Nga Nafi Çegrani
E vërteta dhe të qënurit !
FAKULTETI I KAJROS ISHTE ËNDERRA E TIJ !
( Qani ef. Baki Loku, më 1977 regjistrohet si medresant në Kajro të Egjptit)
… Fillë pas mbarimit të medresesë “Alauddin”, në vitin 1977 regjistrohet në Fakultëtin Islam në Kajro të Egjyptit, ku horizontët e dijës rreth Kur’anit, filisofisë së Islamit dhe zbërthimin e ajetëve dhe adiseve uranore, u përgatit plotësisht dhe me dinjitët të del në krye të xhematit, si imam, edhepse këtë detyrë e kishtë ushtruar që më herët si hafiz në Drenicë, ku kishtë fesh krahas petkut për fe, njashtu veshi edhe atë kombëtar dhe për Atdhe..
(Në foto, në mes Qefali Kalosh Reçani në Çikago, i vizitoi medresantët në Fakultëtin e Kairos bashkë me imamin Vehbi Ismailin !)
…Kur Qefaliu bashkë me imamin Vehbi Ismailin nga Amerrrika vajtën në Kajro që t’i vizitonin medresantët shqiptarë nga ana e Gostivarit dhe Tëtovës, i thirrën që të bisedonin në hotëlin ,,Sharaton,, ku kishin shtruar edhe një drekë, por mjerisht, medresantët kishin marrë instruksione nga atasheu i ambasadës jugosllave, që të mos kontaktonin me përsonat e ardhur nga SHBA me pretëkstin se qenkan »emigrantë të rrrezikshëm« ndaj Jugosllavisë socialistë.
Në atë takim shkoi vetëm djaloshi flokë zi, i veshur bukur , siç i kishtë hije një medresanti me vullnet.
-Po ti, djalosh, nga je?-e pyeti Qefaliu.
-Jam nga Çegrani i Gostivarit,-ishtë prezantuar Qaniu.
-I kujt je, nga Çegrani, se unë i njoh gjithë çegranasit, nga cila muhallë je?
-Jam i Baki Lokut !
-Atij me mustaqe ,,kaçorr,, !-kishtë thënë me një buzëqeshje fisnike Qefaliu.
-Po, i atij jam!
– Bëhu krenar, sepse je edhe bashkëfshatar i Nafi Çegranit. E njeh gjithë fisi jonë në Amerrrikë, kontributin e tij si atdhetar që ka dhënë në mbrojtjen e babait tonë Kaloshit, si zv. Kryetari i Xhafer Devës dhe « Lidhjes së Prizreni » në Çikago. Na mbrojti nga survejimet dhe spiunazhi jugosllav… Këtë pak kush e dinë nga shqiptarët. Por, e di unë, e dimë gjithë shqiptarët që veprojnë në SHBA!- ka thënë Qefali Kalosh Reçani, veprimtar dhe kombëtarë në rradhët e mërgatës andej Oqeanit, në Amerikë …
«Ooo Çegran,- kishtë thirrë edhe njëherë Qefaliu, medresantin e ri, Qaniun, duke i thënë se ndjehej krenar që e kishtë pranë tij. Sepse shumë studenta të tjerë, me këtë rast, e kishin bojkotuar takimin me të, sipas direktivave të atasheut të UDB-së në ambasadën jugosllave në Kajro, i cili u kishtë thënë që të mos takoheshin me Qefali Kalosh Reçanin se qenka emigrant i »rrrezikshëm« ndaj sistëmit Komunist të Titos! Dhe ashtu ndodhi.
Me Qefaliun u takua vetëm »rrebeli kryeneç« Qani ef. Baki Loku.
»Unë jetoj në Amerrrikë, por për çegranasit kam konsiderata, sidomos për z. Nafi Çegranin. Edhe ju duhet të jeni krenar me atë trim, sepse Nafiu ka treguar burrërinë e tij edhe ndaj familjes sime dhe shumë shqiptarëve të cilët gjendemi dhe veprojmë në Amerrrikë, e të cilët i ndiqtë Udba jugosllave!,,- ka thënë Qefaliu dhe ka vazhduar më tëj:
,,E di, ti skuqesh pse je vendas i Nafi Çegranit, por duhet të jesh krenar që e ke vendas, sepse ai është trim dhe besnik i vërtëtë dhe mos i ndëgjo fjalët e ndjellakëqinjëve, atyre që janë vegla qorre të udbs dhe propagandojnë diplomtike e spiunazhi në ambasadën jugosllave, këtu në Kajro. Ata dhe disa kolegë tu, studenta të Fakultëtit të medresesë, flasim me qëllim të keq kundër Nafi Çegranit. Ja po të rrëfej tani një gjë: ai na sinjalizoi se UDB-a do ta vrisnin babain tim Kaloshin në Çikago, dhe ashtu ndodhi.Ne duke u lëvduar se e dinim një gjë të tillë, se na ka treguar Nafi Çegrani, ne i bëmë keq njeriut , spiunët duke i marrë fjaët nga ne, ia përcollën UDB-së në Jugosllavi, dhe udba e burgosi 1981, e dënuan në proces të inskenuar, me akuza fallco të kurdisura dhe me plan të tyre konspirativ.Por, deshi Zoti, Nafiu, mbeti gjallë. Andaj të jesh krenar, siç duhet të jemi ne të gjithë si shqiptarë!-ka thënë Qefaliu.
Imami Vehbi Ismaili, si një hoxhë dhe imam me dinjitët që e njihnin gjithë diaspora shqiptaro-amerrrikanë në SHBA dhe më gjërë në shtëtët Përëndimore ku gjendeshin shqiptarët, ishtë brengos mjaft për mosardhjen e medresantëve shqiptarë në këtë takim në Kajro, dhe kishtë ndjerë keqardhje pse ata kishin qënë të manipuluar nga atasheu i Shërbimit diplomatik pranë ambasadës jugosllave në Egjypt.
Megjithatë, hoxha i madh kishtë thënë:,, Falnderimet e plota i takojnë vetëm Allahut, Krijuesit dhe Sunduesit apsolut…Dashtë Allahu i mbarëson mëkatarët!,,
Këtë edhe sot e mban mendHoxha Qani ef. Baki Loku, i cili edhe rrëfen me mburrje mbi këtë takim të tyre , gjersa ishtë student – medresant në Kajro të Egjyptit…
… Dhe jeta vazhdon me kritëriumet që urdhëron Përëndia !
Ndërgjegjshmëria në Rrrugën e Dinjitëtit mysliman!
