Çedomir Petroviç : A duhet Kosova ta njohë Serbinë

Shkruan djali i Çkales së famshëm

Çedomir Petroviç

07/16/2021 15:30

Është e pamundur të shtypësh Arnautët vetëm me kolonizim gradual.” Mënyra e vetme është forca brutale e një qeverie të organizuar shtetërore, punë në të cilat kemi qenë gjithmonë mbi ta. “Vetëm një vend i banuar nga populli i tij mund të mbijetoj.” “

Në nënshkrim nuk ka asnjë Hitler, Gebels dhe të tjerë nga soji i tyre

“Dëbimi i Arnautëve.”, një memorandum i shkruar në vitin 1937 nga Vaso Qubriloviç, asistent profesori në Fakultetin Filozofik në Beograd, për Klubin Kulturor Serb, i cili në atë kohë drejtohej nga Sllobodan Jovanoviç dhe Dragisha Vasiç.

Teksti konsiderohet si një nga dokumentet themelore të ideologjisë së Serbisë së Madhe të shekullit XX, i cili rendit idetë që autoritetet serbe përdorën gjatë shpërbërjes së Jugosllavisë me qëllim të spastrimit etnik të shqiptarëve, myslimanëve dhe kroatëve.

Krimet kundër shqiptarëve u kryen gjithashtu gjatë luftërave Ballkanike, nga forcat ushtarake dhe policore të Mbretërisë së Serbisë dhe Mbretërisë së Malit të Zi.

120,000 shqiptarë, të të dy gjinive dhe të të gjitha moshave, u vranë.

Qeveria e Milan Stojadinoviç nuk mund të zbatojë memorandumin. Arsyeja, fillimi i Luftës së Dytë Botërore dhe shembja e Mbretërisë së Jugosllavisë.

Komunistët do të refuzojnë me ndrojtje idetë e Vaso Qubriloviç, por Millosheviçi do të pranojë pa ngurrim planin për të dëbuar shqiptarët nga Kosova në 1999, i quajtur Operacioni Patkua.

Plani do të përfshijë një fushatë brutale, masive të spastrimit etnik, të kryer nga forcat serbe në Kosovë gjatë konflikteve të vitit 1998 dhe 1999.

Sipas Qubriloviç, kolonistëve duhet t’u jepen armë që çojnë në një konflikt të drejtpërdrejtë midis malazezëve dhe shqiptarëve në Kosovë.

Frikën, panikun dhe traziminin duhet futur popullit shqiptar në palcë. . Kërcënime ose haraç me para për t’i detyruar ata të largohen të gjallë.

Futja e gjobave të mëdha, në një jetë tashmë të vështirë dhe të varfër, prerja e pyjeve, hedhja në erë e qenve, detyrimi i tyre të punojnë për kafshatën që nuk e ngop stomakun.

Grumbullimi i pamëshirshëm i taksave, konfiskimi i drithrave dhe kullotave private nga komunat dhe shteti.

Qubriloviç gjithashtu sugjeron presion mbi besimin, poshtërim të priftërinjve, imameve, gërmimin e varrezave, ndalimin e poligamisë.

Djegia e fshehtë e fshatrave dhe lagjeve shqiptare në qytete.

Vaso Qubriloviç, akademik, historian, ministër i dyfishtë, profesor universiteti, fitues i çmimeve tetor dhe shtatë korrik, anëtar i organizatës revolucionare “Bosnja e Re” dhe pjesëmarrës në atentat, u bë një nga krijuesit përfundimtarë të lindjes se mbinjeriut serb..

Nuk do të jetë Übermensch-i i Niçes. Do të jetë i abuzuar, i rremi, i Hitlerit. Mbinjeriu që do të vijë në krye të Gjermanisë dhe Serbisë, respektivisht Hitleri dhe Millosheviçi.

Rreth 10,000 shqiptarë të Kosovës u vranë në ato tre muaj të përgjakshme dhe të çmendura në 1999.

Ushtria dhe policia e RFJ-së së atëhershme, nën kontrollin e udhëheqjes së shtetit, dëbuan mbi 850,000 shqiptarë të Kosovës nga Kosova.

Kur largoheshin nga vendi, autoritetet kufitare u konfiskonin dokumente personale dhe prova të tjera të shtetësisë qytetarëve të dëbuar, duke fshirë sistematikisht identitetin e tyre.

Millosheviç urdhëroi që të gjitha kufomat në Kosovë që mund të ishin me interes për gjykatën e Hagës të hiqen.

