____

Çdonjeri nga ne ka nje karakter dhe formim te veçante, sepse çdonjëri nga ne ka patur jeten e tij te ndryshme nga te tjeret; ka patur prinderit e tij edukues te ndryshem nga ata te te tjeteve; ka patur ngjarjet e jetes se tij, ndryshe nga ato te te tjereve, etj, etj: e keshtu, sado qe mund te rritemi ne te njejtin ambjent, formimet tona ndryshojne. Nje film, nje liber, nje ngjarje, etj, ndryshe e shijoj dhe e perceptoj une, e ndryshe e percepton ti! Kete ndryshueshmeri, do ta shikosh edhe brenda qelizes se vogel familjare: ndryshe di te dashurosh ti, e ndryshe di te dashuroj une… sepse ne fund te fundit ne kete bote te pafundme nuk ka dy njerez qe te kene llogjike te njellojte: sa njerez ka mbi kete toke, aq ka edhe llogjika te ndryshme.

Per kete arsye, te njejtin fenomen kimik, fizik, llogjik, metafizik, etj, cdonjeri nga ne e koncepton sipas menyres se vet; shpesh edhe 99% te ngjashem me konceptimin e shokut aty prane, por perputhja 100% eshte vetem nje iluzion, njesoj si koncepti i horizontit!

Po nese kjo eshte e vertete, perse ne mendojme se ne raport me Zotin, ne llogjikojme njesoj me disa qindra miliona njerez te tjere? E thene me ndryshe, nese edhe gruan/burrin me te cilen/in bashkejetojme ne ndertojme raporte te ndryshme (ne varesi te formimit tone), si eshte e mundur qe raportin me zotin ta kene te njejte edhe nje miliarde njerez? Pra po them se nese te krishteret adhurojne e dashurojne Jezu Krishtin, ndryshe e do njeri i krishter e ndryshe e do tjetri; nese muslimanet adhurojne e dashurojne Muhametin, ndryshe e dashurojne ata ne Meke, e ndryshe ata ne Marok; ndryshe ata ne Cad e ndryshe ata ne Indonezi! Kjo eshte mese llogjike (edhe pse vete muslimanet kane veshtiresi ta kuptojne).

Perfundimisht dua te them se religionet jane shpikur si korniza shternguese te cilat mbysin raportin individual qe secili nga ne ka me Krijuesin e gjithepushtetshem! Ne sot pyesim: ” a je musliman?”, apo “je i krishtere?”, kur ne fakt (sic e thame me larte) cdokush nga ne ka menyren e vet te te besuarit, pra ka fene e vet! I tille eshte psh edhe besimi im per Zotin: une kam fene time, pertej kornizave qe na kane vendosur kleriket! Pak a shume keshtu e mendonte edhe Volteri me iluministet e tjere pergjate Revolucionit Francez: ata donin ti zhduknin krejt prifterinjte hipokrite e parazite! Por kur pane se si turmat morren hovin revolucionar (qe dmth shkaterrues) dhe asnje nga filozofet nuk i ndalonte dot pervec prifterinjve, Volteri deklaroi: “nuk ka qenie me te poshter se nje prift, por as edhe nje fshat i vetem nuk qeveriset dot pa nje prift!” Volteri kishte kuptuar nje aspekt te historise se njerezimit: faktin qe njerezit nuk preferojne te mendojne secili me koken e vet, por priren te mendojne me “koken e turmes”, e cila drejtohet nga ai qe identifikohet si “udheheqes”! Per mijera e mijera vite, kete udheheqje e kishin bere shamanet, prifterinjte, hoxhallaret.

Pra njerezit, nen presionin e mijera halleve te jetes, te pakten lidhjen me Hyun, preferojne te mos e mbajne vet mbi shpatulla, por tja lene kete detyre priftit apo hoxhes. Nga ketu buron edhe fuqia e ketyre figurave. Por kujdes, ata kane fuqi ne popull, per sa kohe ata “na provojne” se na sjellin fjalen e shenjte qe Zoti e dergoi nepermjet me te besuarve te tij, te cilet, natyrisht, duhen te adhurohen edhe me shume se sa prifti apo hoxha. Keta nuk jane aspak xheloz per kete rol dytesor, perkundrazi: ata kane nevoje te kene si referenca figura shume me paresore, ne menyre qe te justifikojne pushtetin e tyre mbi njerezit!

