Nga Lirim Gashi, Prishtinë
BESONI NË ZOTIN QË E DONI DHE JU DO, E JO NË ZOTIN URDHËRDHËNËS QË JU NDËSHKON NËSE NUK VRANI DHE DHUNONI NË EMËR TË TIJ
Feja e ndalon njeriun që në fillim të mendojë me kokën e tij, sepse ajo përmes librave të shenjtë i sugjeron atij : “Zoti mendon për ty. Ti nuk ke lindur për të menduar, por për të zbatuar urdhërimet e Zotit që të krijoi”.
Dhe meqenëse shumica e njerëzve janë dembelë për të hyrë më thellë në mendime, ata mezi presin që dikush të mendojë për ta.
Kështu që ata thonë menjëherë Amen dhe falënderojnë atë që mendon për ta, ani pse është figurë imagjinare e robëruesve dhe skllevëruesve të tyre.
Në këtë rast, figurat reale (priftërinjtë, hoxhallarët) ndërtojnë një figurë imagjinare për të zbrazur kokat dhe xhepat e njerëzve të vërtetë (pelegrinëve, xhematit) dhe për t’i shndërruar ata në robë të tyre dhe hije të vetvetes.
Sepse edhe Zoti i tyre imagjinar është i njëjtë me karakterin tyre të dhunshëm, robërues, grabitës dhe pushtues.
Sepse ata vetë e kanë projektuar, prandaj ia kanë atribuuar të gjitha virtytet që bindin dhe nënshtrojnë me lehtësi budallenj të frikësuar.
Në fakt ata e kanë krijuar me qëllim nga imagjnata e tyre një Zot që ndëshkon robë, nëse nuk zbatojnë urdhëruat e tij, që në fakt janë urdhërat e tyre.
Prandaj edhe Zoti edhe njerëzit në fakt janë zbatues të urdhërave të tyre, prandaj robë të tyre.
Pra janë në fakt urdhëruat e tyre, sepse edhe Zoti imagjinar është jo vetëm sajesë e tyre, por edhe zbatues i urdhërave të tyre, me ndihmën e njerëzve të cilët i frikësojnë përmes përshkrimit të tij të llahtarshëm në librat që i kanë shkruar vetë.
Kjo do të thotë se zbrazin xhepat e deleve të tyre, që kanë kokat bosh si kungujt për Halloween, duke i frikësuar ato se Zoti i txre Përbindësh (figura e tyre imagjinare) zbutet, mëshirohet dhe i pranon lutjet e tyre (figurave të vërteta), vetëm nëse shkojnë në kishë, xhami ose sinagogë dhe luten saktësisht përmes tekstit origjinal që shpiken dhe sajuan paraardhësit e tyre të të njëjtit profesion.
Duke përdorur gjithmonë arsyetimin e rremë se çdo lutje që nuk ka rendin e shkronjave saktësisht siç qëndrojnë në Tora, Bibël dhe Kuran jo vetëm që nuk pranohet nga Zoti, por është edhe haram.
Dhe për të qenë edhe më efektiv në hipnotizimin (shpëlarjen e trurit) të njerëzve, ata së pari i trembin ata me ferrin dhe më pas i joshin me parajsën.
Dhe meqenëse njeriu i frikësuar i gëzohet mëshirës së kriminelit si fëmiu dhuratave të Babadimrit, ai shkon vullnetarisht te kasapi, si një dhi.
Imagjinoni një mësues që torturon çdo ditë mendërisht dhe fizikisht nxënësit e tij të moshës së fëmijërisë dhe adoleshencës !
Atij i duhen vetëm dy ditë butësi në muaj për t’i shkrirë ata nga gëzimi si gushti akulloret, vetëm pse nuk i shqetëson dhe torturon dy herë në muaj.
Kjo është arsyeja pse ata përjetojnë ditën kur kursehen nga dhuna e tij si një dhuratë nga Zoti.
Njëkohësisht kjo është arsyeja pse ata e falënderojnë atë për mëshirën si lypësit dhënësit e lëmoshës, sepse ai i ka bindur ata paraprakisht se janë fajtorë, ose mëkatarë vetëm sepse kanë lindur (ekzistojnë).
Edhe pse askush nuk i pyeti ata nëse donin apo jo.