Gjatë viteve 1998 dhe 1999, forcat policore dhe ushtarake serbe kryen shkatërrime të mëdha, masakra, zjarrvënie, helmime pusesh, përdhunime, grabitje, vrasje të civilëve

Krimi më i tmerrshëm, të cilin një mendje e shëndoshë njerëzore nuk mund ta pranojë, u krye në 1998 në Prekaz, në zonën e Drenicës.

Forcat e mëdha të policisë ushtarake serbe, të armatosura me tanke, armë vetëlëvizëse dhe artileri, rrethuan shtëpinë e familjes Jashari dhe për tre ditë e tre netë qëlluan pa dallim ndaj grave, fëmijëve, të moshuarve dhe civilëve të tjerë.

Helikopterët dhe automjetet ushtarake goditën çatitë e fshatit me breshër granatash dhe më pas forcat e policisë hynë në fshat, duke qëlluar me zjarr në shtëpi.

Forcat serbe të sigurisë, me ndihmën e ushtrisë serbe, vranë 56 anëtarë të familjes së Adem Jasharit. Midis tyre janë 18 gra dhe 10 fëmijë. Fara u shkatërrua dhe gjenocidi u krye kundër një familje.

Pas gjithë këtyre krimeve monstruoze, imazhet e të cilëve mund të krahasohen me imazhet e krimeve fashiste nga Lufta e Dytë Botërore … A duhet Republika e Kosovës, në fund të fundit, ta njohë Republikën e Serbisë?

Çdo kafshë dhe çdo njeri në këtë botë të trishtë ka të drejtë të mbrojë veten kur dikush e sulmon atë. Ashtu si njerëzit e një vendi të sulmuar prishin në prag të shtëpisë për t’u vrarë, deri në të fundit.

Shumë shqiptarë që ishin përkrahës të politikës jo të dhunës, pas krimeve kundër familjes Jashari, iu drejtuan rezistencës së armatosur.

Një numër i madh i oficerëve të policisë që morën pjesë në aksione kundër shqiptarëve në Kosovë në Serbi ende konsiderohen heronj të luftës.

Hetimi në Serbi është i ngadaltë sepse shumë janë larguar nga vendi dhe disa prej autorëve janë akoma në radhët e policisë.

Duhet të tregohet një histori, një histori e vërtetë, për krimet e pakuptimta të një kombi kundër një tjetri dhe kundër vetvetes.

Serbët vranë madje serbë, për t’i fajësuar shqiptarët.

Dy sulmues të maskuar, të veshur me uniforma të zeza me shenja të UÇK-së, hynë në kafenenë “Panda” në Pejë dhe vranë me armë automatike gjashtë të rinj me kombësi serbe. Kjo ishte 22 vjet më parë.

Masakra u organizua nga Shërbimi i Sigurimit të Shtetit të Serbisë.

Publikut ndërkombëtar duhet t’i ishte treguar UÇK-ja si një organizatë terroriste në mënyrë që të arsyetoheshin krimet e forcave serbe në zonat shqiptare.

**********

TREBA LI KOSOVO DA PRIZNA SRBIJU ?

Čedomir Petrović

16.07.2021. 15:30

„Arnaute je nemoguće suzbiti samo postupnom kolonizacijom… Jedini način i jedino sredstvo to je brutalna sila jedne organizovane državne vlasti, u čemu smo mi uvek bili iznad njih… Može opstati samo ona zemlja, koja je naseljena svojim vlastitim narodom. „

U potpisu nema Hitlera, Gebelsa i ostalih iz njihove ulice.

„Isterivanje Arnauta“, memorandum koji je 1937. napisao Vaso Čubrilović, tada docent na Filosofskom fakultetu u Beogradu, za Srpski kulturni klub, koji su u to vreme vodili Slobodan Jovanović i Dragiša Vasić.

Tekst važi za jedan od osnovnih dokumenata velikosrpske ideologije dvadesetog veka, u kojima se navode ideje, koje su za vreme raspada Jugoslavije, srpske vlasti koristile u svrhu etničkog čišćenja Albanaca, Muslimana i Hrvata.

Zločini nad Albancima počinjeni su i tokom balkanskih ratova, od strane vojnih i policijskih snaga Kraljevine Srbije i Kraljevine Crne Gore. Ubijeno je 120.000 Albanaca, oba pola i svih uzrasta.

Vlada Milana Stojadinovića nije mogla primeniti memorandum. Razlog, početak Drugog svetskog rata i slom Kraljevine Jugoslavije.

Komunisti će stidljivo odbaciti ideje Vase Čubrilovića, ali će zato Milošević oberučke prihvatiti plan o proterivanju Albanaca sa Kosova 1999. godine, pod nazivom Operacija Potkovica.

