KURANI – AJETE AGRESIVE
[Këto 272 ajete me përcaktime agresive, i përzgjodhi Ibrahim Kelmendi, autor i librit: “Islami, Religjion agresiv (?!)”; shqipërimet e këtyre ajeteve janë nga tre shqipërues “zyrtar” të Kuranit, të miratuar nga Bashkësia Islame e Kosovë: klerikët dhe teologët myslimanë Sherif Ahmei, Feti Mehdiu dhe Hasan Efendi Nahi. Fatkeqësisht ende nuk kemi përkthim të Kuranit në gjuhë shqipe, për t’u bind se ka tekst më primitiv se ky që janë muduar me “hijeshua” këta tre shqipërues.]
Zemrat e tyre [jobesimtarëve] janë të sëmura [me injorancë] e Perëndia ua shtoi atyre sëmundjen; ata i pret dënim i ashpër, për shkak se gënjejnë. [2:10]
Keq e shitën veten ata, që nga zilia nuk besuan në atë që ua shpalli Perëndia. Perëndia ia ka zbritur shpalljen atij që ka dasht Ai nga robërit e tij; dhe u kthyen pezëm mbi pezëm! E mohuesit i pret dënimi poshtërues. [2:90]
O besimtarë! Mos thuani: “Ráiná”, por thuani: “Undhurná”, – shikona neve dhe dëgjoni! E, për mohuesit ka dënim pikëllues. [2:104]
Sikundër që ua kam plotësuar dhuntinë Time, ashtu [dhunti] ju kam dërguar një Pejgamber, nga mesi juaj, i cili ju lexon versetet Tona, dhe ju pastron [nga të këqijat] e ju begaton me dijeni të holla, dhe që t’ju mësojë ato gjëra që nuk i keni ditur. [2:151]
O besimtarë! Është porosi për ju ndëshkimi për vrasje: I liri për të lirin, skllavi për skllavin dhe femra për femrën; e atij që ia falë farefisi i të vrarit, duhet të sillet njerëzishëm [me mirësi për dëmshpërblim] dhe le të zbatohet dëmshpërblimi me të mirë. Kjo [falje] është një lehtësi dhe mëshirë nga ana e Zotit. E kushdo që pas kësaj [faljes], e kapërcen kufirin, për atë ka dënim të rreptë. [2:178]
Luftoni në rrugën e Zotit – kundër atyre që luftojnë kundër jush, por mos tejkaloni kufirin! – Se, Perëndia, nuk i do ata që e kalojnë kufirin. [2:190]
Vritni ata kudo që t’i gjeni dhe dëboni prej vendeve ashtu siç ju dëbuan ata juve. Se keqpërdorimi është më i rëndë se vrasja. Mos luftoni me ta pranë Mesxhidi Haramit! Për derisa ata të vriten me ju-aty! E, nëse ata luftojnë me ju [aty], atëherë ju vritni ata! I këtillë duhet të jetë ndëshkimi për jobesimtarët. [2:191]
Luftoni ata deri sa të zhduken ngatërresat dhe deri sa të bëhet besimi vetëm për Perëndinë! E në qoftë se ata heqin dorë [prej ngatërresave], atëherë s’ka armiqësi, përveç atyre që kanë tejkaluar kufirin. [2:193]
Muaji i madh për muaj të madh; respektimet janë reciproke. Pra, kushdo që ju sulmon duke tejkaluar kufirin, edhe ju sulmoni ata, ashtu siç ju sulmuan ata juve [reciprokisht]! Druani Perëndisë, dhe dijeni se, me të vërtetë, Perëndia është me ata që ruhen nga të këqijat. [2:194]
Ju është urdhëruar lufta, e ju e urreni. Mund ta urreni një gjë, por ajo është e mirë për ju; e mund të doni një gjë, por ajo është e dëmshme për ju. – Perëndia e di e ju nuk e dini. [2:216]
Të pyesin ty për muajin e shenjtë, për luftën në të. Thuaju: “Lufta në të është mëkat i madh, – por pengimi prej udhës së Perëndisë, të mohuarit e Perëndisë, heqja dorë nga vizita Qabesë dhe dëbimi i banorëve të saj nga ajo, është mëkat më i madh te Perëndia. E, keqtrajtimi [torturat] është mëkat më i madh se vrasja. Ata vazhdimisht luftojnë kundër jush, që nëse munden t’ju kthejnë nga besimi juaj. E, ata që e mohojnë fenë dhe vdesin si mohues, – veprat e [mira] të tyre do të humbasin në këtë dhe tjetrën botë, dhe ata do të jenë banorë të skëterrës, ku do të qëndrojnë përgjithmonë. [2:217]
Ata që besuan dhe emigruan, e luftuan në udhën e Perëndisë, ata shpresojnë në mëshirën e Perëndisë. Se Perëndia është mëshirues dhe falë. [2:218]
Luftoni në rrugën e Perëndisë dhe dinie se Perëndia i dëgjon të gjitha dhe di çdo gjë. [2:244]
A nuk ke dëgjuar ti [o Muhamed!] që paria e bijve të Israilit – pas Musait, i thanë njërit pejgamber të tyre: “Na caktoni një sundimtar që të luftojmë në rrugën e Perëndisë!” – Pejgamberi u tha: “A do të dëgjoni ju kur të shpallet lufta?” Ata thanë: “E pse mos të luftojmë ne në rrugën e Perëndisë, na që jemi dëbuar nga atdheu ynë dhe ndarë nga fëmijët tonë?” Mirëpo, kur iu urdhërua të luftojnë, me përjashtim të një pakice, ata nuk luftuan. Perëndia i njeh mirë zullumqarët. [2:246]
Me të vërtetë atyre që nuk besojnë, nuk do t’i shpëtojë asgjë nga dënimi i Perëndisë, – as pasuria as fëmijët e tyre. Ata do të jenë lëndë djegëse e zjarrit, [3:10]
Ata që nuk besojnë në dokumentet e Perëndisë dhe vrasin pejgamberët pa farë të drejte, e vrasin edhe ata njerëz të cilët kërkojnë të veprohet me drejtësi, paralajmëroi me dënim të dhembshëm. [3:21]
Besimtarët mos t’i marrin për miq qafirët [mohuesit], duke i lënë anash besimtarët. Ata që bëjnë këtë, nuk kanë çka të shpresojnë te Perëndia. Ketë mund ta bëni vetëm për t’u ruajtur nga ata – Perëndia u bënë vërejtje për pezmin e Tij. Dhe, të gjithë do të ktheheni te Perëndia. [3:28]
Druajuni zjarrit, i cili është përgatitur për mohuesit! [3:31]
O besimtarë! Mos zgjidhni për miq në mesin e të tjerëve, të cilët nuk ngurrojnë që t’ju bëjnë dëm. Ata dëshirojnë dëmin tuaj. Urrejtja është shfaqur prej gojës së tyre, e atë që e fshehin në zemrën e tyre, është edhe më e madhe. Na, ju shpjeguam versetët [ajetet], nëse mendoni ju. [3:118]
Kujtoje [o Muhammed!] atë mëngjes kur dole nga shtëpia jote për t’u caktuar besimtarëve pozitat luftarake, – Perëndia dëgjon dhe di çdo gjë, – [3:121]
Perëndia u ka ndihmuar në Bedër, duke qenë ju të pafuqishëm – andaj druajuni Perëndisë, për të qenë falënderues, – [3:123]
Kujtoje [o Muhammed!] atë kohë kur u thoshe besimtarëve: “A nuk ju mjafton ndihma e Zotit tuaj me tremijë engjëj të dërguar?” [3:124]
Po! Po! [Ju mjaftojnë]. Nëse ata ju sulmojnë, bëhuni të durueshëm dhe të dëgjueshëm dhe Zoti juaj menjëherë do t’ju dërgojë në ndihmë pesë mijë engjëj, të shënuar me shenj të dalluar. [3:125]
A mendoni se do të hyni në xhenet e Perëndia të mos u tregojë juve për ata që kanë luftuar dhe për ata që kanë duruar. [3:142]
Muhammedi është vetëm Profet. Por, edhe para tij ka pasur pejgamberë. E, nëse ai vdes ose vritet, a mos do të ktheheni ju prapa? Kushdo që kthehet prapa [në fe të gabuar] nuk i bënë kurrfarë dëmi Perëndisë. Se, Perëndia do t’i shpërblejë falenderuesit. [3:144]
Çdo gjallesë vdes vetëm me vendimin e Perëndisë, në kohë të caktuar. Kush dëshiron mirësitë e kësaj bote, Na ia japim, e kush dëshiron shpërblimin e botës tjetër na ia japim, dhe me siguri i shpërblejmë falenderuesit. [3:145]
Sa e sa pejgamberë bashkë me shumë besimtarë të vërtetë luftuan, e megjithatë nuk u përkulën për ato që u goditën në rrugën e Perëndisë, as nuk u demoralizuan as nuk u dobësuan. Perëndia i don durimtarët [3:146] dhe vetëm thonin: “O Zoti ynë! Falna mëkatet tona dhe teprimin në punën tonë, forcona këmbët tona dhe ndihmona kundër popullit jobesimtar!” [3:147]
Me të vërtetë, Perëndia e realizoi premtimin e vet, kur ju me vullnetin e Tij e thyet armikun. Por kur ju, lidhur me detyrën që u ishte caktuar, u demoralizuat e u grindët në mes vet dhe kundërshtuat, e Ai madje u tregoi atë që e dëshironit, – disa nga ju e dëshirojnë këtë botë, kur disa nga ju dëshirojnë botën tjetër; – pastaj Ai, për t’ju provuar juve, bëri që të zmbrapseni para armikut. Dhe, me të vërtetë, Perëndia ju fali juve atë gabim. Se, Perëndia është pronar i mirësisë së madhe për besimtarët. [3:152]
Kujtonie ju atë kur ngjiteshit malit dhe nuk vinit vesh për askend, e dëshironit, – disa nga ju e dëshirojnë këtë botë, kurse disa nga ju Ai ju dënoi juve me dëshprim pas dëshprimi [për padëgjueshmëri ndaj Profetit dhe Perëndisë], që të mos pikëlloheni për atë që ju doli duarsh [fitorja], as për atë që u goditi juve [humbja]. E Perëndia i di të gjitha ç’punoni ju. [3:153]
Është e pamundur për ndonjë Pejgamber, që të bëjë farë mashtrimi [të marrë fshehurazi nga pasuria e luftës], e kushdo që të bëjë mashtrim do të vijë [i ngarkuar me këtë mëkat] në Ditën e Kijametit, e pastaj do t’i jepet çdokujt ajo që ka punuar dhe askujt nuk do t’i bëhet padrejtësi. [3:161]
???