E thene me shkurt, pothuaj te gjithe njerezit e botes jane rreshtuar pas udheheqesve te tyre te cilet kane edhe nje superudheheqes qe quhet Buda, Jezu Krisht, Muhamet, et, por edhe nje teori sic eshte rasti i ateisteve, i agnosticisteve, etj. Pra njeriu i zakonshem sot, do apo nuk do, perderisa eshte qenie sociale, do rreshtohet ne nje nga keto korniza apo reparte te medha (por ka edhe shume reparte me te vogla) per ta adhuruar krijuesin ne menyre shoqerore, pra ne bashkesi! Cdonjera nga keto korniza ka edhe mesimet dhe ideologjine e vet!

Do ishte gjithashtu shume llogjike, qe cdonjeri nga ne, para se te aderonte ne njeren apo tjetren bashkesi, t’i studionte ato te gjitha njesoj, ti kuptonte ato pothuaj njesoj, e mundesisht te shikonte edhe zbatimin e mesimeve te tyre ne praktike, duke u kushtuar pothuaj te njejten kohe. Por as kjo nuk ndodh: te gjithe femijte rriten dhe edukohen nga prinderit e tyre me nje ideologji te caktuar…, e me pas behen luftetare te perjetshem te asaj ideologjie, shpesh ne lufte kunder ideologjive te feve te tjera!

Ky fenomen vjen si pasoje e mungeses se llogjikes, por meqenese tashme eshte nje fakt edhe ne Shqiperine tone “demokratike”, ne do perpiqemi (jo mjaftueshem) te shpjegojme disa ndryshime rrenjesore midis ketyre ideologjive.

Te krishteret kishin dhe kane si mesues, si themelues se ideologjise se tyre Jezu Krishtin i cili u ka dhene shume mesime filozofike mbu jeten pasuesve te tij. Ne ketu nuk do prekim cdo mesim te tij, por do tregojme nje nga mesimet e tij esenciale: “nese dikush te qellon ne njeren faqe, ti ktheji faqen tjeter!” Perse Jezu Krishti u la kete amanet pasuesve te tij? C’kuptim ka kjo fjali?

Ne shqiptaret gjaknxehte te sotem, nese dikush na qellon ne njeren faqe, nuk kemi fare nevoje te mendojme (aq me pak per te kthyer faqen tjeter), por i pergjigjemi tjetrit “shqiptarce”! Skema te tilla shpesh kane perfunduar me vdekje. Ndaj Krishti ne mesazhin e tij na mesoi se nese dikush te qellon nje here, dhe ti ja kthen shpullen, me pas ai person do te te qelloje perseri e midis jush do linde nje perleshje qe mund te perfundoje edhe me vdekje. Por, shton Krisht, nese ti i kthen kundershtarit tend edhe faqen tjeter (i cili sigurisht qe e ka nje arsye pse te qellon), kundershtari mundet edhe te qelloje nje shpulle tjeter, por pas saj, ju do filloni te flisni e te kuptoheni per shkaqet e shpulles, duke i gjetur nje zgjidhje e nje marreveshje situates! Ndaj te krishteret dallohen perhere si me paqesor e madje edhe me te rafinuar; me kerkues te gjejne zgjidhjen paqesore edhe ne kushte te disfavorshme! Edhe kur ushtaret romake erdhen ta marrin Krishtin per ta kryqezuar dhe ndihmesi i tij (shen Pjetri) nxorri shpaten per ta mbrojtur, Jezu Krishti e ndaloi ate me doren e vet, duke mospranuar dhunen as ne rrugetimin e tij drejt vdekjes!

