Gjergj Skender Jashari
Fatkeqësisht në Trojet tona, shohim një injorancë të theksuar, kjo edhe për faktin e propagandës së tepërt, që besimtarëve u predikohet të përdorin në varrime flamurin e mbretërisë së Arabisë Saudite, ashtu siç më parë përdornin flamurin e Perandorisë Osmane. Ka shumë kontradikta dhe mospajtime që secili prej shkollave “juridike” islame, sekteve dhe nënsekteve të saj, prej tyre pretendon që e zotëron të vërtetën. Ashtu siç edhe vetë historia e Muhamedit, Islamit dhe Perandorisë Arabe, ka shumë kontradikta në vetëvete. Edhe sot, varësisht nga sekti islam( shiit, sunit, a edhe nënsektet, grupet terroriste a lëvizjet islamike), mbrojnë qëndrime të ndryshme.
Shkurtimisht:
- Muhamedi përdorte flamurin me ngjyrë të zezë, kurse palltoja e tij ishte me ngjyrë të gjelbër të cilën e preferonte dhe e ndjeksëve të tij kur pushtuan Mekën.[1]
- Kalifati Rashidun vitet 632-656/661, flamurin kishte me ngjyrë të gjelbër.[2]
- Kalifati Umajad vitet 661-744/750, flamurin me ngjyrë të bardhë.[3]
- Kalifati Abasid vitet 750-1517, kishte flamurin me ngjyrë të zezë.[4]
- Kalifati Fatimid në vitet nga 909-1171, kishte flamurin me ngjyrë të bardhë.[5]
Flamujt fetar me shkrime në të, janë shfaqur në periudhën e mesjetës,[6] përfshirë edhe në botën arabe, si tek Mongolët dhe Selxhukët. Gjithashtu në mesin e flamujve islamik, një symbol i popullarizuar ishte edhe heksagrami apo ndryshe i njohur ylli me 6 cepa,[7] e njohur edhe si “vula e Solomonit”( në arabisht Khatem Sulayman, e cila mund të ishte edhe me 5 cepa) ose Najmat Davud(Ylli i Davidit). Bejllëqet Anatoliane Hanefite Para Osmane të Mesjetës si të Karamanidëve( me yllin e Davidit)[8] dhe Jandaridëve kanë përdorë yllin në flamurin e tyre.
Mamelukët gjatë sundimit të tyre që kishin edhe “vendet e shenjta islame”, e që gjatë kësaj periudhe ata zhvilluan atë që besohej se ishin reliket e flamurit të Muhamedit, e që gjatë kampanjave ushtarake kishin konfiskuar flamuj, të cilët ishin bërë nga pambuku ngjyrë të zezë.[9]
Nëse kërkohet origjina e flamujve të zinjë, i pari i tillë është flamuri i Muhamedit-muslimanëve-islamit, pastaj edhe Kalifati Abasid prej kryengritjes së Abu Muslimit që ishte lider në Revolucionin Abasid e përdori kundër Kalifit Umajad të të njejtës Perandori Arabe.[10] Flamuri Abasid ishte bërë me motivin e “flamurit të zi jashtë Khorosanit” të traditës që ka të bëjë me Mehdiun, prej nga me kalimin e kohës ngjyra e bardhë u bë simbol i Islamit Shiit, kurse ngjyra e zezë u bë simbol i Islamit Sunit.[11] Pas këtij revolucioni( Abasid), në qarqet islamike u pranu që flamuri i Mehdiut do jenë i zi dhe më i madh,[12] derisa anti-Abasidët, mallkuan “flamujt e zi nga lindja”, “të parat dhe të fundit.”[13]
Flamuri i xhihadit të Muhamedit, që përdorte për të plaçkitur, grabitur dhe bërë xhihad ndaj karvaneve të tregtarëve, kundërshtarëve të tij dhe vendeve të tjera, ishte vetëm ngjyrë e zezë, e që dallonte nga flamuri i xhihadit Islamik. Flamuri i Muhamedit, ishte shamia e zezë e Ajshës,[14] kurse sipas traditës Aliu në Betejën e Sifinit përdori “shenjën dalluese-liwāʾ” të Muhamedit e cila ishte ngjyrë të bardhë,[15] kurse kundërshtarët e tyre e përdorën simbolin me ngjyrë të zezë.[16] Hadithet që theksojnë se Muhamedi e kishte flamurin e zi, si standard, janë: Ibn ‘Abas, në Mishkat al-Masabih 3887 në të cilën thekson që standardi ishte i zi, kurse i bardhë ishte flamuri i ushtrisë( banner-i),[17] Ibn ‘Abas transmeton se flamuri i Muhamedit ishte i zi dhe standardi i tij ishte i bardhë,[18] të njejtën e thotë edhe Tirmidhiu,[19] flamuri i zi thuhet edhe nga kapitulli i Xhihadit të Sunan Ibn Majah që ishte i Muhamedit.[20] Sheiku Salman al-Ouda që është ndër dijetarët më të besueshëm në mesin e botës islame,[21] flet për citimin e haditheve që i atribuohen Abu Hureiras, në lidhje me flamurin e zi të Muhamedit.[22] Madje edhe në hadithe theksohet që ushtritë islamike të Muhamedit dhe popullata e tyre edhe gjatë xhihadit të tyre, kanë përdorur flamurin e zi, si transmetimi i Al-Hariyh bin Yazid Al-Bakri.[23] Këtë hadith e ka transmetu Al-Hakim, derisa Imam al-Dhahabi( që vdiq më 748 Hixhër) e quan hadith të fabrikuar.[24]
Flamujt që Muhamedi i ka përdorë varësisht nga sekti islam, pretendojnë që janë me ngjyrë solide të zezë, gjelbër a të bardhë,[25] e që organizatat terroriste islamike kanë adoptuar njërën a disa nga këto ngjyra për t’i bërë flamujt e tyre.
