Shkruen e knon: Lirim Patrioti
__
Autor : Lirim Gashi, Prizren
(satirë politike dhe erotike)
__
* Satirë e shkruar në shqip, serbisht, gjermanisht , anglisht dhe norvegjisht.
__
Kur trekëndëshi magjik i një gruaje shndërrohet falë orgazmës në një det prej mjalti të shkrirë, atëherë thithka e epshit, e quajtur klitoris, bëhet një ishull me majë të mprehtë si të gjilpërës.
Eh, pikërisht në atë ishull do të doja të jetoja gjithë jetën – dhe pas vdekjes.
Dhe nuk do ta ndërronja as nëse dr. Shefqet Krasniqi do të m’i ofronte çelësat e parajsës myslimane, ashtu siç Edi Rama ia dha çelësat e Tiranës shqiptare Goran Bregoviqit.
Kur trekëndëshi magjik i gruas shndërrohet në një oqean të përbërë jo nga mjalti i bletëve, por nga ai i shpirtërave të djegur prej epshit, atëherë klitorisi – ajo perandori e vogël ndjesish dhe vërshimesh pasioni – bëhet një ishull me majë të mprehtë si të gjilpërës, një lloj Everest-i i vullkanit erotik që fton pelegrinët e shpirtit e trupit në një haxh të përjetshëm.
E unë, ky udhëtar i lodhur nga dogmat politike dhe idiotizmat e shekujve, dua ta ngul çadrën time pikërisht në majë të atij ishulli – të jetoj, të vdes, e çdo natë të ringjallem si Feniksi nga hiri i dëshirës!
Dhe nuk do ta ndërroja atë parajsë klitoriale, as nëse dr. Shefqet Krasniqi, me duar që i dridhen si degë pemësh nga frika e orgazmës, do të m’i ofronte çelësat e Xhenetit, duke më kërcënuar me ferrin e dëshirës së kontrolluar. Sepse për mua, ferri është vetëm vendi ku mungon ajo… ajo pika e mprehtë e lumturisë që vuloset me shkronjën G.
Nuk do ta pranoja as kompromisin me politikën e shkundur nga pluhuri i mendjes, ku Edi Rama – kryeministri i pikturës pa pigmente – ia dorëzon çelësat e Tiranës Goran Bregoviqit, ndërsa mua më ndalohet hyrja në ishullin tim erotik vetëm pse s’kam pasaportë patriarkale apo leje nga Këshilli për Moral që kurrë s’ka bërë seks.
E pra jo! Unë zgjedh të jetoj në ishullin tim të dëshirës si Robinson Kruzoja, me një të dashur që nuk është trilluar nga Bibla, as censuruar nga Kurani, por që është zbuluar nga mendje ime e lirë – që ka formën e një laboratori të çmendur ku mendimi erotik është akt revolucionar!
Kur trekëndëshi magjik i gruas – që për hir të saktësisë shkencore duhej të studiohej nga NASA e jo nga imamët e xhamive – shndërrohet në një det mjalti të shkrirë, ku thithkat duken si butona alarmi që nxisin tërmete erotike, atëherë klitorisi bëhet jo vetëm një ishull, por një kontinent i pavarur, me flamur, himn dhe… kod postar.
E unë? Unë aplikoj për shtetësi! Dorëzoj pasaportën e vjetër të Republikës së Dështimeve Politike dhe Seksuale dhe kërkoj azil erotiko-humanitar në Republikën Demokratike të Klitorisit!
Madje, atje bëhem qytetar nderi, paguaj taksa në formë përkëdheljesh dhe votoj çdo katër orë për pozitën e re qeverisëse!
Mos më flisni për parajsën e dr. Shefqet Krasniqit që lexon Kuranin në saunë, ku gratë ndahen në dy kategori: “motra” dhe “shërbëtore të burrave”.
Jo! Nuk dua të hyj në atë xhenet ku premtimi më i madh është një shishe qumështi i përjetshëm dhe 72 virgjëresha që s’dinë çfarë është Wi-Fi.
Dhe nuk e ndërroj ishullin tim as për çelësat e Tiranës që Edi Rama ia jep Goran Bregoviqit, sikur të ishte pronari i mëparshëm i qytetit.
Çfarë pastërtie simbolike: një serb i këndon një qyteti shqiptar, e një shqiptar e pikturon realitetin shqiptar si të ishte kartolinë e Beogradit !
E unë, unë kërkoj vetëm një parcelë në Republikën e Klitorisit që më takon me të drejtën hyjnore të dëshirës dhe humorit.