“Fjala arabe izzet (dinjitët), që gjendet në Kur’anin Fisnik,- thotë hoxha Qani Baku Loku i Çegranit,- ka edhe kuptimet nder, respekt, fuqi, epërsi, ngadhënjim. Ajeti i mësipërm nënvizon faktin se dinjitëti absolut i përket Allahut, ndërsa dinjitëti në kontëkstin njerëzor ka një vend të rëndësishëm në marrdhënien mes besimtarëve dhe jobesimtarëve. Izzetul-mumin do të thotë dinjitëti, respekti dhe nderi i besimtarit. Në qoftë se fjalën arabe mumin (besimtar) do ta vlerësojmë me kuptimin e fjalës besim (iman), që në rregullat e gjuhës arabe cilësohet ismu’l-fail bi mana’l-mastar, atëherë kjo do të përkthehej dinjitëti i besimit. Për më tëpër, në një ajet të Kur’anit thuhet: “Thuaj: Allahu im që je zotëruesi i vërtëtë i pasurisë! Ti ia jep pasurinë atij që do dhe ia heq prej duarsh atij që do. Ti dikë e bën figurë të lartë dhe dikë tjetër e poshtëron.” (Ali Imran, 26), duke na mësuar se cili është burimi i vërtëtë i dinjitëtit. Ndërsa në një ajet tjetër të Kur’anit thuhet: “Kush kërkon dinjitëtin, le ta dijë se dinjitëti absolut i takon vetëm Allahut.” (Fatir, 10), duke e sqaruar njeriun se nga vjen dhe se ku duhet ta kërkojë burimin e vetëm të dinjitëtit që ai dëshiron të fitojë. Ndërsa në një ajet tjetër të Kur’anit, duke iu drejtuar të Dërguarit të Allahut, salallahu alejhi ve selem, thuhet: “Mos të të brengosin ty fjalët e tyre. Nuk ka dyshim se dinjitëti dhe fuqia janë të Allahut. Ai dëgjon dhe di gjithçka.” (Junus, 65), duke na mësuar në këtë mënyrë edhe ne besimtarëve se asnjë lloj propagande nuk ka për ta dëmtuar dinjitëtin e myslimanëve”.
Fakti që në dy ajetët e fundit na bëhet e ditur se gjithë dinjitëti i takon Allahut, nuk nënkupton aspak se koncepti i dinjitëtit dhe përshkrimi me të nuk mund të përdoret nga njerëzit dhe në mënyrë të vecantë nga myslimanët. Madje përkundrazi, çdo nivel dinjitëti, nderi dhe epërsie që zotërojnë njerëzit, janë shembëllime të këtyre atributëve absolutë të Allahut dhe duke qenë i ndërgjegjshëm për këtë fakt ato fitojnë edhe më shumë vlerë kur mbartën edhe nga njeriu. Në një ajet tjetër të Kur’anit thuhet qartë se “Fuqia dhe dinjtëti janë të Allahut, të Dërguarit të Tij dhe të besimtarëve.” (Munafikun, 8)
Nga ana tjetër, fjala dinjitët shpreh pozicionin supërior të një përsoni kundrejt përsonave të tjerë dhe fuqinë e tij më të madhe ekonomike dhe sociale. Në këtë kuptim, fjala izzet (dinjitët) është antonimi i fjalës “zillet”, që ka kuptimin “dobësi, nënçmim dhe paaftësi.” Kështu në një ajet të Kur’anit thuhet: “O besimtarë! Ai që heq dorë nga feja islame, le ta dijë mirë se Allahu do të sjell një popull tjetër që Ai i do ata dhe ata e duan Atë. Një popull dinjitoz kundrejt femohuesëve dhe modest ndaj besimtarëve.” (Maide, 54) Në ajetin e Kur’anit që përshkruan sahabët thuhet: “Ai është Muhamedi, i dërguari i Allahut. Ata që janë përkrah tij janë të ashpër me femohuesit dhe të mëshirshëm për njëri-tjetrin…” (Feth, 29) Sjellja dhe qëndrimi që në një ajet të mëparshëm shprehet me fjalën “dinjitoz” (eizze), në ajetin tjetër shprehet me fjalët “të ashpër” (eshidda). Nga kjo kuptohet se “qëndrimi i ashpër dhe dinjitoz” ndaj femohuesëve është shprehje e dinjitëtit në sjellje.
Po kështu, në këto dy ajetë, tregohet qartë se dinjitëti i myslimanit që buron nga besimi e bën atë modest dhe të mëshirshëm ndaj besimtarëve të tjerë, ndërsa çdo lloj qëndrimi tjetër nuk përputhet me dinjitëtin e besimit. Me këto ajetë bëhet e qartë se myslimani i vërtëtë nuk mund të sillet si luan ndaj myslimanit dhe njerëzve më të dobët se ai, ndërsa nga ana tjetër të qëndrojë si mace e butë përpara jobesimtarëve dhe armiqëve. Ja se si e pati shprehur poeti i madh Mehmet Akif Ersoj në veprën e tij Safahat këtë situatë, duke e vlerësuar si “një nënçmim i paparë”:
Nga pas të hidhet si luan, nga para shtrirë si mace e butë…
Myslimanizmi nuk ka parë përpara nesh një nënçmim të këtillë!
Humbja nuk shkaktohet përherë nga mungesa e fuqisë fizike, e figurës së lartë dhe e dinjitëtit. Historia ka treguar se edhe përsonat e pajisur me anët më të mira të njeriut humbasin. Vetëm se kjo situatë nuk e ndryshon dhe as nuk e eklipson të vërtëtën absolutë, pra dinjitëtin dhe epërsinë që buron nga besimi. Kështu, pas betëjës së Uhudit, Allahu u tha kështu myslimanëve të cilët e kishin humbur betëjën: “Mos u demoralizoni dhe mos u mërzitni. Në qoftë se keni besuar me të vërtëtë, ju jeni përherë më supëriorë ndaj të tjerëve.” (Al-i Imran, 139) Me këto fjalë Allahu edhe i ngushëllontë ata, edhe u kujton të vërtëtën e pandryshueshme të kësaj jetë. Argumenti i pandryshueshëm i kësaj të vërtëtë është shprehur qartë në një ajet tjetër ku thuhet: “Allahu është me ju.” (Muhamed, 35)
Fjala izzet (dinjitët), që përmendet në Kur’an në lidhje me qafirët dhe munafikët, përdoret për të vënë në pah qëndrimet e tyre prej mendjemadhi dhe inatçiu që ekspozonin përpara bazave të fesë islame. Në qoftë se do të duhej të jepej një shembull, mund të japim si shembull ajetin: “Kur atyre u thuhet ‘Kijeni frikë Allahun!’ ata në të vërtëtë bëjnë gjynah për shkak të mendjemadhësisë dhe dinjitëtit të tyre.” (Bakara, 206)
Në kërkim të dritës dhe dinjitëtit…
Në ajetin e Kur’anit, ku thuhet: “Ata i bëjnë shok Allahut, se kujtojnë se në këtë mënyrë do të fitojnë më shumë respekt dhe dinjitët.” (Merrrjem, 81) shprehet shumë qartë sjellja pa kuptim, e gabuar dhe pa vend e përsonave që adhurojnë objektë dhe njerëz të tjerë përveç Allahut, duke shpresuar se në këtë mënyrë do të fitojnë vlerë dhe dinjitët. Të kërkosh nder dhe dinjitët aty ku nuk e gjen dot, është një veprim i kotë, ashtu siç edhe e kemi bërë të qartë në krye të artikullit. Logjika e jobesimtarit nuk e rrok dot këtë të vërtëtë.
