që dhëndrri i saj Rrustem Pasha ishte bërë Vezir i Madh dhe nga kjo kishte rritur ndikimin. Ka ndërtuar edhe Banjo publike (te ne shqiptaret nga kjo ka mbet thenja „Hamami i Hyres“), një Xhami në Stamboll që njihet si Xhamia Haseki Hurem, ndërsa në Jerusalem kishte ndërtuar një Xhami me Medrese! Pas vdekjes së Aleksandra Anastazia Lisovska 17 prill 1558, Sulltan Sulejman Ligjvënësi i ndërtoi një Mauzole me mure të stilizuara që u quajtën „muret e lumturisë së xhenetit“! Sulltania Haseki Hurem ishte edhe personazh i shkrimeve të Shekspirit!
FERMANI I SULLTAN SULEJMANIT QË LIRON NGA TAKSA KISHËN E DEÇANIT QË NGA VITI 1539!
„Ferman i Sulltan Sulejmanit -I-
Shkruar në Konstandinopojë në 1539.
Nënshkrimi DK-196.
I drejtohet kadiut të Pejës. Kreu i Deçanit ankohet në Fronin Mbretëror që Spahiu lokal i kërkoi atij tatimin që i takon një Spahiu. Si kreu i Deçanit, ai nuk u regjistrua në librat e regjistrimit si anëtar i rajes, por më tepër si Prift i Kishës së lartpërmendur. Nëse Spahiu përsëri duhet të kërkojë pagesën e tatimit ose ngacmonë Priftin, ai duhet të refuzohet, dhe nëse diçka i është dhënë atij, atëherë ai duhet të gjobitet.
Shkruar në Kostandinopojë në të tretën e fundit të muajit Seval 944 (12-23 mars 1539).
Në anën e kundërt: Për kishën, që ajo të ndërtohet.
Një mbishkrim i dytë me shkrim dore: Në vitin 944 në epokën e Sulltan Suleimanit (936-974 sipas kalendarit turk).
Shënim: Ruhet.“
Kishat dhe manastiret orthodokse ne ballkan i takojn Arberve&Arvanitasve&Arbereshve&Arbanašve!
Edhe shqiponja, edhe kryqi me 4 C jane shqiptate&Arbanaše, qe sot jane konvertuar ne steme dhe flamuj te kombeve te ndryshme te promovuar ne shekullin e 19!
Problemi eshte se emertimi sllav, serb dhe shkja… ne antike nga shekulli i 6 deri ne shekullin e 18 ishte koncept social e fetare, jo etnik! Ne Perandorine Romake dhe Bizante popullsia ardhacake nga Azia cilsoheshin skllav dhe shkriheshin me grupe tjera skllavesh ne Perandorin Romake e me vone ne ate Bizantine! Historia nuk sqarohet nga premisat e sotme, me ato te shoqerive feudale dhe skllavopronare! Gjuha dhe Bibla e shperndar ne gjuhet e ardhacakve, ishte ne funksion te civilizimit te tyre! Ka mbretruar strategjia e Aleksandrit te Madh… i cili kishte mesuar dhe urdheruar ushtaret e tij qe te vishen dhe te duken si Persian gjate sundimit dhe shrirjes ne Persi… ashtu edhe si egjiptian dhe indian gjate shtrirjes deri ne Egjipt dhe Indi! Ne ato periudha nuk ishin e nuk kishte pushtime dhe ndikime gjuhesore e kulturore… sundimtaret mesonin edhe gjuhen e sklleverve te vet, per te shtuar Perandorine dhe per te marr sherbimet dhe taksat! Edhe pjesa e prifterinjve ne Ballkan ishin me origjine nga popullsia vendase, po si misionar te fese dhe per zgjerimin e sundimit dhe fese, kishin marre gjuhen si instrumet dhe si arme per te shtuar Skllavet dhe perandorine! Skllav, serb, kishte prej te gjitha etnive te asaj kohe… edhe fise ilire, vllahe , thrake, bullgare.. etj. Kultura kishtare e Bizantit eshte e drejtuar nga priftrinjet vendas, te cilet ne misionet e tyre e kane quajtur veten edhe sundimtar te sllaveve, serve ( jo ne kuptimin etnik, po ne kuptimin e shtreses sociale-fetare skllaveve dhe bujkroberve (Edhe Stefan Nemanja ( i Bjesheve te NEMUNA*- ) ne varrin e tij ne Hilandar e ka te shkruar se ishte price Arbanaš… aty eshte i varrosur edhe vellai i Skenderbeut Reposhi… pastaj bijt e tij “Sveti” Sava, Dushani… jane arbanaš nga fiset e Bjeshkeve te Nemuna, ku ishin te vendosura fiset shqiptare dhe ata ishin Arbenor apo Arbanaš si thone serbet … qe emrin e morren ne shekullin e 19 duke u thirr ne emrin e shtreses sociale-fetare ne kohen e Bizantit! Sklavius, serober, shkja … ishte emertim per shtresen sociale-fetare te roberve dhe skllaveve orthodoks, te krishter te ritit te lindjes !