Ajetet që kanë këtë yll, janë cituar nga shqipërimi i Hasan Efendi Nahit.
Atyre që nuk luftuan e u thanë vëllezërve të vet: “Sikur të na dëgjonit neve nuk do të mbyteshit”, thuaju: “Prapsojeni vdekjen nga vetja, nëse flisni të vërtetën!” [3:168]
Kurrsesi mos i konsideroni të vdekur ata, që janë vrarë në rrugën e Perëndisë. Jo, [ata] janë të gjallë dhe të ushqyer [shpirtërisht] te Zoti. [3:169]
Me të vërtetë, ata që ndërrojnë besimin e vërtetë me mohim, nuk mund t’i bëjnë kurrfarë dëmi Perëndisë; e për ta ka ndëshkim të madh. [3:177]
Le të mos mendojnë kurrsesi mohuesit, që për ata është mirë ajo, që u zgjasim jetën. Na, me të vërtetë ua zgjasim jetën atyre vtëm për t’i shtuar ata gabimet; dhe për ata ka ndëshkim poshtërues. [3:178]
Dhe Zoti iu përgjegj lutjes së tyre: “Unë, nuk ia humbi mundin asnjë punëtori nga ju, qoftë mashkull apo femër, – ju jeni të gjithë [të barabartë në shpërblim]. Atyre që emigruan, dhe u dëbuan nga vatrat e tyre, dhe u munduan në rrugën Time, dhe luftuan e u vranë, Unë me siguri, do t’ua mbuloj veprat e këqija [me falje] dhe do t’i shpie në kopshtije, nëpër të cilat rrjedhin lumenj, – shpërblim nga Perëndia. E, shpërblimi më i mirë është te Perëndia. [3:195]
Për ato gra tuaja që bëjnë kurvni, kërkoni që të dëshmojnë për këtë gjë katër vetë prej jush; nëse dëshmojnë ata për këtë gjë, mbani ato në shtëpi përderisa t’i arrijë vdekja ose derisa Perëndia të bëjë rrugëdalje për to. [4:15]
Nuk pranohet pendimi i atyre, që vazhdimisht bëjnë të këqija për derisa t’u arrijë vdekja; e atëherë thonë: “Unë tani me të vërtetë po pendohem”. As për ata që vdesin duke qenë mohues, për këta, Na kemi përgatitur dënim të dhembshëm. [4:18]
Meshkujt udhëheqin [dhe përkujdesën] për gratë, meqë Perëndia i ka graduar [meshkujt] me disa cilësi mbi ato (…)! [4:34]
E sikur Na t’i urdhëronim ata: “Vritni veten!” ose “Shpërnguluni nga atdheu juaj!” – pak prej tyre do ta bënin këtë. E sikur të punonin ata siç këshilloheshin, kjo për ata do të ishte më mirë dhe do të ishin më të fortë në besim, [4:66]
O besimtarë! Bëhuni syçelë e marrshoni [në luftë], qoftë në grupe-grupe ose të gjithë së bashku! [4:71]
Me të vërtetë, disa prej jush ngurrojnë për të shkuar në luftë. Nëse ju ndodhë ndonjë fatkeqësi [hipokriti i tillë] thotë: “Vetë Perëndia më ka shpërblyer mua për të mos u gjendur i pranishëm me ta [në atë ngjarje]”. [4:72]
Le të luftojnë ata në rrugën e Perëndisë, të cilët nuk e kursejnë jetën e kësaj bote për jetën e ardhshme. E, ai që lufton në rrugën e Perëndisë, të vritet ose të fitojë, Na, me siguri, do t’i japim atij shpërblim të madh. [4:74]
Ç’keni ju që nuk luftoni në udhë të Perëndisë dhe për shpëtimin e të shtypurve: mashkujt e pafuqishëm, gratë dhe fëmijët, të cilët thërrasin: “O Zoti jonë! Nxirrna nga ky qytet, banorët e të cilit janë zullumqarë! Na cakto nga ana Juaj një mbrojtës, dhe na jep nga ana Jote një ndihmëtar! [4:75]
Ata që besojnë, luftojnë në rrugën e Perëndisë; kurse ata që nuk besojnë – luftojnë në rrugën e djallit. Luftoni kundër miqve të djallit! Sepse me të vërtetë, dinakëria e djallit është e ligët. [4:76]
A nuk i ke parë ata [o Muhammed!], të cilëve u është thënë: “Tërhiqni duart tuaja nga lufta, falnie namazin dhe jepni zeqatin!” e, kur pas kësaj, iu urdhërua që të luftojnë, një grup prej tyre u frikua nga njerëzit [mohuesit], ashtu si i frikohen Perëndisë, ose dhe më tepër dhe thirrën: “O Zoti ynë! Pse na urdhërove të luftojmë? Ah, sikur të na kishe kursyer edhe për një kohë të shkurtër!” Thuaju [atyre]: “Kënaqësitë e kësaj jete janë të vogla. Jeta tjetër është më e mirë për ata që i druajnë Perëndisë e s’bëjnë mëkate. Juve nuk do t’ju bëhet asnjë fije padrejtësi. [4:77]
Lufto në rrugën e Perëndisë! Vetëm ti je i obliguar; e nxiti edhe besimtarët! Perëndia e pengon fuqinë e mohuesve. Se Perëndia është më i fuqishëm dhe më i ashpër në dënime. [4:84]
Ata dëshirojnë që edhe ju të mos besoni, ashtu siç nuk besojnë as ata, e të bëheni të barabartë me ta. Kurrsesi mos u bëni shokë me ta, përderisa të mos bëjnë emigrim në rrugën e Perëndisë. E, nëse ata shmangen, arratisni e mbytni ata, kudo që t’i gjeni! Dhe mos zgjedhni nga ata as miq as ndihmëtarë, [4:89]
Ju do të hasni në njerëz të tjerë, të cilët dëshirojnë të sigurohen nga ju dhe nga kombi i vet. Sa herë që të thirren at në ngatërresa menjëherë rrokullisen në të. Në mos u shmangëshin ata prej jush dhe në mos ju ofrofshin paqe, dhe në mos heqshin dorë nga luftimi kundrë jush, atëherë arratisni e mbytni ata kudo që t’i gjeni! Këta janë ata, ndaj të cilëve ju kemi dhënë juve argument të qartë kundër tyre. [4:91]
Nuk janë të barabartë ata besimtarë, që rrinë në shtëpitë e tyre, – përveç të paaftëve, dhe ata që luftojnë në rrugën e Perëndisë me pasurinë dhe jetën e tyre. Perëndia i ka graduar ata që kanë luftuar me pasurinë dhe jetën e tyre për një gradë më të lart ndaj atyre që kanë ndejtur në shtëpitë e veta, dhe Ai të gjithëve u ka premtuar mirësi. E, Perëndia i ka dekoruar me shpërblim të madh ata që luftojnë përmbi ata që rrinë [në shtëpitë e veta e s’kanë shkuar në luftë]: [4:95]
Ata që nuk besojnë dhe bëjnë zullum, Perëndia nuk i falë ata, as nuk do t’i udhëzojë në kurrfarë rruge, [4:168] përveç në rrugën e skëterrës, në të cilën do të qëndrojnë vazhdimisht dhe përgjithmonë, – e, kjo për Perëndinë është lehtë. [4:169]
Për shkak se ata e thyen obligimin e tyre, Na i mallkuam ata dhe ua forcuam [si gur] zemrat e tyre. Ata ngatërrojnë rendin e fjalëve nga vendet e tyre, duke harruar një pjesë nga ato këshilla. Ti përherë do të vërejsh tradhëtinë e tyre, përpos një pakice të tyre, pra, falju atyre fajet dhe mos i qorto! Se, Perëndia, i don bamirësat. [5:13]
Dhe prej atyre që thanë: “Jemi të krishterë”, kemi marrë premtimin e tyre, por edhe këta kanë harruar një pjesë nga ato që janë këshilluar, prandaj ua shtiem armiqësinë dhe urrejtjen në mes tyre deri në Ditën e Kijametit. Se, Perëndia, me të vërtetë, di t’i lajmërojë ata për ato që kanë punuar. [5:14]
Andaj Na i urdhëruam Izrailitët, se ai që mbyt ndokend, i cili s’ka mbytur askend, ose atë që nuk ka bërë çrregullim në Tokë – është sikur t’i mbysish të gjithë njerëzit; e nëse ndokush bëhet shkaktar që të shpëtojë jetën e ndokujt – është sikur me i shpëtuar jetën e të gjithë njerëzve. Pejgamberët tanë u kanë sjellë argumente të qarta, por shumë nga ata edhe pas kësaj, kanë kaluar tërë kufijt me të këqija në Tokë. [5:32]