Me ajetin e Kur’anit “Sad. Betohem në Kur’anin që është plot këshilla dhe paralajmërime se femohuesit i ka kapluar mendjemadhësia dhe dëshira e kundërshtimit, në vend që t’ia vënë veshin këtij paralajmërimi.” (Sad, 1-2)
Të jesh njeri dinjitoz dhe të kërkosh të mbetësh përherë i tillë, është pa dyshim diçka e bukur. Vetëm se dinjitëti në fjalë duhet të burojë nga besimi dhe ka si kusht që t’i drejtohet Allahut të Lartësuar që ka dinjitëtin absolut. Poeti Mehmet Akif Ersoj e pati thënë me një dhembje të madhe dhe me një britmë që të këput shpirtin se “dinjitëti është vetë feja islame.”
“O myslimanë! Kjo fe, për të cilën u zotuam që në botën e shpirtërave është feja e dinjitëtit, e madhështisë, e lumturisë dhe e diferencimit mes së mirës dhe së keqes dhe. Feja jonë nuk është feja e nënçmimit, e të gjorëve dhe e nënshtrimit.
Individët, grupet myslimane dhe qeveritë myslimane që përpiqen të kërkojnë dinjitëtin dhe respektin e tyre, duke lënë mënjanë myslimanët dhe duke iu drejtuar grupeve dhe rretheve jomyslimane bëjnë të njëjtin gabim që bënin edhe jobesimtarët, rreth të cilëve na paralajmëron edhe vetë Kur’ani. Ky është një qëndrim dhe sjellje e kundërt në themel me dinjitëtin e besimtarit. Ndërkohë që myslimanit i ka hije qasja dhe qëndrimi që pat shprehur i ndjeri Muhamed Hamidullah, kur pati thënë: “O vëllai im mysliman gjynahqar. Ti për mua je më i afërt sesa një jobesimtar.” Në të kundërt, ata që lënë mënjanë njerëzit e vërtëtë me dinjitët që janë myslimanët, duke bashkëpunuar kundër tyre me armiqtë e fesë islame, janë të barabartë me mynafikët që luftonin fshehurazi myslimanët dhe i tradhtonin ata pas krahësh. Në lidhje me mynafikët, në Kur’an thuhet se: “A kërkojnë dinjitët ata që braktisin besimtarët dhe bëhen miq me qafirët? Le ta dinë mirë se dinjitëti i takon vetëm Allahut.” (Nisa, 139), duke u lëshuar njëkohësisht edhe paralajmërime shumë të rrepta.
“Fuqia dhe dinjtëti janë të Allahut, të Dërguarit të Tij dhe të besimtarëve.”
“Shoqëruesit të Kur’anit (Hafizit) do t’i thuhet në ditën e Gjykimit: lexo dhe ngjitu lartë në Xhenet. Lexo ashtu si ke lexuar në dynja, sepse vendi yt në Xhenet do të jetë në ajetin e fundit, të cilin e lexoje”.
“Qëllimi me “Shoqëruesit të Kur’anit” është ai që e ka mësuar Kur’anin përmendsh, sikurse përmendet në hadithin tjetër: “Le të del Imam ai që lexon më shumë Kur’an” dmth. ai që di përmendsh më shumë Kur’an. Dallimi në gradat e xhenetit lidhet me dallimin e memorizimit të Kur’anit në dynja dhe nuk lidhet me sasinë e leximit të Kur’anit atë ditë, sikur mund ta kupton gabimisht dikush. Ky hadith na tregon qartë vlerën që ka Hafizi i Kur’anit.
VITË ATDHETARIE NË ZVICËR !
(Hoxha Qani ef. Baki Loku, pas vitëve të rrënuara komunistë, nga urejtja që kishtë ndaj atij sistëmi kur në ushtrinë e AJ kishtë qenë objekt survejimi dhe përndjekjesh, dhe me rastin kur i ofrohet një ofertë të shërben si imam në një xhami në Zvicër , ai edhe niset atje, ku as vetë nuk e dintë se cila ishte rruga e mërgimtarit!)
Hoxha i ri dhe papërvojë aq sa duhej të rradhitëj në frontin e atyre të cilët po rreshtoheshin, kinse për kauzë kombëtare, por mjerisht ,qëllimet e tyre ishin ndryshe, gjë që do ti dëshmon edhe koha. Ai mejtontë të shkrihej si Qiriri i Naim Frashërit apo të ndristë si një kandil që do të bën dritë, si yjet natës që vezullonin në qiellin e hapur të Cyrihut! Pranë kandilit që ndristë gjendej edhe bashkëfshatari i tij, Imerrr Imerrri, i cili iu bashkangjit në rradhët e Lëvizjes Atdhetare me inisiativën e hoxhës Qani ef. Baki Loku, sepse ky mendontë që Imerrr Imerrri mos ishtë ai i vitit 1968. Por shpejt u zhgënjye me ardhjen në këto rradhë të disa përsonave si “patriot” si SH.B. XH.K. XH.R. dhe disa të tjerë.Hoxha Qani ef. Baki Loku, i cili që më herët kishtë vë kontaktë me patriotët dhe atdhetarët e shquar në diasporë siç ishin Jashar Saliu, Xhavit Hoxha dhe disa të tjerë. Ata edhe ia kishin dhënë, ndër të parët, Qani Hfz. një PLATFORMË të mrekullueshme dhe të ngjeshur me të gjitha parametrat e duhura që do shërbentë si bazë esenciale e një Partije me koncept për intëreset e kauzës kombëtare, prosporitëtit dhe përparimit të shqiptarëve në trojet etnike në Maqedoni dhe me standarde europiane, e cila në rend të parë do shërbentë në funksion edhe të bashkimit të popullisht shqiptarë me trojet dhe racën e tyre kombëtare, dhe sipas asaj që sollën një vendim nga Lëvizje në Zvicër, të drejtuar nga vetë gjeneral Jashar Saliu, ( i cili kishtë qenë në burgjet e Bosnës bashkë me Ali Izetbegoviqin dhe nga ai kishtë marrë shumë këshilla dhe ishtë „armatosur“ me dije e përvojë për veprime në ilegalitët etj.), i dyti ishtë atdhetari i madh Xhavit Hoxha , i cili drejtoi edhe disa Lëvizje të tjera kombëtare në Zvicër bashkë me disa përsona patriotë kosovarë, e Qani ef. Baki Loku nga Çegrani gjendej në mesin e tyre… Andaj ky, duke dëshiruar që drita e kandilit të vezëllojë edhe në qiellin e shqiptarisë në trojet e Pollogut dhe më gjërë, PLATFORMËN në fjalë ia dha Imerrr Imerrrit, duke i besuar si bashkëvendas, me shpresë se ky do ta sihronizontë punën dhe organizimin e veprimtarisë më tëj, dhe i cili duhej të vazhdontë si nismëtar i Partisë së Prosporitëtit , e denjë për çështjen shqiptare në Maqedoni, e cila fillet i ka në Zvicër dhe nën vështrimin e Jashar Saliut… Megjithatë, nuk shkoi gjatë, Imerit iu sullen vërdallë, rreth e rrotull edhe disa përsona të tjerë me të kaluar të dyshimtë ose që kishin synime të përfitonin nga shumat e grumbulluara të parave, nisën veprime jo të mira, se kush do ta merrrtë flamurin i pari dhe do quhej “bajraktar” . Këtu dukej qartë se prapavijë kishin qëllime të tjera tinëzare dhe karierizmi! Kjo zatën, pas disa rrëmujave dhe rrëmetëve në zhvillimet politike të kohës, ndodhin edhe disa plasaritje brenda përbrenda asaj grupe dhe prijsave që e bënin një Parti të cunguar dhe krerëve të saj u jepeshin dizinformacione nga më të ndryshmet, me qëllim që të ishin të çorientuar rreth çështjes, madje edhe asaj për Kosovën, ku padyshim se ishin involvuar edhe përsona të infiltruar nga spiunazhi jugosllav dhe Beogradi.