Kështu, nga njëra anë, priftërinjtë, hoxhallarët dhe rabinët u krijojnë pelegrinëve respektivisht xhematlinjve ndërgjegje të keqe për fajin dhe mëkatin që nuk e kanë bërë kurrë, dhe nga ana tjetër u kërkojnë atyre të sakrifikojnë veten në shenjë mirënjohje ndaj Krijuesit, të cilin ata jo vetëm që nuk e kanë parë kurrë me sytë e tyre, por të cilin e futën vetë në kokat e tyre.
Apo edhe më saktë, përmes librave të shkruar nga ata vetë dhe nga paraardhësit e tyre mashtrues dhe gënjeshtarë, që kishin të njëjtin mision dhe profesion.
Pse është një mijë herë më i sinqertë, më i shëndetshëm, më i drejtë dhe më paqësor besimi jofetar në Zotin, ose në ndonjë superfuqi tjetër imagjinare (hyjnore)?
Për shkak se njeriu që ka një nevojë natyrore për ngushëllim, e gjen atë në mënyrën më të natyrshme të mundshme nëse i lutet Zotit i cili është në harmoni me imagjinatën e tij unike, që pasqyron karakterin e tij unik dhe përshtatet me nevojat e tij individuale, delikate dhe shpirtërore.
Përveç kësaj, ai flet drejtpërdrejt me Zotin e imagjinatës së tij dhe nuk varet nga ndërmjetësimi i priftit, hoxhes, rabinit dhe nga librat e tyre të që në fakt janë hamendësi perfide propagandistike për larjen e trurit të tyre.
Përveç kësaj, ai ruan xhepin nga preja, dhe trurin ose mendjen nga talljet, përdhunimet dhe manipulimet e tyre.
Nga ana tjetër, ai shpëton njerëzimin jo vetëm nga kleri parazit, grabitqar dhe manipulues, por edhe nga synimet e tij perfide, hipokrite, të dhunshme, lakmitare, përçarëse dhe luftë nxitëse.
Sepse luftërat më të përgjakshme në botë ishin ato fetare.
Shembulli më konkret janë luftërat e përgjakshme mes sunitëve dhe shiitëve, për dy shkronja të vendosura pak më ndryshe në Kuran ose për dy centimetra dallim në mbajtjen e duarve gjatë ritualit të lutjeve.
Nuk e di sa e vëreni se çfarë metodash të rrezikshme, perfide, tinëzare, qesharake dhe hipokrite përdor kleri për të arritur skllavërimin e plotë të njerëzve injorantë dhe naivë, për t’i kthyer ata në dele të klerikëve dhe për t’i çuar ato të kullosin barë kudo që dëshiron zemra e tyre.
Prandaj, besoni në Zotin që e do shpirti juaj, e jo në Perëndinë e krijuar nga ata që duan t’ju frikësojnë, dhunojnë dhe grabisin mendërisht, fizikisht, materialisht dhe financiarisht.
Sepse nëse besoni në Zot nga frika, atëherë nuk e doni atë sinqerisht, por vetëm për të shmangur dënimin e tij të dhunshëm.
Ndërsa nëse besoni në Zotin që zemra juaj e do, atëherë nuk keni arsye të keni frikë nga ndëshkimi i tij i dhunshëm dhe hakmarrës.
Sepse dashuria e sinqertë që do i jepni atij do u kthehet nga ai vetëm si dashuri e sinqertë.
Sepse vetëm në atë mënyrë jeni të lirë, të natyrshëm, të balancuar, të ndershëm, të shëndetshëm, autentikë dhe të qetë.
Sepse të besosh nga frika që ta kanë shkaktuar klerikët fashistë do të thotë të mos jesh njeri i lirë, por skllav i bishave që të kanë frikësuar dhe hipnotizuar për të të nënshtruar.
Njëkohësisht domethënë të mos jesh vetvetja, por zbatues i urdhërave të njerëzve që ta kanë shkyçur trurin.
Ani pse qysh në fillim ta kanë bërë të qartë se ti nuk je në këtë botë për të jetuar dhe menduar, por për t’i zbatuar urdhërat e Zotit që të ka krijuar edhe pse ti në fakt je zbatues i urdhërave të tyre dhe së bashku me Zotin e tyre imagjinar rob i tyre.
Prandaj nëse çlirohesh nga robëria e tyre ti njëkohësisht e çliron edhe Zotin e imagjinatës dhe zemrës sate nga robëria e tyre.
