Fatos Klosi, dezinformues propagandist (?!)

Po rikthehem të komentimi i intervistës se Prof. Klosit (emetuar nga Tv Klan më 01.11.2021), për arsye se ka qenë protagonist me rëndësi gjatë lufte dhe për të zbërthyer një mendësi destruktive, e cila ishte dhe është goxha dominuese: (vet)mashtrimet, dezinformimet, për ta glorifikuar protagonizmin vetanak, duke prezantuar ndryshe zhvillimet që kanë ndodhur dhe duke i interpretuar ato sipas interesave konjukturaliste e konformiste.

FEVZIU (nga minuta 4): Po shërbimi sekret amerikan kur filloi të bëhej aktiv në Kosovë?

KLOSI: Nga pranvera e 98-tës ata u njohen me personazh kryesor të UÇK-së në Tiranë.

Në fakt, Klosi e ka fjalën vetëm për Xhavit Halitin, meqë në Tiranë ato ditë nuk kishte tjetër njeri që simulonte “përfaqësuesin kryesor” të UÇK-së. E simulonte edhe Azem Syla “kryekomandantin” e UÇK-së, por ai nuk takohej me funksionar si Klosi, meqë ishte i kompleksuar; mundohej t’i fshihte, sa më gjatë që të ishte e mundur, të metat e tij fizike dhe intelektuale.

Fatkeqësisht Profesori Klosi e ka ditur dhe e di të vërtetën e hidhur, cili ishte Xhavit Haliti. Por profiterizmi që kishte nga ai e ka kap të mos e thotë të vërtetën. Akoma më keq: të vazhdon dezinformimet propagandiste për Xhavitin.

Me shpresë se Prof. Klosi do ta lexon këtë reagimin timin, që të ndihmohet për katarsis (pastrim shpirti), po rrëfej se sapo dola nga “takimi” që patëm me Klosin në banesë të Vera (Sadik) Bekteshit, nxitova t’i takoj Xhavitin dhe anëtarët tjerë të Kryesisë (LPK), për t’i informuar për bisedën e sapondodhur. Duhet t’i kem takuar Xhavitin, Emrush Xhemajlin, Ali Ahmetin, Gafurr Elshanin, që ecnin krah për krahu; ngjanin sikur po shlodheshin pas takimit të lodhshëm që kishte pasur Kryesia në seli të Lidhjes së Shkrimtarëve në Tiranë.

Rëndom, qysh kur ata ishin “arratisur” rreth mesit të viteve të 1980-ta, në më të shumtën e rasteve i kam pa në grup. Si ngucakeq që isha, i tallja: mos u gruponi kaq shpesh e kaq dendur, se mund të keqkuptoheni si grup i pederastëve që praktikoni edhe orgji seksuale.

“Sapo pata bisedë rastësore me kryeshefin e SHISH-it, Prof. Fatos Klosin, – fillova të rrëfej.

– Ai u ankua për mungesë të informimit për UÇK-në. Tha se përmes të tjerëve e kishte lut Xhavitin për takim, po ky ka refuzuar…”

Xhaviti: “Kush p’ia q… nanën atij, kur unë e kam mik kryeshefin e tij…” 

Fatkeqësisht u grindëm goxha rrugaçërisht, sepse nuk mund të heshtja ndaj asaj sharje krejtësish të panevojshme, pa rend e pa vend, siç heshten ata tre pjesëtarët e atij “grupi”. Por ruajta taktin, sepse dija që kur kapet në flagrancë, synon anashkalimin e debatit të urtë përmes rrugaçërive të ngjashme.

Jo vetëm Prof. Klosi, por nuk ka djal nane as dobiç kurve, siç mund të thuhet për raste të ngjashme, që ofron qoft vetëm një provë konkrete, se ndonjë institucion, organizatë, ushtri…, e kishte zgjedh, emëruar apo caktuar Xhavit Halitin përfaqësues apo udhëheqës të UÇK-së deri në atë moment!

