Analistët në skenarin e marrisë

Shpirtërat e lig zgjohen në këtë “tokë të askujtë”?!

Ky kortezh varrimi në skenën e plakur në Debat Plusit. Të gjithë në skenarin e marris që shpifin. Dikur dhe sotë krejt bashkë flasin me një mendim të krisur për Zajednicën, kur janë yë skllavëruar. Me plot mllef ndaj Qeverisë e Diasporës: në këto troje Shpiponja është kapedane e jo Pandurët, Batonët, Buzhalët, Matoshët, Dardanët e Lirimët etj!? Thoshte populli: Ja pritë e pritë nuk ka atdhetarë, por vetëm analistë banal në media. Kështu e deshi fat i këtyre “mediave antishqiptare”.

Ma në fund, por jo më e fundit, ndërtimi i strukturave funksionale në Debat Plus i cili duhet të avancojë e të mbrojë interesat ligjitime kombetare e jo të mbrohën kriminelët e Zajednicës.

Ka zot ky vend…!!!

Pafytyrësinë e kohës e tregon vetëm mesnata në Debat Plus dhe kombi le t’a vuaj pafundësisht dënimin e tyre. Gjatë kësaj kohe kur trupit i mungon mundësia e të lëvizurit, mendja lëviz me shpejtësi të madhe dhe me vështirësi të madhe disiplinohet. Të gjithëve duhet t’ju themi: Ja këtu jemi ne…

Mpreha pendën në letër sinqerisht t’u falja mendjeve të kthjellta, miqëve e lëxuesve veç të vërtetën. Është e pamundur të thuhet se kur fillova të shkruaj për skenaristët e marris dhe karakteristikat e analistëve, mbase edhe për faktin se tani nuk duhet kisha prekur vetëm në mënyrën letrare këtë problem kombëtar.

Nuk është aspak çudi!? Nuk më pëlqen kur zuzërojnë analistët në mes të fushës. Si ka mundësi dhe pse ndodhin këto gjëra! U mor vesh më në fund se ç’paralajmëronin “shajkaçet serbe” dhe ç’fishej pas kinse ne luajme vetëm lojën. Këta lojtar si analistë janë shenja të zeza se do të niseshin për ploje e pre. E spektatorët shqiptarë natyrishtë vëzhgues, po kështu prej vrojtimit të tymit, me kohën e mungesës, domëthënë të pjekjes së vetëdijës kombetare.

Asnjë shtetë në botë s’mund ta tolerojë këtë. Me sa duket, strategjia e këtyre lojtarëve ishte e bazuar pikërisht në këtë kurth: t’i bëjë shqiptarët bashkëfajtorë, madje edhe fajtorë, dhe vetë të lajnë duart si PILATI.

Sa për Halil Matoshin, analistët e (Debat Plusit) s’dërhynin dotë brenda mortjes, duke bërë amore. Në të vërtetë ka shumë shqiptarë që mendojnë se fatin e kemi kundër! Është e pamundur të marrësh me mend se ç’po ndodhë me vetëdijën tonë.

Një deputet shkja na tregoi ja ç’bëjmë ne. Shkjau, i tërbuar në Parlamentin e Serbisë nga urrejtja, mund të zbulojë edhe pikën e fundit të ligështisë sonë gjatë debateve. Halil gazetari i Sportit Jugosllav, thotë:

“Në jemi dy kombe të ndryshme. Ata në Shqipëri janë Shqiptar, ndërsa ne në Dardani jemi Kosovali!”

O Halil gjak prishur. Të gjithë ata që i ke në pragun e deres t’u bëfshin me këtë emër të shpifur kosovali. Që dëshiron të bëjë karier të dyshimtë e antisahqiptare. Neve mos na kërko se të gjithë kombin dardanë e vrave, e ke thënë vetë me gojën tënde të flliqur. Ti më nuk je i gjallë në mes tone. Ti je mbaruar shpirtërishtë, o njeri, je vetem hije ne këtë tokë etj…

Shkjau dëshiron të na therë… Ata duan të friksohemi. Kanë etje për Mitrovicën dhe gjakun tonë. Atëherë ç’është: punë bastyrde, nga ata që neve s’ua kuptojmë dot historinë e tyre: humbje e vetëdijës kombetare, frika, apo rrethoj nga maxhit e shkjaut?

Apo, tallje me ne, aq më tepër që gardhi ishte i rethuar me analistëve “shqiptarë”, pra ne, si të thuash, jemi si berrat me vath, na pret, po ai fat i viteve të prontos…, e kështu me radhë. Kush jep urdhëra këtu? Këtu komandojmë ne shqiptarët!? Më kujtohet shprehja e moçme e të madhit Kadare: ʺra ky mort i dytë dhe e pamë në dy fusha“.

Shqiparët mund të habiten, mund të zhgënjehen, mund të lavdërojnë, të pajtohen ose mos të pajtohen për një mendim të këtill të shkrimit timë, por e vërteta, rezultati ose pasoja, e mirë ose e keqja e këtij veprimi po vërehen e shihen çdo ditë e më shpeshë e më shumë në media. Po ç’t’i bësh…! Një besim i verbër brenda neshë ishte këmbëngulur që ne se bëmë dot të pamundurën për t’a mposhtur armikun brenda në fushë.

Mos vallë e kam gabim? Kur jemi treguar të verbër? Kur kemi qenë të shurdhër? Së paku, për këto pesëmbëdhejtë vjetë të fundit, atëherë kur fati i analistëve, në vend që të zbardhej, nisi të nxihej më keq se më parë, pyetjet janë të natyrëshme. S’është fjala për të nxjerr mllefe, për të dënuar fajtorë, për të bërë hakmarrje. Ngjarjet e fundit besoj se janë kthyer në breng për miljona shqiptarë apo është marrëveshje me organizatorët e debareve?

Në qoftëse se ne nuk korrrim fitore në këtë luftë kundër analistëve të blerë, të shitur e të shitblerë, dihet nga të gjithë se kombi ynë do të shuhet përgjithmon! Shkjau e hap derën e gardhit, kurse thundrat e azapëve afroaziatik lëvizën përseri desh të përplaset kërcënueshëm me Mitrovicën tonë, në mes të Dardanisë…!

Ata që rrinin rreth e rrotull Zajednicës, kthyen kokën nga formimi në menyrë pyetëse. Kjo është jo vetëm shenjë e rënies historike e kulturore, por e një prishjeje të përgjithshme. Opozitarët u jepninë rëndësi gjërave të vogla e të parëndësishme apo, më mirë të themi, u ishin përkushtuar shërbimit ndaj komunave me nga du apo trish shtëpi me shkije e shkina, Egoizmitë, Unitë dhe servilizmit etj.

Prandaj, nuk kemi pse habitemi nëse, me adhurimin e këtyre të këqijave, do të zhduket një herë e mirë sensi i heroizmit. Pasi e tashmja është vetëm fryt i asaj që ka mbjelle shkuara e keqe e dy dekadash… Të gjitha këto simptoma që paraqesin kolapsin e qenies sonë kombëtare si dhe pasigurisë së përgjithshme.