Arkadij Babtsjenko është një shkrimtar rus dhe gazetar që jeton në ekzil në Kiev.
1 mars 2022 19:23
Ndoshta nuk e keni kuptuar ende, por Rusia humbi. Tashmë ka humbur.
Nuk do të bjerë vetëm regjimi i Putinit, por e gjithë Rusia, shkruan Arkady Babchenko.
Për regjimin Putin, ka filluar numërimi mbrapsht. Por kjo nuk është gjëja më e rëndësishme. Afati kohor është më i rëndësishëm.
Kjo është një kronikë e një feltoni historik që po vazhdon.
Humbjet e ushtrisë ruse në luftën e parë çeçene nga 1 janari 1995 deri më 31 gusht 1996 arritën në 3,860 burra. Gjatë një lufte dhjetëvjeçare në Afganistan, 15,000 burra humbën jetën.
Nëse shifrat zyrtare të Ukrainës janë të sakta (100 tanke, 500 këmbësorë dhe 3500 të vdekur), këto janë thjesht shifra ekstreme. As Bashkimi Sovjetik dhe as Rusia nuk kanë pësuar viktima të tilla ditore që nga Lufta e Dytë Botërore.
Por kjo nuk është gjëja më e rëndësishme. Gjëja më e rëndësishme që po ndodh tani nuk është kositja e hekurishteve të dryshkura ruse nga qindra njësi ukrainase. Më e rëndësishmja, miti i fuqisë dhe pathyeshmërisë së ushtrisë ruse do të shkatërrohet.
Miti i gjithë atyre armëve analoge me të cilat krekoset diktatori i ushtrisë së tretë më të fortë në botë. Armët që për mbretërinë që e mbivlerëson veten si të fuqishme janë gjithçka. Që dëshmojnë për diktaturën e pathyeshme dhe për lavdinë dhe plotfuqishmërinë e Atit të Kombit.
Bëhet fjalë për faktin se realiteti doli të ishte i frikshëm. I frikshëm për të.
Nga fronti i raportuan Putinit përparim të pabesueshëm. Propagandistet i raportuan përparim të jashtëzakonshëm – ndërsa në realitet silleshin rreth boshtit të vetë si qurana të pa kokë. Përsëri dhe përsëri. Ata e gënjyen se shpenzuan shumë buxhet për armatim – dhe po triumfojnë. Përsëri dhe përsëri. Në Paradën e Fitores, topat u shfaqën, por bandat e rekrutëve u dërguan në Kiev. Çfarë po bëni ju, liberalë rusë që e gënjeni popullin kinse e luftuat korrupsionin? Nuk kuptuat gjë o gomarë!
Kushdo që lufton për një Rusi pa korrupsion është armiku im. Sepse kjo do të thotë që ju nuk doni të dërgoni kanaçe të ndryshkura, por teknologji të fundit në front. Që raketat e e kalibrit të përsosur do të kenë afat jo dy ditë por dy vjet. Ajo lufta e Rusisë, e cila kushton 20 miliardë dollarë në ditë, do të përfundojë jo për një javë, por për katër vjet. Dhe kjo do të thotë se ju jeni ose të paaftë ose bashkëpunëtorë të armikut në vetvrasje dhe armiq të armikut në vrasje.
Ndoshta nuk e keni kuptuar ende, por Rusia humbi. Tashmë ka humbur. Të gjitha. Është bërë sfond për komedi. Edhe nëse ata marrin Kharkivin (gjë që nuk do të ndodhë) apo edhe Kievin (madje edhe më pak e mundur), nuk ka rëndësi.
Dhe ata vetë e kuptojnë këtë: Rusët sillen dhe mbeshtillën nëpër fusha dhe rrugë, pa ditur se çfarë po bëjnë. Përpjekjet e vazhdueshme për të sulmuar qytetet janë krejtësisht të kota. Vetëm për të qenë në gjendje t’i raportojnë Putinit: Hurra po bëjmë diçka! Ne po përparojmë, ky dhe ai fshat dhe qytet port, i gjithë Qarku Lugansk po pushtohet. Fitore dhe nder i madh për armët ruse.
Taktikisht, trupat do të shpërbëhen brenda pak ditësh, psikologjikisht ato tashmë janë shembur. Filloi robëria për makinerinë e tij të luftës dhe dëshmoi se Putini vërtet jetonte në botën e tij dhe në fakt besonte se kishte një ushtri të madhe dhe të pathyeshme dhe jo një tufë drerësh të pamotivuar me pajisje të vjetra lufte. Ose nuk guxuan t’i thoshin të vërtetën ose mbyllën burimin e gënjeshtrës për sytë dhe veshët e tij. Dhe atëherë realiteti nuk do t’ju lejojë të hyni në vrimë nga turpi.
