Lulzim Osmanaj
AROMA E FJALËVE
___
AROMË LIRIE
___
Asnjëherë s’u përkule edhe kur të fyen,
asnjëherë s’u poshtërove edhe kur të përlyen,
çdo herë ishe lis i madh
edhe kur ti thyen degët
me baltë kur ta zhyten fytyrën
ishe prapë faqe e bardhë
*
Në varrim asnjëherë nuk qave
e kurrë nuk qeshe në dasmë
se koha do të vijë the
Unë jam lis i madh Pellazg
flas gjuhën shqipe
eci nëpër male e pi ujë Valbone
degët i kam si krahët e Mujës
e duart si shpata e Gjergjit,
*
Asnjëherë nuk këndove,
por kënga kurrë nuk tu ndal,
kur të gjithë po frigoheshin
ti dole i pari
por kur të gjithë u mburrën ti u fshehe i pari
Në maje të bjeshkës te varret e vajzave shkove e qave atje
kur takove zanat në mal
more fuqi baroti e shkule barin me rrënjë
mbi të mbolle farë lirie
Ti as emër nuk ke por të gjithë të njohin,
luginë e ujit je qe sjellë me vete ortek dëbore,
Ti,je kurorë lulesh
në stanet e bjeshkëve të Nemuna
ti shkruan pa laps,lufton pa revole
e kafshon pa dhëmbë
Ti vret mw sy e luftonë me kokë
Ushqehesh me ajër,
e ty të thonë Zeus!
*
Thonë se solle dritën e vetë nuk dukesh
ka kohë që ke humbur
të tjerët sot po marrin frymë
se aromë lirie me në fund mbretëron
dikush tha se pikat e shiut kur të bien
do t’i vrasin djajtë e tokës sonë
e djajtë nuk vriten me pika shiu
ata i vret djersa e ushtarëve
mbetur duke vrapuar nëpër male
e gjaku qe rrodhi në trupin e lagët
me Aromë Lirie.
__ __ __
JASHARËVE
(Familja që nuk u shua)
___
Pranverë e hershme
akoma është ftohtë
ngricat bënin atelietë e tyre
në dritaret e Jasharëve
*
Burra që nuk dorëzohen
gra që nuk mposhten
fëmijë që nuk trembën
të gjithë bashkë një familje trime
*
Kasnecët vinin dhe shkonin
ata me vete sillnin lajme
herë të kobshme
e herë lavdie
por morali ishte i njëjtë
Ata thanë:
Jemi në tokën tonë
nuk zbrapsemi
do të luftojmë
gjersa gjaku të rrjedhë si lumë.
___
NË NATYRË I ULUR JAM
___
Në natyrë i ulur jam
I bie botes rrotull mban
ku do ndalem,-them me vete
ta kisha këtë vend dhe atë famë
*
Në natyrë ku çelë behari
hapet mendja dhe pastrohet
zogjët mua më qetsojnë
ideali realizohet
*
Dashurinë aty e gjej
sorollatem në natyrë
me të hyrë në qytet
koncert njerëzish pa fytyrë
*
Dashuria këtu në natyrë
ka edhe emër
çiltërsi e mirëkuptim
jo gënjeshtër,jo lajka,
zemërbardhë është ajo
gjer n’amshim.
___
NËNA IME
___
Kur të gjithë kanë fjetur
dhe qetësia mbretëron
dëgjohet nëna ime
duke larë dhe pastruar në ballkon.
I ftohti se ndalë
as dielli i fort se pengon
punëtore e palodhur
sa vetë hëna ajo që ndriçon
__
Boshatisen dyert e shtëpisë
kur nëna mungon
ne heshtim si fëmijë
deri sa ajo të mbërrin
Në shkollë,në punë,në treg
çdo kund është ajo
nuk thotë kurrë jam lodhur
kurrë nuk thotë jam mërzitë.
__
KUR SHKRUAJ NATËN VONË
__
I thurra disa vargje,
ylberin mbas shiut
kur e pashë
Pranverës kurora lule i thura
e vjeshta,dushkun
shkundi mbi qafë
*
Buzëqeshje shpërndava,
ngrohtësi nga shpirti dhurova
mbetëm si Migjeni
i netëve të vona
Kurbeti,rrugët e natës u ngatërruan,
S’dim a jemi në vëndlindje apo në
dhe të huaj.
*
Rri në heshtje,e plagos trurin
të ma thotë një fjalë,tymos një cigare
i vetmuar,zbërthejë jetën në
kllapen e parë.
Atje nën çati kam fshehur fletoret,
tani pluhuri fortë e fortë ka rënë përmbi,
thesare do thuash prap gjete,
koha shpaloset e strukur e trembur
si zog në kafaz,e mbyllur nën dry.