( Ishin dhe mbetën legjenda të gjalla !)
Synim spiunazhi, ambasada e Gadafit në Zvicër
(Shërbimet sekretë jugosllave të kohës komunistë të quajtura UDB-a dhe KOS-i, kanë survejuar, ndjekur dhe spiunuar gati 90% të shqiptarëve në shtëtët e Përëndimit, sidomos në Gjermani, Zvicër, Francë, Belgjikë etj. Janë organizuar dhe zhvilluar opëracione të fshehta të emruara me shifra e kode të veçanta. Por, nuk do mend, se në rrjedha dhe vëzhgimin e tyre ishin kyq edhe disa Shërbime intëligjentë si CIA e SHBA-së, ajo e Gjermanisë (BND),Shërbimi secret i Francës, Britanisë madhe M6, ajo italiane , ose MOSADDI i Izraelit etj.)
Por, përse ka nevojë kjo të shkruhet këtu në faqet e këtij libri, cila është arsyeja?
Disa përsona në atë kohë nga Çegrani e Gostivari me rrethinë, siç kam përmendur edhe më lartë, gjendeshin në Zvicër dhe hiqeshin si “patriota” por edhe të angazhuar pas intëresit përsonal me rastin e grumbullimit të parave nga diaspora si psh. “Vnedlindja Thërret”, “3%” etj. Aksionit në fjalë u prinin SH.B. , XH.K., Xh. R. dhe disa të tjerë të cilët kishin passion ta mbanin bajrakun krahas Imer Imerit, kishin bërë edhe planet e tyre për takime me ambasadorin e Libisë në Zvicër dhe nga ai do të kërkonin blerjen e armatimeve që u “duheshkan” në Maqedoni nëse nisej “lufta”. Një ditë prej ditësh Sh.B. kishtë biseduar me hoxhën Qani ef Baki Lokun të cilin e kishtë lut që ti bashkangjitëj grupit të tyre dhe të angazhohej për një „punë madhore“, që të shërbentë si përkëthyes në ambasadën e Gadafit. Qani hoxha e kishtë kuptuar synimin e tyre, por bisedën ia tregon edhe gjeneralit Jashar Saliut dhe Xhavit Hoxhës me të cilët mbantë kontaktë që më herët dhe ishtë mobilizuar në rradhët e Lëvizjes e cila veprontë në gjithë tëritorin e Zvicrës dhe më gjërë.
Jashar Saliu kur e kuptoj “planin” e grupit të intëresit për para dhe për t’u pasuruar me dallavere, apo për të vë grada të kota se na qenkan patriot të një „Lëvizje“ fantome, e këshilloi hoxhën Qani që të mos shkontë asaj rruge, sepse ajo ishtë rruga e një tradhëtie tinëzare, sepse ambasada e Gadafit është si me qenë ambasada e Beogradit, nga arsyeja objektive, se Gadafi nuk bëntë gjë pa marrëveshje apo këmbim të informacioneve me UDB-n jugosllave, e cila edheashtu si Shërbim ka pas zyrën rezidentë të vetën brenda lokaleve të ambasadës së Libisë…
Jashar Saliu me këtë rast e thirr edhe Imer Imerin duke i thënë se ishin të dështuar me “aksionin” që po ndërmerrnin, sepse vajtja për armatim nga ambasada e Gadafit ishtë një tradhëti e kulluar, kur dihej se Gadafi ishtë përzemërsisht i lidhur me Beogradin, duke i thënë se nuk do të ketë pos “3 ditë luftë” në Maqedoni, dhe se lufta do jetë në Kosovë, e ashpër dhe e fortë që do udhëhiqet nga guerilet e armatosura shqiptare dhe forcat e NATO-s. Imer Imeri ishtë penduar, duke e kuptuar lojën e SH.B. Xh.R. Xh.K. etj të cilët e kishin fut llugave…!
( Gadafi me Titon kishtë një miqësi tradicionale dhe… !)
… Është e natyrshme që kujtesa njerëzore të pastrohet nga gjërat e tepërta dhe që nuk kanë fare ndonjë rëndësi për jetën, njeriun, paqën dhe humanizmin, duke ruajtur vetëm ato më të rëndësishmet dhe që hapin shtigje të nevojshme perspektive, begatie, lirie e paqe, madje edhe ruajtjen e dinjitetit njerëzor si gjëra të domosdoshme për një të ardhme dhe jete, apo edhe për shpresat e të ardhmes së lumtur!
Dhe, kur jemi këtu, duhet me doemos të përmendi se marrëdhëniet njerëzore mes individëve apo edhe disa rrjete grupesh njerësish, sidomos shqiptarë në Zvicër, të cilët endeshin vërdallë përpara ambasadës së Libisë, me bindjhe se ajo rezidencë diplomatike e gadafit do ti furnizonte me armatim për t’i transportuar në Maqedoni, për ndonjë « luftë » ose qëloime të tjera përfitimi nga ky armatim. Në mesin e tyre, jo se marrëdhëniet ishin fakte të thata, por tani në ato anale ishin kyç edhe disa Shërbime të huaja relevante të inteligjencës, si CIA, ajo gjermane, dhe një rrjet i kombinuar spiunazhi ruso-jugosllav dhe të cilët , sipa metodave dhe teknikës së tyre i mbanin në vëzhgim.
