Prof. Bajram Binaku, Pejë
Rastësisht, degjova hoxhën, Ardian Sejdiu, në një ligjeratë të mbajtur “para xhematit të tij“, me të cilën, hodhi gurë e dru mbi babadimrin dhe bredhin. Sipas tij, babadimri i sotëm e ka prejardhjen nga Shën Nikolla. Sipas tij, deri në shekullin e kaluar festohej përmes, emrit të tij Babadimri, për ta shndërruar në babadimër, qe ta marrin edhe muslimanët. Asnjë vlerë muk ka babadimri, vetem se përmes tij, Europa don të paraqitet si vend i përparuar dhe me kulturë. As bredhi, u tha hoxha, xhematit, nuk është asgjë tjetër veç një mashtrim, sepse përmes fesë se krishterë, këtë e paraqesin si bimë të xhenetit dhe se, kush e mban në shtepi, bredhin, nga ai ikë shejtani, sepse bredhi, na qenkesh, bimë e xhenetit. Nga kjo qe dëgjova nga një hoxhë, qe sipas meje ishte i menqur dhe orator i mirë, lë të kuptohet, se qellimi nuk ishte, shpjegimi i babadimrit e as i bredhit, po luftimi i pa rezervë i kundërshtarit fetar, në këtë rast i krishterizmit.
Lufta të tilla ishin, qe nga zanafillet e krijimit të besimeve fetare, të cilat sollen shumë viktima. Lufta 150 vjeçare në mes të botës se krishterë e asaj islame, ishte vetem njera nga gjitha luftërat tjera të bëra ndër shekuj. A duhet të pushojnë këto luftëra dhe a do të pushojnë fare? Tjerër është deshira e tjetër realiteti! Ishte dashur të pushojnë hasmëritë fetare, po për fat të keq, ato nuk do të përfundojnë, përderisa ka përfaqësues të komuniteteve fetare, gjithandej globit dhe interesa ekonomike e politike, të faktorëve me ndikim në botën tonë të vogël.
Ç’i duhet hoxhës një ligjeratë e tillë kundër babadimrit e bredhit?
A nuk ka hoxha punë me të menqura e ligjerata me të nevojshme, se sa hudhja vrer, kundër babadimri e bredhit? Kundërshtimi i referohet vetem psehit, se ai e bëri e se bëra unë! Pra mospranimi i manifestimit të figurave dhe mohimi i festës se vitit të rinj, paraqet autorësinë e jo arsyeshmerinë. Tani, jemi në prag të festave të fund vitit. Jemi në prag të krishtlindjeve e vitit të ri. Përse ta kundërshtojmë një festë, si krishtlindjet, ashtu siç lindë pyetja, përse ta kundërshtojnë festën e Bajramit musliman?
Asnjë festë shpirtërore të besimtarëve të caktuar nuk duhet të mohohet, nese ajo shprehë vullnetin shpirtëror të individit apo komunitetit. Por duhet të mohohet, nëse rrezikojnë interesat kombëtare e shtetërore, përmes dogmave të rreme fetare. Hoxha më mirë do të ishte, qe festat e fund vitit t’ua urojë gjithë atyre, qe festojnë. Krishtlindjet i festojnë edhe vëllezërit tanë të krishterë, prandaj duhet nga hoxhollaret, të degjohet zëri i arsyes, duke krijuar ura për afrimi e jo ndarjeje. Ndërsa viti i ri, është simbolikë e njerëzimit, qe nga Australia e largët e deri të Brazili, për ta festuar, ngase po vjen një fillim i ri, ku pritjet janë më të mdha. Për këtë arsye nuk mungojnë vizitat e urimet. Përmes këtij shkrimi, unë, personalisht, shprehi, mirëkuptim me të gjithë besimtarët dhe i ftoj, qe festën e krishtlindjeve t’ua urojnë vëllëzërve të besimit katolikë si dhe ta festojnë vitin e ri, me mundësitë, qe kanë.
Viti i ri, sipas disa hoxhollarëve nuk duhet të festohet, sepse i ka rrënjët e krishtera. Na qenka, si epiqendër, Krishti, Shen Nikolla e Bredhi! Sikur ti dëgjonim disa hoxhollarë, të pa ditur apo të shitur, askush, nuk do të festonte vitin e ri, askush, nuk do të dëgjonte muzikë, askush nuk do të hante me pirun e lugë, askush nuk do të pinte verë e shanpanjë; të gjithë do të shkonin në xhami, të gjithë do të mendonin ndëshkimin, të gjithë do ti përkushtoheshin vetëm zotit!
Gjitha këto qendrime dhe reklama hoxhollaresh, janë të demshme dhe në përputhje me thënien popullore:”bëj si të them unë e mos bëjë si bëjë unë”!
Unë kërkoj një zot, qe me ndihmon, qe me bën të lumtur, qe me lejon të festojë e ta gëzojë jetën.
Pjesa tjetër i takon atij.
Por, të gjithë ne pa përjashtim, qofshim praktikantë të fesë së caktuar apo afetar, duhet ta kemi parasysh se të gjithë jemi Shqiptarë dhe se Shqiptarët në asnjë rast e rrethanë nuk rreshtohen e as që e pranojnë urrejtjen ndaj tjetrit siç do “kolona e pestë” në mesin tonë,-pra ajo që i ka dhënë vetës detyrë të flas në emrin e dikujt prej nesh, pasi të besosh a mos të besosh është diçka krejt personale e që i takon intimës së njeriut, kurse përkatësia kombëtare është ajo që nuk luan dhe ndërlidhet me të kaluarën tonë, doket, zakonet, traditat dhe historinë tonë, pra na bënë të jemi popull e kulturë e veçant në nënqiellin e kësaj bote.
Fërkimet për mosdurim e luftëra fetare mund ti takojnë tjetërkujt e në asnjë mënyrë Shqiptarëve pasi si popull nuk e kemi asnjë “çështje myslimane”, “budiste”, “hinduiste”, apo “çështje të krishtere” për të zgjidhur.
Eshtë krejt e kundërta: Secili Shqiptarë e Shqiptare në kohën bashkëkohore në të cilën jetojmë, nuk pranon që të kthehet pas në kohë, e të futet (ta fusin) në ngatërresa të nxitura ndërreligjioze prej shovenistëve religjioz, por mendon të ecën përpara sikurse të gjitha kombet dhe shoqëritë moderne e të qytetëruara të botës.