Taj plan će sadržati zversku, en masse kampanju etničkog čišćenja, koju su srpske snage provodile na Kosovu tokom sukoba 1998. i 1999. godine.

Po Čubriloviću, kolonistima treba podeliti oružje i dovesti do direktnog sukoba Crnogoraca sa Albancima na Kosovu.

Trebalo je uneti nemir i strah u albanski narod. Pretnjama ili novcem naterati ih na iseljavanje.

Uvođenje velikih novčanih kazni, na ionako težak i siromašan život, sečenje šuma, pujdanje pasa, teranje na prisilan rad…

Nemilosrdno uterivanje poreza, oduzimanje državnih i opštinskih ispaša. Čubrilović predlaže i pritisak na veru, ponižavanje sveštenika, prekopavanje grobalja, zabrana mnogoženstva. Tajno paljenje sela i albanskih četvrti po gradovima.

Vaso Čubrilović, akademik, istoričar, dvostruki ministar, univerzitetski profesor, dobitnik Oktobarske i Sedmojulske nagrade, član revolucionarne organizacije „Mlada Bosna“ i učesnik u samom atentatu, postaje jedan od završnih tvoraca rađanja srpskog natčoveka.

To neće biti Ničeov Übermensch. Biće to zloupotrebljen, lažan, Hitlerov. Koji će doći glave Nemačkoj, kao i naš, Srbiji.

Oko 10.000 kosovskih Albanki i Albanaca bilo je ubijeno u tih krvavih i bezumnih tri meseca 1999. godine.

Vojska i policija tadašnje SRJ, pod kontrolom državnog vrha, proterali su sa Kosova preko 850.000 kosovskih Albanaca.

Prognanim građanima su pogranične vlasti prilikom napuštanja zemlje oduzimale lična dokumenta i druge dokaze o državljanstvu, vršeći sistematsko brisanje identiteta.

Milošević je naredio da svi leševi na Kosovu koji bi mogli biti od interesa za Haški tribunal treba da bude uklonjeni.

Srpske policijske i vojne snage izvršile su tokom 1998. i 1999. godine velika razaranja, masakre, paljenja, trovanja bunara, silovanja, pljačke, ubistva civila…

Najstravičniji zločin, koji zdrav ljudski um ne može da prihvati, izvršen je godine 1998. u Prekazu, u oblasti Drenice.

Velike vojnopolicijske srpske snage, naoružane tenkovima, samohotkama i artiljerijom, opkolile su kuću porodice Jašari i tri dana i tri noći pucale su bez razlike i na žene, decu, starce i ostale civile.

Helikopteri i vojna vozila zasipali su seoske krovove rafalima, a onda su policijske snage ušle u selo, pucajući na kuće.

Srpske snage sigurnosti uz pomoć srpske vojske likvidirale su 56 članova porodice Adema Jašarija. Među njima 18 žena i 10 dece. Zatrto je seme i izvršen genocid nad jednom porodicom.

Da li bi posle svih ovih monstruoznih zločina, čije se slike mogu uporediti sa slikama fašističkih zločina iz Drugog svetskog rata… Da li bi posle svega, Republika Kosovo, trebalo da prizna Republiku Srbiju?

Svaka životinja i svaki čovek na ovom tužnom svetu ima pravo da se brani kad ga neko napadne. Kao i narod neke zemlje ili je trebalo čekati da budu poubijani, do poslednjeg.

Mnogi Albanci koji su bili pristalice politike nenasilja, nakon zločina nad porodicom Jašari, okrenuli su se oružanom otporu.

Veliki broj policajaca koji su učestvovali u akcijama protiv Albanaca na Kosovu u Srbiji se i dalje smatraju ratnim herojima.

Istraga u Srbiji sporo teče jer su mnogi pobegli iz zemlje, a neki od izvršilaca krivičnih dela i dalje se nalaze u redovima policije.

Mora se ispričati priča, istinita priča, o bezumnim zločinima jednog naroda nad drugim i nad svojim.

Ubijali su Srbi i Srbe.

Dvojica maskiranih napadača, obučena u crne uniforme s oznakama OVK, upadaju u kafić „Panda“ u Peći i iz automatskog oružja ubijaju šest mladića srpske nacionalnosti. Bilo je to pre 22 godine. Masakr je organizovala Služba državne bezbednosti Srbije.

Trebalo je međunarodnoj javnosti prikazati OVK kao terorističku organizaciju i opravdati akcije srpskih snaga na području.