“Babloku”, themelus i një politike të rreme …!

Rama, një kryeministër i lindur për të qenë skllav i Vuçiçit, siç thonë vëllezërit e tu dhe e gjithë opinioni botëror, “kryeministër i zgjedhur midis kryeministrave botëror i zgjedhur midis popujve për të qenë skllav dhe për të vënë vulën e turpit fjalës “lashtësisë shqiptare”.

Për çfarë Ballkani të hapur bëhet fjalë kur Serbia po kërcënon hapur fare me luftë.

Gjuha e harruar! A me duket m’u babloki nga Tirana apo ka të njejtin surrat me Vuçiqin dhe Dullen?! Ç’dukuri e çuditshme kjo lëvizje e tij!

Autori i një “kryeministrie të rremë” nuk merr mend se kjo lëvizje, që në pamjen e parë ngjanë si një kulmim i së keqës, zbehet nga një kulm tjetër përball Kurtit e Qoses: Babloki me leshin e bardhӫ në fytyrë jo vetëm është një themelues i “Minishengenit Ballkanik”, por ai ishte edhe vrasës i “kombit dardan”. Dhe kjo aspak në kuptimin rrjedhimor të fjalës (themeluesi i një kryeministrie “vrasëse”, rrjedhimisht “vrasës” etj.). “Është fjala për një bablokë vrasës të mirfilltë, vrasës me dorë të vet dhe, për më tepër, vrasës pas krahëve. Ndoshta shprehja një kryeministri shqiptar e më i spikatur e karakterit problematik dashurisë ndaj Vuçiçit. Aasosacion në lidhje me qeverinë serbe ka të bëjë me ambiciet e politikës serbe duke mos i marrë përgjegjësit mbi vete”.

Nuk është vështirë të mësosh çfarë është një bablokë kryeministër sepse nuk mund të mësohet: duhet “ta di” nga përvoja politike, ose duhet ta mos e ket krenarinë të mos e di se në Dardani jetojnë shqiptarët e jo shkijet. Por që në ditët e sotme të gjithë i flasin për bablokin gjëra për të cilat nuk mund të ketë asnjë përvojë në politik, kjo është e vërtet mbi të gjitha dhe për fat të keq për bablokin dhe rrethanat filozofike të tij – janë pakicat që i njeh dhe që ka mundesi që t’i njohë, dhe të gjitha mendimet popullore për këtë gjë nuk janë të gabuara dhe antikombëtare. Kështu pra përshembull, ajo bashkjetesë vërtetshmërisht me Vuçiqin e një karakteri shpirtëror të lig dhe të papërmbajtur që ecën nën flamurin e Serbisë, e një rreptësie dhe një nevojë dialektike që bënë hapa të gabuar e tragjikë.

Bablokë, ore – si është e mundur që s’kerkon njiher falje të paktën?!

Besoj se nuk gabohem. Kjo quhet tradhti. Ose, më saktë, në këtë duhmë të tyre, tradhtia mund të ishte shkrirë bashkë me të tjerat. Desha të them se pabesia, përgjithësisht, e shëmton bablokin, nuk thonë më kot, sy të lig, të pabesë gjakprishurish shqiptarë. Sot SHQIPËRIA dhe DARDANIA gëlojnë nga spiunët dhe tradhtarët. Këta njerëz kishin evoluar në një shkallë të tillë, derisa arritën të bëheshin gjak prishur, spiun në kuptimin e plotë të fjalës, sepse imoraliteti e tradhtia e tyre nuk njihte kufij.

Ata e treguan me prova të shumta, bindshëm, se në tradhtinë, marrëzinë dhe mizorinë e tyre s’ka kufij është një tregues i tiranisë ndaj kulturës dhe besimit të shqiptarëve. Ata, nga lakmia e tyre, parapëlqenin t’i dëgjonin e t’iu bindeshin ligjeve të djallit… Megjithatë, ata që i kryen këto çmenduri nuk i kuptonin apo nuk donin t’i kuptonin lashtësinë hyjnore shqiptare. Mbani në mendje ky kontaminim helmues mund të hiqët vetëm me rebelime. Jo rebelë kundër kombit apo shtetit, por rebel kundër këtyre freskave që ngjanin me bablokun.

Të mendosh dhe “ta vrasësh me gjithë mend” vëllezërit e tu dardan, të peshosh rëndë – rëndë: për të është një lloj, është kështu që babloki ka përvojë miqësie me shkja e shkina. Ka të ngjarë, lidhur më këtë, që babloki me leshin e bardhë në fytyrë të ketë një nuhatje më të hollë – atë e dinë edhe shumë mirë që atëherë kur e bënë “padrejtësisht” dhe e bënë gjithçka për nevojë të Vuçiçit, ndjenja e lirisë lihet anash, mprehtësisëꓼ e pushtetit absolut, e vendosjes dhe ndërtimit antivlerave arrin në kulmin e saj. Me pak fjalë, nevoja dhe “rëbëria dhe skllavit” janë atëherë të bashkuar midis tyre. Pyetja tragjike ishte: bashkë me thyerjen e vendit, a u thye ideja e “Bashkimit Kombëtar”? Me fjalë të tjera Dardania nuk ra, po edhe Albini nuk ra!?

Pikërisht mprehtësia e vetëdijës së bablokit e shtyn ndoshta të lëkundet gjatë ecjes dhe të mos ngurrojë: babloki i trembet tundimit të delitantit Vuçiç, të shumëkëmbëshit dhe të kthetrashumit, e di shumë mirë që babloki leshë thinjur që e ka humbur respektin për veten dhe te vëllëzërit e tij në Dardani, nuk udhëheq më as edhe si shqiptar e kryeministër; babloki mjekërr thinjur duhet të bëhej një aktor i madh dramash, një kaliestro i filozofisë politike dhe një fyelltar magjik i shpirtrave të humbur, me një fjalë një mashtrues duke luajtur një lojë të keqe ndajë vëllezërve të tyre në Dardani.