Hafëz Ali KORÇA: Fjalët që më tha Esad Pasha as një nuk e mbajti

“Ngjarja e rebelizmit filloi të mahisjë e po bëhet gangren.

Andartët po i turen Korçës dhe shumë plagë ë tjera filluan Shqipërinë ta trubëllojnë dhe shqipëtarvet po i u ngrihet shprehja krejt.

Një ditë mora një telegram nga Korça që ma hiqte Behlul efendiu dyke thënë: ndërmjetësohi ku duhet dhe me të shpejtë na dërgoni fuqi e munisione se andarët grekë Korçën po e rethojnë».

Telegramin i a kallëzova Esad pashajt dhe i u luta t’i dërgojë Korçës municione. Më tha «mos ki merak se në dërgim e sipër jam». I u përgjegja Korçës dyke i thënë që qëndroni e duroni se ç’kërkoni po ju dërgohet.

Pas tri katër ditç prapë po mar nji telegram që thoshte: «fuqi kemi, vetëm duam municione për luftë por me të shpejtë ndërmjetësohi të na dërgohet». Prapë telegramin i a kallëzova pashajt dhe i thashë: «Pasha Hazretlleri! municione për dit e për nat po dërgoni dhe po i depozitoni në Tiranë, kurse në Korçë s’po dërgoni gjë fare. Korça s’po ju kërkon asnjë ushëtar po i vetëm municione atëhere përse nuk po i-u dërgoni? ».

Pashaj nga fjalët që më tha mua as një nuk mbajti, municionet që dërgonte në Tiranë i depozitonte krejt për ta përgatitur rebelizmin.

Durrësi për ta shpëtuar Korçën nga reziku i andarëvet q’i kërcënoheshin dërgoj kapiten holandez Hodsonin, Gjilardin e disa oficerë shqiptarë dhe u përpoqnë shumë porse nga mangimi i municionit s’mundnë të qëndrojnë shumë dit.

Hodsoni ra dëshmor.

Trimërinë më të madhe dhe qëndrimin ma të fortë e kanë rrëfyer Kajo Kapedani tetëdhjetë vjeçar me dymbëdhjet shokë në një grykë dhe Hysejn Pirgu në shtëpit te tij bashkë me Nuriddin Binjakun të dy që një ditë tetë orë e kanë mbajtur luftën edhe kanë djegur tet’ arka me fishekë. Nga mbarimi i fishekëve Korçarët myslimanë u shtrënguan të lenë shtëpitë dhe pa marë plaçka fare se nuk arrinë dhe nga frika shumica edhe sofrat i lanë shtruar dhe gjellët në zjar si ç’i kishin vënë dhe zbathur e xhveshur muarën rrugën e Bogradecit nëpër borët. Rrugës shumë gra deshtuan dhe vdiqnë. Andarët Kolonjë, Leskoviq doqnë shumë shtëpi dhe vranë shumë njërës. Kur u futnë në Korçë, Nuriddinit i doqnë fabrikën e lëkurëvet edhe Hysejn Pirgut i doqnë shtëpinë.

Këta të dy edhe sot po jetojnë pa bukë.”

__________

KORÇA Hafiz Ali
(Person i dënuar nga regjimi komunist)

Klerik i lartë mysliman, shkrimtar, përkthyes. U lind në Korçë, më 5 prill 1873. Shkollimin fillor e kreu në qytetin e lindjes. Po aty mbaroi dhe shkollën e mesme, kurse studimet teologjike i kreu në Universitetin e Stambollit. Më 1914 u emërua këshilltar i Ministrisë së Arsimit në qeverinë e Princ Vidit, kurse dy vjet më vonë drejtor i arsimit për Durrësin, Elbasanin, Dibrën, Matin dhe Pogradecin. Më 1916 u emërua Kryemyfti në Këshillin e Naltë të Sheriatit në Shkodër. Më 1918 mbërriti në Tiranë, për të vazhduar punë në Këshillin e sipërpërmendur. Është një nga themeluesit e Medresesë së Tiranës dhe një prej mësimdhënësve të parë të saj. U dënua nga regjimi komunist si klerik reaksionar dhe pjesëtar i Ballit Kombëtar. Vitet e fundit të jetës u internua në Kavajë, ku dhe vdiq më 31 dhjetor 1957. Vepra: «Vuajtjet dhe dënimet e mia me vdekje» (1889, 1938), «Treqind e tri fjalët e Imam Aliut» (1900), «Historija e shenjtë dhe katër halifetë» (1900), «Mevludi shqip» (1900), «Jusufi me Zelihanë» (1900), «Besimet Islame dhe filozofit e feve të ndryshme dhe partitë në fenë islame» (1900), «Abetare» (1910), «Alfabeti arabisht» (1914), «Ferrëfenjësi, morali dhe besimet» (1914), «Myslimanija» (1916), «Gramatika, Syntaksa shqip-arabisht» (1916), «Tefsiri i Kur’anit» (1920, 1924), «Shtatë ëndrat e Shqipërisë» (1924), «Bolshevizma çkatërrim i njerëzimit» (1925), «Kur’ani i Madhnueshëm e thelbi i tij» (1926) etj. Përkthime: Sa’adiu, «Gjylistani» (Trëndafilishtja, 1925) dhe Umer Khajjamit, «Rubaijjati (Katroret)» (përkthim me koment, 1930). 100 personalitete shqiptare të kulturës islame, Komuniteti Mysliman i Shqipërisë, Tiranë, 2012.

Burimi:
● Fjalori enciklopedik i vikt. të terr. kom. – VËLLIMI IV
● Portali — Historia Shqiptare: Krimet e komunizmit