Afrim Caka, Gjakovë
FLASIN SPIUNËT SERB, ZJARR PROPAGANDISTIK MBI SKËNDERBEUN E MBI HISTORINË ILIRO-SHQIPTARE
Shqipëria e Dradania të pushtuara nga tradhtia…
Kur Gjergj Kastrioti vdiq në Lezhë më 1468, raportohet që Sulltani dhe demonët turqë kishinë ulëritur:
“Më në fund Azia dhe Europa janë të miat. Mjerë Europa e Shqipëria! E humbi shpatën dhe mburojën e saj!”.
Pra ishte rezistenca e madhe shqiptare që ka fituar simpatinë e tërë Europës e jo të Serbisë.
Shumë vetë dallojmë një element të përbashkët për të gjitha këto dështime, në atë fenomen të quajtur “kriza e modeli iliro-shqiptare”. Spiunët kanë folur shumë rreth Skënderbeut, se ishte serb… Natyrisht, përpjekjet e dështuara të Nanos janë specifike e muajve të fundit. Tek Nanot marrëzitë nuk besohen: ç’humbje e madhe për karakterin e tij! Është çnjerëzore të bekosh një krajl serb dhe mallkosh familjen e Skënderbeut. Mustafa Nano, nisi të shfrynte këtë duf kundër shqiptarëve. Ai fliste me zë të lartë dhe plot mllef. Përseri i biri shkines, tha:
“Nuk është provuar që shqiptarët janë ilirë!”.
Gjahtarë i përkryer… Pararoja merrë urdhërin, dhe kishte lëvizur nën gjëmimin e lodrave serbe. Mjerë ushtari Muç Nano kishte dalë për ta ringjallur gënjeshtrën ose thjesht për të kundruar në TV. Shumë Nano e hoxhallarë u kujtuan për rrëfimet e të parëve të tyre, për bajloza, kuçedra e shlliga me shumë fytyra shumëkokëshe serbo-turke. Të gjitha ato nuk ishin fort larg kësaj ushtrie – shtriga spiunësh që aty qesh e vjell vrerë e helmë. Populli s’duhet t’u besoj zhurmave që nxjerrin ato gojë të flliqura të Muç Nanove e hoxhallarëve. E aq më pak heshtimit të tyre.
Ne shqiptarët duhet ta bëjmë këtë luftë për ta mbrojtur nderin dhe kombin. E vetmja zgjidhur që na ka mbetur. Shqiptarët tashmë rrinë pezull mbi një demon ngurrimi, pavendosmërie e babëzie vetjake… por rrathët e këtij demoni serb Muç Nano pret poshtë këmbëve tona, pret të na gllabërojë të gjithëve.
Më këtë, fanatizmi anti/shqiptar i Nanos, kërkonte të mbitheksonte tradhtin e tij antishqiptar. Me këtë armiqët donin të thoshin të gjithëve se shqiptarët, veç ju, shqiptarët, kurrë nuk keni pasur lidhje me Ilirët. Të vetmit që ngrihen kundër Skënderbeut janë dy grupe tradhtarësh: nga njëra anë serbët, që rifillojnë ti hapin testamentët e lëna përgjysmë nga arkivat e tyre, nga tjetra ish spiun, hoxhallarë e zagar që kanë shërbyer me misione në Shqipëri. Të dyja palët ulërijnë me “dokumente” se Gjergji nuk ishte shqiptar dhe ne nuk kemi lidhje me lashtësi.
O Zot!
Tatpjëta drejt të ligës nuk mund të vijojë pandërprerë tek raca shqiptare. Gënjeshtra e gënjeshtrave të Nanos, nëpërmjet të cilit ka ardhur çdo e ligë në Shqipëri është njolla e mirfilltë e kalbur në natyrën shqiptare. Ky gjymtim i rëndë ia ka prishur e vazhdon t’ia prishë kombit shqiptar drejtpeshimin, e bashkë më këtë edhe historinë e lashtësisë. Nëpërmjet kësaj metode, e cila në vitet e fundit e në vazhdim është duke u bërë gjithnjë e më e theksuar, elementi armiqë ka zhvilluar veprimtari mjaft tedencioze e shpifëse ndaj Skënderbeut dhe ndaj historisë shqiptare. Spiuni Nano tregoi të gjithë pafundësinë e urrejtjes agresive të tij, e po aq në kundërshtim me çmitizuesit tjerë. Ҫmitizuesit mezi e fshihnin ngazëllimin. Por ngazëllimi nuk mund të ngjante veçse me Muç Nanon. Gjergji, gjenerali i famshëm, sipas tij, ishte serb… Për spiunët ishte i huaj, për hoxhallarët ishte kaurr dhe, kryesorja për ta ishte “sllavë”. Ҫmitizuesit shqiptarë e kishin të pamundur të kuptonin se njeriu i madh ishte shqiptar.