Kryesia e LPK-së e ka caktuar Xhavitin, bashkë me Ali Ahmetin (më vonë edhe Azem Sylën), si pjesëtarë të “sektorit të rëndësisë së vëçantë”, siç e kem pas emërtuar një grupim që duhej të merrej me ndihmim “teknik” e financiar të UÇK-së në formim nga Dega e LPK-së në emigracion.

Fatkeqësisht Xhaviti dhe Azemi e kanë sabotuar dhe komplotuar konsolidimin e UÇK-së, nga viti 1993 deri në mars 1998, deri në atë përmasë, sa kur përjetuam zhvillime tronditëse dhe epike në mars 1998, UÇK, as si ushtri e as si strukturë e vogël, e organizuar, nuk dukej gjëkundi; qysh në janar 1997, kur UÇK u godit rëndë nga vrasjet dhe burgosjet, humbi funksionalitetin edhe, i thënçin Shtabi Qëndror (siç e kishte caktuar e emërtuar Kryesia e LPK-së më 17 nëntor 1994)…

FEVZIU: Dhe cili ishte interesimi më i madh i shërbimeve amerikane?

KLOSI: Çka po ndodh, çfarë qëllimesh kanë. Ti ke parasysh, diplomacia amerikane i takoi relativisht vonë. Në fillim i quanin terroristë e m’the e t’thash. Kishte diferencë të qartë n’mes opinionit të Departmentit të shtetit, që natyrisht mbante një prezencë zyrtare. Mbase një çik ua bënte qejfin edhe serbëve që të komunikonin me kollaj me serbët. I mbanin në fillim si terroristë. Pastaj u afruan, vonë ka dalë hahaha…

FEVZIU [duke ndërpre broçkullisjen e Klosit]: A kishin ndryshime, po i quaj shërbimet partnere, që përfaqësuesit e UÇK-së ishin marksistë, enveristë…

KLOSI [duke e ndërpre Fevziun]: Jo, nuk ishte ky problem fare (…) edhe vet UÇK-ja e kuptonte se ajo fazë kishte kaluar dhe po ta mbanin atë etiketë që kishin pasur…

FEVZIU [ndërhyshëm]: Cila ishte rezerva më e madhe që shërbimet kishin, pa u fut n’lojë diplomacia e madhe dhe ushtria n’Kosovë?

KLOSI [duke u zgërdhi panevojshëm]: Shiko, rezerva më e madhe ishte, dhe kur u afruan më shumë, vunë edhe ca kondita ata, që t’bashkëpunonim, këta t’mos kishin aktivitet që mund të quhesh edhe nga shtypi terrorist. Ky ishte problemi më i madh.

FVZIU: Pra, shërbimet kërkuan që UÇK të mos ndërmerrte akte që mund të quheshin terroriste?

KLOSI: Të themi shërbimi amerikan, se sa shërbimet. Problemi kryesor ishte, ata nuk duhej të bënin akte terroriste jashtë Kosovës. As n’Jugosllavi, domethënë as n’Serbi, n’Mal t’Zi. (…) Oferta [amerikane] ishte, do të bashkëpunonin, nëse pranonin kushtet për të mos bërë aktivitete që mbante nofkën terrorizëm. Kushti i dytë, të mos kërkonin mbështetje nga islamistët, sidomos te Irani (…)

FEVZIU[nga minua 10’35”]: Nga i merrte UÇK-ja armatimet?

KLOSI: I blente nepër Evropë.

FEVZIU: Dhe kalonin nepër Shqipëri?

KLOSI: Nuk kishin mundësi vjetër.

FEVZIU: (…) Shërbimet e huaja këtë e dinin. Kishit bekimin e tyre për kalim të këtyre armëve?

KLOSI: Nuk them që ishte bekimi i tyre. N’përgjithësi t’gjithë shërbimet kanë mbajt qëndrim, lufta do bëhet, – kur kishte avancuar një çik bashkëpunimi, – do ta bëjnë të tjerët. UÇK-ja ndezi fitilin.