Ndëshkimi i atyre që kundërshtojnë Perëndinë dhe të Dërguarit të Tij dhe të cilët bëjnë ngatërresa në Tokë është të vriten ose të varen, ose t’u këputen duart dhe këmbët e tyre nga anët e ndryshme [djathtas e majtas], ose të dëbohen nga vendi. Ky ndëshkim për ta është poshtërim në këtë jetë, e në jetën tjetër ka mundim të madh për ta, [5:33]
Vjedhësit dhe vjedhëses këputjuani duart e tyre, për ndëshkim të asaj që kanë punuar – dënim nga ana e Perëndisë; se, Perëndia, është i Plotëfuqishëm dhe i Gjithëdijshëm. [5:38]
O i dërguari i Perëndisë! Mos të brengos ty ajo, që ata shpejt shprehin mosbesimin, të cilët me gojën e tyre thonë: “Besojmë” kurse zemrat e tyre nuk besojnë, dhe Hebrenjt, të cilët trillimet i dëgjojnë shumë dhe të cilët i pranojnë lehtë fjalët e huaja, të atyre që s’kanë ardhur te ti; ata i ngatërruan vendet e fjalëve të tyre dhe thanë: “Nëse kështu gjykohet ndërlikueshëm atëherë pranoni këtë, e nëse nuk gjykohet kështu, atëherë, ruhuni e mos e pranoni. – E, këtë dojë Perëndia ta lë në humbje, ti asgjë nuk do të mund të pengosh Perëndinë për këtë. Këta janë të asaj dore [fare], të cilët Perëndia nuk dëshiron t’ua pastrojë zemrat e tyre. Për ta, në këtë jetë ka poshtërim, kurse në jetën tjetër për ta ka ndëshkim të rëndë. [5:41]
Na iu caktuam atyre [Izraelitëve] në të [Teurat], që të: shkëmbehet me personin [të dënohet vrasësi me vrasje], syri me sy, hunda me hundë, veshi me vesh, dhëmbi me dhëmb, dhe plaga me plagë. E, kushdo që t’ia falë atë, ai është shpagues për mëkatet e tij. Dhe, kushdo që nuk gjykon me ate që ka zbritur Perëndia, ata janë zullumqarë të vërtetë. [5:45]
O besimtarë! Mos i konsideroni për miq hebrenjt dhe të krishterët! Ata janë miq të njëri-tjetrit. Kushdo që prej jush i konsideron ata për miq, ai është me ta. Me të vërtetë, Perëndia nuk i udhëzon në rrugë të drejtë zullumqarët. [5:51]
I sheh ti ata, zemrat e të cilëve lëngojnë [nga hipokrizia] se si vrapojnë për të lidhur miqësi me ta duke thënë: “Druajmë se mos po na goditë ndonjë fatkeqësi”. E, Perëndia do t’i sjell fitoren ose diçka tjetër nga ana e Tij, e prandaj, për atë që kanë fshehur në veten e tyre do të pendohen, [5:52] e ata që besojnë do të thonë: “A këta janë ata që përbetoheshin, me betimin më të thellë, se ata me të vërtetë janë me ju?” Veprat e tyre kanë dështuar [për shkak të hipokrizisë] dhe ata u dëmtuan. [5:53]
A thua nuk i panë ata, se sa popuj i kemi zhdukur Ne, para tyre, të cilët i patëm vendosur në aso toke, në çfarë nuk ju kemi vendosur jvue; e u sollëm atyre shira të bollshëm dhe bëmë që t’ju rrjedhin lumenjë nëpër viset e tyre; e që, për shkak të mëkateve të tyre – i zhdukëm ata; dhe pas tyre – krijuam gjenerata tjera. [6:6]
Sa shumë qytete kemi rrënuar Ne! e, dënimi Ynë ju erdhi natën ose ditën kur ata pushonin. [7:4]
Të pyesin ty [o Muhammed], për plaçkën e luftës. Thuaj: “[Dispozitat] mbi plaçkat e luftës i përkasin Perëndisë dhe Pejgamberit”. Pranaj, druajuni Perëndisë dhe rregulloni mërrëdhëniet në mes jush dhe bëhuni të dëgjueshëm ndaj Perëndisë dhe Pejgamberit të Tij, nëse jeni besimtarë të vërtetë”. [8:1]
[Kujtoje] kur ju kërkuat ndihmë nga Zoti jua, e Ai ju përgjegj: “Unë do t’jundihmoj me njëmijë engjëj, të cilët do të vijnë njëri pas tjetrit”. [8:9]
Kjo është për shkak se ata e kundërshtuan Perëndinë dhe Pejgamberin e Tij; e kush e kundërshton Perëndinë dhe Pejgamberin e Tij, Perëndia, me të vërtetë, është ndëshkues i ashpër. [8:13] Ky është ndëshkimi, shijonie ju [mohuesit] atë. Me siguri, për mohuesit ka dënim zjarri. [8:14] O besimtarë, kur të ndesheni me mohues, e duke qenë ata shumë, mos ua ktheni shpinën! [8:15] E kush ua kthen shpinën atë ditë, përveç atij që tërhiqet me qëllim që të sulmojë përsëri, ose për t’iu bashkangjitur një grupi tjetër – ai kthehet me pezmin e Perëndisë dhe strehimi i tij është xhehennemi, e sa vend i shëmtuar është ai. [8:16]
Ju nuk i keni mbytur ata, por i ka mbytur Perëndia! E ti nuk ke hudhë kur ke hudhë, por Perëndia ka hudhë [ajo ishte hudhje e mrekullueshme] që nga Vetja besimtarëve, t’u dhurojë dhuratë të bukur. Perëndia, me të vërtetë, i dëgjon të gjitha dhe di çdo gjë. [8:17]
Dhe luftoni kundër tyre, derisa të zhduket idhujtaria dhe derisa të mbetet vetëm feja e Perëndisë. E, nëse frenohen prej mohimit, – Perëndia i sheh punët e tyre; [8:39]
Dijeni se çkado që të fitoni në luftë, një e pesta i takon Perëndisë, Pejgamberit dhe farefisit të tij, bonjakëve, të varfërve dhe udhëtarit [që ka ngelur në rrugë], nëse besoni në Perëndinë dhe në atë çka ia kemi shpallur robit Tonë në ditën e fitores, në ditën kur u ndeshën dy taborret, – se Perëndia, me të vërtetë, është i Plotëfuqishëm për çdo gjë. [8:41]
[Kujtoje] – kur u ndeshët, e Ai ua dëftojë atë në sytë e juaj pak, – e ju pakësoi juve në sytë e atyre, për ta zbatuar atë që ishte e caktuar; – e të Perëndia kthehen të gjitha punët. [8:44]. Dhe përuljuni Perëndisë dhe Pejgamberit të Tij, dhe mos u grindni në mes vete, se do të demoralizoheni e do t’ju lë fuqia; dhe bëhuni të durueshëm, se, Perëndia, me të vërtetë, është me të durueshmit. [8:46]
E sikur t’i shihje ti se si ua merrnin shpirtërat engjëjt – mohuesve, duke i rrahur në fytyrë dhe shpinë [para e pas] dhe duke [ju thënë]: “Shijonie dënimin e zjarrit. [8:50]
Nëse i ndesh ti ata në luftë, shpartalloji ata që janë pas tyre, për t’u këshilluar ata. [8:57]
Posa të vërejsh që ndonjë fis e thei besën, edhe ti thyeja atij – në të njëjtën mënyrë prishja marrëveshjen – se, Perëndia, me të vërtetë, nuk i don ata që tradhëtojnë. [8:58]
Le të mos mendojnë kursesi ata që nuk besojnë, se do t’i shpëtojmë [dënimit të Zotit], sepse ata nuk mund ta dobësojnë fuqinë e Perëndisë. [8:59]
Kundër tyre përgatitni kuaj dhe forcë për luftë, sa të mundeni, me të cilën do t’i shtini frikën armikut të Perëndisë dhe armikut tuaj, dhe të tjerëve, përveç tyre. Ju nuk i njihni ata. Perëndia i njeh ata. Çkado që të shpenzoni në rrugën e Perëndisë do t’ju kompensohet dhe nuk do t’ju bëhet padrejtësi. [8:60]
O Pejgamber! Inkurajoi besimtarët në luftë. Nëse në mesin tuaj gjenden njëzet të durueshëm, do t’i mundin dyqind, e nëse nga ju janë njëqind të durueshëm, do t’i mundin njëmijë mohues, sepse, ata janë njerëz që nuk kuptojnë. [8:65]
Asnjë pejgamber s’ka të drejtë të ketë rob për vete, derisa të mos arrijë fitore të plotë në Tokë; ju i dëshironi të mirat e kalueshme të kësaj bote, kurse Perëndia dëshiron botën tjetër. Perëndia është i Plotëfuqishëm dhe i Gjithëdijshëm. [8:67]