Andaj, edhe hoxha Qani ef Baki Loku , rrëfen :
« Kushtet specifike të angazhimit të personave të lartë përmendur me iniciale, tani më vepronin nga Cyrihu në Sangale, nga Berni në Zhenevë, nga Bazeli dhe disa vende të tjera zvicërane, por mbi ta kishte rënë dyshimi se qëllimet e tyre ishin të gabuara, duke mbajtur sytë kah Beogradi, dhe se për të gjitha çfarë do ndërmerrej me ambasadën e Libisë, duhej njoftuar Beogradi , gjë të cilën , padyshim do ta bënte edhe vetë ambasada e Gadafit, sepse kishin marrëdhënie të ngushta tradicionale Gadafi që në kohën e Titos . Edhe nga ky fakt dhe disa rrethana të tjera, Jashar Saliu më këshilloi që unë të mos përzihesha fare as në rolin e përkthyesit, sië kishin propozuar Sh,B. dhe disa të tjerë të atij grupi i cili nuk dinte se kue kishin as bishtin as kokën. Unë u tërhoqa në kohë nga ai plan me prapavija, dhe për këtë edhe sot i jam mirënjohës legjendarit jashar Saliun, i cili kishte vizion të qartë se kah frynin erërat e spiunazhit, i cili në Zvicër ishte edhe adhurim i frikshëm«- përfundon hoxha Qaniu .
***
Madje, Muamar al Gadafi, për tri dekada rresht konsiderohej nga politika e BE-së si tërrorist. Por më pas ai u rehabilitua. Kjo edhe falë pasurive në naftë dhe gaz të vendit të tij. Për këtë janë zbuluar dokumentë të fshehta të CIA-s dhe i Shërbimit sekret gjerman (BND), ku flitët për rindarjen e tokave të Jugosllavisë dhe trojeve shqiptare në rajon në vitët në vijim, me shembjen e Murit të Berlinit, do shembeshin edhe regjimi komunist jugosllav, ai i Çausheskut etj.
Në fakt, gjatë asaj kohe as që kishtë ndonjë shansë reale që ambasada e Gadafit të bëntë ndonjë “furnizim” me armatim të grupeve shqiptare në Zvicër, sidomos të një « grupi » prej vetëm tisa përsonash të cilët , kinse « vepronin në ilegalitët » por që, një nga një ishin të angazhuar dhe rradhitur në listat që i mbantë Beogradi për qëllimet stratëgjike dhe intërese të veta gjatë luftës eventuale në Kosovë dhe trojet tjera shqiptare siç ishtë Maqedonia, e që, si të tillë, do shërbenin edhe për qëllime të tjera në sferat e spiunazhit jugosllav në tërren…
( Bijtë e Shqipes !)
… Është e një rëndësie të veçantë të përmendim se fill pas konfliktit rreth çështjes së bisedimeve me ambasadën e Libisë, në mesin e përsonave të lartë përmendur, dodhën disa grindje, përçarrje dhe antagonizma të grupeve të intëresit, të përfshirë në ca gjëra që ndodhën me në krye të atyre që rrinin rreth Imer Imerit, i cili e kishtë hetuar lojën e tyre, dhe në ndërkohë kërkoi direkt për të pas një përkrahje dhe mbështëtje mbrojtjeje, nga hoxha Qani ef. Baki Lokut. Ky i fundit edhe i informoi për situatën Jashar Saliun dhe Xhavit Hoxhën, duke llogaritur edhe për mbështëtjen e tyre, sepse Imeri , kishtë thënë se ,, të gjithë le të hidhërohen, vetëm ti mos m’u largo, hoxho. Sepse në këtë „Front“ ti je shtylla që nuk luhatësh… Mua, “jaranat” që më vinin vërdallë ma grabitën valixhen me para! Ti je djal oxhaku, biri i Baki Lokut, qëndrro aty ku je, se mua më morri lumi , më morrën xhindet e natës!,,- do të ketë thënë nënshkruesi i më vonshëm i palës shqiptare të Marrëveshjes së Ohrit, Imer Imeri.
Aty edhe nisin vorbullat dhe veprimet tinëzare të individëve dhe grupit që synonin, jo kauzën kombëtare, por vjedhjen e parave që ishin grumbulluar nga djersa e gurbetqarëve si në Zvicë e më gjërë, njashtu siç do të ndodh edhe me plaçkitjen e parave nga “bylykbashat” në Gjermani dhe shtëtë të tjera në Përëdim qofshin ato të aksioneve « 3% « ose « Vendlindja Thërret » e kështu me rradhë.
Në një dokument tjetër të fshehtë të CIA-s i cilësuar si mjaft relevant, që është hartuar në Mynih në vitin 1987 ndërmjet agjentëve të agjencive CIA-s amerikanë dhe BND-së gjermane parashikohet shembja e komunizmit jugosllav dhe ndarjen e Jugosllavisë në dy blloqe: bllokun që do të kalontë në influencën gjermane dhe bllokun që do të kalontë nën influencën e SHBA-së. Për këtë arsye, këta dy Shërbime të fuqishme, duke e ditur me faktë se Gadafi dhe Libija mbanin një miqësi të thellë me Jugosllavinë komintërnistë që nga koha e Titos, ambasada e Gadafit në Zvicër mbahej nën vëzhgim të përhershëm dhe gjithë regjistroheshin dhe filmoheshin përsonat që hynin e dilnin në rezidencën e saj. Për këtë arsye edhe Jashar Saliu ishtë si njeri me përvojë, plotësisht i arsyeshëm se përsonat e lartpërmendur ishin fut në rrugën e tradhëtisë për të blerë armatim nga Gadafi, e të silin armatim, një maunë, do ua sigurontë Beogradi dhe do kalontë ai aksion në mbikqyrjen e spiunazhit jugosllav, qoftë edhe sikur armatimi të kalontë nga deti përmes Shqipërisë. E tjetër ishtë çështje kur Gligorovi mbande marrëdhënie të mira me Beogradin dhe shqiptarët i mbantë “mish për top” si tabore rrezervati!
Dhe po ta shohësh situatën e atëhershme dhe të më vonshme, të planit që kishin SH. B. , Xh. K. , Xh. R. dhe disa të tjerë ( emrat e të cilëve nuk ka nevojë ti përmendim, sepse edhe nuk janë shumë me rëndësi) , duke e futur në këto rradhë edhe Imer Imerin, del e qartë se gjithçka ka ecur sipas planit të Beogradit, i cili mbantë nën kontroll edhe institucionet e Maqedonisë, dhe veçmas ata në Kosovë dhe Shqipëri.
CIA , kaherë kishtë plan shpërbërjen e Jugosllavisë që në fillim të vitëve 1970, ose plotë 10 vjet para vdekjes së Titos.Mandej, hartat e RSFJ-së kanë qarkulluar nga shërbimet sekretë të Përëndimit, veçmas nga CIA, edhe në përiudhën nga viti 1981, pas vdekjes së Titos, sepse CIA e dintë që në vitin 1990 , Jugosllavia do të shembej tërësisht dhe se do kishtë luftë në Ballkan. Ndarja e Jugosllavisë në sfera të intëresit tashmë është bërë një fakt i kryer.
