Nga Alberto Rosselli
Me rastin e trazirave të vitit 1936, Husseini nxiti myslimanët fondamentalistë të sulmonin edhe fraksionet e moderuara islamike, duke shkaktuar (sipas burimeve britanike) jo më pak se 4,000 vdekje.
Myftiu palestinez me nazistët
Të informuar për revoltën nga konsulli gjerman, Ministria e Jashtme dhe udhëheqësit e Waffen SS filluan t’i kushtojnë më shumë vëmendje veprimtarisë së Myftiut dhe pasuesve të tij, duke mbajtur një qëndrim të mosbesimit thelbësor ndaj botës Islamike. Në shtator 1937, dy oficerë të rinj SS, Karl Adolf Eichmann (i cili më vonë u bë koordinatori suprem i “Zgjidhjes Finale”) dhe Herbert Hagen, dërgohen në Jeruzalem për të provuar nivelin e besueshmërisë së Myftiut dhe bashkëpunëtorëve të tij dhe, ndoshta, për të gjetur kushtet për një bashkëpunim më konkret politiko-ushtarak. Urdhri i Hitlerit është në fakt të intensifikojë marrëdhëniet midis nazizmit dhe Islamit radikal, por të vazhdojë me kujdes të plotë. Ndërsa ai e konsideron interesante mundësinë për t’i bashkangjitur karrocës naziste një element prestigji siç është Myftiu i Madh, Fyhrer – i cili nuk e fsheh përbuzjen e tij jo vetëm për hebrenjtë, por edhe për të gjithë garën semite – ai nuk dëshiron, të paktën për momentin, provokojnë një krizë të Lindjes së Mesme me implikime të paparashikueshme. Ndërsa dy agjentët gjermanë po përgatiten të largohen për në Palestinë, autoritetet ushtarake britanike, të cilët kanë hetuar aktivitetet përmbysëse të Kryemyftiut Amin al Husseini për disa kohë, lëshojnë një urdhër arresti kundër Amin al Husseini, duke e detyruar këtë të fundit të fshihet. Sidoqoftë, porsa arriten në Haifa, Eichmann dhe Hagen arrijnë të kontaktojnë me të. Bisedimet e fshehta midis dy agjentëve dhe Myftiut të Madh rezultojnë mjaft premtuese. Përfundimisht, Eichmann i ofron Husseinit mbrojtjen e inteligjencës gjermane dhe furnizimin me para, armë, municion dhe eksplozivë në këmbim të angazhimit të tij për të punuar së bashku me Gjermaninë për të zhdukur “demonin sionist”, por edhe për të minuar bazat e sundimit anglo-francez në Lindjen e Mesme. Husseini nuk paraqet asnjë vështirësi, duke e deklaruar veten “të lumtur për të bashkëpunuar për triumfin e një kauze të drejtë” dhe premton të bëjë më të mirën e tij, duke përfshirë gjithashtu drejtuesit e komuniteteve myslimane të Sirisë, Transjordanit, Libanit dhe Irakut.
Në vitin 1938, sipas korrespondencës Wiesenthal, emri i koduar i Myftiut të Madh shfaqet tashmë në listën e pagave të Abwehr II (ministria e mbrojtjes gjermane). Kah fundi i të njëjtit vit, Abwehr II planifikon një program për të dërguar në Palestinë, përmes anijeve që mbajnë një flamur neutral, disa furnizime me armë dhe municion të destinuara për forcat e Husseini. Për arsye sigurie, ngarkesa duhet të shkarkohet në një port në Arabi, ndoshta Jeddah (Arabi Saudite). Në momentin e fundit, megjithatë, operacioni është pezulluar. Hitleri, tashmë i angazhuar në Spanjë, me Legjionin Kondor, së bashku me gjeneralin Francisco Franco, dhe në procesin e aneksimit të Bohemisë në Gjermani, preferon të shmangë përkeqësimin e mëtejshëm të marrëdhënieve me Anglinë, shërbimet sekrete të së cilës, ndër të tjera, unë tashmë janë në dijeni të lidhjet midis nazistëve dhe Myftiut të Madh.