Në periudhën e marrjes së emrit SERB dhe SERBI në shekullin e 19, vetëm rastësia ka bërë që mos të quhen ARBANAŠ, nga ndikimi i Kishës Ruse, ka dominue emri SERBIA dhe SERB, dhe SLLAVENI – JUZNISLLAVENI.. terme këto që në mesjetë dhe në antikën e vonshme ishin cilësime të shtresës sociale-fetare, gjatë kohës së Perandorisë Romake dhe kohës së Bizantit ! Nga latinishtja, SLAVIUS, SERVE, për shtresën e skllavërisë në shoqërinë skllavopronare! Sklavius, serbi dhe shkja , ishin kategori sociale-fetare që kishte nga të gjitha etnin e asaj kohe në Ballkan, edhe nga shqiptarët (fiset ilire), thrakët, bullgarët, vllahe etj.
Servi– në gjuhën latine kishte kuptimin : Robërit, Servus&Sklavus, ashtu si sot që kuptohet fjala Islam – Fjala “Islam”, “musliman” në fjalorin fetar e ka kuptimin e dorëzimit, bindjes, përuljes dhe paqes, jo rezistencës në kuptimin ndaj Zotit po edhe sundimtarit Kalifit! Në aspektin fetar të nënshtruar ndaj Zotit dhe në aspektin social të nënshtruar ndaj sundimtarit! Deri vonë edhe shqiptarët termin serb-servus-shkja e kishte për të gjithë orthodokset qoft ai grek, shqiptar, bullgar, serb, maqedon apo malazez!
Në shkrimin e tij „Malazezët janë vendas“, Mirosllav QOSOVIQ në Analitika 2015, shkruan:
„Ne jemi banor të lashtë të Ilirisë të cilët përfundimisht kemi marrë gjuhën sllavene nga fundi i mesjetës, pas vitit 800-900 (nga shekulli 6/7 deri nga fundi i shekullit XV) …. manifestuar me faktin se paraardhësit tanë kishin marrë Shkrimet e Shenjta në gjuhën sllavene (gjuhën sllavene të parër e kanë nominuar Çirili dhe Metodi në shekullin e 9). Për shembull, po ashtu, sot pothuajse të gjithë skocezëve gjuhë e tyre amtare është anglisht, ndërsa gjuhën e tyre amtare (një nga gjuhët kelte) sot e flasin vetëm një përqindje e vogël e Skocezve. Është njësoj me irlandezët. ” !
(Origjinale „Mi smo starośedioci Ilirika koji su konačno primili slovenski jezik krajem srednjeg vijeka, poslije 800-900 godina (od 6./7. do kraja 15. vijeka) …. koja je manifestovana time što je našim precima Sveto Pismo bilo dostupno na slovenskom jeziku (slovenski jezik su prvi književno normirali Ćirilo i Metodije, u 9. vijeku).
Na primjer, isto tako, danas je skoro svim Škotima maternji jezik engleski, a njihovim vlastitim izvornim jezikom (jedan od keltskih jezika), danas govori par procenata Škota. Slično je i sa Ircima.“ Piše Miroslav ĆOSOVIĆ, Analitika 2015!)
Qarku i Toplicës është në pjesën veri-lindore të Kosovës, që përbëhet nga komuna e Bllacës, Kurshumlisë, Prokuples dhe Zhitoragjës!
Nga këto rajone gjatë viteve 1866 deri 1878 janë shpërngulur me mijra „muhaxher“, të cilët janë vendosur në vende të ndryshme në Kosovë, Maqedoni deri edhe në Turqi! Sot rajoni i Toplicës, në jug të Serbisë, është rajoni më i pazhvilluar dhe më i varfër i Serbisë! Pak kush e dinë se po aq sa ishin shpërngul nga këto vise, po aq kishin mbet dhe kishin vazhduar të jetojn atje, duke vazhduar me fenë Orthodokse se ciles i takonin para se të pranonin fenë Islame. Po pakë nga ata ende kanë prefiksin e fiseve nga e kanë origjininën! Dallojn mbiemrat Gashiç (nga fisi Gashi), Krasojeviç (nga fisi Krasniqi) , Batiç (nga fisi Bytyqi) Kuçiq (nga fisi Kuqi), Shaliq (nga fisi Shala), Berišič (Berisha)… etj.
Me dokumentimet e fundit të ADN-së, po del në shesh se jo Tirana as Prishtina e Shkupi … po Velika Skadarlia e Beogradit ka më së shumti Arbanaš ! Edhe Toplica dhe Topćideri deri në Srem me Arbanas në Hrtkovci , Nikinci, Rudnik dhe Avalla…..që deri në ditët e sotme mbajn mbiemrat e fiseve shqiptare!
Nga studimet gjenetike „serbët“ në kromozomet e tyre kanë 48% halpogrupe 12a (haplogrupë ilire) dhe vetëm 15% haplogrupe R1 (që ka prejardhje nga Azia) dhe përqindja tjetër me haplogrupe të Ballkanit!
Edhe sipas Kishes Ortodokse Kishat Manastiret e sotshme (si ajo në Pejë, Deqan, Graqanice, Prizren, Deviq, Tërnovë etj. nuk ekzistonin për shkakë të nacionaliteteve apo politikave, po per shkak te besimtarve, e besimtaret e tyre nuk i takojnë vetëm një gjuhe apo race, sepse ato ishin para kombeve dhe politikave te shekullit 19 e 20!
