Jo vetëm që nuk kanë mendime të tilla naive e në thelb antikombëtare, por mulliri i tyre i asimilimit të tjetrit ka arritur që t’i bëjë turkomëdhenj (osmanli) edhe autorin «arnaut» të himnit të Turqisë, Mehmet Akif Ersoy-n e Shushicës së Istogut, himn që më 12 mars të vitit 1921 u pranua si himn kombëtar i Turqisë së re, bazuar në mallëngjimin për “kohërat e arta” të Perandorisë Osmane. Ai jo vetëm në këtë poezi , në bazë të së cilës tregohet aq i përmalluem dhe i shkrumuem për “memleqetin” e dikurshëm si osmanli, por ishte me mish e shpirt kundër të gjithë atyre Shqiptarëve si Hasan Prishtina, Isa Boletini, Luigj Gurakuqi e të tjerë, që angazhoheshin natë e ditë për shqiptarinë e pavarur.
Dhe neve duan të na detyrojnë të mburremi me atë osmanli të madh, për hirë të Islamit…!
Ai tashmë i takonte një kombi tjetër, atij osmanli-turk, dishepujt mendor të së cilit shqiptarinë e mendojnë vetëm si “umet musliman” të Perandorisë Osmane.
Njejt ka vepruar edhe Petar Karagjorgji (për Serbinë), sikurse edhe Titoni Venizelos (për Greqinë).
Apo Mark Milani i Kuçit, për Malin e Zi…!
Para disa vitesh në Shushicë të Istogut, u rregullua xhamia me emrin e Mehmet Akif Ersoyt, në vendlindjen e babait të tij. Në hapjen e asaj xhamie, përpos udhëheqësve të Komunës së Istogut, ku printe i ndjeri Haki Rugova, kryetar i komunës, nga Ankaraja të pranishmëve u foli Rexhep Taip Erdogan.
Athua pse?
Kush e kishte organizuar një paraqitje të tillë?
Mehmet Akif Ersoyt ka pasur bindje mbikombëtare, megjithëse e ka pranuar se është shqiptar. Në të vërtetë ai ka qenë një panislamist, që gjërat i ka vështruar e ndier nga këndvështrimi i fesë myslimane, e jo si shqiptar.
Edhe hymni i Turqisë së sotshme i shkruar nga ai , është në frymën e përbashkësisë myslimane.
Përmes poezisë së tij Ragif Mulajt (apo e Mehmet Akif Ersoyit), i shpreh hapur qëndrimet dhe formimin e tij panislamik, madje edhe tek poezia “Shqipnija po digjet” që e ka shkruar me 6 mars të vitit 1913
“Shqipni” ç’don me thanë? A ka vend në sheriat athu?
Kufër bahet, tjetër s’ka, kombin përpara me vu.”
Bindjen e thellë kundër përcaktimit politik për pavarësi kombëtare shqiptare, poeti Mehmet Akif Ersoy nga familja Mulaj , e shpreh hapun në këto vargje:
“A asht ma i mirë arabi prej turku, lazi prej çerkezit,
Po hebreu prej kurdi apo iraniani prej kinezit?
A ka ‘pluralizëm’ në myslimanllëk? Jo, qebesa, jo!
Idenë e kombësisë Pejgamberi e mallkon kudo.”
***
Ndërsa «ti» si shqiptar i dehur me religjionin islamik apo i përgjumur, krejt njësoj, me shtetet t’ua kombëtare , në mënyrë naive dhe të palejueshme po krijon «turkomëdhenj»-panislamik prej Shqiptarëve, tuj fillue prej hoxhallarëve që «hero kombëtar»-musliman i kanë sulltanët e Perandorisë Osmane, që historikisht njihen si armiqët tanë më të mëdhenj, ku më krye qëndron stërkrimineli i të gjitha kohëve, Sulltan Murati !
Ky nuk asht SHKRIM, por asht STUDIM.
Pergezime per kete pune dhe kujdes qe ke tregu per pregatitjen dhe publikimin e ketij shkrimi.
Nje shkrim akademik. Te lumte Bajram Kabashi.