Afrim Caka, Gjakovë
____
S’di pse mu kujtua Debelldeja, Çakorri e Mitrovica, sbvencionet, dhoma e dëshmive etj… Si e gjetët derën e këtij shteti për ta coptuar. Dardania sikur kishte kaluar nëpër dhomat e komorave të gazit të Aushficit… Vdekja e shtetit… Nuk kishte vdekur. Me ç’dukej, tabelat e trojeve dardane paskëshin qenë shumë të vjëtëruara e, për rrjedhojë, jo shumë të forta.
Dita e parë e vitit 1999 – viti kur mercenarëve shqiptarë, serbëve dhe i cërnagorve kishte për t’u ardhur disfata e parashikuar nga Amerika, e jo nga Franca… Dhe ashtu doli vërtet. Kësaj here shkijet e kishin pranuar: serbët kishin shpallur ZI disa ditore, që për ne ishin ditët më të gëzueshme prej disa shumë muajsh.
Realiteti i këtillë është i lindur “me vetëdijën” tonë kombëtare. Megjithëse këto parti i nuk i druheshin ashpërsisë së ligjit dardan, nuk po e humbnin kurajën dhe po gëzoheshin që, nga çasti në çast , këta të parafundit Thaçi, Mustafa, Limaj, Ramushi e Pacolli Serbisë vuçiçjane, e cila, tokat e pushtuara sa për sy e faqe, nuk do t’i kthehen DARDANISË kur kjo të bëhej e mundur. “Ju humbtë varri me gjithë partit që keni”!!! Midis këtij populli këta “gjarpërinjë” lëvizin akoma…
Partit kanë pushtet të plotë edhe mbi smundjet, edhe mbi bishat, mbi krejt çka shihet e çka nuk shihet, mbi krejt çka preket e çka nuk preket, prandaj Dgjithe uhet ta pastrojmë shtetin nga injorantët e nga ferrat e tradhëtisë. Vendi i ynë është një vendë i shenjtë dhe vendet e shenjta duhet nderuar. Që fuqitë tona thjesht kombëtare, pa përkrahjen, të paktën në fushën politikës Amerikane nga fuqitë e huaja nuk mjaftojnë për të shpëtuar atdheun nga rreziku ku e futi tradhtia e politikës sonë. Ndërsa për realizimin e këtij qëllimi të përbashkët të ëështjes së bashkimit të shëiptarëve sot është edhe raporti ndërmjet vetëdijes kombëtare dhe bashkimit të shëiptarëve.
Madje vetëdija kombëtare konsiderohet përbërësi më i sigurt i kombit. Këtë e dëshmojnë edhe pohimet se pa vetëdije kombëtare nuk ka kombë, “nuk ka kuptim të flitet për kombin dhe për indentitetin e tij, nëse nuk gjurmohet identiteti i personave që e formojnë kombin dhe indentitetin që e formuan këtë politikë shterpe”. Zakonisht çështja kombëtare, sikurse ajo sociale e politike, është çështje e përgjithshme kombëtare, ëë kapërcen interesat e ngushta partikulariste e partiake, cilado qoftë dhe sado qoftë e madhe është ajo parti “kombëtare”… Do të duhej një vetëdije më e lartë e kombit, pikërisht ajo duhet të dilte përpara manipulimeve partiake për këtë çështje për ëëllime pushtetore. Intelektualë do të quhen, jo ata që kanë grada shkollore e shkencore, pse JO, por ajo kategori njerëzish që mendojnë, që shtrojnë çështje e krijojnë synime e norma shoqërore, detyra e të cilëve është ta thojnë të vërtetën, të tjerët t’i besojnë…
Sa kundërthanëse janë këto ndjenja të mia; në njërën anë jamë krenar për punën dhe qëndrimin e “palëkundshëm” të politakanëve tanë, në anën tjetër, nuk dua që ata të vdesin për të qenë heronjtë e të gjithëve. Mëkatin e paguam me jetën njerëzve dhe dhashtë zoti e përfundon me kaq.
Evropa është një lavire plakë, të cilën edhe kur ta duash, duhesh mirë ta njohësh, nga të gjitha anët që mos të befasojë, sepse nuk dihet me saktësi çka premton, deklaron dhe synon! Evropa ka përvetësuar civilizimet, begatitë dhe kulturat e të tjerëve në botë dhe madje i ka kthyer si vlera të veta-por me kamatë! Evropa pasi nuk mundi ta zhdukë DARDANINË në fillet e veta, e përvetësoi atë si ideologji dhe vlerë të veten, madje e theu Mitrovicën me ndihmën e gjarpërinjve në dysh e kishat shqiptare e degëzoi në ate sllave…
Nuk e di që tani këtu ishte vendosur “shtabi i mbrojtjes së Kosovës”. Një komandat, një buf, qëndronte si oficer i lartë shqiptar truplidhur dhe jo elegant, me fjalë të kryqëzuara ndër dhëmbë dhe i vetëshpallur, pat thanë, motit:
“Kurse votimi, pak nga pak po merrte shpejtësi. Le t’i marrinë – se nuk kanë këmbë!”
Pra, Vuçiçi e Daçiqi i ranë bilbilit, ushtarët e asmablesë qëndruan gatitu. Është e nevojshme të tërheqim vëmendjen ndaj faktit që asnjë nga këto parti opozitare nuk e ka as idenë më të vogël se çfarë i duhet kombit shqiptar. Prova më e qartë për këtë jepet nga mënyra sipërfaqësore me të cilën përdori fjalën e odave “popullore” le ti ma marrin… Është e qartë se në këtë mënyrë nuk ngrihet entuziazmi kombëtar.