Me të vërtetë, ata që besojnë dhe emigrojnë, e që luftojnë me pasurinë dhe jetën e tyre në rrugën e Perëndisë, dhe ata që u bëjnë strehim dhe u ndihmojnë, janë miqë për njëri-tjetrin. Por, ata që besojnë e që nuk kanë emigruar, – nuk mund të bëhen ndihmëtarë e trashëgimtarë – derisa të mos emigrojnë. E, nëse ju luten që t’u ndihmoni në fe, jeni të obliguar t’u dilni në ndihmë, përpos me popullin me të cilin keni marrëveshje [për mossulmim]. E, Perëndia e sheh mirë atë që veproni. [8:72]
Kur të kalojnë mujat e mëdhenj, atëherë mbytni idhujtarët kudo që t’i takoni, zëni robër, rrethoni dhe bënju pusi kudo! E, nëse pendohen e bëjnë namaz dhe japin zeqatin, atëherë lini të qetë. Se, Perëndia, me të vërtetë, është falës dhe mëshirues. [9:5]
Vallë, a nuk do të luftoni kundër popullit që e ka shkelur betimin dhe lidhjen dhe i cili është përpjekur ta dëbojë Pejgamberin, e ata së pari kanë filluar [t’ju sulmojnë]? Vallë, a ju frikoheni atyre? Të druajturit Perëndisë është me vend, nëse jeni besimtarë. [ [9:13]
Luftoni kundër tyre! Perëndia i dënon ata me duart tuaja, dhe i poshtëron, u ndihmon juve kundër tyre, dhe i shëron zemrat e populli besimtar. [9:14]
Ata që besojnë, e që shpërngulen dhe luftojnë në rrugën e Perëndisë – me pasurinë e tyre dhe jetën e tyre, janë më lartë për nga pozita – te Perëndia, dhe këta janë ata, që kanë fituar. [9:20]
Me të vërtetë, Perëndia ju ka ndihmuar në shumë vende, si dhe në ditën e [luftës] së Huneinit kur ju entuziazmoi numri i madh i juaj, por ai numër nuk ju solli dobi, asgjë, toka iu dukë e ngushtë, edhe pse është e gjërë, prandaj u zmbrapsët duke vrapuar. [9:25]
Luftoni kundër atyre që nuk besojnë në Perëndinë, as Ditën e Kijametit, që nuk e marrin për të ndaluar atë që e ka ndaluar Perëndia dhe Pejgamberi i Tij, dhe që nuk e pranojnë fenë e vërtetë, – atyre që u është dhënë Libri, derisa të mos japin xhizje [tatim] me dorën e vet, të përulur. [9:29]
Hebrenjt thonin: “Uzejri është i biri i Perëndisë, të krishterët thonin: “Isai është i biri i Perëndisë. Këto janë fjalët e tyre, nga goja e tyre, i imitojnë fjalët e mohuesve të mëparshëm. I vraftë Perëndia! Si po shmangën [nga e vërteta]! [9:30]
O besimtarë! Me të vërtetë, shumë priftërinj dhe murgë hanë pasurinë e popullit – pa të drejtë dhe zmbrapin njerëzit nga rruga e Perëndisë. E, ata që e grumbullojnë arin dhe argjendin dhe nuk e shpenzojnë në rrugën e Perëndisë [si janë urdhëruar], sihariqoji me dënim të dhëmbshëm, [9:34] [që do t’i goditë], në Ditën kur do të digjen në zjarrin e xhehennemit, e me të do të damkoset balli i tyre, anët [ijet] e tyre dhe shpina e tyre. [U thuhet atyre]: “Këtë e keni mbledhur për vete; andaj, shijoni atë që e grumbulluat!” [9:35]
Me të vërtetë, numri i muajve te Perëndia është dymbëdhjetë, sipas Librit të Perëndisë, prej ditës që i ka krijuar qiejtë dhe Tokën. Katër prej tyre janë të shenjtë; ky është besim i drejtë. E, në këta, mos i bëni vetes zullum! Por luftoni të gjithë kundër idhujtarëve, ashtu si luftojnë ata të gjithë kundër jush. Të dini, se Perëndia është me ata që ruhen nga mëkatet. [9:36]
O besimtarë! Çka kini që ngurroni, – thuajse jeni ngjitur për tokë – kur ju thuhet: “Dilni në luftë, në rrugën e Perëndisë! A jeni të kënaqur me jetën e kësaj bote, në vend të përhershmes [amshueshmës]. E, kënaqësia e kësaj bote, në krahasim me atë të botës tjetër – është shumë e vogël. [9:38]
Nëse nuk shkoni në luftë, Ai [Perëndia] do t’ju ndëshkojë me dënim të dhembshëm dhe do t’ju ndërrojë me një popull tjetër, Atij ju nuk do të mund t’i bëni dëm asgjë. Se Perëndia është i Plotëfuqishëm për çdo gjë. [9:39]
Nëse ju nuk i ndihmoni atij [Pejgamberit], Perëndia i ka ndihmuar, kur e dëbuan mohuesit atë vetë të dytin, kur këta të dy ishin në shpellë, e kur i tha shokut të vet: “Mos u mërzit! Se, Perëndia, me të vërtetë është me ne!” E, Perëndia, e zbriti qetësinë mbi shokun e tij, kurse ate e ndihmoi me ushtrinë, të cilën ju nuk e keni parë. Dhe, bëri që fjala e mohuesve të jetë e poshtër, kurse fjala e Perëndisë të mbetet lartë. Me të vërtetë, Perëndia, është i Plotëfuqishëm dhe i Gjithëdijshëm. [9:40]
Dilni në luftë të lehtë e të rëndë [të gjithë pa dallim]; dhe luftoni me pasurinë tuaj dhe trupin tuaj në rrugën e Perëndisë! Kjo është më mirë për ju, nëse dini! [9:41]
Nga ti nuk do të kërkojnë leje [të mungojnë], për të luftuar me pasurinë dhe trupin e tyre, ata që besojnë në Perëndinë dhe Ditën e Kijametit. E, Perëndia i di mirë ata që ruhen nga mëkatet. [9:44]
Nga ti do të kërkojnë leje, vetëm ata që nuk besojnë në Perëndinë dhe Ditën e Kijametit dhe zemrat e atyre që dyshojnë. Ata, luhaten në dyshimin e vet. [9:45]
O Pejgamber! Lufto kundër mohuesve dhe hipokritëve, dhe bëhu i ashpër ndaj tyre! Strehimi i tyre është skëterra, e ky është vendbanim i shëmtuar. [9:73]
Hipokritët betohen në Perëndinë se nuk kanë folur. Por, ata, me të vërtetë, kanë thënë fjalën e mohimit dhe u zbuluan se janë mohues, pasi e patën pranuar haptazi islamizmin dhe synuan gjëra të paarritshme. Ata i urrenin [muslimanët], vetëm për shkak se Perëndia dhe Pejgamberi i Tij i kishin bërë të pavarur me të mirat e Tij. E, nëse pendohen, do të jetë më mirë për ta. E, nëse e kthejnë shpinën, Perëndia do t’i ndëshkojë me dënim të rëndë në këtë jetë dhe në tjetrën, dhe ata nuk do të kenë në Tokë kurrfarë mbrojtësi as ndihmësi. [9:74]
U gëzua ata që mbetën në shtëpitë e tyre, kundër Profetit të Perëndisë – ishte e neveritshme për ta lufta në rrugën e Perëndisë, – me pasurinë dhe trupin e tyre, dhe ata thanë: “Mos shkoni në luftë, nëpër vapë!” Thuaju: “Zjarri i xhehennemit është edhe më i nxehtë!” [Sikur ta dinin ata!] [9:81]
Perëndia, me të vërtetë, ka blerë nga besimtarët e vet trupin dhe pasurinë e tyre, për t’iu dhuruar xhennetin atyre. Ata luftojnë në rrugën e Perëndisë, vrasin dhe vriten. [Ky është] premtimi i tij i vërtetë në Teurat, Inxhil dhe Kur’an. E kush është më i plotë [më konsekuen] se Perëndia në premtim? Andaj, gëzojuni kësaj shitjeje të juaj, që e keni kontraktuar me Te, dhe kjo është fitore e madhe. [9:111]
O besimtarë! Luftoni kundër mohuesve, që gjenden afër jush dhe le ta ndiejnë ata ashpërsinë tuaj. Dhe, dinie se Perëndia është me ata që ruhen nga mëkatet. [9:123]
Na i kemi zhdukur madje – shumë popuj para jush, përse kanë bërë zullum. Dhe pejgamberët e tyre, u kanë sjellë atyre dokumente të qarta, por ata nuk kanë besuar. Kështu Na i dënojmë njerëzit e këqinj. [10:13]
Por, ata, e quajtën gënjeshtar, kurse Ne e shpëtuam atë dhe të gjithë ata që ishin në anije me të. Dhe i bëmë ata zëvendës [të atyre që u zhdukën] kurse, i fundosëm ata që përgënjeshtruan dokumentet Tona. Shikoje se si ishte përfundimi i atyre që ishin paralajmëruar. [10:73]
