Derisa shqiptarër perkrahnin Kryengritjen e Pare Serbe më 1804,sipas autorit Miodrag Popoviç, luftëtarët serbë të udhehequr nga Karagjorgje Petroviç ” per të arritur lirinë e tyre,ata në emër të saj vrasin,therrin,heqin koka, djegin faltoret e qytetet myslimane (shqiptare), fëmijët i presin me thikë.
Lidhur me politikën apo qëndrimin e Milosh Obrenoviçit ndaj dëbimit me dhune të shqiptarëvz nga Serbia duhet shtuar nje fakt interesant. Derisa në leterkëmbim Miloshi thoshte që shqiptarëve t’u paguhen shtëpit edhe mbi vlerën reale, në të njëjten kohë urdheronte që për t’i detyruar ata që të shpërngulen nga Serbia të përdorej edhe ushtria dhe t’u digjen fshatrat. Kjo u bë realiter në vitin 1834, kur pjesa më e madhe e Serbisë perëndimore u pastrua nga shqiptarët.
Vetëm nga Pashallëku i Beogradit u dëbuan të paktën 150.000 shqiptarë, që po të merrej parasysh shtimi mesatar i saj, tani do të arrinte mbi 1.000.000 shqiptarë që do të flisnin shqip vetem në qytetin e Beogradit me rrethinë, pa llogaritur këtu shqiptarët ortodoksë, të cilët pushteti serb i barazonte me serbë. Me këta me siguri shifra do të ishte më e lartë.
Në prag te lufterave serbo-turke 1876-1878, kreu i Serbisë Milan Obrenoviç, lëshoi këtë proklamatë: ” Urdhërojmë që sa më shumë të kontaktohet me shqiptarët dhe të kihet kujdesë që të mos u bëhet as një e keqe shqiptarëve dhe në asnjë vend të mos u shkaktohet ndonjë e ligë, derisa ata nuk sillen keq dhe armiqësisht kunder ushtrisë sonë. Pra. në qoftë se ata paraqiten si miq ndaj nesg, edhe ne duhet te tregohem miq ndaj tyre. Shtëpitë, familjet dhe pasurite e tyre të jenë të sigurta e sidomos në ato raste kur ata dorëzohen. Me sa mundësi të keni dërgoni njerezit tanë për t’ua komunikuar shqiptareve keto qëndrime” Në anen tjetër ushtareve serbë u kishin shpërndarë proklamata, ku thuhej: ” Sa më pakë që të ketë shqiptarë në mesin tonë, aq më e madhe do të jetë merita per atdhe dhe sa më shumë shqiptarë që të shperngulni ju, aq më i madh do të jetë suksesi per atdheun tonë”.
Me depertimin e ushtrisë serbe në tërë territorin e Sanxhakut Shqiptarë të Nishit, filloi masakrimi dhe shperngulja masive e shqiptareve. Forcat ushtarake serbe gjatë luftërave ne viset shqiptare vrisnin shqiptare të moshave të ndryshme. Për t’i detyruar që t’i linin shtëpitë dhe trojet e veta, ata masakruan popullsinë shqiptare vrisnin shqiptar në masë, pa marre parasysh moshen e gjinine. Dihet se shumica e fshatrave shqiptare të Sanxhakut te Nishit mbetën të shkreta.
Gjate viteve 1877-1878, Serbia i okupoi viset shqiptare prej rrethinave te Krushevcit deri në Vranjë, prej rreth 10.900 kilometra katrorë, duke i shkatërruar 389 vendbanime shqiptare dhe 311 vendbanime me popullsi të përzier dhe tetë qendra urbane qe gjithsejt bejnë 708 vendbanime, ku deri me 1878, shqiptarët perbenin shumicen e popullsisë. Nga kjo del se ne Sanxhakun e Nishit deri ne vitin 1878, kishte afër 300.000 banorë shqiptarë.
Sipas demografevz numri i shqiptarëve në Sanxhakun e Nishit do te ishte rreth 1.500.000 .
Në Arkivin e Serbisë në fondin e “GJENERALSHTABIT”, ekzistojnë dokumente që deshmojnë urdhrin e dhënë për likuidimin masiv të shqiptarevz më 1877. Për të treguar patriotizmin dhe dashurinë e tyre ndaj atdheut te tyre,pra Serbisë, oficerët dhe ushtaret serb garonin në mes veti në zhdukjen fizike te shqiptareve
Gjate viteve 1877-1878,Serbia dëboi me dhunë nga Sanxhaku i Nishit mbi 230.000 shqiptarë dhe vrau 35.000 shqiptarë. Princi serb,Milan Obrenoviç, do të krenohej duke thenë se:” Arritëm që me shpatë e zjarr ta shndrrojmë rajonin e Toplices prej një toke të banuar me popullsi shqiptare në nǰë tokë të pastër serbe “.
Mbreti serb Petër Karagjorgjeviç, më 18 tetor 1912, iu drejtua popullit serb me një manifest me të cilin tregonte se : ” Unë në emër të Zotit e kam urdhëruae ushtrinë time që të niset në luftën e shenjtë për liri. Ushtria ime, përveç të krishterëve do të gjejë edhe shqiptarër, të krishterë e myslimanë, me të cilët populli ynë jetonë qe 1.300 vjetë, duke ndarë me ta te mirën e të keqen. Ne, të gjithë atyre ua sjellim lirinë, vëllazërimin barazin ne çdo gjë me serbët. Serbia jonë do të sjell edhe atje paqen edhe përparimin e dëshiruar, ashtu si ua ka sjelle këtë edhe rretheve, të çliruara më 1877-1878: atje jetojnë qytetarët e lirë, të perparuar, të vetëdishem, të kënaqur. Atë jetë do ta krijojmë edhe ne brigjet e Llapit, të Sitnices, të Ibrit, të Drinir, të Vardarit”.
Pas fitoreve të para ne frontin e luftes, qeveritarët serbë, malazeze dhe grekë, filluan t’i shpallnin hapur qëllimet e tyre shoviniste kunder Shqipërisë Shtypi serb, grek dhe ai malazez filluan hapur të flitnin per copëtimin e Shqipërisë.
Kryeministri serb Nikolla Pashiç dhe shovinistët e tjerë serbë, me qëllim që te justifikonin planet e tyre ekspansioniste kundrejt Shqiperisë, u mohonin shqiptareve çdo aftedi per te formuar shtet më vete, duke i quajtur ata “FIS I EGER”,kurse tokat shqiptare që kishin ndërmend t’i aneksonin i quanin TOKA SERBE.
Gjatë depertimit të ushtrise serbe në Kosovë dhe trojet tjera shqiptare vlerësohet se ajo masakroi mbi 50.000 shqiptare, ndersa ajo malazeze rreth 20.000 shqiptarë, ndersa mbi 250.000 shqiptarë te tjerë si refugjatë u vendosen në Shqipëri dhe Turqi. Ishte MASAKËR E PËRMASAVE TË GJENOCIDIT NDAJ SHQIPTAREVE !