Gjithashtu teologjia islamike, flet për ardhjen e Mehdiut, e cila raportohet edhe në hadithe( si Abd al-‘Alim në al-Mahdi al-Muntazar, Nuaim Ibn Hamad në Kitab Al-Fitan, Al-Barzanji në Isha’ah li Ashrat Al-Sa’a dhe Sunan Ibn Majah 4084[26] pastaj Kanzul Ummal, 7/182; Al-Malahim wal Firan, Ibn Tawus, 1/100; pastaj Tirmidhiu thekson se flamuri i zi do të vije nga Khurasani… e do të vendoset në Jerusalem,[27] etj, që pretendojnë që Muhamedi ka thënë që ardhja e Mehdiut, do të dallohet me “flamurin e zi” që do jenë nga Khorasani(Afganistani) e që do jenë ky edhe flamur i ushtrisë që do luftoj kundër Djallit.[28]
Në Trojet tona edhe sot, në objekte kulti islam, në aktivitete dhe organizime fetare islame, në ceremoni fetare( veçmas mbulimi i arkivoleve me flamur të Arabisë Saudite etj), shohim që përdoret flamuri i Arabisë Saudite, të cilin edhe për më keq, e shenjtërojnë dhe lavdërojnë në predikimet fetare islame, si flamur të islamit, Allahut a Muhamedit. Për fat të keq në shtetet tona, asnjëra nuk është inkriminuar si vepër penale as propaganda terroriste, as përdorimi i flamurit të ISIS-it a organizatave terroriste, e për më keq, tolerohet përdorimi i flamurit të Arabisë Saudite si flamur islam, për ceremoni mortore islame.
Më:21.06.2024
Skender Jashari i burgosur politik nga EULEX, për rastet e sulmeve kundër policisë dhe xhandarmërisë së Serbisë në Dobrosin komuna e Bujanocit. Ky shkrim është pjesë e marrur nga punimi i bërë gjatë qëndrimit në burgimin politik!
Master drejtimi juridiko-penal dhe studime joformale ushtarake.
[1] A flag worth dying for: the power and politics of national symbols, Tim Marshall, New York, NY: Scribner, an imprint of Simon & Schuster, Inc, 2017, faqe 110–111.
[2] The Rise and Fall of the Hashimite Kingdom of Arabia, Joshua Teitelbaum, London: Hurst & Company, 2001, faqe 205; A flag worth dying for: the power and politics of national symbols, Tim Marshall, New York, NY: Scribner, an imprint of Simon & Schuster, Inc, 2017, faqe 110–111.
[3] The Rise and Fall of the Hashimite Kingdom of Arabia, Joshua Teitelbaum, London: Hurst & Company, 2001, faqe 205; A flag worth dying for: the power and politics of national symbols, Tim Marshall, New York, NY: Scribner, an imprint of Simon & Schuster, Inc, 2017, faqe 110–111; A Tale of Two Factions: Myth, Memory, and Identity in Ottoman Egypt and Yemen. Jane Hathaway, Albany, New York: State University of New York Press, 2003, faqe 97; “Art and Architecture: Themes and Variations”. The Oxford History of Islam, Sheila S. Blair; Jonathan M. Bloom, Oxford: Oxford University Press, 1999, faqe 215–267; Ritual, Politics, and the City in Fatimid Cairo, Paula A. Sanders, SUNY series in Medieval Middle East History, SUNY Press, 1994, faqe 44.