Po, jam i çmendur – por jam i lirë! Dhe në trurin tim, ai ishull me majë të mprehtë – ajo mrekulli anatomike që meriton Oskar, Nobel dhe Çmimin për Paqe ndërmjet këmbëve – është atdheu im.
Dhe nëse s’më lejojnë të jetoj atje, dhe t’i kem fqinj zotërinjtë Nexhmedinn Shehu , Haki M Sutaj , Bajram Kabashi , Sedat Shabani , Gjokë Paloka , Dragan Grujic , Ibrahim-Miran Kelmendi e kështu me radhë, do ta kërkoj statusin e refugjatit erotik në vendet ku gruaja respektohet si një tempull, e jo si një tel me gjemba!
***
KO ŽELI POLITIČKI AZIL U REPUBLICI KLITORISA?
Autor: Lirim Gashi
(satira)
Kada se magični trougao jedne žene, zahvaljujući orgazmu, pretvori u more istopljenog meda, tada bradavica strasti – klitoris – postaje ostrvo sa oštrim vrhom poput igle.
Eh, upravo na tom ostrvu bih želeo da živim ceo život – i posle smrti.
Ne bih ga menjao ni kad bi mi dr. Šefćet Krasnići ponudio ključeve muslimanskog raja, isto kao što je Edi Rama dao ključeve Tirane Goranu Bregoviću.
Kad se ženski trougao pretvori u okean ne pčelinjeg, već duhovnog meda ispunjenog strašću, klitoris – ta mala imperija senzacija i talasa požude – postaje ostrvo sa oštrim vrhom, kao erotski vulkanski Everst, koji poziva hodočasnike tela i duše na večiti hadžiluk.
A ja, umorni putnik od političkih dogmi i vekovnih gluposti, želim da zabodem svoj šator baš na vrh tog ostrva – da živim, umrem i svake noći se ponovo rodim kao Feniks iz pepela želje!
Ne bih menjao tu klitoralnu rajsku zemlju, čak ni kad bi mi dr. Šefćet Krasnići, sa rukama koje drhte od straha pred orgazmom, ponudio ključeve Dženneta i pretio paklom potisnutih želja. Jer za mene, pakao je samo mesto gde nedostaje ona… oštra tačka sreće koju pečatimo slovom G.
Ne bih prihvatio ni kompromis sa politikom istresenom od razuma, gde Edi Rama – premijer slike bez pigmenata – predaje ključeve Tirane Goranu Bregoviću, dok meni zabranjuju ulazak na moje erotsko ostrvo jer nemam patrijarhalni pasoš ni dozvolu Saveta za Moral koji nikad nije imao seks.
Ne! Ja biram da živim na svom ostrvu želje kao Robinzon Kruso, sa ljubavnicom koju nisu izmislili ni Biblija ni Kuran, već ju je otkrio moj slobodni um – koji liči na ludi laboratorijum gde je erotska misao revolucionarni čin!
Kad se magični ženski trougao – koji bi, radi naučne preciznosti, trebalo da proučava NASA, a ne imami – pretvori u more toplog meda, gde bradavice liče na alarmne dugmiće koji izazivaju erotske zemljotrese, tada klitoris postaje ne samo ostrvo, već nezavisan kontinent, sa zastavom, himnom i… poštanskim brojem.
A ja? Ja podnosim zahtev za državljanstvo! Predajem stari pasoš Republike Političkog i Seksualnog Neuspeha i tražim erotsko-humanitarni azil u Demokratskoj Republici Klitorisa!
Tamo postajem počasni građanin, plaćam porez u obliku milovanja i glasam svakih četiri sata za novu upravljačku poziciju!
Ne pričajte mi o raju dr. Šefćeta Krasnićija koji čita Kuran u sauni, gde su žene podeljene na dve kategorije: „sestre“ i „služavke muškaraca“.
Ne! Ne želim da uđem u taj raj gde je najveće obećanje flaša večnog mleka i 72 device koje ne znaju šta je Wi-Fi.
Ne menjam svoje ostrvo ni za ključeve Tirane koje Edi Rama daje Bregoviću, kao da je prethodni vlasnik grada.
Kakva simbolična čistoća: jedan Srbin peva albanskom gradu, a jedan Albanac slika albansku stvarnost kao da je razglednica iz Beograda!
A ja? Ja tražim samo svoju parcelu u Republici Klitorisa koja mi pripada božanskim pravom želje i humora.