Për ta ka dënim në këtë jetë, por dënimi në jetën tjetër, me siguri, është edhe më i ashpër, dhe për ta, s’ka mbrojtës nga dënimi i Perëndisë. [13:34]
Perëndi, të cilit i përkasin çka ka në qiej dhe në Tokë. E, mjer për mohuesit nga dënimi i tmerrshëm [që do t’i godasë], [14:2]
Ti haptazi prediko atë që të është urdhëruar dhe shmangiu idhujtarëve, [15:94] Na të mjaftojmë ty, kundër atyre që të tallin [ty], [15:95] të cilët përveç Perëndisë, marrin edhe zot tjetër, dhe do ta dinë ata mirë [fundin]! [15:96]
Ata që nuk kanë besuar dhe që kanë penguar në rrugën e Perëndisë, atyre ua shtojmë dënimin mbi dënim, ngase kanë bërë ngatërresa. [16:88]
Me të vërtetë, Zoti yt – për ata që kanë emigruar, pasi janë torturuar e mandej kanë luftuar [në të mirën] dhe kanë duruar, Perëndia, pas kësaj, padyshim, është falës dhe mëshirues. [16:110]
Kur Ne duam ta shkatërrojmë një qytet, [për mëkatet e bëra], i nxitim ata që janë mësuar me jetë luksoze, që të jepen pas korrupsionit [mbrapshtive], e kështu të meritojnë dënimin, dhe pastaj t’i shkatërrojmë ata gjer në themel. [17:16]
Sa e sa gjenerata Na i kemi shkatërruar pas Nuhut! E, mjafton që Zoti yt di dhe sheh mëkatet e robërve të Tij. [17:17]
Kush dëshiron këtë botë, Na ia shpejtojmë atij që t’i japim në të [në këtë botë] çka të duam e për kë të duam. E, pastaj ia caktojmë atij xhehennemin, në të cilin ai do të fërgohet, duke qenë i fyer dhe i dëbuar. [17:18]
Dhe s’ka asnjë vend që Ne nuk do ta zhdukim atë para Ditës së Kijametit, ose t’ia nënshtrojmë mundimit të madh. Kjo është shkruar në Libër. [17:58]
Dhe, mëkatarët do të shohin zjarrin dhe do të bindën, se, ata me të vërtetë, do të bijnë në të dhe, nuk do të gjejnë largim nga ai vendstrehim. [18:53]
E, ato janë vendbanimet [e izraelitëve], që Ne i kemi shkatërruar, kur ato bënë zullum, e për shkatërrimin e tyre kemi bërë kohë të caktuar. [18:59]
Sa e sa brezni kemi shkatërruar Ne para tyre. Vallë, a po sheh ndonjë prej tyre, dhe a po dëgjon përshpëritjen më të vogël të tyre? [19:98]
Nuk ka besuar asnjë vendbanim para tyre, të cilët Ne i kemi shkatërruar [duke kërkuar si këta argumente], e vallë, dot ë besojnë këta? [21:6]
Këto rrënkime të tyre nuk pushuan, deri sa Ne nuk i bëmë ata si drith i korrur – i shuar. [21:15]
Dhe i ndihmuam atij [Nuhut] kundër popullit, i cili argumentet Tona i konsideronte gënjeshtra. Me të vërtetë, ata kanë qenë popull i keq, andaj i fundosëm të gjithë ata. [21:77]
Këto dy tabore kundërshtarësh [politeistë dhe hebrenj], grinden për Zotin e tyre. Ata që nuk kanë besuar, kanë rroba të prera prej zjarrit, e nëpër kokat e tyre do të hedhet ujë i vluar, [22:19]
Me të vërtetë, ata që nuk besojnë dhe pengojnë njerëzit nga rruga e Perëndisë dhe Mesxhidil-haramit, të cilin Ne e kemi bërë të njëjtë për të gjithë njerëzit, si për vendasin ashtu edhe për atë që vie nga tjetër vend [vizitori], e kush synon të bëjë në të ndonjë shmangie me të keqe, Na do t’i japim të shijojë dënimin e dhembshëm. [22:25]
U lejohet [lufta] atyre që janë të sulmuar, ngase ju është bërë zullum atyre – dhe Perëndia, me të vërtetë, është i fuqishëm që t’u ndihmojë, – [22:39] atyre që janë dëbuar nga vatra e tyre padrejtësisht, vetëm për shkak se thanë: “Zoti ynë është Perëndia. Dhe, sikur Perëndia të mos prapsonte [të keqen] nga një pjesë e njerëzve, nga pjesa tjetër, do të shkatërroheshin manastiret [faltoret e vogla], kishat, sinagoget dhe xhamitë, në të cilat, përmendet shumë emri i Perëndisë. Me të vërtetë, Perëndia e ndihmon atë, i cili ndihmon Ate [fenë islame]. Perëndia, me të vërtetë, është i fortë dhe i fuqishëm [u jep pushtet e fuqi], – [22:40] atyre, të cilëve, nëse u japim pushtet në Tokë – kryejnë namazin, japin zeqatin, urdhërojnë për të mirë, e ndalojnë atë që është e mbrapshtë. Dhe, te Perëndia është fundi i çdo gjëje. [22:41]
E, nëse ata ty të konsiderojnë për gënjeshtar, – madje edhe para teje i kanë quajtur gënjeshtarë [pejgamberët e vet]: populli i Nuhut, edhe Adi, edhe Themudi, [22:42] dhe populli i Ibrahimit dhe populli i Lutit, [22:43] dhe banorët e Medjenit; dhe Musai është konsideruar për gënjeshtar, dhe Unë u kam dhënë afat mohuesve; pastaj i kam dënuar ata, dhe çfarë ka qenë dënimi Ynë! [22:44]
E sa fshatra që ishin zullumqarë i shkatërruam Ne, e ato janë të rrënuara mbi kulmet e tyre dhe sa bunarë kanë mbetur shkretë e sa pallate të larta! [22:45]
E ata që nuk besojnë dhe i përgënjeshtrojnë ajetet Tona, për ta ka dënim të poshtëruar. [22:57]
Dhe ata, që kanë emigruar në rrugën e Perëndisë, e kanë rënë dëshmorë, apo kanë vdekur, me siguri do t’i furnizojë Perëndia me shpërblim të mirë. Dhe, me të vërtetë, Perëndia është furnizuesi [dhuruesi] më i mirë, [22:58]
Dhe, luftoni në rrugën e Perëndisë, ashtu si duhet luftuar. Ai, ju ka zgjedhë dhe nuk ju ka bërë juve në fé kurrfarë vështirësie – ashtu si [ka qenë] në fenë e babës suaj, Ibrahimit. Ai [Perëndia], ju ka quajtur muslimanë – qysh më parë, por edhe në këtë [Kur’an], që pejgamberi të jetë dëshmitar i juaj, dhe që ju të jeni dëshmitar të njerëzve tjerë. Andaj, faleni namazin dhe jepni zeqatin dhe mbështetuni te Perëndia! Ai është mbrojtës i juaj. E, sa mbrojtës dhe ndihmës i mrekullueshëm është Ai! [22:78]
Na, madje, i kemi dënuar ata, por ata nuk iu përulën Zotit të tyre, e as nuk i drejtuan lutje. [23:76]
E, kur ua hapëm atyre, derën e dënimit të madh, ata, atëherë ishin të dëshpëruar. [23:77]
Kurvën dhe kurvarin rrihnie çdonjërin prej tyre me nga njëqind goditje. Mos t’ju kaplojë juve ndaj tyre kurrfarë mëshire [në kryerjen] e dispozitave fetare, nëse besoni Perëndinë le të prezentojnë në dënimin e tyre një grup besimtarësh. [24:2]
E Ne, u thamë atyre: “Shkoni [ju dy] te populli [izraelit], i cili i ka përgënjeshtruar argumentet Tona, e pastaj, e kemi shkatërruar atë popull krejtësisht. [25:36]
E, mos i dëgjo mohuesit dhe luftoi ata me Kur’an, në një luftë të madhe. [25:52][1]
Ata, nuk do të besojnë atë, përderisa të mos e shijojnë dënimin e dhembshëm, [26:201]
Andaj, pos Perëndisë mos adhuro tjetër zot, e të bëhesh nga ata që do të dënohen! [26:213]
Pa, shiko, çfarë ka qenë fundi i ngatërresave të tyre. Na i kemi shkatërruar ata të gjithë dhe popullin e tyre, [27:51]
E, sa e sa fshatra e qytete i kemi zhdukur Ne, banorët e të cilëve kanë bërë jetë të shfrenuar! Ja, shtëpiat e tyre [të shkretëruara], të cilat, nuk janë banuar pas tyre – vetëm pak kohë, dhe Ne kemi qenë trashëgimtarë. [28:58]
Dhe, do t’u thuhet atyre: “Thirrni hyjnitë tuaja! E, ata do t’i thirrin ato, por ato nuk do t’ju përgjigjen [atyre]. E, do ta shohin dënimin.