Natyrisht eshte pak veshtire qe ne te mund te themi te njejten gje edhe per Muhametin. Vete turmat dhe kronikanet muslimane, tregohen te ekzaltuar per “fitoret e ndritura” te ushtrise se Muhametit. Ne fakt Muhameti e kaloi te gjithe jeten e tij duke prere koka njerezish dhe duke formuluar nje ideologji lufte per te nxitur pasuesit e vet drejt luftes dhe vdekjes. Ideologjia e tij bente qe luftetaret e tij ta pranonin me gezim vdekjen, sepse sipas ideologjise se re, shperblimi ne boten e pertejme do ishte i jashtezakonshem. Me poshte po sjellim pak pasazhe te kesaj ideologjie, per te kuptuar me mire agresivitetin ekstrem te kryqezatave muslimane drejt popujve te krishtere qe ata zhduken ne Lindjen e Mesme, ne Afriken e Veriut deri ne Spanje e ne Ballkan deri ne Vjene. Cdonjeri nga ne mund te beje lirshem krahasimin e ideologjive dhe mesimeve qe dy udheheqesit botrore u kane dhene pasuesve te tyre!

Vdekja ne betejat e luftes arabe kundra popujve te tjere (xhihadi) eshte gjeja me e cmuar nga Allahu (eli) dhe muhamedi, udheheqesi i levizjes nacionaliste arabe, i ka thurur si shperblim nje parajse te mbushur me gjerat te cilat bota arabe e mesjetes cilesonte si te cmuara. Keto hadithet me poshte tregojne qarte qe parajsa islame u krijua per njeriun injorant te tradites semitike ne te cilen perrallat dhe legjendat gjithnje kane zene vend te pare ne shpjegimin e jetes dhe te universit:

Profeti tha, “Shume shpejt, ju Arabet do te pushtoni shume vende dhe qytete. Qazvin, do te jete njeni nga keto vende. Ai person qe merr pjese ne beteje per 40 nete ose 40 dite, atij do ti jepet nje shtylle e arte ne parajse e mbuluar me xhevahire. Ai do te jetoje ne nje pallat, i cili do te kete 70 mije porta, dhe secila porte do te kete nje hurie (virgjereshe te bukur) si grua te tij.”(Ibn-E-Majah, Vol. 2, p. 169)

Hadithi i mesiperm pershkruan nje parajse me 70 mije femra per nje person, keto femra apo Hurie sic i quante Muhamedi, jane te krijuara nga allahu per luftetaret e xhihadit. (ndoshta ky eshte seksi i MAHNITSHEM per te cilin flet Nuhoja ) Vazhdojne hadithet me premtime te tilla si shperblim te luftes nacionaliste arabe:

“Te sherbesh si ushtar i Allahut per nje nate ne beteje eshte me superiore (para allahut) sesa lutjet ne shtepi per 2000 vjet” (Ibn-E-Majah, Vol. 2, p. 166)

Kur shtrohet pyetja se perse luftuan aq egersisht muslimanet turq ne shqiperi, pergjigja eshte se shperblimi ishte dyfish. I pari vinte nga plackitja dhe perdhunimi, e dyta vinte nga premtime sic jane keto mesiper nga hadithet islam

Sic duket qarte nga letersia islamike mesiper, parajsa kuranike, e krijuar per njeriun injorant te tradites seimitike, permban realizimin e te gjitha endrrave te kohes. Femrat gjer ne 70 mije per person (lexoni mesiper), pallatet etj., etj. Muhamedi, mbi c’do gje, kuptonte qarte vleren e mardhenjeve seksuale per ndjekesit e tij. Prandaj, parajsa me shume se nga c’do gje tjeter eshte e mbushur me huriet te cilat jane krijuar vetem per tu sherbyer meshkujve arab. Sa me i larte akti luftarak, aq me i larte numri i hurieve. Nga keto pasazhe, ne kuptojme se ndjekesit e tij ishin njerez tmerresisht te frustuar e te djegur per marredhenie seksuale; pikerisht kete gjendje shfrytezoi Muhameti per tu hedhur ata ne lufte.

