Autor: Lirim Gashi, Prizren
___
(në shqip, serbisht, gjermanisht dhe anglisht)
___
Pse qeveria e re gjermane e kuptoi se është momenti i fundit që të veprojë me vendosmëri maksimale për ta shndërruar shtëpinë e lëkundshme të Brukselit – të ashtuquajturën BE – në një kështjellë të pathyeshme, që duhet të forcohet jo vetëm në politikën e brendshme dhe të jashtme, por edhe në ekonomi, tregti, siguri dhe mbrojtje, duke u çliruar nga varësia e gjithnjë e më e paparashikueshmeve prej Shteteve të Bashkuara – pa u kritikuar menjëherë se po largohet nga kursi politik i vendosur pas Luftës së Dytë Botërore ?
Kjo vendosmëri buron nga disa domosdoshmëri strategjike dhe gjeopolitike:
1. Rënia e besimit ndaj SHBA-së
Administratat e fundit amerikane kanë dëshmuar se politika e jashtme e Uashingtonit është e paqëndrueshme dhe e paparashikueshme. Nga doktrina “America First” e Trumpit deri te qasja shpesh reaktive dhe e pasigurt e Bidenit, Evropa e kuptoi se një varësi e verbër nga Uashingtoni përbën një rrezik ekzistencial.
2. Kriza e Ukrainës dhe rikthimi i kërcënimit rus
Pushtimi rus i Ukrainës detyroi Gjermaninë dhe BE-në të rishqyrtonin pavarësinë e tyre strategjike. Berlini e kuptoi se varësia e tepruar nga SHBA për çështjet e mbrojtjes është e rrezikshme, sidomos nëse peizazhi politik në Uashington pëson një ndryshim të papritur.
3. Pavarësia ekonomike dhe teknologjike
BE-ja ka qenë historikisht e lidhur ngushtë me SHBA-në në fusha si teknologjia, industria e mbrojtjes dhe energjia. Tashmë, Gjermania synon të krijojë një bllok ekonomik dhe teknologjik autonom duke investuar në industrinë e saj të mbrojtjes, prodhimin e gjysmëpërçuesve dhe burimet alternative të energjisë.
4. Presioni i fuqive të reja globale
Kina dhe India po rriten si superfuqi ekonomike dhe gjeopolitike, kështu që BE-ja nuk mund të mbetet nën hije, duke pritur ndërmjetësimin e Uashingtonit. Prandaj, Gjermania synon ta pozicionojë BE-në si një fuqi autonome, të aftë për të negociuar drejtpërdrejt me këta aktorë globalë.
5. Ndjeshmëria historike dhe shmangia e perceptimit si hegjemoni
Gjermania tradicionalisht ka shmangur rolin e një fuqie strategjike të pavarur për të mos ringjallur frikën nga ambiciet e saj hegjemoniste. Megjithatë, duke e paraqitur këtë ndryshim si një “forcim të Evropës” dhe jo si një rritje të pushtetit të saj, Berlini shmang kritikat për revanshizëm apo militarizim të tepruar.
Përmes kësaj strategjie, Gjermania përpiqet të ndërtojë një BE më të fuqishme dhe më të pavarur, pa ndezur alarmin nazifashist – duke u paraqitur si mbrojtëse e unitetit evropian dhe jo si një hegjemone e re kontinentale.
Pse qeveria e re gjermane ka nisur një fushatë kundër Orbánit, Vuçiçit, Ficós, Dodikut, Le Penit dhe të tjerëve?
Berlini po udhëheq një fushatë politike kundër figurave si Viktor Orbán, Aleksandar Vuçiç, Milorad Dodik, Robert Fico, Marine Le Pen etj, sepse ata mbrojnë një vizion që bie ndesh me idealin e Brukselit për një BE të bashkuar, liberale dhe gjeopolitikisht stabile. Këta liderë ndajnë disa karakteristika që bien në kundërshtim me strategjinë gjermane:
1. Miqësia me Rusinë dhe minimi i unitetit evropian
Orbáni dhe Vuçiçi kanë ruajtur lidhje të ngushta me Kremlinin, kanë sabotuar sanksionet evropiane kundër Rusisë dhe kanë bllokuar ndihmën për Ukrainën.
