Nga Aurel Dasareti
Një nga historitë që më kanë treguar prindërit kur isha i vogël ka ngecur, si një lloj përzierjeje komedie dhe tmerri. Bëhej fjalë për njerëzit në shtëpinë lokale të adhurimit që fluturonin përreth dhe kapnin “djaj të vegjël” në çanta.
***
Askush nga shqiptarët e vërtetë nuk e pëlqen luftën, por nëse sulmoheni, duhet të përgjigjeni me forcë të mjaftueshme. Kjo e fundit nënkupton eliminimin e problemit njëherë e përgjithmonë.
Intelektualët e mirëfilltë dhe atdhetarë duhet të shkëputën nga provincializmi shqiptarë dhe të përpiqen të punojnë më hapur dhe më kërkues, për interesin e përbashkët gjithëkombëtar.
Ndjenja se djemtë e “mëdhenj” shqipfolës po bëjnë detyrën në provincializëm sa herë që janë në shtëpi për të pi raki serbi, kafe turke, çaj rusi, dhe në të njëjtën kohë, ngrënia e një qebapi arab me mish deveje e ndjekur nga bakllava greke – më dëshpëron.
As që mund të mendoja se ka njerëz që nuk e duan vendin e tyre. Për keqardhjen time të madhe, në vitet e mia të mëvonshme (para disa ditësh mbusha 47 vjeç), u binda se njerëz të tillë ekzistojnë, sidomos shqiptarët.
Unë jam shumë i habitur. Si është e mundur të mos e duam tokën tonë ku jetojmë, tokën ku kanë jetuar të parët tanë, tokën ku janë varret e të gjithë të dashurve tanë, tokën ku do të varrosen kockat tona. A ka gjë më normale sesa të duash “djepin e lindjes” dhe njerëzit që jetojnë në të. Ata janë më të afërt me ne dhe ne i referohemi njëri-tjetrit.
***
E keqja është dhuna, ndërsa shmangia e dhunës është e vetmja rrugë për ata që dinë çka është zgjimi. Kjo rrugë s`do të përkrahet kurrë nga ata që bëjnë historinë dhe luftërat. Pra, toka kurrë nuk do të bëhet parajsë, njerëzimi kurrë s`do të pajtohet dhe s`do të bashkohet me Zotin. Por kur e di cilës anë i përket, jeton më i lirë e më i qetë. Gjithnjë duhet të jemi të gatshëm për të kuptuar dhimbjen dhe dhunën, por asnjëherë nuk duhet të jemi gati të lëmë armiqtë e jashtëm dhe qentë e tyre shqipfolës të shpërbëjnë Shqipërinë-Kosovën (dhe trojet nën okupim) dhe zhdukjen e kombit shqiptar nga dheu.
***
Unë kam filluar të pyes veten kush janë ata fëlliqësira shqipfolëse që armiqtë e jashtëm i kanë mbjellë në Kuvendin e shtetit amë, në media, në Regjimin e diktatorit mafioz për të na shkatërruar nga brenda? Krimineli që për të shpëtuar prapanicën e vet, pa e pyetur sovranin (popullin), ka vendosur që Shqipërinë ta mbush me miliona “refugjatë” fals nga Afrika, Azia dhe Lindja e Mesme që asnjë shtet tjetër në rruzullin tokësor nuk i do. Serbët dhe rusët (…) që nuk korruptojnë, nuk gënjejnë dhe mashtrojnë janë të rrallë si topat e borës në ferr.
O shqiptarë! Diktatori i droguar që ka kapur gjithçka, përfshirë Kuvendin, Prokurorinë dhe Gjyqësorin, për të asgjësuar plotësisht Kombin Shqiptar, atij i duhet që në fillim të eliminoj nga politika kundërshtarin e tij më të madh, të burgos pa asnjë fakt kryetarin e opozitës. Prandaj, mos i dëgjoni pallavrat dhe mos i merrni me seriozitet shkarravinat e disa “analistëve” sahanlëpirës të cilët nuk merren me pisllëqet e diktatorit por me kryetarin e opozitës…manipulojnë popullin, shesin prapanicën që të mbushin xhepat me para të pista.
Çfarë është tipike për një diktaturë? Një sistem qeverisjeje në të cilin një person ose një grup personash uzurpon padrejtësisht pushtetin dhe e ushtron atë pa kufizim.
Nëse vërtet dëshironi diçka, do të gjeni një zgjidhje. Nëse jo, ju gjeni një justifikim. Sa për justifikimet, bota është plot me shpikës të mëdhenj. Nuk ka asnjë justifikim për njerëzit që janë me plot justifikime.
Nëse qeni largohet kur të vijë macja, nuk do të ketë luftë!
- Aurel Dasareti, USA, është ekspert i shkencave ushtarake-psikologjike
