Presidenti serb, Vuçiq, për mediat e Beogradit nuk do të ngurrojë të pohoj se qëndrimi i delegacionit kosovar ishte i strukturuar dhe se ata tentojnë të promovojë “një politikë të re që po përpiqen ta shtyjnë në të gjithë rajonin, sepse Serbia është ekonomikisht më e fortë.”
Prishtinë, 20 korrik – Në takimin e dytë në Bruksel mes delegacionit shqiptar të kryesuar nga kryeministri i Republikës së Kosovës – Albin Kurti dhe atij serb, të kryesuar nga presidenti serb – Aleksandar Vuçiq, delegacioni shqiptar ofroi një Deklaratë të Paqes me gjashtë nene, siç u shpreh kryeministri, e balancuar, e cila flet për zotimin për mossulmim të njëri-tjetrit dhe për reciprocitet të të drejtave.
Tok me këtë deklaratë kryeministri Kurti ia ofroi, përveç palës ndërmjetësuese, edhe presidentit serb, tri libra të veçantë: i pari që ka të bëjë me rrëfime të grave të përdhunuara në Kosovë gjatë luftës; i dyti, me listën e 1.133 fëmijëve të vrarë prej të cilëve 109 janë ende të pagjetur, po gjatë luftës së fundit (1998/99) dhe librin voluminoz në dy gjuhë – shqip e anglisht “Muhaxhirët – Dosja Britanike”, ku objekt trajtimi është dëbimi ishqiptarëve nga Sanxhaku i Nishit.
Libri i fundit është dëshmia më e fuqishme për gjenocidin që ushtroi Serbia në vitet 1878/79. Ai akt mund të cilësohet si gjenocidi i parë i projektuar dhe ekzekutuar nga qeveria serbe.
Në njoftimin që zoti Gould, diplomat anglez, shkruar për Markezin e Salisbury-t më 26 shkurt 1879, potencohet qartë akti i planifikuar për egzekutimin e gjenocidit ndaj popullsisë shqiptare të krahinës së Toplicës, Nishit, Pirotit, Kurshumlisë e Vrajës…
“Si një hap paraprak në drejtim të organizimit të rregullt administrativ të territoreve që i janë dhënë kohët e fundit, Qeveria Serbe ka parashikuar hartimin e një liste ku do të renditen fshatrat e përfshirë në secilën nga të kat[ra provincat, mes të cilave ndahen këto fshatra. Sipas kësaj liste, janë 248 fshatra në krahinën e Nishit, 189 në atë të Pirotit, i njejti numër në atë të Vrajës, dhe 372 në atë të Toplicës, ose të gjithë bashkë 998 fshatra në të katra provincat e sipër-përmendura.”
Këtij akti i kishte paraprirë indoktrinimi i thellë i popullsisë serbe nga ana e Kishës dhe shkollës tok, për dekada me radhë.
Ngjashëm ishte vepruar edhe me parapërgaditjen e gjenocidit të dytë (1912/1913) dhe atij të tretë 1998/1999.
***
Në literaturën serbe është i njohur sidomos opusi i këngëve popullore nën siglën “Cikli i Kosovës”. E gjithë krijimtaria e këtij opusi bazohet kryesisht në tri motive: atë të trimërisë, të tradhëtisë dhe mallkimit.
Motivi i gjithë ciklit që ka të bëjë me tradhëtinë ka për kryepersonazh princin serb Vuk Brankoviq, që me kalimi e kohës do të shndërrohet në gjithë literaturn serbe në sinonim të tradhëtisë.
Vlenë të potencohet fakti se Shteti dhe Kisha Serbe ishin akorduar që t’ia dërzonin Gjykatës Ndërkombëtare të Drejtësisë kryekriminelin Slobodan Milosheviq pikërisht më 28 qersor 2001, në ditën që Kisha e kishte imponuar me kohë si kryefestë serbe bazuar në mitin serb mbi Kovësn (Dita e Betejës së Kosovës – 28 qershor 1389), e quajtur Vidovdan. Ai po dorëzohej, jo si hero, por si tradhëtar, mbi të cilin tashmë po binte mallkimi, meqë serbët sërish po e humbasin Kosovën.
Le të kujtojmë sibolikën e fuqishme serbe: Milosheviqi po i dorëzohej Gjykatës së Drejtësisë Nëdrkombëtare, jo pse kishte shkaktuar gjenocidin e tretë të Serbisë ndaj shqiptarëve brenda një shekulli (1878/1912/1999), por pse e humbi Kosovën.
Kjo simbolikë që ndërlidhet me mallkimin serb, duhet t’i jetë kujtuar Aleksandar Vuçiqit në çastet kur Albin Kurti ia kishte përplasur në fëtyrë faktet mbi tri gjenocidet serbe ndaj shqiptarëve, ndoshta më pak se segmente të opusit mbi tradhëtinë e Vuk Brankoviqit.
Sipas mediave të Beogradit, një debat i ashpër shpërtheu që në hapje të takimit, sepse Kryeministri i Kosovës, Albin Kurti, në fillim akuzoi Serbinë për kryerjen e tre gjenocideve kundër shqiptarëve, nga 1878 deri në 1999.
Duke folur për televizionin serb RTS nga Brukseli, Aleksandar Vuçiq u shpreh plot mllef e teatralitet në raport me kërkesat e palës shqiptare. Ai pohoi se Albin Kurti vuri në dukje gjatë takimit të sotëm se, Serbia kishte kryer gjenocid të trefishtë ndaj shqiptarëve dhe se Serbia duhet të përballej me të kaluarën.
Por, si president i përgjegjshëm, u shpreh se “do të ndaj fatin me njerëzit e tij në Kosovë e Metohi”!
Presidenti serb, Vuçiq, për mediat e Beogradit nuk do të ngurrojë të pohoj se qëndrimi i delegacionit kosovar ishte i strukturuar dhe se ata tentojnë të promovojë “një politikë të re që ata po përpiqen ta shtyjnë në të gjithë rajonin, sepse Serbia është ekonomikisht më e fortë.”
Shqetësimi kësaj radhe duket se ka të bëjë, jo thejeshtë me simbolikën që ndërlidhet me tradhëtinë e Vuk Brankoviqit dhe me emrin e Slobodan Milosheviqit, mbi të cilin ra mallkimi serb, sa me vet dështimin e tij si politikan dhe Fyrer-i (Voxha) i Serbisë. Ai tashmë nuk e fsheh dot dronë se, qëndrimi i qevrisë së kryeministrit Kurti do t’ia prish në themel projektit serb mbi të ashtuquajturin “Minis-Shengen”, si hap i parë i makroprojektit e mbiquajtur“Bota Serbe”, që e promovoi ndërkohë ministri i tij fashist Aleksandar Vulin.