Fico në Sllovaki ka ndjekur një agjendë të ngjashme, duke e afruar vendin e tij më pranë Moskës.
Le Pen, ndonëse jashtë pushtetit, ka marrë financime të dyshimta nga Rusia dhe ka mbështetur politika që dobësojnë BE-në.
Gjermania e sheh këtë si një kërcënim ekzistencial, sepse një BE e përçarë humb ndikimin e saj global.
2. Nacionalizmi ekonomik dhe kërcënimi për tregun e përbashkët
Këta liderë promovojnë proteksionizmin ekonomik, gjë që bie ndesh me interesat e Gjermanisë si eksportuesi kryesor i Evropës.
Orbáni dhe Vuçiçi kanë përdorur fondet e BE-së për të krijuar rrjete klienteliste, duke sfiduar institucionet evropiane.
Fico dhe Le Pen favorizojnë politika që mund të destabilizojnë euron dhe tregun e përbashkët.
3. Populizmi dhe dobësimi i modelit liberal-demokratik
Berlini i sheh këta liderë si demagogë që minojnë institucionet evropiane dhe të drejtat themelore.
Orbáni ka ndërtuar një sistem ku media dhe drejtësia janë të kontrolluara nga qeveria.
Vuçiçi sundon Serbinë me metoda autoritare, shtyp opozitën dhe censuron mediat.
Fico sulmon vazhdimisht Brukselin dhe përpiqet të kufizojë ndikimin e institucioneve të BE-së në Sllovaki.
4. Rritja e ekstremit të djathtë në Evropë
Berlini dhe Brukseli e shohin rritjen e partive të ekstremit të djathtë si një kërcënim për stabilitetin e BE-së.
Le Pen dhe aleatët e saj mund të fitojnë ndjeshëm terren në zgjedhjet evropiane të qershorit 2025 – një skenar që Berlini dëshiron ta ndalojë me çdo kusht.
5. Përgatitja për një epokë post-amerikane
Gjermania dhe Franca po përgatiten për një të ardhme ku BE-ja duhet të veprojë strategjikisht në mënyrë të pavarur, veçanërisht nëse Trump nuk e ndryshon qasjen e tij ndaj Brukselit.
Liderë si Vuçiçi dhe Orbáni shihen si “kalë Troje” brenda BE-së dhe NATO-s, të cilët mund të përdoren nga Rusia ose Kina për të destabilizuar Perëndimin.
Përfundimi
Fushata e Gjermanisë kundër këtyre liderëve është pjesë e një beteje më të gjerë për të kontrolluar të ardhmen e BE-së. Berlini synon të mbrojë modelin liberal-demokratik evropian, të forcojë Unionin dhe të parandalojë përçarjen gjeopolitike. Në fund, qëllimi i saj është të sigurojë që BE-ja të mos rrëshqasë në një epokë fragmentimi të brendshëm dhe ndikimi të huaj – një zhvillim që do ta dobësonte pashmangshëm në skenën botërore.
ZAŠTO JE NOVA NJEMAČKA VLADA POKRETLA KAMPANJU PROTIV ORBANA, VUČIČA, FICA, DODIKA I DRUGIH?
Autor: Lirim Gashi
___
Zašto je nova njemačka vlada shvatila da je posljednji trenutak da djeluje maksimalno odlučno da se klimava kuća Brisela – takozvana EU – pretvori u neosvojivu tvrđavu, koju treba jačati ne samo u unutrašnjoj i vanjskoj politici, već i u ekonomiji, trgovini, sigurnosti i odbrani, oslobađajući se sve nepredvidivije ovisnosti o političkom kursu Sjedinjenih Država ?
Ova odlučnost proizilazi iz nekoliko strateških i geopolitičkih imperativa:
1. Pad povjerenja u SAD
Nedavne američke administracije su dokazale da je vanjska politika Washingtona nestabilna i nepredvidiva. Od Trumpove doktrine “Amerika na prvom mjestu” do Bidenovog često reaktivnog i nesigurnog pristupa, Evropa je shvatila da slijepa ovisnost o Washingtonu predstavlja egzistencijalni rizik.