[4] The Rise and Fall of the Hashimite Kingdom of Arabia, Joshua Teitelbaum, London: Hurst & Company, 2001, faqe 205; A flag worth dying for: the power and politics of national symbols, Tim Marshall, New York, NY: Scribner, an imprint of Simon & Schuster, Inc, 2017, faqe 110–111; A Tale of Two Factions: Myth, Memory, and Identity in Ottoman Egypt and Yemen, Jane Hathaway, Albany, New York: State University of New York Press, 2003, faqe 97; “Art and Architecture: Themes and Variations”. The Oxford History of Islam, Sheila S. Blair; Jonathan M. Bloom, Oxford: Oxford University Press, 1999, faqe 215–267; Ritual, Politics, and the City in Fatimid Cairo, Paula A. Sanders, SUNY series in Medieval Middle East History, SUNY Press, 1994, faqe 44.
[5] A Tale of Two Factions: Myth, Memory, and Identity in Ottoman Egypt and Yemen, Jane Hathaway, Albany, New York: State University of New York Press, 2003, faqe 97; “Art and Architecture: Themes and Variations”, The Oxford History of Islam, Sheila S. Blair; Jonathan M. Bloom, Oxford: Oxford University Press, 1999, faqe 215–267; Ritual, Politics, and the City in Fatimid Cairo, Paula A. Sanders, SUNY series in Medieval Middle East History, SUNY Press, 1994, faqe 44.
[6] Jewish Studies, Volume 1, Kalman Dubov, 2021, faqe 155.
[7] Finishing the Mysteries of Gods and Symbols, Volume 0, Seven Star Hand, 2011, faqe 210; Symbols on the banknotes of the countries of the world, SWASTIKA AND DAVID’S STAR, A.de la Tour de e Vere, faqe 141.
[8] The Secret History of Iran, Hamad Subani, 2013, faqe 164.
[9] A Tale of Two Factions: Myth, Memory, and Identity in Ottoman Egypt and Yemen, Jane Hathaway, Albany, New York: State University of New York Press,2003, faqe 97-98.
[10] Revolt, The Social and Military Aspects of the ʻAbbāsid Revolution : Black Banners from the East II, Moshe Sharon, 1990, faqe 78; Studies in Muslim Apocalyptic, David Cook, Darwin Press, 2002, faqe 197.
[11] A Tale of Two Factions: Myth, Memory, and Identity in Ottoman Egypt and Yemen, Jane Hathaway, 2012, faqe 97f.
[12] Studies in Muslim Apocalyptic, David Cook, Darwin Press, 2002, faqe 125, 153,206.
[13] The Nativist Prophets of Early Islam, Patricia Crone, 2012, faqe 243.
[14] Armies of the Muslim Conquest, David Nicolle, Osprey Publishing, 1993, faqe 6.
[15] Studies in Early Islamic History, Martin Hinds, Darwin Press, 1996, faqe 104-106.
[16] Studies in Early Islamic History, Martin Hinds, Darwin Press, 1996, faqe 109.
[17] Mishkat al-Masabih, libri 19, hadithi 99.
[18] Sunan Ibn Majah 2818, Libri 24, hadithi 66 ose volume 4, libri 24, hadithi 2818.
[19] Jami’ at-Tirmidhi, 1681, libri 23, hadithi 12 ose volume 3, libri 21, hadithi 1681.
[20] Sunan Ibn Majah 2816, libri 24, hadithi 64 ose volume 4, libri 24, hadithi 2816.
[21] http://www.islamway.com/?iw_s=Scholar&iw_a=info&scholar_id=1 (20.06.2024).
[22] The Black Banners, Ali Soufan, W. W. Norton & Company, 2011, faqe 10-16.
[23] Jami’ at-Tirmidhi, libri 47, hadithi 326 ose volume 5, libri 44, hadithi 3274; Sunan Ibn Majah, libri 36, hadithi 157 ose volume 5, libri 36, hadithi 4082.
[24] Abu ‘Abd Allah Muhammad b. ‘Abd Allah al-Hakim al-Naysaburi, al-Mustadrak ‘ala al-Sahihayn (Beirut: Dar al-Kutub al-’Ilmiyyah; 1st edition, 1411 H) [annotator: Mustafa ‘Abd al-Qadir ‘Aṭa], vol. 4, faqe 511, # 8434.
[25] Flags of the Night Sky, When Astronomy Meets National Pride, André G. Bordeleau, 2013, faqe 233.
[26] Sunan Ibn Majah, Libri 36, hadithi 159, ose volume 5, libri 36, hadithi 4084.
[27] Jami’ at-Tirmidhi 2269, Libri 33, hadithi 112 ose volume 4, lbri 7, hadithi 2269.
[28] Studies in Muslim Apocalyptic, David Cook, Darwin Press, 2002, faqe 125, 153, 206; Dr. ‘Abd al-‘Alim ‘Abd al-‘Azim al-Bastawi, al-Mahdi al-Muntazar fi Dhaw-i al-Ahadith wa al-Athar al-Sahihah wa Aqwal al-‘Ulama wa Ara al-Firaq al-Mukhtalifah (Beirut: Dar Ibn Hazm; 1st edition, 1420 H), faqe 162.