Da, lud sam – ali sam slobodan! I u mom mozgu, to ostrvo sa oštrim vrhom – to anatomsko čudo koje zaslužuje Oskara, Nobela i Nobelovu nagradu za mir među nogama – moj je dom.
Ako mi ne dozvole da tamo živim, i da mi komšije budu gospoda Nedžmedin Šehu, Haki M Sutaj, Bajram Kabaši, Sedat Šabani, Đoko Paloka, Dragan Grujić, Ibrahim-Miran Kelmendi i ostali, tražiću status erotskog izbeglice u zemljama gde se žena poštuje kao hram, a ne kao bodljikava žica!
***
WER WILL POLITISCHES ASYL IN DER REPUBLIK KLITORIS?
Autor: Lirim Gashi
(Satire)
Wenn sich das magische Dreieck einer Frau durch einen Orgasmus in ein Meer aus geschmolzenem Honig verwandelt, wird die Lustnippel – genannt Klitoris – zu einer Insel mit einer Spitze so scharf wie eine Nadel.
Oh, genau auf dieser Insel möchte ich mein ganzes Leben verbringen – und auch nach dem Tod.
Ich würde sie nicht eintauschen, selbst wenn mir Dr. Shefqet Krasniqi die Schlüssel zum muslimischen Paradies anböte, so wie Edi Rama Goran Bregović die Schlüssel von Tirana überreichte.
Wenn das magische Dreieck der Frau sich in einen Ozean verwandelt – nicht aus Bienenhonig, sondern aus der Essenz verbrannter Leidenschaften – dann wird die Klitoris zu einem kleinen Imperium der Empfindungen, zu einem erotischen Vulkan-Everest, der Pilger von Körper und Geist zu einer ewigen Wallfahrt einlädt.
Und ich, ein müder Reisender durch politische Dogmen und jahrhundertelange Idiotie, will mein Zelt genau auf der Spitze dieser Insel aufschlagen – um zu leben, zu sterben und jede Nacht wie ein Phönix aus der Asche der Begierde wiedergeboren zu werden!
Ich würde dieses klitorale Paradies nicht eintauschen, selbst wenn mir Dr. Krasniqi mit zitternden Händen – aus Angst vor dem Orgasmus – die Schlüssel zum Dschennet übergäbe, während er mir mit der Hölle kontrollierter Lust droht. Denn für mich ist die Hölle nur der Ort, an dem das fehlt… dieser scharfe Punkt des Glücks, geprägt mit dem Buchstaben G.
Ich würde auch keinen Kompromiss mit der Politik eingehen, von der nur noch Staub der Vernunft übrig ist – wo Edi Rama, der Premierminister der pigmentlosen Malerei, die Schlüssel von Tirana Goran Bregović überreicht, während mir der Zugang zu meiner erotischen Insel verwehrt bleibt, weil ich keinen patriarchalen Pass oder eine Lizenz vom Moralrat habe, der nie Sex hatte.
Nein! Ich wähle, auf meiner Insel der Lust zu leben, wie ein Robinson Crusoe, mit einer Geliebten, die weder aus der Bibel erfunden noch vom Koran zensiert wurde, sondern von meinem freien Geist entdeckt – einem wahnsinnigen Labor, in dem erotisches Denken ein revolutionärer Akt ist!
Wenn das magische Dreieck der Frau – das zur wissenschaftlichen Genauigkeit besser von der NASA als von Imamen untersucht würde – sich in ein Meer aus geschmolzenem Honig verwandelt, und die Brustwarzen wie Alarmknöpfe wirken, die erotische Erdbeben auslösen, dann wird die Klitoris nicht nur zu einer Insel, sondern zu einem unabhängigen Kontinent – mit Fahne, Hymne und… Postleitzahl.
Und ich? Ich beantrage die Staatsbürgerschaft! Ich gebe meinen alten Pass der Republik des politischen und sexuellen Scheiterns ab und beantrage erotisch-humanitäres Asyl in der Demokratischen Republik Klitoris!
Dort werde ich Ehrenbürger, zahle meine Steuern in Form von Streicheleinheiten und wähle alle vier Stunden eine neue regierende Stellung!
Erzählt mir nichts vom Paradies von Dr. Krasniqi, der den Koran in der Sauna liest, wo Frauen in zwei Kategorien unterteilt sind: „Schwestern“ und „Dienerinnen der Männer“.
Nein! Ich will nicht in ein Paradies, wo das höchste Versprechen eine ewige Milchflasche ist und 72 Jungfrauen, die nicht wissen, was Wi-Fi ist.