2. Ukrajinska kriza i povratak ruske prijetnje
Ruska invazija na Ukrajinu primorala je Njemačku i EU da preispitaju svoju stratešku nezavisnost. Berlin je shvatio da je pretjerana ovisnost o odbrambenim pitanjima od SAD-a opasna, posebno ako politički pejzaž u Washingtonu doživi neočekivanu promjenu.
3. Ekonomska i tehnološka nezavisnost
EU je istorijski bila blisko povezana sa SAD u oblastima kao što su tehnologija, odbrambena industrija i energetika. Sada Njemačka ima za cilj stvaranje autonomnog ekonomskog i tehnološkog bloka ulaganjem u svoju odbrambenu industriju, proizvodnju poluvodiča i alternativne izvore energije.
4. Pritisak novih globalnih sila
Kina i Indija rastu kao ekonomske i geopolitičke supersile, tako da EU ne može ostati u sjeni, čekajući da posreduje Washington. Stoga Njemačka ima za cilj da pozicionira EU kao autonomnu silu, sposobnu da direktno pregovara sa ovim globalnim akterima.
5. Istorijska osjetljivost i izbjegavanje percepcije kao hegemonije
Njemačka je tradicionalno izbjegavala ulogu nezavisne strateške sile kako ne bi oživjela strahove od svojih hegemonističkih ambicija. Međutim, prikazujući ovu promjenu kao “jačanje Evrope”, a ne povećanje njene moći, Berlin izbjegava kritike revanšizma ili pretjerane militarizacije.
Kroz ovu strategiju, Njemačka pokušava izgraditi snažniju i nezavisniju EU bez podizanja nacifašističke uzbune – predstavljajući se kao branilac evropskog jedinstva, a ne kao novi kontinentalni hegemon.
ZAŠTO JE NOVA NJEMAČKA VLADA POKRENULA KAMPANJU PROTIV ORBANA, VUČIĆA, FICOA, DODIKA, LE PEN I DRUGIH ?
Berlin vodi političku kampanju protiv ličnosti poput Viktora Orbana, Aleksandra Vučića, Milorada Dodika, Roberta Fica, Marine Le Pen itd., jer zagovaraju viziju koja je u suprotnosti sa briselskim idealom ujedinjene, liberalne i geopolitički stabilne EU. Ovi lideri dele nekoliko karakteristika koje su u suprotnosti sa nemačkom strategijom:
1. Prijateljstvo sa Rusijom i podrivanje evropskog jedinstva
Orban i Vučić su održavali bliske veze sa Kremljom, sabotirali evropske sankcije Rusiji i blokirali pomoć Ukrajini.
Fico u Slovačkoj slijedi sličnu agendu, približavajući svoju zemlju Moskvi.
Le Penova, iako van vlasti, dobila je sumnjiva sredstva od Rusije i podržavala je politike koje slabe EU.
Njemačka to vidi kao egzistencijalnu prijetnju, jer podijeljena EU gubi svoj globalni utjecaj.
2. Ekonomski nacionalizam i prijetnja zajedničkom tržištu
Ovi lideri promovišu ekonomski protekcionizam, koji je u sukobu sa interesima Njemačke kao vodećeg evropskog izvoznika.
Orban i Vučić su koristili fondove EU za stvaranje klijentelističkih mreža, izazivajući evropske institucije.
Fico i Le Pen favorizuju politike koje bi mogle destabilizovati evro i jedinstveno tržište.
3. Populizam i slabljenje liberalno-demokratskog modela
Berlin ove lidere vidi kao demagoge koji potkopavaju evropske institucije i osnovna prava.
Orban je izgradio sistem u kojem su mediji i pravosuđe pod kontrolom vlade.
Vučić autoritarnim metodama vlada Srbijom, potiskuje opoziciju, cenzuriše medije.
Fico konstantno napada Brisel i pokušava da ograniči uticaj institucija EU u Slovačkoj.
4. Uspon krajnje desnice u Evropi
Berlin i Brisel vide uspon krajnje desnih stranaka kao prijetnju stabilnosti EU.
Le Pen i njeni saveznici mogli bi da steknu značajnu poziciju na evropskim izborima u junu 2025. – scenario koji Berlin želi da spreči po svaku cenu.
