Disa amatorë aktualë shqiptarë (që nga fundi i komunizmit deri tani) e marrin veten për “historianë të lashtësishë” dhe …madje “gjuhëtarë !! Aq më tepër që në Shqipëri nuk ka karrige “Histori të Antikitetit”. Në parim, një historian i vërtetë është një akademik që ka kryer studime dhe kërkime në një mjedis universitar dhe mund të zgjedhë në studimet e tij “karrigen” e historisë që i intereson (historia e mesjetës, historia bashkëkohore, historinë e artit … dhe … “Katedra e Historisë së Antikitetit” në universitetin që ai zgjodhi është një çështje “specializimi” në një degë « shkencore, kulturore apo artistike » periudha që ne studiojmë të Antikitetit dhe jo ato të sotmet… Kjo është përafërsisht një pasqyrë e përgjithshme… Të bëhesh “historian” është profesion.
Në Iliadë nëse gjejmë Pellazgë në dy kampet kundërshtare (“”Lufta hipotetika e Trojës””) ka vetëm një shpjegim të besueshëm : poemat epike ishin poema nga një traditë “gojore pellazge parahelene”. Gjë që do të thotë një popull tjetër i pasoj Pellazgët, domethënë Akejtë, Kadmenët, Pelopidët dhe emri i përgjithshëm që zëvendësoj tre të tjerët : “”Helenët”” para erës sonë. Në të vërtetë, “Helenët dhe gjenealogjia” në lidhje me përkatësinë e tyre etnike nuk përmenden hiq në Iliadë. Duhet theksuar se Historia e lashtë e përcjellur nga autorët e lashtë është jo vetëm keqkuptuar por keqinterpretuar dhe përsëritur nga një AUTOR MODERN te tjetri si papagaj pa i kuptuar gabimet, kontradiktat dhe gënjeshtrat që ndodhën në ato shkrime : fundi i fundit del një histori e rremë ! Ky është Demi që kanë bërë historisë së lashtë HISTORIANËT MODERNE. Gjithë Enciklopeditë, Bibliotekat, Shkollat, Universitetet, Interneti… janë mbushur me paqartësi, ngatërresa, ambiguitete, kontradikte, etj, etj.
Pra, pas ardhjes së pushtuesve të “Pellazgjisë” “Iliada dhe Odisea u uzurpuan dhe u përvetësuanë për t’i shërbyer interesave të të ardhurve të rinj. Fillimisht ata përdorën ato poema epike parahelene për të krijuar poezitë e tyre, ku bënë modifikime të ndryshme, ndërthurje tekstesh, fjalësh ose emrash për t’i bërë pasardhësit të besonin se ato ishin vërtet poezitë e tyre. Në të vërtetë, studimet, analizat e teksteve, ajo që ka mbetur pa u thënë apo manipulimi zbulojnë qartë ngathtësitë dhe papërsosmëritë e tyre që na lejojnë të zbulojmë tenxheren e qumështit ! Në të vërtetë, një krim nuk është kurrë i përsosur. Më në fund, në punën e tyre të shkrimit dhe të përkthimit, logografët helenë u ndihmuan nga “Pellazgët dygjuhësh” të cilët zbuluan antroponime, toponime, oronime eponime, teonime dhe fjalë të tjera pellazgjike të ruajtura ashtu siç ishin në lashtësi në këto poezi. Për mua (historian/albanolog) kjo është e dhënë thelbësore që më lejoi të deshifroja gjuhësisht disa terma, të zbuloja dhe të shpjegoja të gjitha modifikimet dhe manipulimet që autorët e lashtë nuk ishin në gjendje t’i zbulonin për shkak të mosnjohjes së tyre ndaj pellazgjishtës së lashtë kohë që nuk kishte gjuhëtarë të certifikuar (gjuhësia moderne daton vetëm në punën e gjuhëtarit gjenevan Ferdinand de Saussure [1857-1913]). Në tezën time krijova gjithashtu një leksik ku deshifroj dhe shpjegoj emra, fjalë dhe terme të ndryshme që gjenden ekskluzivisht në Iliada dhe Odisea, librat e parë të botuar në “greqishten e vjetër” (bazuar në “Jonianishtën pellazge” dhe në vijimësi në atë eoliane gjithashtu me origjinë pellazge. Që nga poemat epike të deritanishme, gjuha greke ka ndryshuar aq shumë sa është shumë pak e përdorur ose e kuptuar nga të gjithë Helenët.
Ky uzurpim dhe monopolizim i poezive epike e ka prishur plotësisht thelbin e këtyre poezive origjinale të cilat lavdëronin luftëtarët pellazg (luftë mes fiseve rivale pellazge apo hakmarrje për t’u hakmarrë për rrëmbimin e një gruaje, etj.). Kjo luftë trojane parahelenike u transpozua në një luftë pushtuese të Azisë së Vogël veriperëndimore (Lufta e Helenëve kundër Pellazgëve). Leximi aktual i Iliadës tregon vetëm akejtë dhe danaenët që luftonin kundër “pellazgo-trojanëve dhe gjithë fiset e tyre” nga Azia e Vogël, prandaj zbulojmë kontradikta, paqartësi, manipulime dhe pellazgë në dy kampet dhe Akilin që i drejton një lutje Zeusit për ta ndihmuar atë si ajo që bëri, për ta nderuar, kundër akejve të cilët ata i ndëshkuan. Pra, ky është një aspekt i përmbajtjes së Iliadës, etj. Duhet të theksohet se data e një lufte hipotetike të Trojës që ka ndodhur midis -1193 dhe 1183 pes është një datë e shpikur nga matematikani Eratosthenes (-276-194 pes) pa asnjë provë. Lufta që ishte e transpozuar në këtë luftë hipotetike të Trojës është ajo e pushtimit të Azisë së Vogël veriperëndimore nga pushtuesit helenë në -700/680 pes. Kështu lexohën shkrimet e lashta. Rrjedhimisht e gjithë historia e Helenëve është e stërmbushur me këtë lloj paqartësish, kontradiktash, interpolimesh, gabimesh, gënjeshtrash e manipulimesh të ndryshëm.
Nëse marrim mundimin të lexojmë poezitë epike (BAZA e të gjithë letërsisë greke), të lexojmë dhe rilexojmë autorët e lashtë që kanë thënë praktikisht gjithçka, qoftë edhe pjesërisht ose ndërmjet rreshtave apo të shprehura qartë, arrijmë jo vetëm të kuptojmë se çfarë ka ndodhur gjatë pushtimi helen por edhe për të deshifruar vetë thelbin e kësaj historie të uzurpuar nga një popull i ardhur nga gjetkë në dëm të Pellazgëve autoktonë, jo vetëm parahelenë por mbi të gjitha “parahistorikë” (që i quaj “Homo Pelasgus”). Sigurisht që ka shumë gjëra të tjera për të thënë, por është aq e gjatë dhe e gjerë sa është e dhimbshme për mua të shkruaj tekste të gjata veçanërisht në gjendjen shëndetësore në të cilën gjendem…sepse nesër do të bëhem ndoshta i verbër. Në të gjitha studimet dhe kërkimet e mia do të gjeni shumë shpjegime, prova, argumente dhe referenca të pakundërshtueshme për ta mbështetur atë.
