Akademia bullgare gjithmonë qëndron në pikat e pandryshuara, gjithonë pohon me plotë bindje e plot fakte se pozicioni i Maqedonisë së Veriut është i rremë!
Ky institucion gjithnjë sillet rreth një konstatimi, rreth një qëndrimi, duke theksuar e duke mbrojtur parimet e tyre se maqedonishtja ishte një dialekt i bullgarishtes, dhe dokumentet shoqëruese përmbajnë një seri kualifikimesh dhe fyerjesh për këtë gjuhë.
Akademia bullgare pranon se pozicioni i djeshëm, i sotëm dhe i ardhshëm është i drejtë, është i drejtpërdrejtë ndaj Kartës së Gjuhës Maqedonase të miratuar nga Akademia Maqedonase e Shkencave dhe Arteve”.
_____________
Kuptimi i fjalës gjuhë
-
gjúh/ë,-a I emër i gjinisë femërore; numri shumës; -ë(t) 1. organ i mishtë e i lëvizshëm në gojë, që shërben për të shijuar dhe që ndihmon për të përtypur e për të gëlltitur ushqimin: maja (shpina) e gjuhës; lëpij me gjuhë. 2. ky organ te njeriu që shërben si organ i të folurit dhe si shprehës e kumtues i mendimeve e i ndjenjave të njeriut; të folurit; numri shumës; ata që thonë e përhapin diçka; gojë (edhe në njësi frazeologjike): gjuhët e këqija (e liga) (keq.); e dredh gjuhën i bën bisht bisedës; nuk i qëndron fjalës; i dridhet (i ngatërrohet) gjuha mezi i nxjerr fjalët nga goja, mezi flet (nga shqetësimi, nga frika etj.); i jep gjuhës flet shumë, flet mbarë e prapë; ka gjuhë di t’i shprehë bukur e qartë mendimet, është i gojës; me kuptim keqësues; është llafazan, flet shumë e pa vend; merr të tjerët nëpër gojë; mbaje (mblidhe, rrudhe) gjuhën! përmbahu në të folur!, mbaje gojën!; e lakon gjuhën nuk i qëndron fjalës, e dredh gjuhën; e lëshoj gjuhën e lëshoj gojën; nuk i rri gjuha (rehat) nuk pushon së foluri; është i gjuhës është i gojës; m’u mbërthye gjuha m’u lidh gjuha, m’u mbërthye goja; e ka lëshuar gjuhën flet shumë vend e pa vend,; është gojështhurur; e ka mbledhur gjuhën nuk flet më aq shumë, nuk llap më, i ka vënë fre gjuhës; e ka zgjatur (e ka rritur) gjuhën (keq.) është bërë llafazan, merr nëpër gojë; merret me thashetheme; mbaje (shtrëngoje) gjuhën pas dhëmbëve (ndër dhëmbë, në mes të dhëmbëve)! mos fol!, kyçe gojën!; e ka gjuhën bilbil është i zoti për të folur, flet qartë e bukur; e ka gjuhën brisk është i zoti i gojës, e ka gojën brisk; e ka gjuhën të gjatë (një pëllëmbë, një pash) është llafazan; nuk mban dot gjë të fshehtë, i tregon të gjitha; ta kthen fjalën menjëherë, është gjuhustër; e ka gjuhën shpatë flet me zjarr për të mbrojtur një çështje; flet prerë e me të madhe; ia lëshoi frerin gjuhës nuk përmbahet kur flet; ia shtrëngon frerin gjuhës flet me kujdes, përmbahet në të folur; i vë fre gjuhës përmbahet në të folur, i vë fre gojës; s’i zë gjuha vend ndër dhëmbë (s’i rri gjuha prapa dhëmbëve) nuk rri dot pa folur; s’pushon së foluri; i bredhërin gjuha para mendjes flet pa u menduar mirë, i ecën gjuha para mendjes; gjuha është prej tuli (fj. u.) gjuhën mund ta vërtitësh si të duash e të thuash ç’të duash; gjuha pret hekurin (çan gurin, çan shkëmbin) (fj. u.) gjuha ka forcë të madhe; gjuha kocka s’ka e kocka thyen (fj. u.) gjuha ka fuqi të madhe; më mirë të shkasë këmba se gjuha (fj. u.). 3. diçka e zgjatur, e ngjashme me këtë organ: gjuhët e flakës; gjuhë dheu (toke) (gjeogr.) rrip i ngushtë toke që zgjatet në ujë; gjuhë lope (bot.) gjuhëlopë. 4. gjuhëz2: gjuha e këmborës.
-
gjúh/ë,-a II emër i gjinisë femërore; numri shumës; -ë(t) 1. sistem tingujsh të nyjëtuar, fjalësh, trajtash e rregullash për formimin e fjalëve dhe për lidhjen e tyre në fjali, i cili është mjeti themelor e më i rëndësishëm i komunikimit ndërmjet njerëzve; një sistem i tillë, i krijuar e i zhvilluar historikisht, si një nga tiparet themelore të një kombësie a të një kombi: gjuha si dukuri shoqërore; lindja (prejardhja) e gjuhës; gjuha shqipe (amtare); gjuha letrare (standarde) forma më e përpunuar e gjuhës së një populli, me norma të ngulitura e të përgjithshme në të shkruar e në të folur; gjuhët indoevropiane; fjalori i gjuhës shqipe; libri i gjuhës; thyej gjuhën fitoj aftësi për të folur një gjuhë të huaj. 2. tërësia e fjalëve, e mjeteve gramatikore etj., që përdoren në të folur sipas kërkesave e veçorive të një norme, të një fushe a të një gjinie; ligjërim: gjuhë e shkruar (e folur); gjuhë poetike (bisedore); / mënyra karakteristike e shprehjes së dikujt në të folur; tërësia e veçorive të përdorimit të mjeteve gjuhësore nga dikush a në një vepër, stil: gjuhë e zhdërvjellët (e qartë); gjuha e shkrimtarit (e një vepre); në gjuhën e… (libr.) nga pikëpamja e…, sipas…, duke e shprehur sipas mënyrës së… 3. edhe kuptim i figurshëm; tërësia e mjeteve për të kumtuar, duke përdorur shenja të caktuara, tinguj, lëvizje etj.; tërësi mjetesh shprehëse që marrin një kuptim konvencional: gjuha e gjesteve; gjuha e pikturës (e muzikës); gjuha e formulave (e shifrave); / tërësia e tingujve ose e lëvizjeve të disa kafshëve dhe të shpendëve për komunikimin e thjeshtë instinktiv ndërmjet tyre: gjuha e kafshëve (e zogjve). 4. i ligjërimit bisedor; e folme, dialekt; të folurit.
