ARKIVI:
30 Mars 2025

    Eve (1926) / Legjenda shqiptare e Bletës – Çfarë nuk bëjnë shqiptarët kur kanë një koshere në shtëpi?

    Shkrime relevante

    Serbia po kryen diskriminim si  spastrim etnik në Preshevë, Medvegjë e Bujanoc, përmes pasivizimit të adresave

    Një shtëpi e braktisur në një fshat të Medvegjës Nga: Refik Hasani ___ Pasivizimi,...

    Armët, dhuna dhe shthurja morale po e çojnë shoqërinë në krizë të thellë

    Nga: Arif Ejupi Derisa armët qarkullojnë edhe nëpër duart e fëmijëve, nuk...

    Mësimet nga fundosja e Titanikut

    Nga: Lirim Gashi, Prizren ___ Kur u fundos anija legjendare Titanik, secili reagoi...

    Një shoqëri që bie në konflikt me vetveten, do të shkatërrohet

    Foto: Mysafiri i "iftarit" të Ramazanit  Kjell Skartveit / Document.no  30.03.2025 09:00 Por Jezusi...

    Lavdia tragjike e akterëve të Pavarësisë së Shqipërisë

    Jusuf Buxhovi, historian e shkrimtar nga Prishtina -Theksime nga fjala në Akademinë...

    Shpërndaj

    Burimi : gallica.bnf.fr / Bibliothèque nationale de France

    Nga Aurenc Bebja*, Francë – 27 Dhjetor 2023 

    “Eve” ka botuar, të dielën e 28 marsit 1926, në faqen n°2, një shkrim rreth legjendës së bletës te shqiptarët, të cilin, Aurenc Bebja, nëpërmjet blogut të tij “Dars (Klos), Mat – Albania”, e ka sjellë për publikun shqiptar :

    Legjenda e Bletës

    Burimi : gallica.bnf.fr / Bibliothèque nationale de France

    Burimi : gallica.bnf.fr / Bibliothèque nationale de France

    Shqiptarët kanë një kult të vërtetë ndaj bletëve, një kult që shpesh shkon deri në idhujtari : një shqiptar nuk do të blasfemojë (mallkojë) kurrë në një shtëpi ku ka koshere. Ndër legjendat e vjetra të vendit, ka një, shumë kurioze, që ka të bëjë pikërisht me bletët : një grua shumë e moshuar dhe e sëmurë kishte tri vajza. 

    E para, Merimanga, ishte flirtuese dhe kujdesej vetëm për veten e saj; e dyta, Gjinkalla, edhe më e shkujdesur (mëndjelehtë), i kalonte ditët duke kënduar; e treta më në fund, Bleta ishte punëtore dhe nuk humbiste asnjë çast të ditës. 

    E gjora plakë, shumë e sëmurë dhe e paaftë për t’u kthyer në shtrat, thirri vajzën e saj të madhe : “Unë jam duke endur rrjetën time dhe nuk mund të shqetësohem,” u përgjigj ajo. Pastaj nëna tha : “Përgatite gjithmonë pa arritur kurrë ta mbarosh”. Dhe merimanga thur një rrjetë pa fund. E dyta u përgjigj : “Unë këndoj dhe nuk mund ta ndaloj këndimin tim”. “Këndo, këndo, derisa të vdesësh,” tha nëna plakë. Dhe gjinkalla ende këndon dhe vdes e tharë, me kurrizin e lidhur në një degëz bari. Vajza e tretë ndihmoi nënën e saj dhe i bëri një ëmbëlsirë që e ngushëlloi. 

    Atëherë nëna tha : “Qofsh e bekuar ! Ti do të jesh drita e paraardhësve dhe ushqimi i të gjallëve !” 

    Dhe bleta prodhoi dyllin për qirinjtë e të vdekurve dhe mjaltin e ëmbël për të gjallët…

    K O M E N T E

    SHKRUAJ NJË KOMENT

    Ju lutem, shkruaj komentin tuaj!
    Ju lutem, shkruaj emrin tuaj këtu