5. Priprema za postameričko doba
Njemačka i Francuska se pripremaju za budućnost u kojoj EU mora djelovati strateški nezavisno, posebno ako Trump ne promijeni svoj pristup prema Briselu.
Lideri poput Vučića i Orbana smatraju se „trojanskim konjima“ unutar EU i NATO-a, koje bi Rusija ili Kina mogle iskoristiti za destabilizaciju Zapada.
Zaključak :
Nemačka kampanja protiv ovih lidera deo je šire bitke za kontrolu budućnosti EU. Berlin ima za cilj da odbrani evropski liberalno-demokratski model, ojača Uniju i spreči geopolitičku dezintegraciju. Na kraju, njen cilj je osigurati da EU ne sklizne u eru unutrašnje fragmentacije i stranog uticaja – razvoj koji bi je neminovno oslabio na svjetskoj sceni.
WARUM HAT DIE NEUE DEUTSCHE REGIERUNG EINE KAMPAGNE GEGEN ORBÁN, VUČIČ, FICO, DODIK UND ANDERE GESTARTET?
___
Autor: Lirim Gashi
___
(auf Albanisch und Serbisch)
Warum erkannte die neue deutsche Regierung, dass es der letzte Moment war, mit äußerster Entschlossenheit zu handeln, um das wackelige Brüsseler Haus – die sogenannte EU – in eine uneinnehmbare Festung zu verwandeln, die nicht nur in der Innen- und Außenpolitik, sondern auch in den Bereichen Wirtschaft, Handel, Sicherheit und Verteidigung gestärkt werden muss, um sich von der zunehmend unberechenbaren Abhängigkeit von den Vereinigten Staaten zu befreien – ohne sofort dafür kritisiert zu werden, vom politischen Kurs abzuweichen, den sie nach dem Zweiten Weltkrieg eingeschlagen hatte?
Diese Entschlossenheit ergibt sich aus mehreren strategischen und geopolitischen Erfordernissen:
1. Der Vertrauensverlust in die USA
Die jüngsten amerikanischen Regierungen haben bewiesen, dass die Außenpolitik Washingtons instabil und unvorhersehbar ist. Von Trumps „America First“-Doktrin bis hin zu Bidens oft reaktivem und unsicherem Ansatz wurde Europa bewusst, dass eine blinde Abhängigkeit von Washington ein existenzielles Risiko darstellt.
2. Die Ukraine-Krise und die Rückkehr der russischen Bedrohung
Der russische Einmarsch in die Ukraine zwang Deutschland und die EU, ihre strategische Unabhängigkeit zu überdenken. Berlin ist sich darüber im Klaren, dass eine übermäßige Abhängigkeit von den USA in Verteidigungsfragen gefährlich ist, insbesondere wenn sich die politische Landschaft in Washington unerwartet verändert.
3. Wirtschaftliche und technologische Unabhängigkeit
Die EU ist in Bereichen wie Technologie, Rüstungsindustrie und Energie seit jeher eng mit den USA verbunden. Nun strebt Deutschland durch Investitionen in seine Rüstungsindustrie, die Halbleiterproduktion und alternative Energiequellen die Schaffung eines autonomen Wirtschafts- und Technologieblocks an.
4. Druck neuer Weltmächte
China und Indien entwickeln sich zu wirtschaftlichen und geopolitischen Supermächten. Die EU kann daher nicht im Hintergrund bleiben und auf eine Vermittlung Washingtons warten. Deshalb ist es Deutschlands Ziel, die EU als autonome Macht zu positionieren, die in der Lage ist, direkt mit diesen globalen Akteuren zu verhandeln.
5. Historische Sensibilität und Vermeidung der Wahrnehmung als Hegemonie
Deutschland hat traditionell die Rolle einer unabhängigen strategischen Macht vermieden, um die Angst vor seinen hegemonialen Ambitionen nicht wieder aufleben zu lassen. Indem Berlin diesen Wandel jedoch als eine „Stärkung Europas“ und nicht als eine Ausweitung seiner Macht darstellt, vermeidet es die Kritik an Revanchismus oder übermäßiger Militarisierung.
Mit dieser Strategie versucht Deutschland, eine stärkere und unabhängigere EU aufzubauen, ohne Nazi-Alarm auszulösen – und präsentiert sich eher als Verteidiger der europäischen Einheit denn als neuer kontinentaler Hegemon.