Por as kjo nuk është gjëja më e rëndësishme. Nuk bëhet fjalë më as për luftën e humbur. Por se në parim një diktator mund të bëjë gjithçka. Ai mund të kalb njerëzit në kampet e përqendrimit. Ti çoj për të urinuar dhe t’i detyroj të hanë bar të gatuar. Abuzojnë dhe vrasin fëmijët e tyre. Madje edhe raketat kundërajrore i dogjën të gjallë në tanke në tokë të huaj në Ukrainë. Ka vetëm një gjë që atij nuk i lejohet të bëjë:
Të humbasë në këtë tokë të çuditshme.
Sidomos nëse ia thoni drejtpërdrejt në fytyrë. Skllevërit mund t’i falin zotërisë së tyre sa të duan. Dhjete mije. njëqind mijë. Disa milionë ndoshta. Ata ndoshta do të vriteshin dhe do të betoheshin, por kjo do të ishte e gjitha. Ai nuk do t’ kërcënonte. Me një kusht: që Kievi të pushtohej.
Dhe jo vetëm të pushtohet por me një ndryshim pushteti, me një flamur të kuq valëvitur mbi parlamentin e qytetit, me një Paradë Fitorje përgjatë avenysë Kreshchatyka dhe me brohoritjet e turmave të çliruara. Po, si në Krime.
Po, si në Krime. Më pas atij do t’i falej edhe rënia rekorde e rublës, edhe pushimet në fshat në rajonin e Lipetsk, edhe mungesa e pirjes së birrës në Republikën Çeke, edhe tualetet në rrugë dhe shtypja e demonstratave. Nga ana tjetër, një disfatë… një disfatë e tillë!
E gjithë Rusia do të bjerë
Ka filluar numërimi mbrapsht për regjimin e Putinit.
Por edhe kjo nuk është gjëja më e rëndësishme. Nuk bëhet fjalë më për regjimin e Putinit. Të hënën e kësaj jave u hap bursa e Moskës dhe tani do të mësojmë se çfarë do të ndodhë me kursin e këmbimit për rublën, me tregun e aksioneve (nuk mendoj se bursa ruse do të ekzistojë gjatë), deri në dëbimin. nga sistemi Swift, në lidhje me Tranzicionin në importet e naftës dhe gazit në SHBA si dhe shumë të mira të tjera. Do të bjerë jo vetëm regjimi i Putinit, por e gjithë Rusia.
Tani Rusia nuk do të shpërbëhet thjesht. Nuk e di kur, ndoshta jo aq shpejt, por tani është e pashmangshme.
Episodi i tretë i serialit televiziv Empire’s End po transmetohet tani. E shohim drejtpërdrejt në rrugët e Ukrainës. Meqë ra fjala, rusë, mos e humbisni luftën e tretë çeçene, është padyshim një gjë që duhet parë në këtë sezon të serialit. Dhe do të ketë një luftë në Tatarstan, dhe një luftë në Bashkiria, dhe një mori të tjerash.
Dhe pastaj në Sheshin e Kuq ka klube pulash të ngrira dhe tanke nga Amerika. Por – mos qeshni, kjo nuk është e gjitha!
Tani Rusia nuk do të shpërbëhet thjesht. Nuk e di kur, ndoshta jo aq shpejt, por tani është e pashmangshme. Mbretëria, zmadhimi i mitit të madhështisë që shihet nga të gjithë, jo më pak nga vetë banorët e mbretërisë, nuk mund të vazhdojë. Por natyra nuk e toleron zbrazëtinë. Aty ku diçka zhduket, diçka tjetër duhet të shfaqet. Aty ku zhduket një lider rajonal, shfaqet një i ri.
Jetojmë në një epokë historike. Sot do të shkruani tekste shkollore për të ardhmen. Tani për tani ka një ndryshim historik, një epokë historike treqind vjeçare ka përfunduar. Në fakt nuk është një ndryshim, por një kthim në pikën zero:
Moska shembet. Dhe perandoria e Kievit po shfaqet përsëri. Dhe ishit ju, miqtë e mi. Secili prej jush ukrainas. Rroftë Ukraina!
Përktheu: Lirim Gashi, Prishtinë