Sikur të kishin qenë në rrugën e drejtë, [nuk do të kishin përjetuar dënimin]! [28:64]
Dhe Ne, e kemi fundosë atë [Karunin] dhe shtëpinë e tij në tokë, dhe askush nuk ka mund t’i ndihmojë atij nga dënimi i Perëndisë, e as që ka mund të mbrohet [prej dënimit të Perëndisë]. [28:81]
E kush lufton [përpiqet për të mirë], ai bën luftë për vete, se All-llahu vërtet nuk ka nevojë për askë në tërë botën. [29:6]
E ata, të cilët luftuan për hir Tonë, Ne, me siguri do t’i orientojmë rrugës për te Ne, e nuk ka dyshim se All-llahu është në krahun e besimtarëve. [29:69]
E, ka disa nga njerëzit që besojnë në tregime të kota, për t’u shmangur nga rruga e Perëndisë, pa kurrfarë dijenie, duke e pandehur [rrugën e Zotit] qesharake. Të atillët i pret dënimi i poshtëruar. [31:6]
Po ti mos dëgjo jobesimtarët e luftoi ata me të [me Kur’an] [25:52]
Kur ndonjërit prej tyre, u lexohen ajetet Tona [Kur’ani], ai shmanget me mendjemadhësi, thuase nuk i ka dëgjuar, thuase iu kanë shurdhuar veshët. Andaj, sihariqoi ata me dënim të dhembshëm. [31:7]
Dhe kush mohon, të mos të brengos mohimi i tij. Tek Ne do të kthehen ata, e Ne do t’i lajmërojmë për atë që kanë punuar. Me të vërtetë, Perëndia di ç’ka në zemrat e njerëzve. [31:23]
Ne, ata do t’i kënaqim përkohësisht, e pastaj, do t’i hudhin furishëm në dënimin e ashpër. [31:24]
Kush është zullumqar më i madh se ai, që është këshilluar me argumentet e Zotit të tij, e shmanget prej tyre? Na, me të vërtetë, do t’i dënojmë mëkatarët! [32:22]
Dhe All-llahu i zbrapsi ata që nuk besuan me atë mllefin e tyre, duke mos arritur kurrnjë të mirë. Dhe All-llahu ua largoi luftën besimtarëve. All-llahu është i fuqishëm, ngadhënjyes. [33:25]
E ithtarët e Librit, të cilët i ndihmuan ata [Kurejshit], i nxori prej kështjellave të tyre, dhe mbolli frikë në zemrat e tyre; një grup [të tyre e keni mbytur, e një tjetër e keni zënë rob, [33:26]
E juve ju la trashëgim tokën e tyre, shtëpitë e tyre, pasurinë e tyre dhe tokën që ende nuk e keni shkelur. All-llahu ëstë i gjithfuqishëm për çdo send. [33:27]
Nëse nuk frenohen hipokritët dhe ata – në zemrat e të cilëve ka sëmurje dhe ata që përhapin lajme të rrejshme në Medine, Na – me siguri, ty do të të japim pushtet – mbi ta, pastaj ata, pak kohë do të jetojnë si fqinj me ty në Medine – [33:60] duke qenë të mallkuar! Kudo që të gjenden, do të kapen dhe mbyten krejtësisht, [33:61]
E, ata që luftojnë kundër argumenteve Tona, duke u përpjekur që t’i pengojnë ato – për t’i ikë [dënimit Tonë], për ta ka dënim të tmerrshëm dhe të dhembshëm. [34:5]
E, ata që përpiqen t’i thyejnë argumentt Tona, duke menduar se nuk do të mund t’i dënojmë, ata do të dënohen. [34:38]
Sikur t’i shihje ata kur frikësohen, e nuk kanë ku të ikin; do të kapen për së afërmi [pa mund të ikur asnjë hap], [34:51]
E vallë, a është ai që iu kanë zbukuruar veprat e tij të këqia dhe i duken ato të mira [si ai që është i i udhëzuar në rrugë të drejtë]? Me të vërtetë, Perëndia e shpie në humbje kë të dojë, dhe e udhëzon në rrugë të drejtë kë të dojë. E, mos u shkatërro ti për humbjen e tyre! Perëndia, me të vërtetë, është i Gjithëdijshëm për atë që punojnë ata. [35:8]
E, për ata që nuk besojnë është zjarri i skëterrës, ata nuk do të dënohen [me vdekje], dhe nuk do të vdesin, dhe as që do t’u lehtësohet dënimi në të, – ja kështu, Ne do ta dënojmë çdo mohues, – [35:36]
Ne u vumë pranga në qafë, e ato u arrijnë deri në nënmjekërr, – andaj ata janë me kokë përpjetë, [36:8] dhe Ne, vumë perde para tyre dhe perde pas tyre, e i mbuluam, e ata nuk shohin, [36:9] dhe për ata është njëlloj, i paralajmërove oe nuk i paralajmërove, ata nuk besojnë. [36:10]
Vallë, a nuk panë ata se sa e sa gjenerata para tyre i kemi shkatërruar, e nuk u kthyen, [36:31]
Dhe, po të duam Ne, ata i fundosim; andaj – as nuk do të mund t’u ndihmojë kush, as nuk do të mund të shpëtojnë, [36:43] përpos me mëshirën Tonë dhe të kënaqen deri në një kohë. [36:44] E, kur atyre u thuhet: “Druajuni asaj [dënimit] që keni para jush [në këtë botë] dhe atë që është pas jush [botën tjetër], për të qenë të mëshiruar…” [36:45]
[U thuhet atyre]: “Ky është xhehennemi, që u është premtuar, [36:63] kalluni [digjuni] tani në të [xhehennem], ngase nuk keni besuar!” [36:64]
Ata e kanë mohuar Ate [Kur’anin], e së shpejti do ta dinë! [37:170] Me të vërtetë, qysh moti është ditur premtimi ynë për robërit Tanë – pejgamberët. [37:171] Ata, me të vërtetë, do të jen të ndihmuar, [37:172] dhe, me të vërtetë, ushtria jonë do të jetë fitimtare! [37:173] Andaj shmangiu atyre deri në një kohë, [37:174] dhe vëzhgojë ata, e do të vëzhgojnë edhe ata! [37:175] Vallë, a mos ata po kërkojnë shpejtimin e dënimit Tonë! [37:176] Kur t’iu bie dënimi, në mesin e tyre, mëngjesi i atyre që janë paralajmëruar është shumë i shëmtuar, [37:177]
Sâd! Pasha Kur’anin e madhërueshëm [që këshillon], [38:1] [por] jobesimtarët janë mendjemëdhenj dhe përçarës [nuk e pranojnë të Vërtetën]! [38:2] Sa e sa breza para tyre [popullit të Mekkes], Ne i kemi zhdukur, e ata kanë thirrë në ndihmë, por ka qenë vonë! [38:3]
Vallë, nga mesi ynë atij t’i dërgohet Kur’ani?!” Por, ata dyshojnë në Këshillën Time, meqë ende nuk e kanë shijuar dënimin Tim. [38:8]
Të gjithë këta i kanë konsideruar pejgamberët gënjeshtarë, andaj u realizua dënimi Im. [38:14]
[Atyre u thuhet]: “Ky është grumbullim i dendur me ju [në ferr] e [u thuhet]: Nuk ka çlirm për ta! Ata, me të vërtetë, do të digjen në zjarr!” [38:59]
Mbi ta dhe nën ta do të ketë shtresa të zjarrit. Me këtë, Perëndia i frikon robërit e Vet. “O robërit e Mi, ruajuni [dënimit Tim]!” [39:16]
S’ka dyshim e ata që nuk besuan do të thirren [do t’u thuhet]; “Hidhërimit i All-llahut pse u ftuat të besoni e ju nuk besuat [në dynja], është më i madh se urrejtja juaj ndaj vetes”. [40:10]
Ata që e kanë përgënjeshtruar Librin [Kur’anin] dhe ato që i kemi dërguar me Pejgamberët Tonë, së shpejti do ta dinë ata, [40:70] kur t’u vihen prangat në qafë dhe të sillen me zinxhirë, [40:71] në ujë të valë, e pastaj të hudhen [digjen] në zjarr, [40:72] e pastaj atyre ju thuhet: “Ku janë ata ë i adhuronit, [40:73] përveç Perëndisë?” Ata përgjigjen: “Na kanë humbur [nuk po i shohim]. Jo, por ne nuk kemi adhuruar asgjë më parë”. Ja kështu, Perëndia i shpie mohuesit në humbje. [40:74]
