Lirim Gashi, Prishtinë
TRADHTIA KA EMËR. EMRI I SAJ ËSHTË LDK-ja E ISES, JO AJO E RUGOVËS
Arben Gashi deklaron në “Kanalin 10” se Ldk ishte në siklet të madh nga urdhëri i serbofilit Grenel për ta rrëzuar Qeverinë Kurti brenda shtatë ditësh dhe mezi paska arritur e shkreta që këtë afat ta zgjasë edhe për tri ditë të plota, përndryshe ish partia e Rugovës do të sanksionohej tmerrësisht nga Superfuqia më e madhe boterore të cilës ia ka frikën mbarë bota, e kështu është sanksionuar vetëm nga populli shqiptar i Kosovës, i cili lahet në batak me shota.
Oh Zot çka paska hequr Ldk-ja e shkretë !!
Mister Gashi jo vetëm që e meriton t’i hyjë i holli dhe i trashi, por edhe të dekorohet me medalje për gjenialitet nga ish diplomati japonez Jasushi Jakashi.
E pyes veten : Sikur Greneli të kërkonte prej tyre t’i zhvishnin brekët deri në gjunjë, a thu si do të vepronin ?
Jam plotësisht i sigurt se të gjithë me radhë me kastravec në prapanicë do të përfundonin .
Janë gjallesat e njëjta katërkëmbëshe dhe me bisht që i shndërruan përfaqësuesit e Ldk-së brenda ekipit tonë negociator që vizitat në Bruksel i trajtonin si turistike, në “fontanë dëshirash” për delegacionin serb.
Prandaj për mua nuk paraqiste në asnjë çast befasi nënshkrimi i Ises në “Dokumentin e Asociacionit”, ani pse tërë kohën gënjente se në Bruksel po zhvilloheshin vetëm bisedime teknike.
Sepse si nxënësi më i mirë i Millosheviqit dhe Rrahman Morines që ishte, ai këtë dokument e nënshkroi me mendje dhe zemër dhe e trajtoi me kujdesin dhe butësinë më të madhe, sikur të ishte më e bukura dhe ndjeshmja femër.
Sepse paraprakisht Lutfi Haziri kishte krijuar aq shumë komuna fantome serbe, saqë sikur të ishte gjallë Millosheviqi do ta shpallte njeriun më të merituar për popullin dhe shtetin serb në histori dhe do të turpërohej pafundësisht nga gjenialiteti dhe besnikëria e tij.
E pyes vetën:
Cila kushtetutë në botë i lejon politikanët vendor që ta negociojnë me armikun prej të cilit mezi janë çliruar, rregullimin e brendshëm territorial të shtetit të tyre ?
Ma gjeni një kushtetutë në botë që i thotë cjapit shko te kasapi dhe lejoje që t’i ngul dhëmbët kudo që ia do shpirti dhe unë do të jem i gatshëm që të kryqëzohem prej jush si prej farizejve hebrenj Jezu Krishti.
Prandaj fakti që disa vite më vonë kloni i tij Avdullah Koti i thoshte Vuçiqit “razumem pomalo srpski”, me buzëqeshjen e femrës se dashuruar në dashnorin e parë, është dëshmi se ishte i gatshëm të ngulej me vullnetin më të madh në të njëjtin mullar.
Sepse çdo nxënës tenton që t’ia kaloj si për të mirë si për të keq mësuesit të tij, qoftë në atdhedashuri, qoftë në tradhti.
Prandaj janë të njëjtit hardhucë dhe zvarranikë bythlëpirës që disa ditë më vonë filluan të vetvajtonin se “Propaganda e Albinit” ishte fajtore që shqiptarët s’po i donin.
E si mund të jenë ndryshe njerëzit që kanë lindur qyqarë dhe qyqe?
Imagjinone Serbet agresorë dhe të shtrirë për toke nga humbja e luftës , gjetën forcë shpirtërore për ta kushtëzuar me kërkesa të pamoralshme Brukselin dhe Uashingtonin para dorëzimit të çdo krimineli të luftës.
Dhe ata nuk i dorëzuan rastësisht Kryekriminelët Karaxhiç dhe Mlladiç dymbëdhjetë apo trembëdhjetë vite më vonë.
I dorëzuan krejt në fund, sepse ishin të bindur se diplomatët evropianë dhe amerikanë pas mllefit të madh me lojën e tyre si të maces me miun dorëzimin e dy Kryekriminelëve më të mëdhenjë pas luftës së dytë botërore do ta përjetonin psikologjikisht si “Dhuratë të Perëndisë” dhe do t’ia hapnin të gjitha dyert për rikthim të fuqishëm në politikën e jashtme Serbisë.
E si veproi Hashim Thaçi?
E dërgoi cjapin të kasapi.
Sepse përveç që nuk i kushtëzoi negociatat me kthim të kufomave nga varrezat kolektive në Serbi, me kërkimfalje, me dëmshpërblim dhe me gjetje dhe kthim të të pagjeturve, ai delegacionin tonë e dërgoi në Bruksel tmerrësisht të papërgatitur respektvisht me duar ne xhepa, duke e gënjyer dhe mashtruar që diplomatët evropianë dhe amerikanë do t’i kryejnë detyrat dhe obligimet e secilit negociator shqipfolës.
Prandaj jam shumë i lumtur që për mua e vërteta vlenë sa për dikë Zoti dhe që ky i fundit ma ka dhënë talentin për t’i zhveshur djajtë shqipfolës nga maskat e rrejshme të engjëjve, sepse nga argumentet e mia të dendura si pyjet e Xhunglës ata vetëm mund të pordhin në shishe si Tarzanat.
Prandaj kushdo që mundohet t’i arsyetojë këta Cuba të Ali Babes dhe tradhtarë të popullit me fiskultura të pasinqerta, të pandershme, hipokrite, cinike dhe demagogjike është jo vetëm për keqardhje por edhe për gërdi.
Sepse tradhtia, plaçka dhe shtet-rrënimi e mbanë emrin e tyre.
Prandaj vafshin në djallë të mallkuar me gjithë zyre.