Warum hat die neue deutsche Regierung eine Kampagne gegen Orbán, Vučić, Ficó, Dodik, Le Pen und andere gestartet?
Berlin führt eine politische Kampagne gegen Persönlichkeiten wie Viktor Orbán, Aleksandar Vučić, Milorad Dodik, Robert Fico, Marine Le Pen usw., weil sie eine Vision vertreten, die im Widerspruch zum Brüsseler Ideal einer vereinten, liberalen und geopolitisch stabilen EU steht. Diese Politiker haben mehrere Gemeinsamkeiten, die der deutschen Strategie widersprechen:
1. Die Freundschaft mit Russland und die Untergrabung der europäischen Einheit
Orbán und Vučić pflegten enge Beziehungen zum Kreml, sabotierten die europäischen Sanktionen gegen Russland und blockierten Hilfszahlungen an die Ukraine.
In der Slowakei verfolgte Fico eine ähnliche Agenda und wollte sein Land näher an Moskau heranführen.
Obwohl sie nicht an der Macht ist, erhielt Le Pen zweifelhafte finanzielle Unterstützung aus Russland und unterstützte eine Politik, die die EU schwächt.
Deutschland betrachtet dies als eine existenzielle Bedrohung, da eine gespaltene EU ihren globalen Einfluss verliert.
2. Wirtschaftsnationalismus und die Bedrohung des Gemeinsamen Marktes
Diese Politiker fördern einen wirtschaftlichen Protektionismus, der im Widerspruch zu den Interessen Deutschlands als Europas größtem Exporteur steht.
Orbán und Vučić haben EU-Gelder genutzt, um klientelistische Netzwerke aufzubauen und so die europäischen Institutionen herauszufordern.
Fico und Le Pen befürworten eine Politik, die den Euro und den Binnenmarkt destabilisieren könnte.
3. Populismus und die Schwächung des liberal-demokratischen Modells
Berlin betrachtet diese Politiker als Demagogen, die die europäischen Institutionen und Grundrechte untergraben.
Orbán hat ein System aufgebaut, in dem die Medien und die Justiz von der Regierung kontrolliert werden.
Vučić regiert Serbien mit autoritären Methoden, unterdrückt die Opposition und zensiert die Medien.
Fico greift Brüssel ständig an und versucht, den Einfluss der EU-Institutionen in der Slowakei einzuschränken.
4. Der Aufstieg der extremen Rechten in Europa
Berlin und Brüssel sehen im Aufstieg rechtsextremer Parteien eine Bedrohung für die Stabilität der EU.
Le Pen und ihre Verbündeten könnten bei der Europawahl im Juni 2025 deutlich an Boden gewinnen – ein Szenario, das Berlin um jeden Preis verhindern will.
5. Vorbereitung auf eine postamerikanische Ära
Deutschland und Frankreich bereiten sich auf eine Zukunft vor, in der die EU strategisch unabhängig handeln muss, insbesondere wenn Trump seinen Ansatz gegenüber Brüssel nicht ändert.
Politiker wie Vučić und Orbán gelten innerhalb der EU und der NATO als „Trojanische Pferde“, die von Russland oder China zur Destabilisierung des Westens eingesetzt werden könnten.
Abschluss
Deutschlands Kampagne gegen diese Politiker ist Teil eines umfassenderen Kampfes um die Kontrolle über die Zukunft der EU. Berlins Ziel ist es, das liberal-demokratische Modell Europas zu verteidigen, die Union zu stärken und einen geopolitischen Zerfall zu verhindern. Letztlich besteht sein Ziel darin, zu verhindern, dass die EU in eine Ära der inneren Zersplitterung und ausländischen Einflussnahme abrutscht – eine Entwicklung, die sie auf der Weltbühne unweigerlich schwächen würde.
***
WHY DID THE NEW GERMAN GOVERNMENT LAUNCH A CAMPAIGN AGAINST ORBÁN, VUČIČ, FICO, DODIK, AND OTHERS?
