Serbinë e shpëton vetëm denacifikimi
Në tekstin e Rezolutës, ku thuhet mes tjerash se duke vënë në dukje se viti 2025 do të shënojë tridhjetë vjetorin e gjenocidit në Srebrenicë, në të cilin humbën jetën të paktën 8,372 veta, mijëra u zhvendosën dhe familjet dhe komunitetet u shkatërruan, Asambleja e Përgjithshme e OKB-së:
Vendos të caktojë 11 korrikun si Ditën Ndërkombëtare të Reflektimit dhe Përkujtimit të Gjenocidit të viti 1995 në Srebrenicë, që do të festohet çdo vit; Dënon pa rezerva çdo mohim të gjenocidit të Srebrenicës si një ngjarje historike dhe u kërkon shteteve anëtare të ruajnë faktet e vërtetuara edhe përmes sistemeve të tyre arsimore, duke zhvilluar programe të përshtatshme, gjithashtu në përkujtim (të ngjarjeve) dhe me synim të parandalimit të mohimit dhe shtrembërimit të tyre si dhe pengimin e gjenocideve në të ardhmen; Gjithashtu dënon pa rezerva veprimet që madhërojnë të dënuarit për krime lufte, krime kundër njerëzimit dhe gjenocid nga gjykatat ndërkombëtare, duke përfshirë ata që janë përgjegjës për gjenocidin në Srebrenicë; Thekson rëndësinë e përmbylljes së procesit të gjetjes dhe identifikimit të viktimave të mbetura të gjenocidit të Srebrenicës dhe varrimin e dinjitetshëm të tyre dhe bën thirrje për ndjekjen e vazhdueshme të atyre autorëve të gjenocidit në Srebrenicë, që ende nuk janë përballur me drejtësinë; I nxit të gjitha shtetet që t’u përmbahen plotësisht detyrimeve të tyre sipas Konventës për Parandalimin dhe Ndëshkimin e Krimit të Gjenocidit, dhe të drejtën ndërkombëtare zakonore për parandalimin dhe ndëshkimin e gjenocidit, duke pasur parasysh vendimet përkatëse të Gjykatës Ndërkombëtare të Drejtësisë; Kërkon nga Sekretari i Përgjithshëm të themelojë një program informues të titulluar “Gjenocidi i Srebrenicës dhe Kombet e Bashkuara”, duke filluar përgatitjet për shënimin e përvjetorit të tridhjetë në vitin 2025, dhe gjithashtu i kërkon Sekretarit të Përgjithshëm të sjellë këtë rezolutë në vëmendjen e të gjitha shteteve anëtare, organizatave të sistemit të Kombeve të Bashkuara dhe organizatave të shoqërisë civile, në funksion të respektimit të duhur të saj; Fton të gjitha Shtetet Anëtare, organizatat e sistemit të Kombeve të Bashkuara, organizatat e tjera ndërkombëtare dhe rajonale dhe shoqërinë civile, duke përfshirë organizatat joqeveritare, institucionet akademike dhe palët e tjera të interesuara për të respektuar Ditën Ndërkombëtare, duke përfshirë kremtime dhe veprimtari të veçanta në kujtim dhe nderim të viktimave të gjenocidit të vitit 1995 në Srebrenicë, si dhe arsimimin e duhur dhe veprimtaritë e ndërgjegjësimit të publikut. Tani, pas Rezolutës, hipotekën e fajsisë për gjenocidin në Srebrenicë, në ndërgjegjën e tyre do të bartin jo vetëm “sponzoruesit dhe aksionarët” e gjenocidit të ushtruar (në mesin e tyre padyshim që do gjendet edhe Presidenti i sotëm serb me deklaratën e famshme; se “për një serb, do vriten 100 musliman”!?), por, edhe “populli hyjnor i Sveti Saves”. I cili me breza të tërë të rinjësh nuk arrijti të çlirohej nga elitat megalomane e extra nacionaliste në gjirin e vetë. Për hajr u koftë vetmia e “licencuar” nga Kisha dhe nga regjimet totalitare… Sepse, vetëm denacifikimi mund t’u shpetoj nga kjo marrëzi dhe hipokrizi shekullore…
Serbinë e shpëton vetëm denacifikimi
Në tekstin e Rezolutës, ku thuhet mes tjerash se duke vënë në dukje se viti 2025 do të shënojë tridhjetë vjetorin e gjenocidit në Srebrenicë, në të cilin humbën jetën të paktën 8,372 veta, mijëra u zhvendosën dhe familjet dhe komunitetet u shkatërruan, Asambleja e Përgjithshme e OKB-së: Vendos të caktojë 11 korrikun si Ditën Ndërkombëtare të Reflektimit dhe Përkujtimit të Gjenocidit të viti 1995 në Srebrenicë, që do të festohet çdo vit; Dënon pa rezerva çdo mohim të gjenocidit të Srebrenicës si një ngjarje historike dhe u kërkon shteteve anëtare të ruajnë faktet e vërtetuara edhe përmes sistemeve të tyre arsimore, duke zhvilluar programe të përshtatshme, gjithashtu në përkujtim (të ngjarjeve) dhe me synim të parandalimit të mohimit dhe shtrembërimit të tyre si dhe pengimin e gjenocideve