Afrim Caka, Gjakovë
____
Lexime të mbara për ish thellësitë e “legjendave”. Legjendat pra ishin mësuar me marshimet e gjatë, se kohët që erdhën na rrënqethnin mishrat… Për lexuesit e vërtetë, ata të vërtetët fare, që leximi i ka kthyer në gjeneratorë mendimesh nga të cilat perfitojnë edhe ata që nuk lexojnë fare!
Koha e turpit dhe kohë e kalorsiakëve! Trimeria e tyre të panjohurish kalorsiakë shkruan një dramë, të titulluar “Mamografia për Dardaninë”. Shumë herë është shkruar e folur që lidhja e kalorsiakëve e midis gjuhës korruptive dhe mitit është mashtrimi. Burimi real i mashtrimit është hera e parë në konstruktin e gjuhës korruptive, herë në imagjinatën mitike; ndonjëherë është supozuar të jetë ligjerata e tyre, e cila nga gjuha e saj origjinale e natyrës metaforike paraqet nismen e mitet për shkatërrim e ç’naturim… e mblidhte populli rrufetë!
Ç’na duheshin ballot tyre, e lamtumirës, njerëz me karakter e moral të dobët dhe shumë mungesa në shpirtë e në kulutrë, siç i thonë. E aq më tepër, ajo mamografi e shpjegon qartë vdekjen e Dardanisë, besa edhe e kombitë shqiptarë..! Vetëm fytyra të tilla të vdekurish shfaqnin kontraksione të kësaj natyre.
Ne nuk deshëm të marshonim kundër gënjeshtrës, egoizmit, lakmisë, plogështisë, korrupsionit, mashtrimit të cilat ishin fajtore për të gjithë ato mundime që hoqëm e që na lanë pas. Këta kishin qënë të ashpër, pa asnjë besim tjetër përveç besimit te shoku i llogores që e kishim pranë dhe atij besimit tjetër që s’na kishin mashtruar “kurrë”. Po ç’u bënë të gjitha këto? Gjithçka u shkatërrua, u falsifikua dhe u harrua. Dhe atyre që s’mundi t’ju harrohet dot, ju mbetën vetëm ndjenja e pafuqisë, e dëshpërimit, e moskokëçarjes dhe pija. Koha e njerëzve të legjendave dhe e ëndrrave të tyre s’u harrua. Po triumfonin afaristët dhe përkrahësit e tyre dhe mizerja… Absolutisht perfaqesuesi me besnik i vijes se Partisë dhe ushtar i bindur i legjandave e i diktatures derisa u përmbys rregjimi i tyre për mendësinë ballkanasve – këta kanë qenë e mbetën në kujtimet e popullit… njerëz negativ!
Jeta e tyre në politikë ishte shënuar në 2000,ën ishte si një halë e vërtetë në sy. Legjendat nisen një lidhje të re dashurie me korrupsionin. Këta e kishin mbushur një lloj kapakun për lloj shkruesish anonim, ziliçarës, injorantësh të pagjumë të natës. Si e përballoj populli këtë histori sa makabre e aq absurde. Të cilët lanë një përshtypje të thellë, në veprimët e tyre nuk kishte as dhimbje personale dhe dolën me një filozofi të re deri më tani e panjohur për ne. Shumë prej tyre humbjen zgjedhjetë dhe pushtetin dhe me një këmbë në opozitë edhe pse me pamjen e një fakiri. Edhe pse këta do t’i hargjonin të gjitha energjite e mbetura për ta marrë pushtetitn përseri. E dinin se ende kanë disa miqë dhe mbështetës të tyre në poste të rëndësishme…
Pa dije, propagandë, hamendje politike që vetëm na i ngatërruan gjërat dhe na larguanë nga e vërteta. E gjithë Dardania ishte e pushtuar nga moda e largimit e vërteta politike dhe saherë një personazh i politikës bëhej personazh i korrupsionit. Do të udhëtojmë bashkë nëpër disa histori që do të na kujtojnë ngjarjetë e të paudhëve të mbushur plotë me urrejtje e mllefe. Mua më duket se padija, injoranca, amatorizmi, mungesa e kulturës, dembelizmi mendor, llogjet, etj., po bëhen gjithnjë e më shumë një dukuri harrese, dhe dija, kultura, mençuria, etj., po bëhen gjithnjë e më shumë koha e turpit!
Çishte ajo kohë sikur lëngojnë të paudhët. Nuk munden të rikthehen me fytyra tjera, për të vazhduar me renditjen e tyre të çrregullt e të marrë sipas një shestimi që ne, ngaqë na duket i paktueshëm, s’na mbetet veç t’i quajmë misterioz. Rret e rrotull, shoqëroheshin me frikën dhe të përlyer me të keqën me fytyra të shpërfytëruara e me agjitacion. Këngët e sundimtarëve ishin të organizuara e përziheshin me motën e poezisë epike e luftarake. Në Dardani legjendat hidhninë paralelet që rrezikohej nga rivalët prania e pushtetit tyre. E dinin mirë se nuk po forcoheshin dita në ditë.
