Nga: Kastriot Myftaraj, Tiranë
Në 28 nëntor 1095 në Këshillin e Clermont, në Francë Papa Urbani II iu bëri thirrje (sipas një fjalimi të tij të mbajtur një ditë më parë) të gjithë popujve të Europës që të luftonin kundër agresionit islamik ndaj Europës së krishterë, që po bëhej nën thirrjen e Allahu Akbar!
Në atë kohë territori i Turqisë së sotme ishte ende pothuajse krejt i banuar nga të krishterë, pjesë e Perandorisë Bizantine. Ishte ende një ngjarje e afërt në kohë pushtimi arab i territoreve të krishterë të Sirisë, Palestinës, Jerusalemit. Kështu nisën kryqatat, të cilat shpëtuan Europën nga pushtimi islamik.
Duke pasur parasysh ngarkesën historike të datës 28 nëntor, Skënderbeu, në 1443 e përzgjodhi datën 27 duke u gdhirë në 28 nëntor për të nisur kryengritjen shqiptare kundër pushtimit osmano-islamik të Shqipërisë që ishte bërë me thirrjen Allahu Akbar. Në datën 28 nëntor këmbanat jehuan në Krujë si në Clermont. Nisi lufta për çlirimin e Shqipërisë.
Skënderbeu zgjodhi një datë simbolike për t’ iu mbyllur gojën atyre duke pasur parasysh se kishte qenë detyruar të bëhej musliman në oborrin sulltanor osman do ta quanin agjent-provokator të Sulltanit që kishte ardhur me mision për t’ i ngritur shqiptarët në kryengritje, të krijonte një ushtri që pastaj ta shpinte tradhëtisht në kurthin e thertores osmane në fushëbetejë.
Europa e tërë e mori qartë kumtin. Flamuri i Skënderbeut u bë simbol antiislamik europian përveçse simbol nacional shqiptar.
Vendimi i parë i Skënderbeut si qeveritar i vendit ishte po aq domethënës sa data e përzgjedhur për kryengritjen. Atë ditë Shqipëria u bë vendi i parë në botë ku ai që e quante veten musliman praktikues u vu para zgjedhjes: Të konvertohej në fenë e krishterë ose të eliminohej fizikisht.
469 vjet më parë, kur Ismail Qemal Vlora do të shpallte pavarësinë e Shqipërisë ai zgjodhi pikërisht datën 28 nëntor për të bërë këtë shpallje dhe për të ngritur flamurin e Skënderbeut në Vlorë. Edhe Ismail Qemali kishte të njëjtin problem si Skënderbeu. Gojët e këqija do të thoshin se po krijonte një Turqi të vogël në Ballkan. Duke zgjedhur për shpalljen e pavarësisë datën 28 nëntor Ismail Qemali dha kumtin se shteti i ri shqiptar do të ishte një shtet antiislamik, laik.
Shqipëria është i vetmi shtet modern që ka si ditë të festës kombëtare të sanksionuar në Kushtetutën e saj ditën e shpalljes së nisjes së kryqatave europiane në 1095.
Në 1967, në prag të 500 vjetorit të vdekjes së Skënderbeut, diktatori komunist i Shqipërisë bëri një veprim të papritur që është shpjeguar ideologjikisht me cektësi analitike, por që në të vërtetë është në vazhdimësi të veprimeve të paraardhësve të tij historikë, Skënderbeut dhe Ismail Qemalit. Enver Hoxha urdhëroi ndalimin e feve në Shqipëri dhe shpalli vendin shtetin e parë ateist në botë.
Në të vërtetë ky ishte një akt antiislamik pasi Shqipëria ishte një vend popullsia e së cilës ishte islamizuar në 70% të saj në kohën e pushtimit osman, ndonëse pjesa më e madhe e pasardhësve të këtyre të konvertuara nuk ishin ushtrues të fesë.
