Shkruan e këndon: Lirim Patrioti nga Prishtina
(Lirim Gashi)
____
ABSURDITETI YNË POLITIK ËSHTË PO AQ ELASTIK SA PERZERVATIVI MISTIK
Në një fshat kodrinor, ku mrekullitë dhe absurditetet bashkëjetonin në harmoni të çuditshme, jetonte Profeti Muha Haxhi Ibreti, mjeshtër i artit të vetëqirjes shpirtërore dhe shpikësi i filozofisë së çlirimit nga streset e dhunshme, në mënyrën më kreative të mundshme.
“Me kismet do ia çojmë vetvetes këmbët përpjetë,” thoshte ai, duke shtuar me krenari: “Se vetëqirja ka lezet.”
A thua ishte kjo një ftesë për meditim apo thjesht një kurs i avancuar për akrobaci në spektrin politik intim ?
Një ditë, Profeti Muha Haxhiibret pas një rituali të sofistikuar hyri me këmbën e majtë në tualet (sepse, dihet, syri i djallit frekuenton vetëm aty ku muti dhihet me lezet) dhe befas u përball me një detyrë hyjnore: të shejtanit : ”ta çlironte rejen Zejnepen nga sikletet e vatanit”.
Dhe si një shpëtimtar me përvojë, iu qas misionit për vatan me përkushtim të plotë… nën fustan.
Por ky çlirim nuk zgjati shumë, vetëm deri në Veligdan, sepse Zejnepeja, si një artiste e pazbuluar, ia ngjyrosi profetit vezët me tym të tymjanit pikërisht në ditën e Veligdanit me bekimin e haxhi Ridvanit, duke e krijuar një skenë aq sureale saqë edhe surrealistët modernë do ta kishin zili, pasha baben e saj që gjithashtu ishte haxhi.
Ah, ç’lirim ishte ky, derisa tymi u shpërnda me forcën e një veze të thyer.
Pastaj hyri në skenë babai i Hysen Hasanit, një figurë misterioze që, me një qetësi prej agjenti të vjetër, i kërkoi profetit t’ia huazonte për një shërbim të papërcaktuar vajzën e Haxhi Ridvanit.
“Jo, o burrë,” i tha profeti, duke ngritur dorën si një aktor dramatik. “Vetëm mua meleku i Allahut Gjeleshan ma ka dhënë të drejtën hyjnore për t’i shqyer vrimat e vajzave të fshatit Studenqan, Sllapuzhan, Reshtan, Leshan, Peçan dhe Reçan.”
Kështu, në këtë utopi të çuditshme, ku vera e kuqe e Suharekës rridhte si ujë i shenjë nga vaginat vajzave tè këtyre fshatrave, ishite thjesht “projekt i shenjë i Pop Radovanit kthimi në Haxhi Ridvan të Shefqet Shejtanit.”
Por një pyetje mbeti pezull në ajër:
A është e gjithë kjo një tragjikomedi njerëzore apo thjesht një kurban humoristik, për të na kujtuar absurditetin tonë mistik ?