E, kur ta shohin dënimin Tonë, atëherë thohë: “Ne besojmë në Perëndinë – të vetmin Zot, e i mohojmë ato që ia përshkruanim për shok Atij”. [40:84] Por besimi i tyre, nuk u sjell kurrfarë dobie, pasi e panë dënimin Tonë. Kjo është dispozita e Perëndisë, e cila është zbatuar te robërit e Tij – dhe mohuesit [atëherë] do të humbin. [40:85]
Do të bëjmë Ne, që ta shijojnë mohuesit dënimin e ashpër dhe do t’i dënojmë ata me më të keqen, për veprat që kanë bërë. [41:27]
Ja, kështu – Na ta kemi shpallur ty Kur’anin, në gjuhën arabe, për ta paralajmëruar popullin e Mekkes dhe ata rreth saj, dhe t’i paralajmërosh [ata] për Ditën e tubimit [Kijametit], për të cilën s’ka dyshim. [Atëherë] një grup [do të shkojë] në xhennet, e [grupi] tjetër në xhehennem. [42:7]
E kur Na zemruan, Na i dëbuam ata dhe i fundosëm të gjithë, [43:55]
Na, do t’i lirojmë ata nga dënimi pak [kohë], por ju, me siguri, do të ktheheni [në mohim]”. [44:15] [Kujtoju] ditën kur do t’i kapim ata, me një fuqi të madhe – Na, me të vërtetë, do t’i dënojmë. [44:16]
E, pastaj, për dënim, hedhni mbi kokën e tyre ujë të vluar!” [44:48]
[i cili] dëgjon argumentet e Perëndisë që i lexohen, e përsëri është mendjemadh [e duke mos pranuar], thuajse nuk i ka dëgjuar ato, sihariqoje atë me dënim të dhembshëm! [45:8]
E, kur të njohtohet me diçka nga ajetet Tona, ai ato – i përqeshë. Për të tillët do të ketë dënim të poshtëruar. [45:9]
Para tyre është xhehennemi, dhe nuk do t’ju ndihmojë asgjë ng ato që kanë fituar, as ata [idhujtë] që i kanë marrë, pos Perëndisë, për mbrojtës! Ata i pret mundim i madh. [45:10]
Ky është [Kur’ani] udhërrëfyes në rrugën e drejtë, e ata që nuk besojnë argumentet e Zotit të tyre, për ta ka mundim të madh, të dhembshëm. [45:11]
[Kujtoju] Ditën, kur ata që kanë mohuar i ekspozohen zjarrit [e u thuhet atyre]: “Ju keni shfrytëzuar kënaqësitë tuaja në jetën tuaj në tokë dhe jeni kënaqur me to, e sot do të ndëshkoheni me dënim të poshtëruar, ngase jeni madhështuar në Tokë pa kurrfarë të drejte dhe ngase keni bërë ngatërresa”. [46:20]
Me të vërtetë, Ne i kemi shkatërruar vendbanimet për rreth jush, e madje edhe u kemi shpjeguar atyre, [në mënyra ta ndryshme] argumentet Tona, për t’u kthyer ata [prej mohimit]. [46:27]
E, kur të takoheni në luftë me mohuesit, bini në qafë derisa t’i rraskapitni e t’i shkatërroni ata, e pastaj lidhin [zëni robër], dhe mandej, ose i lironi me zemërgjerësi ose me kompensim, përderisa të mos bëhet armëpushimi. Kështu bëni! E, sikur të dojë Perëndia, Ai do t’i shkatërronte ata, por Ai dëshiron t’ju provojë juve njërin me tjetrin. Ai nuk ua humbë veprat atyre që vdesin në rrugën e Perëndisë, [47:4]
E ata që besuan po thonë: “Përse të mos shpallet një sure [që na e obligon luftën]?” E kur u shpall sureja e qartë dhe në të u përmed lufta, i sheh ata, të cilët kanë zemra të sëmura [të dyshimta], të shikojnë me një shikim si të ishin në agoni të vdekjes. I gjetë e keqja! [47:20]
E, [çka do të bëjnë] ata, kur engjëjt do t’u marrin shpirtin atyre, duke i rrahur ata nëpër fytyrat dhe shpindët e tyre. [47:27]
Ne do t’u sprovojmë juve, derisa t’i njohim [të dihen konkretisht] luftëtarët dhe ata që ishin të qënrueshëm nga mesi juaj, po edhe do të sprovojmë veprat tuaja. [47:31]
[E urdhëroi luftën] Edhe për t’i shtie besimtarët dhe besimtaret në Xhennete nëpër të cilët rrjedhin lumenj e ku do të jenë përgjithmonë, dhe për t’u shlyer të këqijat e tyre, e kjo është fitore e madhe te All-llahu. [48:5]
Kush nuk beson në Perëndinë dhe në Pejgambeirn e Tij, – Na kemi përgatitur për mohuesit zjarrin flakërues! [48:13]
Kur të shkoni ju për të mbledhur prenë e luftës, ata që ngelën pas, do të thonë: “Na lejoni edhe ne të vijmë me ju!” Ata duan ta ndryshojnë vendimin e All-llahut! Ti thuaj: “Kurrsesi, ju nuk keni për të ardhur me ne, kështu ka thënë më parë All-llahu!” E ata do t’ju thonë: “Jo, por ju na keni zili!” Po ata janë që kuptojnë pak gjë. [48:15]
Perëndia është i kënaqur me ata besimtar kur t’u betuan ty nën hijen e drurit. Ai [Perëndia], e ka ditur se ç’ka në zemrat e tyre, e u ka dhënë atyre qetësi [siguri], dhe i shpërbleu ata me fitoren e afërt, [48:18] dhe me plaçkën [pasurinë e zënë në luftë] e madhe që do ta fitojnë. Perëndia është i Plotëfuqishëm dhe i Gjithëdijshëm. [48:19]
Perëndia u ka premtuar juve plaçkë të pasur që do ta fitoni, e ua shpejtoi këtë juve [Ai] dhe i pengoi duart e njerëzve [nga të dëmtuarit juve] – për të qenë ky argument për besimtarët [që premtimi i Perëndisë është i realizueshëm] dhe për t’u udhëzuar juve në rrugën e drejtë, [48:20]
Edhe sikur ata që nuk besuan t’ju luftonin juve, ata do të munden dhe do të kthejnë prapa, pastaj nuk do të gjejnë as mbrojtës, as ndihmës. [48:22]
Ata, të cilët nuk kanë besuar dhe ju pengojnë nga Mesxhidil-Harami [Qabja] dhe [pengojnë] të përgjëruarin – kurbanin e caktuar që të arrijë në vend. E, sikur të mos kishte besimtarë dhe besimtare, që ju nuk i dini e do t’i merrnit nëpër këmbë ata, e juve do t’ju godiste një hidhërim, duke mos ditur [do t’ju kisha lejuar të pushtoni Mekken]. Kjo është, ngase Perëndia e shpie në mëshirën e Vet kë të dojë. Sikur të ishin të veçuar ata, Ne do t’i ndëshkonim ata në mes tyre, të cilët nuk kanë besuar – me dënim të dhembshëm. [48:25]
Muhammedi është Pejgamber i Perëndisë. E, ata që janë me të [shokët e tij] janë të ashpër ndaj mohuesve, e të mëshirshëm në mes tyre. I sheh ata si bëjnë ruqu dhe sexhde duke kërkuar dhuntinë dhe kënaqësinë e Perëndisë. Në fytyrat e tyre shihen shenjat e sexhdes. Ky është përshkrimi i tyre në Tevrat. E, përshkrimi i tyre në Ungjill, është: [ata janë] si fara [e mbjellur] që lëshon filizat [e vogla] të cilat e forcojnë atë, e bëhet e trashë, e pastaj drejtohet [vertikalisht] në trungun e vet; [kështu që], e entusiazmon atë që e ka mbjellë, – që për [këtë gjë] t’i zemrojë mohuesit. Perëndia u ka premtuar atyre që besojnë dhe punojnë vepra të mira [të gjithë atyre] – falje [të mëkateve] dhe shpërblim të madh. [48:29]
Nëse dy grupe muslimanësh luftojnë në mes vete, pajtoni ata, e nëse njëra prej tyre sulmon atë tjetrën, atëherë luftoni kundër sulmuesit, përderisa të mos kthehet në dispozitat e Perëndisë. E, nëse kthehet, atëherë pajtoni ata mes tyre, me të drejtë dhe bëhuni të drejtë. Perëndia, me të vërtetë, i do të drejtët. [49:9]
Besimtarë të vërtetë janë vetëm ata që besojnë Perëndinë dhe Pejgamberin e Tij, dhe pastja nuk dyshojnë dhe luftojnë në rrugën e Perëndisë me pasurinë dhe jetën e tyre. Këta janë besimtarë të sinqertë. [49:15]