Und ich tausche meine Insel nicht gegen die Schlüssel von Tirana, die Edi Rama an Goran Bregović übergibt, als wäre er der frühere Besitzer der Stadt.
Was für eine symbolische Reinheit: Ein Serbe singt einer albanischen Stadt, während ein Albaner die albanische Realität wie eine Postkarte aus Belgrad malt!
Und ich? Ich fordere nur mein kleines Grundstück in der Republik Klitoris – das mir durch das göttliche Recht auf Verlangen und Humor zusteht.
Ja, ich bin verrückt – aber ich bin frei! Und in meinem Kopf ist diese Insel mit der scharfen Spitze – dieses anatomische Wunder, das einen Oscar, einen Nobelpreis und den Friedenspreis zwischen den Beinen verdient – meine Heimat.
Und wenn man mir nicht erlaubt, dort zu leben, mit Nachbarn wie Herrn Nexhmedin Shehu, Haki M Sutaj, Bajram Kabashi, Sedat Shabani, Gjokë Paloka, Dragan Grujić, Ibrahim-Miran Kelmendi und anderen, dann werde ich den Status eines erotischen Flüchtlings in Ländern beantragen, in denen die Frau als Tempel respektiert wird – nicht als Stacheldraht!
***
WHO WANTS POLITICAL ASYLUM IN THE REPUBLIC OF CLITORIS?
By: Lirim Gashi
(satire)
When a woman’s magical triangle, thanks to orgasm, turns into a sea of molten honey, the nipple of passion – the clitoris – becomes an island with a sharp peak like a needle.
Ah, and it’s on that island I want to live my whole life – and even after death.
I wouldn’t trade it even if Dr. Shefqet Krasniqi offered me the keys to the Muslim paradise, just like Edi Rama handed the keys of Tirana to Goran Bregović.
When a woman’s triangle transforms into an ocean – not of beeswax, but of molten spirit and unchained desire – the clitoris, that tiny empire of sensation and lustful waves, becomes an island with a volcanic tip, an erotic Everest that calls pilgrims of body and soul to an eternal pilgrimage.
And I, a weary traveler through the deserts of political dogma and centuries of idiocy, long to pitch my tent atop that island – to live, to die, and to be reborn every night like a phoenix from the ashes of longing.
I wouldn’t exchange this clitoral paradise, not even if Dr. Krasniqi, with trembling hands – terrified of orgasm – handed me the keys to Jannah and threatened me with the hell of repressed desires. Because for me, hell is simply the place where that… sharp point of bliss is missing, the one we stamp with the letter G.
I would never accept a compromise with politics dusted off by reason’s remains, where Edi Rama – the Prime Minister of pigmentless paintings – gives away Tirana’s keys to Bregović, while I’m denied entry to my erotic island for not holding a patriarchal passport or a license from the Moral Council (which, by the way, has never had sex).
No! I choose to live on my island of desire like Robinson Crusoe – with a lover not invented by the Bible or censored by the Qur’an, but discovered by my free mind – a mad laboratory where erotic thought is an act of revolution!
When the magical triangle – which, for scientific accuracy, should be studied by NASA, not the imams – turns into a sea of warm honey and nipples act like alarm buttons that trigger erotic earthquakes, then the clitoris becomes not just an island, but an independent continent with a flag, anthem, and… postal code.
And me? I’m applying for citizenship! I renounce my passport from the Republic of Political and Sexual Failure and request erotic-humanitarian asylum in the Democratic Republic of Clitoris!
There, I become an honorary citizen, pay taxes in caresses, and vote every four hours for a new ruling position!
Don’t talk to me about Dr. Krasniqi’s paradise, where he recites the Qur’an in a sauna and women are classified into two categories: “sisters” and “servants of men.”
No! I refuse to enter a paradise where the grandest reward is a bottle of eternal milk and 72 virgins who don’t even know what Wi-Fi is.
I won’t trade my island for the keys to Tirana, given to Bregović by Edi Rama, as if he were the rightful previous owner of the city.
What symbolic purity: a Serb sings to an Albanian city, while an Albanian paints Albanian reality like a postcard from Belgrade!
And I? I only ask for my parcel in the Republic of Clitoris – a land rightfully mine by divine desire and sacred humor.
Yes, I may be crazy – but I am free! And in my brain, that island with the sharp tip – that anatomical wonder deserving an Oscar, a Nobel, and a Peace Prize between the thighs – is my home.
