Afrim Caka për “fshatarizmat” dhe poshtërsitë anti-Kosovë të Lutfi Hazirit

Tashmë duhet pyetur ish ministrin Lutfi Hazirin e LDK-së:

“Cilët ishin ata kryetar komunash që të shoqëruan si ish Ministër në “Manastirin e Deçanit” dhe çfarë keni biseduar!?”

Me vones na e kuptuam këtë tradhëti! O kuku për ne!

Lutfi Haziri e ke bërë mutin e madh!

Puçistat e duan shkjaun zot manastiresh. Nesër historinë, gjeografinë, emrat e mbiemrat do t’i ndërrojmë në ate shkinishtë.

Të rreckosur ishin atëherë, nganjehere të verbër (ishin vërtet ashtu, apo verbëria s’ishte veç një symbol i vjetër i tradhëtis, që ata kujtonin se duhej ta nderonin, ose një shenjë që tregonte se ata e kishin pranuar mposhtjen prej popave serbë), të ndjekur nga metropolë ortodoksë sllavë, ata që ende nuk ishin zvetënitur nga mjerimi. Ishin ata që, me sa duket, kishin takuan popa e murgesha e shkina në Manastirin të Deçanit!

Ajo që nuk na ka rënë rasti te ndeshim politika partishë dhe kryetar komunash është një lëvizje e LYTFI HAZIRIT, një lëvizje paradoksale e aq antikombëtare. Ose trillane, si mund ta quanim, e “legjendave”. Kjo ka lidhje edhe me disa kryetar komunash, ku u përmend gjallërimi i veçantë i tyre në “Manastirin e Deçanit” e në këtë shekull, e sidomos në epokën e pushtetit të tyre.

Pra, përveç ecjes në hapësirën, nga populli në popull, LUTA i Isa paterices ka edhe një lëvizje të tretë, një lëvizje disi të çuditëshme antikombëtare, plot zikzake e trille. Një lëvizje e shpirtërave të vdekur, bëjnë pjesë në atë që mund të quhet “historia e brendëshme e partisë ose e fshehta e tyre” në Manastirin e Deçanit… Pas krahëve Dardanisë, gjithnjë i’a kan hedhur…

Qeveria MUSTAFES dhe e THAÇIT qysh në hapat e para, i përdorën instrumentet e pushtetit që i kishinë në dorë për të udhëhequr popullin drejt shkatrrimit, atëherë rebelimi nuk është vetëm e drejta, por detyra e çdo demokrati dhe çdo qytetari. Jo rebelë kundër kombit apo shtetit, por rebel kundër kësaj forme qeverisëse për të cilën ishim bindur se do të sillte shkatrrimin e popullit në menyrë të pa shmangëshme.

Fati i elementit shqiptar në shtetin e Dardanisë varej nga pozicioni i tij në parlament. Situata nisi të bëhej shqetësuese pasi fraksionet e PDK-së e LDK-së etj., nuk mund të konsideroheshin më si një mbështetje kur ishte në rrezik qeshtja e jonë kombëtare. Këta helaq mbanin gjthmon një qëndrim anti-shqiptarë. Tashmë ishte hapur rruga për “çshkomtarizimin” e matejshëm të shtetit Dardanë, të cilën Serbia e Mali i Zi janë duke i fërkuar duartë. Sot më tepër se kurrë, truri krijues intelektual dhe individit është mëse i domosdoshëm?

Të thuash se kjo është një sjellje jonormale dhe e pahijshme, pak është. Të thuash se është absurde dhe paradoksale, nuk mjafton. JO. Kjo është diçka e padëgjuar. Një skandal i rrallë! Sjellja e këtillë e Lutfi Hazirit të Ldk-së dhe e disa kryeatrëve të komunave qe e vizituan në mënyrë tinzare “Manastirin e Deçanit”, e panjohur në analet e politikës shqiptare, e komprimiton jo vetëm politikën dardane, por edhe Dardaninë dhe shqiptarët në përgjithësi.

Ky është erozioni i tyre më i madh në politiken kombëtare. Motivet e kësaj sjelljeje, në të vërtetë të këtij mjerimi politik dhe moral të atij Ministri dhe të kryetarëve të komunave si papagallët e tij në Manastirin e Deçanit, nuk mund të vlerësohet ndryshe përpos si demonstrim folklorik provincal e fshataresk, i dëmshëm për zgjidhjen e drejtë të çështjes së MANASTIREVE SHQIPTARE NË DARDANI.

Por nuk mund të heshtë përballë sjelljeve e veprimeve politike të ish Presidentit, ish Lytfi Hazirit dhe disa kryetarëve komunash që zbehin rolin e Dardanisë si shtet dhe dobsojnë pozitën e shqiptarëve si komb, pavarësisht se nga vijnë ata nga ish Hashimi apo ish Isa Mustafa. Kundër logjikës së linçeve të një përzirje çobanësh – relike të mbretërisë së kahershme azilkërkuesish në kishën e Deçanit – dhe çobanësh livadhesh, të ardhur në këto zona të shpopulluar nga pushtimi, kurse populli shqiptar, në të vërtetë janë vazhdim fatkeq i politikës së ish Presidentit ose i ish Kryeministri me patericë.