Elegji kushtuar Martin Canit, vrarë pafajësisht, në ambientet e shkollës, më 18 Nëntor 2024, elegji nga Nikolin Shtjefën Lëmezhi

Elegjia e dedikuar Martin Canit përmban një thirrje të fuqishme dhe prekëse ndaj drejtësisë, dashurisë dhe mirësisë njerëzore. Poezia shpreh dhimbjen universale që buron nga humbja e një jete të pafajshme, ndërsa flet për një padrejtësi që kapërcen individin dhe bëhet simbol i vuajtjeve të një populli.
– Kjo elegji ngërthen në vetvete një dhimbje të thellë për humbjen e një fëmije të pafajshëm dhe e lidh këtë tragjedi me plagët e një shoqërie të tërë. Përmes figurave letrare, theksohet se vrasja e një individi përfaqëson shkatërrimin e vlerave të larta si drejtësia, liria dhe pafajësia.
– Martin Cani, përtej të qenit një viktimë e individualizuar, bëhet një simbol i të pafajshmëve dhe i padrejtësive sociale e kulturore që ndodhin në një realitet të mbushur me dhunë dhe injorancë.
– Poezia ka një mesazh thellësisht human dhe shpirtëror. Ajo nuk nxit hakmarrjen, por frymëzon drejt faljes dhe ndërtimit të një shoqërie më të mirë. Vargjet “Besimi yt i pastër, për falje na mëson” janë një testament i forcës morale dhe shpirtërore që duhet të mbizotërojë përballë mizorisë.
– Vrasja e Martin Canit shihet si një pasqyrë e plagëve të një populli të tërë që “po vdes nga padija.” Ky është një apel i hapur për reflektim dhe ndërgjegjësim, duke e kthyer tragjedinë personale në një thirrje kombëtare.
– Poezia është shkruar me një gjuhë të thjeshtë dhe të drejtpërdrejtë, por që ngërthen një emocion të fuqishëm dhe tronditës. Përdorimi i figurave si përsëritja (“S’të vranë ty Martin…”) dhe kundërvëniet (“S’të hoqën ty, hoqën lirinë”) theksojnë përmasat e tragjedisë.
– Kjo elegji është një lutje e zëshme për më shumë humanizëm dhe drejtësi në një botë që shpesh është e padrejtë dhe mizore. Ajo i shërben si një homazh jo vetëm Martin Canit, por edhe të gjithë atyre që janë viktima të dhunës dhe padrejtësive, duke na kujtuar nevojën për dashuri, falje dhe ndriçim shpirtëror.