FEVZIU: Kur mendoni ju, – sepse ka mendime të ndryshme (…), – kur është arritur një pikë dakortësimi n’mes ndërkombëtarëve dhe UÇK-së, meqë kjo është arrit më parë mes shërbimeve, më vonë diplomacia?

KLOSI: Pak kohë para Rejçakut [e ka fjalën për maskrën në Reçak, më 15/16 janar 1999]. Në Rejçak pastaj filloi edhe diplomacia të hap sytë.

FEVZIU: Para Reçakut shërbimet sekrete ishin akord me UÇK-në?

KLOSI: U njohen, nuk them se ishin dakord, krijuan besim reciprok.

FEVZIU: Ishin takime me përfaqësues të lartë të shërbimeve sekrete?

KLOSI: Jo, jo, nuk mund t’them përfaqësues të lartë. Më vonë ka pas përfaqësues të lartë.

FEVZIU: Ndërkohë cili ishte përfaqësuesi i UÇK-së që u takua më shpesh me shërbime të huaja?

KLOSI: Xhavit Haliti ka qenë.

FEVZIU: Po Hashim Thaçi kur është takuar për herë të parë me ta?

KLOSI: Unë nuk e di kur është takuar Hashim Thaçi, por Hashim Thaçi u bë personazh i njohur në Rambuje.

Edhe pse ndoshta nuk është vendi dhe rendi, po informoj se sa herë që jam marrë me daktilografim të intervistave video dhe audio, kam vërejt dallim goxha të madh në mes të gjuhës se folur dhe të shkruar. Ndonjëherë dallimi nga pakujdesia, por në më të shumtën e rasteve, kur janë më të ulta ngritjet intelektuale dhe oratorike, sidomos gjuhësore.

Uroj të ekzistojnë shënime konkrete në arkiv të SHISH-it, meqë këto që ka ofruar kësaj radhe Prof. Klosi nuk mund të vlerësohen për konkrete, të sakta. Vetëm njëherë përmendi kohë konkrete, – nëse mund të quhet kohë konkrete “para Rajçakut” (janar 1999), – na qenkësh arritur “mirëkuptimi” mes UÇK-së, gjegjësisht mes Xhavit Halitit dhe shërbimeve sekrete, por edhe në atë rast mbet duke belbëzuar, nëse ishin dakordime apo vetëm mirëkuptime virtuale.

Tjetra, gjithë kohën krijohet përshtypja, sikur ka pas takime të shpeshta, mes shumë “përfaqësuesve” të UÇK-së dhe shërbimeve, ndërsa kur nga Fevziu iu bë pyetja konkrete, kush ishin përfaqësuesit e UÇK-së, Prof. Klosi konkretizoi vetëm Xhavit Halitin.

Fevziu, ndoshta i dëshpëruar nga kjo përgjigje, pyeti për Hashim Thaçin, por Klosi u përgjigj se Hashimi u afirmuar vetëm në Konfencë të Rambujesë, duke iu përgjigj Fevziut tërthorazi se Hashimi nuk kishte pasur takime me shërbime.

Me gjasë, Klosi ose nuk ka pas fare informacion për “takimet” e Hashimit me shërbimin ushtarak francez, i njohur me akronimin DGSE (Direction Générale de la Sécurité Extérieure / Drejtoria Gjenerale e Sigurimit të Jahstëm), i cili ishte pothuajse më serbofil se RDB-ja (siç e kishte riemërtuar Serbia ish UDB-në; tani quhet BIA), ose e ka anashkaluar përgjigjen, edhe pse pyetej për takimet me shërbimet dhe jo vetëm për takimet me shërbimin amerikan.

Bile, edhe institucionet e Shqipërisë kishin qëndrime të “karrabythta” / kontroverse!