Ҫ’bëhet kështu, o shqiptarë?!
Në këtë kohë e sipër ulërimat e Mustafa Nanos shkisnin gur më gur, nëpër maletë e serbisë e Greqisë për të mbrritur atje ku e kishte gjenezen babai dhe nëna e tij.
Shqipëria e Dardania ishinë bërë një model ndotjeje morale e shpirtërore si rrallëkund, e si të mos mjaftonte shëmtimi shpirtëtror, trupi i tyre shpesh ishte quajtur i huaj serb. Ky renegat serb nuk e meriton të jetoj më në faqen e këtij shteti. E dëgjaut, zotërinj, se renegati Nano nuk e dashka Skënderbeun dhe shqiptarët. Po të heshtim, bëhemi edhe ne si Muç Nano. Vrasja e historisë shqiptare, duke hedhur memecërinë e tij të zezë mbi Skënderbeun dhe shqiptarët. E gjithë kjo ishte bërë nga lugët e fundit të çorbës Nano-serbe, së cilës nuk i duhej zjarri ndezur për një Shpipëri të dobët e të tradhtuar…
Ndarjen e këtij shkrimi po e bëj sipas tre kendvështrimeve të ndryshme, në bazë të të cilave e gjykoj zakonisht objektin e tij të pandershëm Mustafas i cili rrenën, mashtirmin e ka ngritur në art, që diskuton me kaq guxim për historinë dhe gënjeshtrën, si rrjedhim në cilësi të trefishtë. Në Shqipëri hapin shumë rubërika në Televionet e tyre, ku protagonistë të kohës dhe njerëz që nuk marrin erë nga historia rrëfejnë versionin e tyre të paqena. Pa u mjaftuar me kaq, i biri shkinës Muç Nano hapë arkivin e tij sekret serb.
Mustafa Nano i papërvojë me histornë ndihet mirë në këtë mes ku spiunët dhe tradhtarët gëlojnë lirshëm në Shqipëri e Dardani, për aq kohë sa iu bindën kësaj thirrjeje antikombëtare. Mirpo arsyeja filloi sakaq që të lëvrinte dhe kërkonë që të zgjeronte njohuritë e tij për tradhti përtej gardheve të shtrembërimit.
Në këtë kontekst s’ka se si të mos na kujtohet thënia publike dhe proverbiale të nacionalizmit dhe shovenizmit serb Dobrica Qosiqit se serbët rrenën e kanë ngritur në art, ndërsa ne mund t’i shtonim edhe krimin. Jo që jamë modestë, ashtu e ndiej.
Shqipëria, Dradania e Ilirida janë të pushtuara nga tradhtia…
Nëse Mustafat adhurojnë zotat sllav dhe bëjnë luftëra, shpresojnë që ato t’u pëlqejnë serbëve, turqëve e grekëve. Pothuajse Mustafa Nano gjitnjë, luftrat tradhtare janë bërë nga gjak humburit dhe ushtria e tij për përfitime të huaja, si p. sh., territore dhe udhë për tradhti. Nano ishte shpesh shembull për të keq, por jo rrallë qëllimi kryesor për ta damtuar Shqipërinë.
Qëndrimi i Mustafa Nanos shpjegohet lehtë, po të merret parasysh pozita e tij tepër delikate dhe tinzare në situatën e brendëshme të Shqipërisë, tradhëtia e cila zhvillohej haptazi kundër qeverisë nën efektin e kritikave të ashpra e të parashtruara nga Mustafa Nanos ndaj familjes së Skënderbeut dhe për origjinën e shqiptarëve. Mustafaja dhe tradhtia e tij e ndien çdo ditë e më tepër toka po u rrëshqiste nën këmbë e fuqia tij po i ikte nga duart. Pa dyshim, ambasadatë serbe, greke e turke në Tiranë, i kishin premtuar spiunit Nano përkrahjen e tyre për të destabilizuar Shqipërinë dhe historinë e shqiptarëve. Serbia e Greqia nuk mund të vepronin haptazi në këtë drejtim pa një palaço si psudo-shkrimtari Mustafa Nano.