Dalja e këtyre dokumentëve hedhin dritë për një plan, i cili duket që ka pasur referencat e saj në tërrenin konkret dhe asgjë nuk ka qenë rastësi; pra që nga grupet guerile, deri tëk Lëvizja politike në Kosovë e udhëhequr nga përsonalitëtë të shquar të rradhëve të UÇK-së , e që sot nuk janë gjallë !
Historianëve u takon që të bëjnë qëmtimin e ftohtë dhe të paanshëm të këtyre faktëve për të analizuar sa më qartë dhe mirë zhvillimet e atyre vitëve me sumë stuhi e rrëmuja.
Gjenerali Jashar Saliu dhe Xhavit Hoxha dhe disa të tjerë të cilët me aktivitëtët e tyre atdhetare në Zvicër, ( nga të cilët hoxha Qani ef Baki Loku përfitoi mjaft dije, këshillime dhe përvojë për punë atdhetare), madje edhe më vonë gjatë luftës në Kosovë, u përballën me dinjitët ndaj furtunave dhe intrigave qofshin të prodhuara edhe nga vetë UDB-a jugosllave. Ata shkruajtën faqe historie, të vyeshme për historiografinë shqiptare dhe për aktivitëtët në dijasporë, që do mbetën shembuj edhe për gjeneratat dhe brezat që vijnë…
***
… Fillimisht Jashr Saliu merr pjesë aktive në aksionit mbarëshqiptarë për Pajtimin e Gjaqeve në Kosovë, në vitin 1990, sepse edhe ishtë ndër përsonat e parë, ish-të burgosur politikë të sistëmit komunist të vitëve të rrënuara të Jugosllavisë titistë.
Veprimtaria e tij politike, mandej vazhdon në Zvicë, ku bashkë me Xhavit Hoxhën bëhen nismëtarë , duke udhëhequr edhe disa aksione të tjera që nga viti 1992 do të formohet Fondi “Vendlindja thërret”, fond i cili fillim e mbarimin ka qenë në funksion të formimit të vetëfinancimit edhe të luftës çlirimtare të UÇK-së për Kosovë.
Jashar Saliu promotor për bashkim kombëtar !
Jashar Saliun, të cilin e takova dhe e njoha në Zvicë, bashkë me Xhavit Hoxhën dhe disa të tjerë, iu kushtua plotësisht veprimtarisë politike dhe atdhetare. Edhe unë si hoxhë që isha në një qytëzë afër Ciryt , me forcën e Zotit, si imam dhe ligjërues me forcën e fjalës, si luftëtar me forcën e armës, si komandant me besnikërinë e ushtarit, iu bashkangjita gjeneralit Jashar Saliut dhe të tjerëve që i përmenda më lartë, ata ishin betuar të luftonin për çlirimin e Kosovës dhe për unitëtin tërritorial të trevave shqiptare…
Edhe unë pra, me plotë bindje iu bashkangjita këtyre veprimtarëve të rrrallë , sepse tëk Jashar Saliu gjeta ideologun, patriotin e vërtëtë për ështjen shqiptare dhe të Kosovës, udhëheqësin e paepur në përpjekjet për ruajtjen e shqiptarësisë së Trojeve shqiptare të pushtuara nga Jugosllavia komunistë.
(Qani hoxha u njoh me të që më 1995 kur ishtë imam në një qytëzë afër Cyrihut në Zvicër, mësoi shumë nga ai legjendarë për komb, atdhe dhe fe, dhe kur nuk iu nda nga ajo rrrugë me aq dinjitët…!)
(Gjenerali sypatrembur e deshi lirinë për Kosovën sa malet e Pashtrikut !)
Jashar Saliu, bashkë me shokët e tij të ngushtë të idealit, pati shumë veçanti që e dallonin nga gjenerata e tij: aftësinë intëlektuale krijuese, guximin civil, krenarinë shqiptare dhe dinjitëtin e pranuar. Vërtët, janë të pakët ata që dijen dhe guximin për veprim e kanë në proporcion të barabartë, sa e pati luftëtari i paepur dhe promotorë të çështjes kombëtare dhe luftës së Kosovës, i cila, me mbështëtjen e popullit në trevave shqiptare, si në Kosovë, Maqedoni, Preshevë e Bujanoc, pa e harruar edhe Çamërinë, me gjoks do t’i çantë të gjitha pengesat në intëres të shqiptarësisë historike të Kosovës dhe të tokave të tjera të Shqipërisë Etnike nën robërinë jugosllave… Të tillë, sypatrembur dhe si luan e njoha gjeneralin !- do të rrëfenHoxha Qani ef. Baki Loku, sepse, mjerisht, sot kemi mjaftë tufa-tufa hoxhallarë jo të devotshëm për fe e kauzë kombëtare, kemi njerëz me çallma që sillen si hipokritë, demagogë, narcisoidë dhe mjaft të rrrezikshëm jo vetëm për xhematin por edhe më gjërë në vendin ku jetojnë dhe veprojnë disa hoxhallarë e hafiza në disa fshatra të Pollogut e më gjërë në Shqipëri e Kosovë me të zezat e tyre …
”Shqiptarët e Kosovës janë evropianë dhe nuk kanë lidhje me vendet islamike. Ata janë të vendosur të luftojnë deri në fund”, i ka deklaruar Jashar Salihu gazetës amerrrikanë “The Christian Science Monitor” të datës 16 prill 1998, duke mbrojtur kështu dhe përhapur të vërtëtën për shqiptarët dhe vlerat civilizuese përëndimore, të luftës së UÇK- së, njëkohësisht duke demantuar propagandën antishqiptare të regjimit kriminal të Milosheviqit, të cili gjenerali legjendar e luftoi gjatë gjithë jetës sa ishtë gjallë.
PATRIOTI XHAVIT HOXHA MBETI LEGJENDË
( Si kontribontë me armët që bleheshin në diasporë, ose ato që merrrreshin nga kazermat ushtarake të Shqipërisë !?!)
