Prof. Pirro Prifti, Tiranë
Nuk është për tu habitur që një koment i huaj e paraqiste Projektin për Shtetin Bektashi si një `Vatikani Islamik` në Shqipëri. Propozimi i Kryeministrit për të realizuar një shtet brënda shtetit qoftë ai edhe në teori, bie ndesh ndaj Parimeve themelore të Kushtetutës shqiptare e cila për këtë problem ka tre Nene që e kundershtojnë katër cipërisht:
Neni 1-Republika e Shqipërisë është shtet unitar dhe i pandashëm.
Neni 3 – Pavarësia e shtetit dhe tërësia e territorit të tij, dinjiteti i njeriut, të drejtat dhe liritë e tij, drejtësia shoqërore, rendikushtetues, pluralizmi, identiteti kombëtar dhe trashëgimia kombëtare, bashkëjetesa fetare, si dhe bashkëjetesa dhe mirëkuptimi i shqiptarëve me pakicat janë baza e këtij shteti, i cili ka për detyrë t’i respektojë dhe t’i mbrojë.
Neni 10 Në Republikën e Shqipërisë nuk ka fe zyrtare.2. Shteti është asnjanës në çështjet e besimit e të ndërgjegjes dhe garanton lirinë e shprehjes së tyre në jetën publike.3. Shteti njeh barazinë e bashkësive fetare. 4. Shteti dhe bashkësitë fetare respektojnë në mënyrë të ndërsjellë pavarësinë e njëri-tjetrit dhe bashkëpunojnë në të mirë të secilit dhe të të gjithëve.5. Marrëdhëniet ndërmjet shtetit dhe bashkësive fetare rregullohen mbi bazën e marrëveshjeve të lidhura ndërmjet përfaqësuesve të tyre dhe Këshillit të Ministrave. Këto marrëveshje ratifikohen në Kuvend. 6. Bashkësitë fetare janë persona juridikë. Ato kanë pavarësi në administrimin e pasurive të tyre sipas parimeve, rregullave dhe kanoneve të tyre, për sa nuk cenohen interesat e të tretëve.
Pra, për të realizuar një shtet të tillë utopik duhet një Marëveshje që ratifikohet në Kuvend.
Problemi i parë që lind: Përse i duhet Shqipërisë një minishtet fetar?
Përgjigja është se Shqipërisë nuk i duhet fare një budallallëk i tillë anti kushtetues sepse sipas Kushtetutës, Institucionet fetare kanë pavarësi administrative përderisa nuk cënohen interesat e të tretëve, dhe janë persona juridikë.
Ndoshta ky `Vatikan Islamik`, i duhet ndonjë grupi tjetër politik të rëndësishëm jashtë vëndit për të arritur qëllimet e veta për të çvendosur qëndrën fetare të Mekës suni apo të Kerbalasë shia, larg shteteve që sipas tyre, nxisin radikalizëm dhe rrezik për ta.
Problemi i dytë Shqipëria dëmtohet apo përfiton nga krijimi anti-kushtetues i një shteti të tillë?
Përgjigja është se Shqipëria dëmtohet sepse së pari shkelet Kushtetuta, së dyti ky shtet minishtet mund të bëhet burim konfliktesh fetare brënda Komunitetit mysliman suni i cili mund të kërkojë edhe ai një shtet të tillë fetar që nesër ndodhta mund të radikalizohet, së dyti ky minishtet mund të bëhet burim konfliktesh etnike midis minoriteteve sepse do të jetë një gozhdë e Nastradinit e ngulur në trupine Shqipërisë me plot gozhda të tilla fetare dhe etnike si pasojë e miopive të qeverisjeve të shumta si në të kaluarën ashtu edhe në atë të tanishmen.
Problemi i tretë është se si do ta përjetojnë atdhetarët, patriotët shqiptarë, dhe njerëzit e thjeshtë brënda dhe jashtë vendit këtë marrëzi politike dhe anti-kushtetuese?
Përgjigja është se do ta përjetonin të indinjuar dhe të zhgënjyer nga këto pajekuri politike ndoshta të induktuara nga politika jashtë Shqipërisë zioinste apo të tjera.
Problemi i katërt si do ta presin fqinjët tanë të jugut dhe të veriut këtë thagmë të papjekur të politikës shqiptare?
Përgjigja është se politikat fqinjë do ta presim ashtu si e priti Menelau gjithë gëzim kur i u dorëzua pa kushte Helena ashtu me rroba të grisura, e lodhur dhe e dërmuar nga vuajtjet pas Rënies së Trojës.
Problemi i fundit është se kush do të përfitonte nga një shtet i tillë tip `Vatikani Islamik` brënda kufijve tokësorë të Shqipërisë?
Mendoj se ky shtet do të bëhej një lavatriçe e pastrimit të parave, një vënd i sigurt për shkelësit e ligjit brënda dhe jashtë Shqipërisë, dhe një mundësi djallëzore për copëtimin e Shqipërisë në një rast kur konfliktet etniko-fetare mund të shpërthenin në rast luftrash politike brënda Shqipërisë që si zakonisht do të nxiteshin nga politikat fqinje që mezi presin ndonjë vorio-epir qyl, ndonjë republikë tjetër si ajo e Mirditës apo e Korçës, apo ndonjë larg qoftë republikë e Ali Babës me shpellën dhe shpellarët e tij.
Për këtë arësye mendoj se është e domosdoshme që përballë paraqitjes të kësaj nuseje mbuluar me vellon ylberiste të propagandës të parajsës islame me 700 virgjëresha, Parlamenti shqiptar duhet t`i heqë vellon dhe të shohë se prapa vellos do të jetë patjetër ndonjë mik i Ali Babës me mjekrën e prerë alla tip Ahmed al-Sharaa i Sirisë, i cili do të ketë qëllime të ardhëshme sigurisht anti-kushtetuese. Prandaj kujdes parandalimi është më i mirë se kurimi.