E, sa gjenerata i kemi shkatërruar par tyre, duke qenë ata më të fortë [se Kurejshit] dhe ata bredhnin nëpër Tokë. – E, a kanë mund të gjejnë strehim?! [50:36]
Ditën që do të tërhiqen [me forcë] fytyrat e tyre në zjarr [e ju thuhet]: “Shijoni zjarrin e xhehennemit!” [54:48]
E, Ne, madje i kemi shkatërruar të ngjashmit me ju, – e a ka kush që këshillohet [me të]?! [54:51]
Ata [që] do të jenë në frymën e zjarrit dhe të ujit të vëluar [56:42] dhe në hijen e tymit të zi, [56:43]
Dhe, ç’keni që nuk shpenzoni në rrugën e Perëndisë, pasi që qiejt dhe Toka i mbetën trashëgim Perëndisë? Nuk janë të barabartë ata që kanë shpenzuar dhe luftuan para fitores – dhe ata që kanë luftuar dhe shpenzuar pastaj. Këtu, dallimi është në një shkallë të lartë; mirëpo, Perëndia të gjithëve u premton dhuntinë. – Perëndia di mirë atë që punoni ju. [57:10]
Sot, prej jush nuk pranohet kurrfarë kompensimi, e as prej atyre që nuk kanë besuar: zjarri është vendbanimi juaj, ai është për ju, e sa vendbanim i tmerrshëm që është ai!” [57:15]
A nuk i sheh ata, të cilët shoqërohen me njerëzit, ndaj të cilëve Perëndia është i zemruar? Ata nuk janë as nga ju as nga ata, e madje, betohen rrejshëm duke qenë të vetëdijshëm [për të] [58:14]
Ai është që i ka dëbuar për here të pare prej shtëpive të tyre, ata të cilët nuk kanë besuar Librin; ju nuk keni menduar se ata do të shkojnë, kurse ata kanë menduar se kështjellat e tyre do t’i mbrojnë nga dënimet e Perëndisë, por dënimi i Perëndisë u ka ardhur prej nga ata nuk e kanë pritur, dhe Ai në zemrat e tyre ka mbjellë frikë; e, ata, me duart e tyre dhe me duart e besimtarëve i kanë shkatërruar shtëpitë e veta. Prandaj, mësoni nga kjo, o ju mentarë! [59:2]
Sikur mos ta kishte caktuar Perëndia ndjekjen e tyre, Ai do t’i kishte dënuar në këtë jetë, por ata në jetën tjetër i pret dënimi në zjarr, [59:3] sepse, ata e kanë kundërshtuar Perëndinë dhe Profetin e Tij; e ai që kundërshton Perëndinë, Perëndia, me të vërtetë, do t’i dënojë ashpër. [59:4]
Ato palme hurmesh që i keni prerë ju ose i keni lënë të qëndrojnë vertikalisht – i keni bërë me miratimin e Perëndisë dhe që Ai [Perëndia] t’i poshtërojë ngatërrestarët. [59:5]
E, atë që Perëndia ia ka dhuruar [kthyer prej ngatërrestarëve] Profetit të Vet, e që ju nuk e keni marrë si plaçkë me sulmim as të kuajve as të deeve, por që, Perëndia i jep pushtet profetëve të Vet mbi ata që Ai dëshiron. Perëndia është i pushtetshëm për çdo gjë. [59:6]
Pasuria e mbetur e fshatrave, të cilën Perëndia ia ka dhuruar Profetit të Tij, u takon: Perëndisë dhe Profetit të Tij, dhe të afërmëve të tij [Pejgamberit], bonjakëve, të varfërve, dhe udhëtarëve të rastit, – në mënyrë që të mos bie prej dorës në dorë të pasanikëve tuaj; atë që ua jep Profeti [si shpërblim], atë merreni, e atë çka ua ndalon, lënie; dhe ruajuni [mos i kundërshtoni] Perëndisë, sepse, Perëndia, me të vërtetë, dënon ashpër, [59:7]
Ju, në zemrat e tyre jeni më të tmerrshëm [frikësues] se sa Perëndia, ngase ata janë popull i pakuptueshëm. [59:13]
O besimtarë, mos e konsideroni armikun Tim dhe tuajin për dashamir; ju po shprehni dashuri ndaj tyre, kurse ata, me të vërtetë, kanë mohuar të drejtën që u ka ardhur juve, e dëbuan Profetin dhe juve, vetëm se besonit në Perëndinë, Zotin tuaj [mos i bëni ata dashamirë], në qoftë se jeni [keni dalë] luftëtarë në rrugën Time dhe për kënaqësinë Time. Ju fshehurazi i shfaqni atyre dashuri, por Unë di edhe atë që fshini dhe atë që punoni haptazi. Ai prej jush, i cili armikun e bën dashamir, ai ka devijuar rrugën e drejtë. [60:1]
Perëndia u ndalon juve t’i bnëi miq ata që luftojnë kundër jush për shkak të fesë dhe ju dëbojnë nga vatrat tuaja, si dhe kontribuojnë që të jeni të dëbuar; e kushdo që i bën miq ata – të tillët janë zullumqarë. [60:9]
O besimtarë, mos e bëni mik atë popull, në të cilin Perëndia është i zemëruar, ata e kanë humbur shpresën për jetën tjetër, ashtu sikundër jobesimtarët që e kanë humbur tërë shpresën prej të varrosurve [se do të ringjallen]. [60:13]
Me të vërtetë, Perëndia i don ata që luftojnë në rrugën e Tij, të radhitur si një godinë e lidhur fortë. [61:4]
Besoni në Perëndinë dhe në Profetin e Tij, dhe luftoni në rrugën e Perëndisë me pasurinë dhe trupin tuaj. – Kjo është më mirë për ju, – nëse e dini. [61:11]
O Profet! Luftoji të pafetë dhe hipokritët dhe bëhu i ashpër ndaj tyre! Vendbanimi i tyre do të jetë skëterra. E, sa i shëmtuar është ai vendbanim! [66:9]
[e atyre u thuhet]: “Kapni ata dhe lidhni në pranga, [69:30] pastaj në skëterrë fërgoni, [69:31] e mandej lidhni në zingjirë prej shtatëdhjetë kutësh, [69:32] sepse, ai, me të vërtetë, nuk ka besuar Perëndinë e Madhërueshëm, [69:33]
E lermëni Mua [t’i qeroj hesapet] me ata që të konsiderojnë [ty] për gënjeshtar, të cilët jetojnë në luks dhe jepju pak afat atyre: [73:11] se, padyshim, Ne kemi pranga dhe zjarr, [73:12] dhe gjellëra që ngelin në fyt, dhe dënime të dhembshme [73:13] në Ditën kur Toka dhe malet dridhen e bëhen si grumbuj të shkapërderdhur të rërës. [73:14]
Jo, kurrsesi! Me të vërtetë, ai është mohues kryeneç i ajeteve Tona; [74:16] e Unë do ta ngarkojë atë me dënime të rënda, [74:17] sepse, ka paramenduar dhe ka kurdisur [kundër Kur’anit], – [74:18] dhe, qoftë mallkuar, si e ka kurdisur! [74:19] dhe sërish – edhe njëherë, qoftë mallkuar, si e ka kurdisur! – [74:20]
Do ta hudhi [dënojë] në Sekar [Skëterrë] – [74:26] e kush të shpjegon ty se çka është Sekari? [74:27] Ai nuk lë gjë dhe i përfshinë të gjithë [i djegë] [74:28] lëkurat iu bënë të zeza [nga të djegurit] [74:29]
Na, me të vërtetë, për jobesimtarët kemi përgatitur zingjirë e pranga dhe flakë të zjarrit. [76:4]
A nuk i kemi zhdukur popujt e lashtë, [77:16] e pas tyre edhe të tjerët?! [77:17] Në këtë mënyrë do të veprojmë me të gjithë fajtorët! [77:18]
Mjer atë ditë për përgënjeshtarët! [77:24]
E, atij që do t’i jepet libri i tij pas shpinës, [84:10] e thërret shkatërrimi [84:11] dhe në zjarr do të digjet, [84:12] sepse, [në jetë] ka qenë i gëzueshëm në familjen e tij, [84:13] dhe ka menduar se kurrë nuk do të kthehet [ringjallet për të dhënë llogari]. [84:14]
Ju thafshin duart Ebu Lehebit, dhe iu thánë! [111:1] Nuk i ka ndihmuar atij as pasuria, e as fitimet tjera. [111:2] Ai, me siguri, do të hudhet në zjarrin flakërues, [111:3] ashtu dhe gruaja e tij – dru-bartëse; [111:4] në qafën e saj ka një litar të bërë prej fijeve [të palmës]. [111:5]