And if they won’t let me live there, among neighbors like Mr. Nexhmedin Shehu, Haki M Sutaj, Bajram Kabashi, Sedat Shabani, Gjokë Paloka, Dragan Grujić, Ibrahim-Miran Kelmendi and the rest – then I’ll seek erotic refugee status in lands where women are honored as temples, not fenced off with barbed wire!
__
HVEM VIL HA POLITISK ASYL I REPUBLIKKEN KLITORIS?
__
Forfatter: Lirim Gashi (satire)
__
Når en kvinnes magiske trekant, takket være orgasme, blir til et hav av smeltet honning, da blir lidenskapens brystvorte – klitoris – en øy med en skarp spiss som en nål. Eh, det er akkurat den øya jeg gjerne vil bo på resten av livet – og etter at jeg dør. Jeg ville ikke endret det selv om doktoren gjorde det. Šefćet Krasnici tilbød nøklene til muslimsk paradis, akkurat som Edi Rama ga nøklene til Tirana til Goran Bregović.
Når hunntrekanten blir til et hav av ikke bier, men åndelig honning fylt med lidenskap, blir klitoris – det lille imperiet av sensasjoner og bølger av lyst – en øy med en skarp spiss, som den erotiske vulkanske Everst, som inviterer pilegrimer av kropp og sjel til evig pilegrimsreise. Og jeg, en sliten reisende av politiske dogmer og århundrer gammelt tull, ønsker å slå opp teltet mitt på toppen av den øya – for å leve, dø og bli gjenfødt hver natt som en Phoenix av begjærets aske!
Jeg ville ikke byttet ut det klitorale paradislandet, selv om doktoren ville. Sef ćet Krasnici, med hendene skjelvende av frykt for orgasmen, tilbød nøklene til Paradiset og truet med undertrykte begjærs helvete. Fordi for meg er helvetet bare et sted hvor hun er savnet … det skarpe punktet av lykke som vi forsegler med bokstaven G. Jeg ville ikke akseptert et kompromiss med en fornuftig politikk, der Edi Rama – statsministeren for maleri uten pigmenter – overlater Tirana nøklene til Goran Bregovic, mens jeg er forbudt å komme inn på min erotiske øy fordi jeg ikke har patriarkalsk pass eller lisens til Moralrådet som aldri hadde sex. Nei!
Jeg velger å bo på min begjærs øy som Robinson Crusoe, med en elsker som ikke ble oppfunnet av verken Bibelen eller Koranen, men oppdaget av mitt frie sinn – som ligner på et gal laboratorium hvor erotisk tanke er en revolusjonær handling! Når den magiske kvinnetrekanten – som for vitenskapelig presisjon burde studeres av NASA, ikke av imam – blir til et hav av varm honning, hvor vorter ligner på alarmknapper som forårsaker erotiske jordskjelv, da blir klitorisen ikke bare en øy, men et uavhengig kontinent, med flagg, anthem og … etter postnummeret ditt. Hva med deg? Ja søker statsborgerskap! Jeg overgir det gamle passet til republikken politisk og seksuelt svikt og krever erotisk-humanitært asyl i Den demokratiske republikken Klitoris!
Der blir jeg æresborger, betaler skatt i form av kjærtegn og stemmer hver fjerde time på ny lederstilling! Ikke fortell meg om himmelen dr. Sjefen i Krasni ći leser Koranen i badstua, der kvinner er delt inn i to kategorier: «søstre» og «mannetjenere». Nei! Jeg vil ikke inn i den himmelen hvor det største løftet er en flaske evig melk og 72 jomfruer som ikke vet hva Wi-Fi er. Jeg endrer ikke øya selv for nøklene til Tirana som Edi Rama gir til Bregovic, som om han var byens tidligere eier. For en symbolsk renhet: en serber synger til den albanske byen, og en albaner maler den albanske virkeligheten som om det var et postkort fra Beograd! Hva med deg? Jeg leter bare etter min pakke i republikken Klitoris som tilhører meg av den guddommelige retten til begjær og humor.
Ja, jeg er gal – men jeg er fri! Og i hjernen min er den spisse øya – det anatomiske vidunderet som fortjener en Oscar, Nobels og Nobels fredspris – hjemmet mitt.
Hvis de ikke lar meg bo der, og mine naboer skal være herrer av Dragan Grujic Haki M Sutaj Nexhmedinn Shehu Bajram Kabashi Sedat Shabani andre, vil jeg søke status som erotisk flyktning i land hvor en kvinne blir respektert som et tempel, ikke som piggtråd!