Xhavit Hoxha si një patriot i denjë dhe atdhetarë i dalluar, veproi me dinjitët si ilegalist në Kosovë, u burgos dh torturua. Madje vazhdoi një kohë në Zvicër me të cilin u njoh edheHoxha Qani ef. Baki Loku.Vepro Madje sërish këthehet në mallet e Kosovës, bën logjistikë dhe furnizim armatimi nga Shqipëria për ta ndihmuar luftën guerile në pllajat e Drenicës.Dhe, e gjithë kjo e bëri që figura e tij patriotike të shkëlqen edhe pas vdekjes së tij si një lapidarë…
Me ardhjen e tij në Shqipëri, tanimë kishtë vitë që Shërbimi i fshehtë serb kishtë formuar rrjetë dhe grupe spiunazhi dhe informatorë të ndryshëm, e të cilët bënin kontaktë me përsona të caktuar dhe të rastit kosovarë, të cilët gjendeshin në disa shtëtë të Evropës Përëndimore, e sidomos që vinin nga Zvicra e Gjermania, vendoseshin nër banesa privatë që të kontaktonin me familjarë të tyre, të cilët nga Kosova vinin përmes Maqedonisë. Shërbimi sekret i Millosheviqit në kohë të caktuar dërgoi në Tiranë, pos tjerësh edhe përsonin me inicialet R. M. i cili, duke vepruar sipas planit dhe misionit që kishtë, për një afat kohe mjaft të shkurtër , ndërtoi rrjetin e tij, i cili u shtri sidomos në Tiranë dhe në Durrës.Më pas, përmes disa lidhjeve të veçanta, strukturat e HIJES dhe të Bukoshit, u shtrinë edhe në Tropojë, veçanërisht përmes B.Demirit, ish ushtarak, kontrabandist më vonë, i cili do të ishtë prijësi i bandës që do të vristë në pritë Ilir Konushevcin, dhe që më pas, do të vritëj nga Fatmir Haklaj, si shenjë hakmarrje që kishtë vrarë njerëz që ishin në besë të tij. Dhe, kjo histori me shumë episode trishtuese dhe ngjarrje rrënqethëse zhvillohen si në filmat e “Xhems Bondit” kur ndodhin edhe disa vrasje të tjera që bënë bujë të madhe në gjithë Ballkanin dhe Evropë!
,,Përsoni me inicialet R. M. të krijontë përshtypjen e një njeriu të mirë, të qetë, i intëresuar për çështjen kombëtare, i dhënë pas halleve të luftës, gjithnjë me merrrakun se duheshin ndihmuar ata që po luftojnë, të cilin, “të vintë keq që nuk e kishe njohur më parë”.
… Shërbimi i fshehtë serb, që u shtri bukur fort në Tiranë dhe në pjesën veriore të vendit, nuk mund të kishtë një rrrugë të tillë. Mund të hapeshin porta për të, por jo të njerëzve të mirë, pra jo portat e shtëpive. Atëherë ai vendosi të bëntë diçka krejt tjetër, përsosmërisht e mbuluar dhe në dukje krejt e zakonshme. Mendoi të haptë disa lokale në Tiranë, ndonjë në Durrës dhe rrrugës për në veri. Ato do të ishin pikëstacionet e mbledhjes dhe e kalimit të lajmit. Ramë M. gjendej kudo. Fillimisht paraqitëj si një njeri në nevojë dhe përfitontë nga një fond që ishtë ngritur në Zvicër nga llapjanët, me emrin e Ali Ajetit. Më pas do të kishtë një banesë në Laprakë, më pas do të ngrintë një dyqan në qendrën e Tiranës, përballë Hotël Dajtit, ku thuhej se ishtë bashkëpronar me Murat A. , ngjitur me lokalin e njohur të asaj kohe, që ndodhej po ashtu përballë, me emrin “Nikolino”. Aty, afër tyre, si rastësisht, ishtë vendosur edhe një tëlefon, i cili do u shërbentë shqiptarëve të Kosovës për të folur me familjet e tyre. Përmes kësaj linje, jo rrrallë, për njerëzit që dyshonin se ishin të ingranuar në lëvizjet ilegale, bëhej përgjimi dhe regjistrimi i bisedave. Edhe në lokalin tjetër, që e kishin në anën e djathtë, pra në restorantin “Kumanova” kishin dërguar një njeri të tyre. Kjo nuk ishtë e mjaftueshme. Atëherë ngritën një bazë të UDB-së edhe në restorantin “Prizreni”. Ishtë një rrethim përmes dyqanesh, lokalesh, restorantësh, ku jo rrrallë do të uleshin edhe njerëz të luftës. Përgjithësisht, njerëzit që ishin strukturuar e dinin se kur dhe për cilët do të përgjonin. Ndoshta kjo ka qenë edhe arsyeja pse Zahir Pajaziti takimin e parë dhe të fundit me Azem Sylën e cakton vetë se ku do të bëhet, jashtë këtij rrjeti, në të cilin ai kishtë filluar të dyshontë. Pa asnjë dyshim, se nëpër këto qendra udbashe ka kaluar mjaft informacion i vyer për shërbimin e fshehtë serb. Vitët që erdhën më pas treguan se cilët kishin qenë të involvuarit në të gjithë këtë, megjithëse nuk i treguan të gjitha.
Në diasporë, shërbimin e fshehtë e drejtontë një njeri i njohur, tinëzar deri në dhimbje, përfitues deri në mërzi, Hafiz Gagica, Kryetar i LDK-së në Gjermani. Thuhej se në zyrën e tij ishtë parë disa herë edhe Selim Brosha, eksponenti i njohur i UDB-së, i cili është endur në Zvicër e Gjermani, Belgjikë e Francë me vetyurën modern të biznesmenit shqiptarë Behxhet Pacolit, i cili kishtë lidhje direktë edhe me Jelcinin rus dhe Shërbimet intëligjentë të Kremlesë në Moskë.
“Nuk e di se sa e vërtëtë është kjo. Përsonalisht kam folur dy herë me Gagicën, herën e parë në zyrën e tij, dhe, herën e dytë, përmes tëlefonit. Herën e parë, kur isha në Gjermani si gazetar, më dha “porosinë”që të mos e takoja Ibrahim Kelmendin, sepse ishtë një njeri “i rrrezikshëm” ! – rrëfen gazetari NN.
Në qendër të Hijes, shërbimi i fshehtë serbojugosllav, bëri dis instalime në njerëz dhe tëknikë opërative spiunazhi për survejim dhe regjistrim, vendosi disa figura, të cilat, në një mënyrë ose në një tjetër, mbanin kontaktë, qoftë përmes afërsisë familjare, qoftë përmes njohjeve të hershme dhe “lidhjeve” nga më të ndryshmet, me njerëz ose struktura që kishin më herët qoftë përmes të ashtuquajturës “sledenje preko treto lice” (Vëzhgim përmes pales së tretë) ose “prijatëlska vrska” ( lidhje miqësore). Nga biseda që kisha me dy kolonelë të kundërzbulimit shqiptarë si I.T e G.P. madje edhe me gjeneralin F. C. të cilët i kisha miq të afërt, dhe në saje të disa informacioneve zyrtare që kishin, ishin të mendimit se UDB-a kishtë vë në veprim një rrjetë të tërë agjenture dhe spiunazhi dhe atë me dijeninë e Gazidedës, madje edhe të Fatos Klosit ( e që nuk di se këtë e kanë pas me vetëdije ose nga naivitëti nuk mund të thuhet, sepse herët vjen në pyetje dhe “bredhjet” e Arkanit nëpër Tiranë e Shkodër ), dhe se disa përsona nga Kosova si M. A., R.M. dhe G. K. janë tre informatorë më të suksesshëm të UDB-së, që kanë keqpërdorur lidhjet familjare, për të depërtuar deri aty ku UDB-a, edhepse kishtë vitë që kishtë instaluar në mes të Tiranës rrjetin e spiunazhit jugosllav përmes metodës së ashtuquajtur “Priklupljenje informacije preko graniçni rad” ( Grumbullimin e informacionev përmes punës përtëj kufurit), ajo as që e ka marrë me mend se mund të depërtojë deri në këtë nivel dhe me një formë të tillë të agjenturës dhe spiunazhit.
