Lirim Gashi, Prishtinë
Jo që nuk duam por biologjikishit nuk është e mundur.
Dhe kjo vlen para së gjithash për ne që jetojmë dhe punojmë në Kosovë për paga mizore.
Pra po flas për njerëz që nuk mund t’i plotësojnë nevojat elementare dhe jo ato luksoze.
Çka nëse fëmijët sëmurën e prindërve nuk u dalin pagat as për qera dhe rrymë?
Çka nëse sëmurën prindërit psikikisht dhe fizikisht nga brengat ?
Mendoni se 10 Euro shtesa për pampersa e zgjidhin këtë problem?
Po flas për një vend ku oligarket e sektorit të tregtisë dhe pronarët e shitoreve të mëdha janë aq të pamëshirshëm ndaj konsumatorëve saqë është e pamundur.
Për një vend ku politika nuk e ka asnjë instrument për ta frenuar çmendurinë e tyre.
Për një vend ku konsumatorët janë të varur nga mëshira e Zotit, sepse asnjë njeri i gjallë që ka kompetenca vendimmarrëse në politikë nuk ka zgjidhje për problemet e tyre urgjente ekzistenciale.
Për një vend ku mungojnë kushtet bazike jo vetëm për jetesë të dinjitetshme por për mbijetesë.
Për një vend ku politika simulon dhe improvizon natë e ditë, pa e zgjidhur konkretisht asnjë problem akut ekzistencial.
Po flas për probleme akute ekzistenciale sepse nuk ka asgjë në këtë botë që e cenon dinjitetin e njeriut sa varfëria.
Pra nuk po ankohem prej qefit si gjermanët kur e ofendojnë qeverinë pse nuk ua paguan pushimet verore dhe dimërore, por po flas për brenga alarmante dhe urgjente ekzistenciale.
Po flas për një vend ku çdo këshillë mirëdashëse injorohet nga pushteti dhe ku çdo kritike mirëdashëse poshtërohet nga tifozët e çmendur të pushtetit që ende janë të dehur nga euforia e fitores madhështorë të 14 shkurtit.
Ajo që bie në sy për të keq, pikërisht mërgimtaret e permalluar për atdheun e tyre që ishin kontribuuesit më të mëdhenjë të ndryshimit janë shndërruar pa dashur në frenuesit më të mëdhenj të ndryshimit.
Sepse nuk jetojnë në Kosovë dhe nuk i ndjejnë drejtpërsëdrejti në lëkurën e tyre problemet për të cilat po shkruaj.
Prandaj duke e poshtëruar çdo kritikë mirëdashëse ata ia prejnë vetvetes degën mbi të cilën janë ulur, sepse i konsumojnë para kohës frytet e angazhimit të tyre të sinqertë dhe të palodhshëm për ndryshim.
Sepse pa këshilla dhe kritika mirëdashëse nuk ka trysni ndaj institucioneve vendimmarrëse dhe pa trysni nuk ka ndryshim.
Dhe kur kjo ndodh brengave akute ekzistenciale i shtohet një element eksploziv psikologjik, të cilin psikologët e njohur e quajnë psikozë kolektive afektive me potencial të lartë shpërthyes.
Dhe imagjinojeni kur unë si një përkrahës i palodhshëm dhe skajshmërisht i sinqertë i ndryshimit kaplohem nga një gjendje e tillë emocionale, çka do të ndodh me skeptikët dhe refuzuesit?
A thu e kupton së paku Albin Kurti dimensionin e ri të problemit për të cilin po shkruaj, apo duhet t’ia vizatoj?
Për krizën energjetike globale në ardhje kam shkruar disa herë së paku shtatë muaj më herët, kur mediat shqiptare, e veçmas ato kosovare, nuk janë marrë fare me këtë temë.
Biles dyshoj fuqishëm që nuk e kanë ditur fare se çfarë po ndodh.
Kam shkruar shumë artikuj sqarues dhe informativ ku e kam përshkruar në mënyrën më të saktë dhe më të detajuar të mundur krizën energjetike në ardhje.
Madje kam dhënë edhe propozime konkrete se cilat masa ekonomike dhe sociale mund ta amortizojnë dëmin që u shkakton konsumatorëve ngritja e çmendur e çmimeve.
Dhe jo vetëm kaq por kam dhënë propozime konkrete se cilat masa urgjente mund ta stimulojnë konsumin.
Dhe natyrisht ato shkrime dhe shumë të tjera ia kam dërguar Albin Kurtit në Email.
Dhe natyrisht askujt nuk i ka interesuar, e as Albin Kurtit.
Si duket shqiptarët nuk fascinohen nga elaborimet serioze shkencore, por vetëm nga shkrimet satirike, humoristike, senzacioniste dhe roz, ndërsa Albin Kurti beson se nuk ka nevojë për këshilla mirëdashëse, sepse për çdo problem ka përgjigje.
Sikur Qeveria Kurti asokohe të kishte vepruar urgjentisht, sot furnizimi me energji do të ishte shumë më i lehtë. Por jo nuk ka vepruar sepse nuk e ka asnjë ekspert të vërtetë, respektivisht asnjë ekspert të aktualizuar të energjisë, që është vazhdimisht në rrjedha globale informative dhe shkencore.
Edhe përkundër faktit që kjo Qeveri nuk ka faj për krizën energjetike globale, shtrenjtimi që pritet të ndodh do të shkaktojë rritje të papërballueshme çmimesh për njerëzit që jetojnë nga pagat e Kosovës, respektivisht që nuk e kanë askënd jashtë.
Dhe më besoni :
Numri i tyre nuk është i vogël.
Dhe si do t’i ushqejnë dhe ngrohin fëmijët e tyre prindërit e varfër që jetojnë në një vend kaq të varfër dhe me paga kaq të ulëta ?
Do t’i ushqejnë dhe ngrohin me dashurinë e tyre ndaj Albin Kurtit?
Apo do t’ju ndihmoni që t’i ushqejnë fëmijët e tyre, ju që jetoni në mërgim dhe që e doni aq shumë Albin Kurtin.
Sepse nëse e doni aq shumë Albin Kurtin sa deklaroni publikisht, atëherë si mund t’i lini pa ushqim fëmijët e prindërve të varfër të cilëve nuk mund t’ ju ndihmon Albin Kurti?
Ka dikush prej jush ndonjë përgjigje në këtë pyetje?
Dikush prej jush pat shkruar se diaspora është e gatshme të mbledhë lekë për blerjen e armëve në mënyrë që populli i Kosovës të mbrohet më mirë nga Serbia.
Ndoshta ai dikushi ka një propozim për Albin Kurtin se si ta mbrojë popullin e varfër nga uria?
Sepse nuk ka më lehtë sesa të japësh premtime të mëdha.
Por në të njëjtën kohë nuk ka më vështirë se sa t’i mbash premtimet e mëdha.
Nëse Qeveria nuk ka përgjigje në pyetjet me rëndësi ekzistenciale, atëherë kush ka përgjigje?
Sepse me arsyetime dhe sqarime nuk ngopen, ngrohen dhe shërohen fëmijët dhe as prindërit e tyre.
Zoti na ndihmoftë s’po di çfarë të them tjetër .
Apo ndoshta Albinit do t’i bie ndërmend që ka premtuar shumë dhe do të kalojë si Tito dikur nga fjalët në vepër?
