Ndoc Bushgjoka, Tropojë – Tiranë
___
MARK KRASNIQI – (1920 – 28 gusht 2015).
___
I paharruari akademik Mark Krasniqi.
Çdokush mendon për vedi
se është i urtë e i drejtë,
zemërgjërë si deti,
e shpirtbardhë si shenjti.
Ku ta gjejme një kandar,
që në peshojë nuk gabon,
që s’njeh mik as kumbar,
por të drejtën tregon.
“Kryqit as Hënës nuk ju kam bërë hyzmetin, po as nuk kam qenë kundër tyre. Në pllakën e varrit le të jenë vetëm emri e mbiemri, edhe shqipja dykrenore mbi atë emër.”
Mark Krasniqi.
Burrin e fismë, të mënçur, të vendosur, atdhetarin e studiuesin Mark Krasniqin, e pashë për herë të parë aty nga fundi i qershorit të vitit 1980.
Ne qytetin Bajram Curri organizohej nje Konference shkencore, ku perveç studiuesve vendas, ishin ftuar e merrnin pjese edhe studiues nga Kosova.
Kush nuk e ka jetuar ate kohe, ose nuk ka pase dijeni, nuk mund ta dije, se me sa deshire dhe dashuri, priteshin vellezerit kosovare.
Sot i japin gojes e dores nga te duan.
Nejse.
Mes studiuesve kosovare ishte dhe Mark Krasniqi.
Pak para se me fillue aktiviteti, pergjegjesi i ekipit te studiuesve kosovare, qe ishte nje serb, tha se Mark Krasniqi nuk ishte pjese e ekipit dhe se nuk do lejohej te ishte pjesmarres ne konference.
Provokimii ishte i rende dhe banal. Siç eshte ne natyren e shkaut.
Mikepritesit nuk mund te nderhynin ne organizimin qe ishte bere jo nga Instituti Albanologjik i Prishtinës, por nga Beogradi.
Menjehere organizatoret njoftuan qendren per provokimin dhe diskriminimin qe i behej akademikut dhe studiuesit Mark Krasniqi.
Nga lart u porosit:
“Ne nuk mund te nderhyjme ne kompetencat e ekipit shkencor te Kosoves, por Mark Krasniqi eshte i mirepritur me te gjitha nderimet vellazerore.
Pyeteni ku do te shkoje dhe plotesojani te gjitha kerkesat.”
Keto ja percollen akademikut Krasniqi, dhe i thane ku do me shkue,? – Ne Valbone, ne Fierze, ne Bytyq, ne Nikaj -Mertur etj.
Ai i falenderoj dhe u tha:
– Se pari ne biblioteken e qytetit se kam nje dhurate modeste.
E pastaj ku te doni.
Sa per ne NIKAJ – MERTUR, me i pase kambet si kam pase dikur ju kallzoj une rrugen. Marku ishte me origjinë nga fisi Nikaj.
Akademiku i shquar shkoi ne Biblioteken e qytetit dhe i dhuroi nje liber qe e kishte sjelle apostafat.
Ishte libri “Gjurme e gjurmime”. Botim i Institutit Albanologjik te Prishtines i vitit 1979.
Nuk e di a eshte sot ai liber e ku gjendet. Por brenda kopertines ka pase kete shenim:
“Bibliotekes se qytetit Bajram Curri. me deshire qe studiuesit e saj ta njohin dhe ta duan sa me shume Kosoven Kreshnike.
Mark Krasniqi. Bajram Curri 30/6/1980 “
Disa dite me pas e mora ate liber dhe i jam mirenjohes autorit, per punen e mire dhe trimerore qe ka bere.
Mark Krasniqi i kishte shoket te rralle.
Vepra e tij duhet te studiohet e te na frymezoje per atdhetarine e diturine.
Mark Krasniqi jetoi gjatë. Ai u përket atyre burrave të shquar, atdhetarë e studiues, që punuan shumë pa u nënshtruar, që patën fatin e mirë, qenë fatlumë, se panë Kosovën të lirë. E panë të bëhet.
I qofte dheu i lehte ne ate jete, e u nderofte perjete.