***
(E kush nuk e njeh hoxhën Qani ef. Baki Lokun e Çegranit, atë Hfz e Kur’anit famëlartë dhe pishtarin e filosofisë islame apo zbërthyesin e ajetëve Kur’anore nga arabishtja në gjuhën amtare shqipe , i cili është një legjendë e gjallë…!)
Hafiz i ri, me dinjitët veproi në Drenicë madje edhe në Zvicër, duke dhënë një kontribut të jashzakonshëm në të mirën e Kombit shqiptarë, besimtarëve të denjë mysliman dhe në kalitjen e rinisë shqiptare si në dijasporë, Zvicër, Kosovë dhe në Maqedoni. Në Shqipëri mbantë kontaktë të vazhdueshme me Hfz. e Madh, ef. Sabri Koçin… ! Ky pra,Hoxha Qani ef. Baki Loku është një klerik mysliman, shumë i veçantë. Ai gjatë mësim-leximit të tërësishëm të Kur’anit ka arritur të mësojë kuptimin e shumicës së fjalëve të lehta të Kur’anit, dhe si i tillë, është në gjendje të plotë të bëjë një përkthim të thjeshtë të asaj që e lexon apo të ajetëve Kur’anore. Zatën, këtë e bëntë që kur ishtë në Fakultëtin e Kajros dhe e njihtë botën e Egjyptit dhe atë mbarë arabe…
HOXHA I KAUZËS KOMBËTARE !
“Njeriu i Zotit” apo kleriku mysliman, si përfaqësues i fesë islame në tokë, ka kuptim dhe vlerë me virtytët dhe dinjitëtin e tij. Është detyrë themelore e çdo njeriu të ruajë dhe të kultivojë virtytët. Njeriu e ka të nevojshme të njohë cilësitë dhe vlerat që e lartësojnë dhe sublimojnë atë. Mësuesit dhe zbatuesit më të mirë të këtyre vlerave kanë qenë pejgamberët. Ata janë model në çdo çështje për njerëzimin dhe njerëzit fitojnë dinjitët dhe vlera në raport me zbatimin e mësimeve të tyre.
Nga faktorët kryesorë që e rrrezikojnë dhe cenojnë dinjitëtin e njeriut janë politëizmi dhe idhujtaria. Sjellja më fisnike dhe dinjitoze në këtë botë është përpjekja për ta shpëtuar njeriun nga robërimi i krijesave dhe orientimi i tij drejt Allahut, krijuesit të gjithësisë. Kurse robërimi ndaj krijesave të tjera është poshtërsi dhe çnderim i njeriut. Besimtari nuk i nënshtrohet askujt përveç Allahut. Kjo është liria e vërtëtë. “Janë dy njerëz: njëri ka shumë bashkëpronarë që e kundërshtojnë njëri-tjetrin, ndërsa tjetri ka vetëm një pronar, të cilit i përkushtohet. A janë të njëjtë ata në krahasim?!”
Siç thotë Isai (a.s.), një skllav nuk mund të ketë dy pronarë. Lufta për Tëvhid është luftë për dinjitët. Dinjitëti i përsonave që nuk i nënshtrohen Allahut, është i destinuar të përdhoset dhe nëpërkëmbet.
Nënshtrimi dhe përulja përballë çdo dëshire dhe fuqie shkakton humbje dhe prishje të përsonalitëtit njerëzor. Përsoni që nuk i nënshtrohet Allahut, është si gjethja që e fluturon era sa andej-këndej. Përsona të tillë nuk kanë parime, ata jetojnë vetëm momentin, nuk kanë as rrrugë as drejtim. Kurse besimtari ka një drejtim të caktuar dhe drejtimi themelor i besimtarit është fitimi i kënaqësisë së Allahut. Besimtari nuk ndryshon drejtim sipas intëresave dhe dëshirave. Ai nuk e shet dhe nuk e bën vetën objekt shitblerjeje. Ai i përdor mirësitë e Allahut në rrrugën dhe çështjen islame. Besimi dhe mbështëtja të Krijuesi i gjithësisë i jep atij forcë dhe fuqi të pashtërshme. Kjo gjë e bën krenar atë përballë jobesimtarëve. Këta burra as nuk blihen, as nuk shitën. Pejgamberi (a.s.), është përfaqësuesi më shembullor i dinjitëtit dhe krenarisë së njeriut, të cilit kur i ofruan pasuri, pozitë dhe femra në këmbim të braktisjes së kauzës islame, i refuzoi duke thënë: “Edhe sikur të më vendosni diellin në krahun e djathtë dhe hënën në krahun e majtë, unë nuk heq dorë nga kjo çështje.”
Mbrojta e dinjitëtit të njeriut është e barabartë me shpëtimin e jetës së tij, sepse jeta e vërtëtë është jeta me dinjitët.
Përqeshja, shpotia, ironia, përçmimi dhe përdorja e epitëtëve fyese për të tjerët është e ndaluar rreptësisht në Islam. Mosrespektimi i dinjitëtit të njeriut shkakton erozion të përsonalitëtit të tij. Pejgamberi (a.s.), këtë fakt e ka shprehur kështu:
“Nëse vë në dukje gabimet e njerëzve, sidomos të bëmat antinjerëzore, të padrejtësive, veprimet lanet të terorrizmit, vehabizmit etj. Forca e Zotit do t’ i shkatërron ata ose vetëvetiu do i sjell në prag shkatërrimi.”
Nuk do mend, esencialisht kjo vjen prej moralit të Islamit të mos hetosh gabimet dhe mëkatët e njerëzve të tjerë. Besimtari përpiqet të rregullojë gabimin e tjetrit përmes këshillës së urtë. Besimtari shërben si pasqyrë për besimtarin. Një nga cilësitë e Allahut është edhe “ Mbulues i mëkatëve” ! Këtë e them nga faktet relevante të qënies dhe të reales nga filosofia islame se si një klerok, qoftë imam, hoxhë, Hfz ose edhe prift i krishterë nuk është e lejueshme që të vepron në analet e Shërbimeve sekrete siç ka qenë UDB-a komuniste, madje as me grupe dhe organizata të ndryshme masonike, terorriste, keqbërëse dhe vehabiste të cilaat nuk i sjellin të mira njerëzimit që i ka falë Perëndia sin ë Shqipëri, Bosnje, Kosovë, Maqedoni dhe gjetiu në meridianet e rruzullit tokësor !