Enver Hoxha përsëriti aktin antiislamik të Skënderbeut por këtë e bëri në përshtatje me ideologjinë e tij. Ateizmi i Enver Hoxhës ishte antiislamizëm më tepër se gjithçka.
Në 28 nëntor 1967, ashtu si në kohën e Skënderbeut, për herë të të parë pas pesë shekujsh në Shqipëri nuk dëgjohej më thirrja: Allahu Akbar.
Shqipëria u deislamizua.
Thirrja arabe u rikthye në 1991 dhe nisi përsëri përpjekja për islamizimin e Shqipërisë me sponsorizimin arabo-turk.
Sot në përpjekjen e vjetër për islamizimin e Shqipërisë janë përfshirë edhe amerikanët, me planin e tyre për të sjellë në Shqipëri refugjatë, ose më saktë kolonë afganë dhe më pas palestinezë.
Edhe Europa sot gjendet edhe një herë përballë rrezikut islamik, por këtë herë është depërtuar nga “kolona e pestë” islamike masivisht falë tradhtisë së elitave politike-intelektuale me agjenda të dyshimta globale.
Por të gjitha shenjat janë se Europa do të reagojë edhe një herë për mbrojtjen e saj si në 1095.
Imagjinoni një shtëpi ku disa anëtarë të papërgjegjshëm të familjes kanë futur insekte të dëmshme të cilët janë shtuar shumë. Por kur një shtëpi mbushet me insekte të dëmshme nuk iu lihet insekteve por spastrohet prej tyre. Insektet e dëmshme mendojnë se tashmë shtëpia iu përket atyre dhe njerëzit e saj i shohin si qënie që do t’ u nënshtrohen atyre. Iluzione insektesh.
Vjen një ditë që shtëpia do të spastrohet nga insektet dhe ky spastrim do të eksperimentohet në fillim në njërën nga dhomat.
Unë e di që në Europë dhe SHBA ka forca shumë të rëndësishme që po përgatisin një reagim mbrojtës vendimtar. Nëse nuk do të isha në dijeni të plotë të këtij plani nuk do të lodhesha as një minutë për të shkruar dhe folur ato që kam shkruar dhe folur për më shumë se njëzet vjet.
Në Europë dhe Amerikë ka shumë forca që e mbështesin këtë projekt ashtu siç ka edhe të tilla që përpiqen ta pengojnë realizimin e tij. Ne jemi një front i gjerë, i madh.
Në momentin e duhur do të paralajmërohen të gjithë ata të “kolonës së pestë”, që nga politikanët, klerikët që kanë tradhtuar Krishtin, oligarkët e Sillicon Valey që shtypin fjalën e lirë globalisht, bankierët dhe spekuluesit financuarë globalë, gjeneralët disfatistë me uniforma të zbukuruara me grada dhe dekorata për heroizma të rreme.
Kur nis spastrimi i shtëpisë nga insektet njerëzve që kanë përgjegjësi për sjelljen dhe shtimin e tyre iu kërkohet që të bëjnë zgjedhjen e tyre.
Unë nuk mund të them vitin X, por ditën e di, do të jetë 28 nëntor dhe do të nisë në Shqipëri.
Forcat laike dhe antiislamike shqiptare me ndihmën e vullnetarëve europianë do të kenë nderin të nisin fushatën për shpëtimin e Europës.
Në një shtëpi që spastrohet nga insektet e dëmshme, ata njerëz që zgjedhin të jenë në anën e insekteve të dëmshme duhet të marrin parasysh fatin e tyre. Të gjithë e dijnë sesi spastrohet një shtëpi nga insektet e dëmshme. Kur ka ndodhur që ai I cili spastron shtëpinë nga insektet e dëmshme të numërojë sesa prej tyre e pësojnë si numër. Kujt i duhet kjo statistikë?
Winston Churchill ka thënë një herë: “Nuk ka forcë më të tmerrshme në veprim se qytetërimi që mbron vetveten.”
Aq më tepër kur qytetërimi që mbrohet zotëron teknologji për eliminim total të rrezikut ndaj tij.