në të ardhmen; Gjithashtu dënon pa rezerva veprimet që madhërojnë të dënuarit për krime lufte, krime kundër njerëzimit dhe gjenocid nga gjykatat ndërkombëtare, duke përfshirë ata që janë përgjegjës për gjenocidin në Srebrenicë; Thekson rëndësinë e përmbylljes së procesit të gjetjes dhe identifikimit të viktimave të mbetura të gjenocidit të Srebrenicës dhe varrimin e dinjitetshëm të tyre dhe bën thirrje për ndjekjen e vazhdueshme të atyre autorëve të gjenocidit në Srebrenicë, që ende nuk janë përballur me drejtësinë; I nxit të gjitha shtetet që t’u përmbahen plotësisht detyrimeve të tyre sipas Konventës për Parandalimin dhe Ndëshkimin e Krimit të Gjenocidit, dhe të drejtën ndërkombëtare zakonore për parandalimin dhe ndëshkimin e gjenocidit, duke pasur parasysh vendimet përkatëse të Gjykatës Ndërkombëtare të Drejtësisë; Kërkon nga Sekretari i Përgjithshëm të themelojë një program informues të titulluar “Gjenocidi i Srebrenicës dhe Kombet e Bashkuara”, duke filluar përgatitjet për shënimin e përvjetorit të tridhjetë në vitin 2025, dhe gjithashtu i kërkon Sekretarit të Përgjithshëm të sjellë këtë rezolutë në vëmendjen e të gjitha shteteve anëtare, organizatave të sistemit të Kombeve të Bashkuara dhe organizatave të shoqërisë civile, në funksion të respektimit të duhur të saj; Fton të gjitha Shtetet Anëtare, organizatat e sistemit të Kombeve të Bashkuara, organizatat e tjera ndërkombëtare dhe rajonale dhe shoqërinë civile, duke përfshirë organizatat joqeveritare, institucionet akademike dhe palët e tjera të interesuara për të respektuar Ditën Ndërkombëtare, duke përfshirë kremtime dhe veprimtari të veçanta në kujtim dhe nderim të viktimave të gjenocidit të vitit 1995 në Srebrenicë, si dhe arsimimin e duhur dhe veprimtaritë e ndërgjegjësimit të publikut.
Tani, pas Rezolutës, hipotekën e fajsisë për gjenocidin në Srebrenicë, në ndërgjegjën e tyre do të bartin jo vetëm “sponzoruesit dhe aksionarët” e gjenocidit të ushtruar (në mesin e tyre padyshim që do gjendet edhe Presidenti i sotëm serb me deklaratën e famshme; se “për një serb, do vriten 100 musliman”!?), por, edhe “populli hyjnor i Sveti Saves”. I cili me breza të tërë të rinjësh nuk arrijti të çlirohej nga elitat megalomane e extra nacionaliste në gjirin e vetë. Për hajr u koftë vetmia e “licencuar” nga Kisha dhe nga regjimet totalitare… Sepse, vetëm denacifikimi mund t’u shpetoj nga kjo marrëzi dhe hipokrizi shekullore…
***
Gjergj Kabashi
Presidetni i Serbisë aktron “zhgënjimin” për etiketën e Asambles së Kombeve të Bashkuara për gjenocidin në Srebrenicë
Vuçiq e aktron pikëllimin për shpalljen vrasjeve masive në Srebrenicë si gjenocid të ushtrisë serbe ! Aktrimi i pikëllimit dhe zhgënjimit nga ana e njeriut që nuk ngopet me gjakun e njerëzve të pafajshëm, si të boshnjakëve të Srebrenicës, ashtu edhe të Shqiptarëve.
Kur Serbi «qiellor» ushtron gjenocid ndaj të tjerëve, për hirë të zgjerimit territorial , qoftë edhe me gjenocid ndaj të tjerëve, për këtë fashist serb është krejt normale! Se Serbët «si popull i veçant» , pra «si popull i përzgjedhur», kanë të drejtë të bëjnë çdo gjë! Ish-Ministri i Propagandës së Slobodan Milosheviqit, tash President i Serbisë, e ka pas thanë me gojën e vet se «për një serb, do ti vrasin njëqind boshnjak (myslimanë).
Ky cilësim i vrasjes së mbij 8 mijë boshnjakëve të Srebrenicës nën komandën e Ratko Mladiq, është një lehtësim për shpirtërat e vrarë të atyre viktimave të pafajshme civile. Sado me vonesë të madhe, njohja zyrtare nga Asambleja e Përgjithshme e Kombeve të Bashkuara e këtij gjenocidi dhe spastrimi të madh etnik, ku atyre që ushtruan gjenocid, serbëve, sipas Marrëveshjes së Dejtonit, iu njohën rezultatet e gjenocidit, duke iu dhënë 49 për qind e territorit të Bosnjes, pavarësisht se përpara luftë serbët ishin vetëm 33 për qind të numrit të përgjithshëm të banorëve ne territorin boshnjak, pa mëdyshje është një ngushëllim për pasardhësit e të vrarëve, një ngushëllim i vonuar, që dikur u shfarosen me qëllim për krijimin e Republikës Serbe-Gjenocidale! Edhe në Srebrenicë, kuptohet ku boshnjakët ishin shumicë në atë kohë!