Gjithashtu , fatkeqësisht, zhurmimet e shumta propagandiste e glorifikuese, duke synuar imponimin e rolit ndikues të protagonistëve, kanë belbëzuar e po belbëzojnë, ngjashëm si kësaj radhe Prof. Klosi, sikur Xhaviti dhe silloji i tij, moti i kanë bind “aleatët” që ta përkrahnin çlirimin pacifist, bile edhe luftarak, të Kosovës. Mashtrim ordiner!

Fakti që u organizua Konferenca kompliste në Rambuje dhe Paris të Francës (6 shkurt-15 mars 1999), vetëm për ta nënshtruar Kosovën, duke ia dorëzuar Serbisë si koloni e mundur, është argumenti më kokëfortë e më tragjik – që të gjitha shtetet ishin pro sakrifikimit të Kosovës! Në fakt, nuk patëm alternativë tjetër, pos dakordimit që të mjaftohemi me një “autonomi”, në kuadër të Serbisë, të mbikëqyrur nga NATO dhe me ca favore tjerë (siç i përmban teksti i “marrëveshjes”, e firmosur në Paris më 15 mars 1999).

Shkurt e shqip: gënjejnë e mashtrojnë të gjithë ata që thonë se ky apo ai personalitet, ky apo ai protagonist, kanë ndikuar që të na përkrahin shërbimet, diplomacitë, shtetet e Perëndimit apo ndonjë shtet i Lindjes apo i Veriut e Jugut! Të gjithë ishin të angazhuar, – në mënyrë aktive ca e shumica në mënyrë pasive, – ta viktimizonin Kosovën edhe me ndërhyrje ushtarake, meqë Serbia, e cila kishte leje të heshtur ta shtypte kryengritjen çlirimtare të UÇK-së deri në pranverë 1999, nuk ia doli.

Fatmirësisht “delegacioni” i Kosovës e nënshkroi “marrëveshjen” që përmbante ripushtimin e Kosovës nga Serbia, me ndërhyrje ndërkombëtare, më 15 mars 1999 (tashmë organizuesit kryesor të Konferencës në Rambuje ia dolen të bindin Presidenti francez që ta urdhëronte DGSE-në të ndryshonte komandimin ndaj marionetës Thaçi…)! Edhe më shumë se fatmirësisht, presidenti Slobodan Millosheviq nuk e nënshkroi! Megjithatë, organizuesit e komplotit në Rambuje vazhduan t’i ofrojnë Millosheviqit edhe favore tjerë.

Shkaku konkret për kthesë të madhe, 180-shkallëshe, fatlume për Kosovën, ndodhi më 23 mars 1999. “Trojka” që menaxhonte komplotin, US-Amerikani Christopher Hill, rusi Boris Majorski, dhe Austriaku Wolfgang Petritsch (i cili përfaqësonte BE-në), e vizituan në Beograd presidentin Millosheviq, për të biseduar për ndonjë alternativë, që të evitohej ndërhyrjen ushtarake ndërkombëtare (të cilën nuk e dëshironin).

Sipas Wolfgang Petritsch’it (Petriç), Rusi Majorski, pa u konsultuar paraprakisht me dy kolegët e tij, duhet ta ketë pyet Millosheviqin nëse i duhej edhe ca kohë për ta rimenduar refuzimin e “marrëveshjes”. Millosheviqi me arrogancën e tij që e karakterizonte, refuzon. Rusit Majorsi duhet t’i ketë plas durimi ndaj atij idioti, që po i ofroheshin gjithë ato favore, e ai po vrazhdonte kundërshtimet me kryeneçësi delirante, prandaj duhe t’i ketë thenë: “Nga ky moment nuk e ke më mbrojtjen e Rusisë!”

Delegacioni kthehet, raporton dhe merret vendimi për të ndërhy ushtarakisht NATO, por vetëm për të evituar “katastrofën humanitare” dhe jo për ta çliruar Kosovën nga pushtimi i Serbisë!

Faktet që u krijuan në terren, si rrjedhojë e luftës çlirimtare të UÇK-së dhe e bombardimeve nga NATO, mundësuan çlirimin e Kosovës nga pushtimi i Serbisë dhe pavarësimin shtetëror!