“Aliu raportoi se Apostulli i Allahut tha: “Atje ne Parajse eshte nje treg ku nuk ka shitje dhe blerje, por eshte i mbushur me burra dhe gra. Kur nje burre deshiron nje bukuroshe, ai e merr dhe ben seks me ato.” Al Hadis, Vol. 4, p. 172, No. 34

Perralla te tilla fatkeqsisht vazhdojne te perdoren edhe sot dhe jane nje nga bazat themelore qe shtyn terroristet te bejne vetvrasje gjate sulmeve arabe kundra izraeliteve. Te gjithe mendojne se do te perfundojne ne parajsen e imagjinates se muhamedit.

Pra po ta lexoni me kujdes letersine fetare semitike, duket qarte qellimi i saj: Mbeshtetja shpirterore e luftes nacionaliste.

Vazhdon pershkrimi i parajses islame nga hadithet:

“Profeti ka thene: “Ai qe UDHETON per te marre pjese ne xhihad, pluhuri qe ai takon gjate procesit, ai do te behet arome per te ne Diten e Gjykimit”. (Ibn-E-Majah, Vol. 2, p. 167)

Duhet patur parasysh fjala “Udhetim” nenkupton marshimin ushtarak, udhetimin drejt popujve te tjere, pra sulmin kundra kulturave dhe popujve te tjere.

Endrrat imperialiste te Muhamedit per ta shtrire sundimin e tij deri ne fund te botes, edhe “pertej detrave”, vazhdojne edhe ne kete hadith:

“Ai qe behet martir ne beteje te detit eshte i barabarte me dy deshmore te luftes ne toke…”

(Ibn-E-Majah, Vol. 2, p. 168)

Profeti ka thene: Ai qe e rrit kalin vetem per ta perdorur ne xhihad, atehere atij do ti jepen si shperblim nje e mire per c’do kokerr gruri me te cilin e ka ushqyer kalin (Ibn-E-Majah, Vol. 2, p. 172)

Letersia arabe eshte e mbushur e gjitha me hadithe te tilla; ne esence ato i shtyjne luftetaret drejt luftrave duke u premtuar atyre parajsen me te bukur e me te pasur nese ata “bien deshmor” ne kete lufte xhihadiste. Kjo ishte edhe arsyeja e nje egersimi ekstrem te hordhive muslimane kudo qe ata shkuan: ata besonin se sa me shume “te pafe” te vrisnin, aq me shume ata do shperbleheshin nga Allahu! Per kete arsye, ushtaret e Muhametit, zhduken e shfarrosen popuj te tere si egjiptianet e vjeter (qe nuk ishin arabe agresive, por njerez paqesore e punetore – i kemi shume prej tyre ne Shqiperi), libianet, tunizinet, algjerinet, marokenet, Jordan, sirianet, libanet, nje pjese e Irakut etj. Te gjithe keta popuj flisnin gjuhet e tyre e shpesh ishin popuj 100% te krishtere (sirianet e Libano, psh), por u masakruan ne ate mase nga arabet sa sot ata nuk flasin me as gjuhen e tyre, por u eshte impinuar gjuha arabe. Nje fenomen i ngjashem ngjau edhe me vendin dhe popullin tone pergjate sulmit musliman turk: ndonese ne arritem ta ruanim gjuhen tone, ne nje mase te konsiderueshme nuk arritem dot te ruanim besimin tone, filozofine e jetes sone! Sikurse ne vendet qe permenda ku tronditja ishte aq e madhe sa ato u shnderuan ne popuj arabe, edhe per ne arberoret, aq e madhe ishte tronditja psikike nga kjo perleshje e madhe, sa populli qe rilindi, nuk e pa me veten si arberor, por zgjodhi nje emer tjeter per ta quajtur vetveten: ai u quajt shqipetar, qe dmth “ai qe u shqep, qe u shkeput nga identiteti arberor i krishtere!