___
Author: Lirim Gashi
___
(in Albanian and Serbian)
Why did the new German government realize that it was the last moment to act with utmost determination to transform the shaky Brussels house—the so-called EU—into an impregnable fortress that needed to be strengthened not only in domestic and foreign policy, but also in the economic, trade, security, and defense spheres, in order to free itself from its increasingly unpredictable dependence on the United States—without immediately being criticized for deviating from the political course it had set after World War II?
This determination stems from several strategic and geopolitical imperatives:
1. The loss of trust in the US
Recent US administrations have proven that Washington’s foreign policy is unstable and unpredictable. From Trump’s “America First” doctrine to Biden’s often reactive and uncertain approach, Europe has realized that blind dependence on Washington poses an existential risk.
2. The Ukraine Crisis and the Return of the Russian Threat
The Russian invasion of Ukraine forced Germany and the EU to rethink their strategic independence. Berlin is aware that excessive dependence on the US in defense matters is dangerous, especially when the political landscape in Washington changes unexpectedly.
3. Economic and Technological Independence
The EU has historically maintained close ties with the US in areas such as technology, the defense industry, and energy. Now, Germany is seeking to create an autonomous economic and technological bloc by investing in its defense industry, semiconductor production, and alternative energy sources.
4. Pressure from new world powers
China and India are emerging as economic and geopolitical superpowers. The EU cannot therefore remain in the background and wait for Washington to mediate. Therefore, Germany’s goal is to position the EU as an autonomous power capable of negotiating directly with these global players.
5. Historical sensitivity and avoiding the perception of hegemony
Germany has traditionally avoided the role of an independent strategic power to avoid rekindling fears of its hegemonic ambitions. However, by portraying this change as a “strengthening of Europe” rather than an expansion of its power, Berlin avoids criticism of revanchism or excessive militarization.
With this strategy, Germany is attempting to build a stronger and more independent EU without triggering Nazi alarm—and presents itself as a defender of European unity rather than a new continental hegemon.
Why has the new German government launched a campaign against Orbán, Vučić, Ficó, Dodik, Le Pen, and others?
Berlin is waging a political campaign against figures such as Viktor Orbán, Aleksandar Vučić, Milorad Dodik, Robert Fico, Marine Le Pen, and others because they represent a vision that contradicts Brussels’ ideal of a united, liberal, and geopolitically stable EU. These politicians have several things in common that contradict the German strategy:
1. Friendship with Russia and the undermining of European unity
Orbán and Vučić maintained close ties with the Kremlin, sabotaged European sanctions against Russia, and blocked aid to Ukraine.
In Slovakia, Fico pursued a similar agenda, seeking to bring his country closer to Moscow.
Although out of power, Le Pen received dubious financial support from Russia and supported policies that weaken the EU.
Germany views this as an existential threat, as a divided EU loses its global influence.
2. Economic nationalism and the threat to the common market
These politicians promote economic protectionism that conflicts with Germany’s interests as Europe’s largest exporter.
Orbán and Vučić have used EU funds to build clientelistic networks, thus challenging European institutions.
Fico and Le Pen advocate policies that could destabilize the euro and the single market.
3. Populism and the weakening of the liberal-democratic model
Berlin views these politicians as demagogues who undermine European institutions and fundamental rights.
Orbán has built a system in which the media and the judiciary are controlled by the government.
Vučić rules Serbia with authoritarian methods, suppressing the opposition and censoring the media.
Fico constantly attacks Brussels and attempts to limit the influence of EU institutions in Slovakia.
4. The Rise of the Far Right in Europe
Berlin and Brussels see the rise of far-right parties as a threat to the stability of the EU.
Le Pen and her allies could gain significant ground in the European elections in June 2025 – a scenario that Berlin wants to avoid at all costs.
5. Preparing for a Post-American Era
Germany and France are preparing for a future in which the EU must act strategically independently, especially if Trump does not change his approach toward Brussels.
Politicians like Vučić and Orbán are considered “Trojan horses” within the EU and NATO, who could be used by Russia or China to destabilize the West.
Conclusion
Germany’s campaign against these politicians is part of a broader struggle for control over the future of the EU. Berlin’s goal is to defend Europe’s liberal-democratic model, strengthen the Union, and prevent geopolitical disintegration. Ultimately, his aim is to prevent the EU from slipping into an era of internal fragmentation and foreign influence – a development that would inevitably weaken it on the world stage.
