Intervistoi: Amina Nuraj, Pazari i Ri
_____
Kush është Tarik Zahitoviq?
Tarik Zahitoviq: Une jam Tarik Zahitoviq. Jetoj në Pazarin e Ri, dhe jam në moshën 22 vjeçe. Kam mbaruar shkollën e mesme ekonomike. Flas boshnjakisht dhe pak gjermanisht, bëj tiktok dhe kemi me babain një sallon flokësh në Vjenë.
Amina Nuraj: Kur keni filluar që ta kuptoni se jenii shqiptar dhe që të ndiheni i tillë dhe kush ju ndihmoi të ndërgjegjësoheni në atë rrugë historike?
Tarik Zahitoviq: Që në moshën 14-vjeçare u ndjeva si shqiptar dhe gjatë moshës fëimjënore babai më tha se kemi prejardhje nga fisi shqiptar SHALA, që do të thotë se ne jemi shaljan , si shumë shqiptarë të tjerë.
Amina Nuraj: Në familjen tuaj jeni i vetmi që ndiheni si shqiptar apo ka anëtarë të tjerë në familjen që po ashtu ndihen ata që janë në të vërtetë, pra shqiptarë?
Tarik Zahitoviq: Është ende e vështirë për të gjithë të mendojnë kthjellët kombëtarisht, pasi politika asimiluese e ka bërë punën e saj, para së gjithash duhet të kemi gjuhën shqipe në shkollë, ti kemi të drejtat tona që na garantohen edhe prej Kushtetutës së Serbisë, pasi kjo e drejtë elementare njerëzore do të na ndihmonte me kthimin në identitetin tonë të mohuar kombëtar Shqiptar në Sanxhak.
Amina Nuraj: Çfarë përfaqëson Kosova dhe Shqipëria për ty?
Tarik Zahitoviq: Për mua Republika e Kosovës dhe Shqipëria përfaqësojnë një lidhje gjaku, një ndjesi, një popull i njejt dhe ndërgjegje të përbashkët kombëtare, si dhe pathyeshmëni në jetë.
Amina Nuraj: A shihni Sanxhakun si pjesë të Republikës së Kosovës dhe Shqipërisë apo si pjesë të Serbisë?
Tarik Zahitoviq: Sanxhakun e shoh vetëm si pjesë të nënës Shqiperisë, kuptohet në kuptimin hisorik, pavarësisht se realiteti është tjetërfare. Sanxhaku është i ndarë “vullnetarisht” në dy pjesë, njëra iu bashkëngjit Malit të Zi e tjetra Serbisë.
Amina Nuraj: A e dini kush ishte Shaban Poluzha?
Tarik Zahitoviq: Shaban Poluzha është një hero për mua dhe një njeri për të cilin kam lexuar shumë. Unë pata fatin të takoj djalin e motrës së tij në Vjenë dhe jam në lidhje vëllazërore shumë të ngrohta dhe të mira me të. Ne flasim sëbashku për të kaluarën, për histoinë tonë dhe luftërat e përbashkëta, se gjaku nuk bëhet ujë. Ne pra jemi i njejti popull, pavarësisht se në Masbjeshkë (Sanxhak) për shkak të mungesës së shkollimit dhe të drejtave të tjera të mohura kaq gjatë, populli u asimilua gjuhësisht.
Amina Nuraj: A do të doje që Sanxhaku duhet t’i kthehehet si kulturë kombit shqiptar në përgjithësi, apo…?
Tarik Zahitoviq: Dëshira ime është që Sanxhaku të kthehet tek nënë e tij, Shqipëria, qoftë si kulturë e përgjithshme a qoftë si histori e përbashkët, si doke e zakone.
Të tjerat nuk varen prej nesh, mirëpo ato të drejta që na takojnë si popull në vendin tonë, nuk mund të na i mohoj askush.
Amina Nuraj: Në fund…, si ndihesh të jesh shqiptar në Sanxhak?
Tarik Zahitoviq: Është ndjenjë e bukur , sepse e di që e ke mposhtur asimilimin serb dhe se mushkëritë e tua marrin frymë më lehtë, po është edhe e frikshme sepse mbi shpirt e ke një shtet gjenocidal , që në të kaluarën ka kryer shumë gjenocide ndaj popullit të pambrojtur të Masbjeshkës (Sanxhakut).
Rruga e rikthimit kombëtar dhe kulturor nuk është e lehtë për ne, por, sëbashku me ty e të tjerë si ti do të fitojmë çdogjë. Ne nuk kemi asgjë kundër asnjë kombi e kulture në rajonin e Gadishullit Ballkanik, sidomos jo në Sanxhak, por do të luftojmë me të gjitha mënyrat e lejueshme demokratike dhe legjitime njëherit që banorët e Sanxhakut të shprehen lirshëm rreth përkatësisë kombëtare dhe të mos e pranojnë asimilimin dhe identifikimin me kombe të tjera, që nuk iu përkasin.
