Miq dhe mike të dashur,
Ja një përgjigje që po bëj me kënaqësi mikut tim TD. Drishti në faqën time drejtpërdrejt. Është rrallë kur “përgjigjëm” në këtë mënyrë që në fillim të faqes sime në FB, sepse ndryshe është për të shfikulluar, sulmet, fyrjet dhe sjelljet dashakeqëse të pajustifikuara nga njerëz që i përjashtoj menjëherë (kam blokuar më tepër se 500 që në 2009). Nganjëherë unë jam si rrufeja, reagoj shumë shpejtë…nuk është faji im por faji i origjinës sime matjane malsore mijëvjeçare !!
@TD.Drishti
Faleminderit miku im i dashur.
Shkrimi juaj nuk është vetëm një ligjërim i ndritur drejt TË VËRTETËS të paepur, të pakundërshtueshme dhe e mbështetur një mijë herë me prova, argumente bindëse, analiza të thella, dëshmi të lashta të besueshme, krahasime, kryqëzime dhe referenca të pakontestueshme (që më kushtuan shumë kohë, lodhje , pagjumësi dhe djersitje)…por është gjithashtu një apologji (më mirë se lavdërimi) për popullin më të lashtë në Evropë, e gjuha më e vjetër në Evropë dhe e një populli që i dha Evropës dy qytetërimet më të lashta : greke (nëpërmjet Pellazgëve) dhe romake (nëpërmjet Etruskëve – Tirrhenëve/Pellazgë) ! Natyrisht e gjithë kjo « është injoruar, errësuar, fyer nga autorët modernë » ndaj të cilëve u mbaj mëri dhe që i qortoj në rastin më të vogël. Autorë (secili i kufizuar në specialitetin e tij dhe mbyllur në kullën e fildishtë të tijà) pa ndonjë kulturë multidisiplinare dhe mungesa e mprehtësisë, largpamjës dhe aftësisë për të lexuar midis rreshtave në veprat e autorëve të lashtë që kanë thënë pothuajse gjithçka… edhe në mënyrë implicite…por ja ku është e nevojshme për të ditur me ndarë grurin nga byku.
Kjo është arsyeja pse Historia e Greqisë dhe e Pellazgëve u shmang, sepse gjërat thelbësore nuk u perceptuan apo nuk u zbuluan. Një problem tjetër me autorët modernë është se secili imitoi gabimet e paraardhësit të tij (pa e ditur as që ishin në gabim !), rezultati i të cilave mund të gjeneronte vetëm gabime. Forca ime ishte (dhe është) të mos imitoja askënd dhe të bazohesha mbi studimin e të gjithë autorëve antikë, të vetmet burime të lashta të saktë dhe të besueshme. Më në fund, të njëjtën gjë bënë edhe autorët Shqiptarë. Ata nuk imituan historianët shqiptarë thjesht sepse nuk kishte të tillë, por iu referuan të njëjtëve autorë modernë…dhe gjithçka filloj përsëri si papagajtë me të njejtat gabime. Unë jam i ashpër dhe i rëndë ndaj këtyre autorëve sepse e meritojnë reagimin tim dhe e kanë çuar Historinë e Antikitetit në një qorrsokak të pazgjidhshëm. Sa për Shqiptarëve (historianë, arkeologë dhe gjuhëtarë) dhe për të ilustruar mendimin tim : akademia e Tiranës (nuk guxoj ta quaj shkencore) e së cilës disa anëtarë, duke imituar autorët e tyre të huaj modernë, e panë të mrastësishëm të përvetësonin « Ilirët » (« emër » dhe « jo etni ») si paraardhës të Shqiptarëve në kurriz të Pellazgëve të lashtë. Emri « Ilirë » iu është dhënë Pellazgëve në shekullin VI/V, të cilët, duke dashur t’i shpëtonin integrimit dhe asimilimit me Helenët, u larguan për në veriun e largët të Greqisë (veri dhe verilindje të Shqipërisë së sotme) : kjo është arsyeja pse ky rajon i Shqipërisë veriore dhe verilindore (gegënishtja e sotëm : gjuhë e Iliadës, gjuha e perendive !) për shkak të një infrastrukture malore të vështirë për t’u aksesuar nga pushtuesit e ndryshëm. Më pas Pellazgët u quajtën « popull i lirë » dhe i pavarur, dmth nuk u nënshtrohenin pushtuesve helenë. Ky emër shfaqet njëkohësisht me zhdukjen e emrit “Pellazg”. Akademia e Tiranës me qëndrimin e saj ua lë derën hapur Grekëve për të përvetësuar Pellazgët si stërgjyshërit e tyre ! Eshte e rëndë dhe e turpshme që anëtarët të një akademi e tillë të tradhtojnë Atdheun dhe Historinë e tyre. Sa keq !
Gjithçka dëshmon se “Pellazgët” janë paraardhësit tanë : një shembull (ndër shumë të tjerë) i qartë në Iliadë, XVI-233/236 : Zeusi « nuk është helen » por « Pellazgë » ; Helenët nuk përmenden në Iliadë… as Ilirët; dhe gjuha Pëllazge është « ajo e perëndive » ! Këtu nuk kam nevojë të bëj një ekzegjezë përveç këtyre tre rreshtave dhe këtyre që do të vijojnë.
“Kur kemi vërtetimin se Zeusi është Pellazg, se gjuha e Zeusit është ajo e Pellazgëve, se Iliada dhe Odisea ishin poema epike të “traditës gojore pellazge” (krijova një leksikon i përfshirë në tezën time) që e gjëjmë në onomastikën të poemave epike (antroponimet, teonimet, eponimet, toponimet, oronimet dhe fjalë të tjera) këto interpretohen dhe shpjegohen falë gjuhës shqipe “gegënishtjës të veriut dhe verilindjës” – e afërt me jonishtës, egjeo-kretas, arkado-qipriotës dhe filistinës), kur Iliada shënon se perënditë dhe perëndeshat e Panteonit të Olimpit janë të barabarta (6 perëndesha – 6 perëndi) dëshmon se regjimi i tyre ishte “matriarkal” që është në kundërshtim me “patriarkatin” e Helenëve, që në lashtësi ndërtimet megalitike quheshin « pellazgjike ose ciklopike » apo edhe muri rrethues i Akropolit të Athinës quhej « Pelargjikon » dmth « Pellazgjik » edhe shumë e shumë elemente të tjerë domethënës.
Si përfundim, mund të them se shkrimi juaj është një lavdërim për populli më të lashtë në Evropë, për gjuhën më të vjetër në Evropë, është edhe mirënjohje të punës sime të qëndrueshme multidisiplinare e mbështetur nga një tezë në Sorbonën të dhe unë jam krenar për të sepse Sorbona është shenjtërorja e kulturës në të gjitha format e saj dhe ajo që thoni ju dëshmon kthjelltësinë tuaj, mprehtësinë tuaj të pastër dhe të thjeshtë pa paqartësi apo ndonjë ndikim ideologjik apo presion të çfarëdo lloji dhe sidomos për ushqimin kuturor për dijën, mësimin, kuptimin për gjëra të jashtzakonshme, të fshehta, etj.
Më lëni adresën tuaj në Mesenger që të iu dërgoj dy librat e mi të fundit shkruar dhe botuar në gjuhën frenge në 2022…. ende jo të përkthyër në gjuhën shqipe të shënjtë. Një është për « Pellazgët » dhe tjetri është një libër « poezishë klasike » në gjuhën frenge.