Në shtator 1939, pas pushtimit gjerman të Polonisë, Amin al Husseini deklaroi publikisht se ai dëshironte të jepte mbështetjen e tij të qartë për “udhëheqësin e denjë dhe të guximshëm Adolf Hitler”, duke u kërkuar “myslimanëve të marrin armët së bashku me Gjermaninë naziste”.
Në fillim të vitit 1941, nga mikrofonët e një transmetuesi sekret, Myftiu i Madh thërret “të drejtën e arabëve për të zgjidhur problemin hebre me të njëjtat mënyra dhe të njëjtat mjete të përdorura nga Führeri, dhe nis një shpallje që të gjithë myslimanët të kontribuojnë me armë drejt suksesit të forcave të Boshtit Romë-Berlin.Tokio”. Sidoqoftë, duke mos qenë ende në gjendje të përfitonte nga mbrojtja gjermane dhe duke pasur frikë të arrestohej nga britanikët, kah fundi i vitit 1940, Amin al Husseini vendos të ikë në Irak dhe të lëvizë vetë, duke përdorur paratë që ndërkohë janë dërguar tek ai nga ‘Abwehr (ministria e mbrojtjes gjermane). Falë këtyre burimeve, ai filloi të mbështeste partinë nacionaliste Irakiane të Rashid Aliut (një ekip që, ndër të tjera, kontrollon një pjesë të madhe të ushtrisë), kundërshtuar fuqimisht kundër Britanikëve dhe Hebrenjve. Dhe Mesopotamia bëhet kështu vendi i provës i organizatës së ngritur nga Myftiu me markat gjermane. Rashid Ali, i cili po pret momentin më të mirë për të lëshuar revoltën anti-angleze, e mirëpret Husseinin si vëlla dhe e fsheh atë në një strehë të fshehtë, duke e lejuar atë të veprojë i patrazuar.
Kryemyftiu palestinez me SS gjerman
Drejtori i revistes “Historia dhe Vërteta” Alberto Rosselli
- Jetëshkrim i shkurtë i gazetarit italian Alaberto Rosselli
Alberto Rosselli është një gazetar dhe eseist historik i cili bashkëpunon dhe ka bashkëpunuar për ca kohë me gazeta të shumta italiane dhe të huaja dhe me faqe të ndryshme tematike në internet mbi historinë, etnologjinë, historinë ushtarake dhe diplomatike, historinë e feve dhe gjeopolitikën. Rosselli ka për meritë të tij disa vepra dhe disa ese duke përfshirë Québec 1759, Konflikti Anglo-Francez në Amerikën e Veriut 1756-1763 (përkthyer edhe në anglisht), Perëndimi i Gjysmëhënës – Perandoria Osmane në Luftën e Parë Botërore, The rezistenca anti-sovjetike në Evropën Lindore 1944-1956 (përkthyer edhe në frëngjisht); Kolonia e fundit – lufta koloniale në Afrikën Lindore Gjermane 1914 – 1918; “20 vjet në filma” (Il Ventennio në Celluloide) (në bashkëpunim me Bruno Pampaloni); Mbi Turqinë dhe Evropën; Holokaustin Armen; Histori të Fshehta të Luftës së Dytë Botërore; Lëvizja Panturanike dhe ‘Turqia e Madhe’ dhe persekutimi i katolikëve në Spanjën republikane 1931-1939, përndjekja e të krishterëve në Kinë, Lufta Civile në Kinë 1927-1949, Lufta Civile Greke 1944-1949, Amerika që nuk ishte; Aviacioni Osman gjatë Luftës së Parë Botërore; Në qiej dhe në oqeane (histori të aviatorëve dhe marinarëve italianë); Eposi i kolonave dhe lufta në Detin e Veriut (në bashkëpunim me Gabriele Faggioni); Operacione ajrore dhe detare në Detin Ligurian 1940-1945 (në bashkëpunim me Gabriele Faggioni); Histori të Fshehta të Luftës së Parë Botërore; Faqe të panjohura të Luftës së Dytë Botërore; Vikingët në Amerikë dhe ndryshimi i klimës; Histori e shkurtër e Luftës Civile Ruse 1917-1920; Kalifati Islam; “Lufta e sotme e gjatë vllavrasjeje”(La lunga Guerra fratricida) ( www.storiaverita.org ).
Përgatitur nga Paul Tedeschini, shkrimtar e publicist nga Italia
(Vazhdon me pjesen e tretë)
